Nikolas

σχετικά με το πόσο καιρό είσαι μέσα στην αρχή λέω... Για τίποτε άλλο.

Καρακόλι ήμουν... άσε... Ικάρων είναι το ίδιο με τη βασική εκπαίδευση του υπολοίπου στρατου; Καμμιά 15αρια-20αρια μέρες; Φανταζόμουν ότι είναι παραπάνω.

Είμαι αρκετά σίγουρος πως αν έχουν ιστοσελίδα, θα έχουν και τηλέφωνο. Πάρε τους τηλέφωνο (κράτα και ένα όνομα, με ποιόν μίλησες), και αν σου πει "ναι" σκάσε μύτη στη σχολή με τραγιάσκα, ριγέ βερμούδα, γυαλιά ηλίου (Σεπτέμβριος ακόμη), και μια κιθάρα στην πλάτη. Και λιγάκι πιο σοβαρά: Μπές στη σχολή, καταρχήν. Κάτσε τη βασική εκπαίδευση και στην πρώτη άδεια (1-2 μήνες είναι; ) πας σπίτι και την φέρνεις αν είναι. Μέχρι τότε θα ξέρεις.

Το έργο είναι ανεξάρτητο του δημιουργου; Αν ναι, τότε δε πα νάνε και ο ίδιος ο Χίτλερ... Έλα που όμως δεν είναι. Το εργό καθρεφτίζει το ήθος του δημιουργου του; Αμφιβάλλω γενικά, αλλά υπάρχουν και εξαιρέσεις! Τελικά το έργο μπορεί να έχει λίγη ή καθόλου σύνδεση με την συγκερκιμένη "παραξενιά" του κάθε δημιουργού. Δηλ, αν ο Χατζιδάκις δεν ήταν gay, τα έργα του θα ήταν... λιγότερο "αδερφίστικα"; Μη χ3σ0 τώρα... Και που ο Wagner ήταν καρα φασίστας σημαίνει ότι τα έργα του μειώνονται; Μπα... Όπως οι παράνομοι κρίνονται κατα κύριο λόγο για την εκάστοτε παρανομια, έτσι κι εδώ το έργο κρίνεται για τον εαυτό το κυρίως. Εντάξει... αν μου βγει έργο ύμνος για την γενοκτονία των Τούτσι εεεε, θα πάω να ρίξω ένα βλέφαρο και ένα βρίσιμο στον καλλιτέχνη. Επίσης, τώρα που το σκέφτομαι: Αν ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου, καλή μάνα, καλή γυναίκα, κλπ, σκοτώσει σε αυτοκινητιστικό την αδερφική σας φίλη τι θα κάνετε; Γιατι, στ'@ρχιδι@ μου το πόσο καλή είναι η κυρία που το κοντέρ της κώλησε στα 160, αλλά η φίλη άφησε πίσω παιδί, σύζηγο και όλους εμάς! Το έργο μετράει ή ο άνθρωπος;

Στο μεταξύ από τη στιγμή που έβαλα το θρεντ, ΑΓΟΡΑΣΑ από την Κύπρο και το περιμένω μέχρι την Πέμπτη-Παρασκεύη. :o Γιατι ρε παιδί μου; Και να ΘΕΣ να στηρίξεις την ελληνική αγορά και ο άλλος να σου λέει "ή τώρα, ή σε 1-2 μήνες". >:(

Θα είμαι γενικός και χωρίς ονόματα, γιατί δεν υπάρχει κάτι "μεμπτό" στην όλη φάση. Αλλά η γκρίνια, γκρίνια... Έχω λοιπόν την αμέσως προηγούμενη έκδοση ενός software. Καί έβαλα windows 7 στο μηχάνημά μου. Το πρόγραμμα δεν πολυ λειτουργεί (άλλοι παπάρες εκεί...). Πρέπει να αγοράσω το φετινό (2010). Βλέπω την αμερικάνικη έκδοση και λέω να στηρίξω τον τοπικό παράγωντα (να μην περιμένω, κλπ). Παίρνω λοιπόν, τηλ. Μου λέει ότι δεν το έχει αλλά θα πρέπει να κάνει παραγγελεία. Οκ... Καμμιά 10αριά μέρες. Οκ... θα πρέπει να δώσω προκαταβολή... Οκ?... και αν δεν του πω την επομένη το πρωί θα φύγει η παραγγελεία και μετά σε κανά μήνα και.... ΤΙ??? Τέλος πάντων, αφού επιβεβαίωσα ότι το πρόγραμμα δε θα παίξει στα win 7 πήρα τηλ, σήμερα να τον βρω να το αγοράσω, με ότι προκαταβολή, κλπ. Αλλά η παραγγελεία είχε φύγει. Και τώρα... πότέ?? (με δύο τόνους, το ξέρω). Να μην το πολυλογώ, αφού μίλησα και με Thomann τελικά θα αγοράσω από Κύπρο. Καταλαβαίνω, είναι μικρή η αγορά, καταλαβαίνω, είναι μακριά η Αμερική, αλλά ρε παιδί μου αυτή η κάπως αρνητική εξυπηρέτηση μου άφησε μία πικρία γενικά... :(

Καταρχήν ειδικά για τον Σγούρο έχω άλλη άποψη! ;) Κατα δεύτερον, θα πρότεινα (γενικά) να επικεντρωθούμε στα υπόλοιπα τέρατα (που στατιστικά είναι πολύ πολύ περισσότερα, από αυτά προερχόμενα από παιδιά θαύματα), και να σκεφτούμε αν η ιδέα του παιδιού θαύματος βοηθάει τελικά ή όχι. Αν δηλ. έχουμε 100 μη παιδιά θαύματα "τέρατα" και 10 παιδιά θαύματα "τέρατα"... αλλά πολλά "μή-τέρατα", μήπως τελικά δεν είναι το καλύτερο για έναν μέλλον καλιτέχνη; Και φυσικά δεν προδικάζω τίποτα (και ούτε που με νοιάζει, αφού δεν ασχολούμε ιδιαίτερα με το συγκερκιμένο είδος μουσικής ως δημιουργός αλλά μόνον ως ακροατής)

Ας ακούσουμε λίγο το κομμάτι: Ο Οζυ όπως τα τελευταία χχ χρόνια ακούγεται σκατά (βασικά απ'τη στιγμή που γεννήθηκε, αλλά τέλος πάντων ας του δώσω λίγο χρόνο στην αρχή της καριέρας του). Ο μικρός παίζει κιθάρα με τρομερή άνεση (αυτό ακούγεται), είναι μες την καλή χαρά (αυτό βλέπετε, οπότε "έκλεψα"). Εκεί που είναι το πρόβλημα είναι ότι δεν παίζει κατι καταπληκτικό! Για την ηλικία του, ναι. αλλά για αυτό που παίζει όχι. Και εκεί είναι που 99.9% των παιδιών θαυμάτων την πατάνε: ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ! Και ως μεγάλοι δεν έχουν πλεον την δικαιολογία "πωπω... τι παίζει ο μπόμπυρας!!!!!". Ας συγκρίνουμε τωρα των 7χρονο με άλλους κιθαριστές και ας βγάλουμε τα συμπεράσματά μας. Γιατι όταν μεγαλώσει ο 7χρονος δε θα φτάσει να γίνει πολυ πολύ πολύ παραπάνω. Γιατι θα του έχουν πάρει τα μυαλά αέρα, αλλά κυρίως γιατί δεν έχει και πολύ παραπάνω. Αυτό το τελευταίο βήμα προς την κορυφή είναι το πλέον δύσκολο και θέλει ωριμότητα και ταπινότητα (κατα τη γνώμη μου). Και θέλει ανάπτυξη, όχι αλλά utube όπου όποιος τρέχει πιο γρήγορα τα δάκτυλά του κερδίζει, αλλά στο κεφάλι, στην καρδία, και τέλος πάντων σε όλα τα άλλα μέρη του σώματος του. Πολύ λίγα παιδιά θαύματα έχω δει να γίνονται κάτι. Και δε μου κάνει καμμία εντύπωση γιατί βγάζω από την εξίσωση το θέμα ήλικία!

It really depends on why I'm there. Some people use a studio, only because they can't do their work elsewhere. In todays time, from a practical point of view the only reasons to go to a commercial studio are either if you are getting paid to do so (from a commercial publishing company), or if you can't do what you want in your own studio. Having a community of random people could potentially work, but I would be careful to check who they are, if there's any kind of quality control, etc. The only thing I have in mind for a normal commercial studio is this: I'd like to be able to do "anything" I want. I wouldn't want anything to limit me, my band or my creativity. I am limited by my own budget in my studio, but I wouldn't expect that in a commercial studio. The rest can be marketing tricks, but not exactly interested: I make a living off music, so offers, etc, would probably make me wonder why they are there in the first place (btw, simmilarly to the continuous offers of EW (Eastwest) where there's always an offer, and makes me think cheated when I buy a product or two, only to realise that the next offer is always better! >:() Website, videos, stories and word of mouth. hmmm... It really depends on context, no? I mean if you do metal music you wouldn't like a studio in lovely casual... pink colours? ;) The community idea, if explored further could be worth it. Other than that any studio I've been in, has some kind of area to sit, relax, have a coffee or something. So I'm not really fond of the idea of marketing this kind of thing. Huh? We also need lyrics, experience, knowledge, gear, performers, etc... No, I don't agree with this romantisized notion of music. That is IF I understand what you mean here!

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων: άκου κάποιο έργο μου και θα δείς ότι είμαι πολύ μέσα στη σύγχρονη κλασσική μουσική. Γουστάρω τέτοια μουσική. Και δε θεωρώ τίποτα για τα μπάζα (εκτός από κανά πολιτικό! ;D) Αυτό που εννοούσα (αλλα μάλλον βγήκε φάουλ) είναι ότι δεν σημαίνει πως επειδή είμαστε στο νοιζ, όσοι διαβάζουν τα ποστ είναι βαλμένοι για εναλακτική/ξενοφωνή μπάντα. Μπορεί να υπάρχουν και άλλοι (πχ, έσυ)! :)

Θα πρόσεξες ότι προσπάθησα να μην εστιάσω στο προσωπικό του θέματος αλλά πιο πολύ στο γενικό, αρπάζοντας την ευκαιρία από το παραπάνω σου ποστ (αυτό που έκανα ποστ). Είμαι 32, με δύο παιδιά (6 ο μεγάλος, άρα κάνε την αφαίρεση και δες πότε απεκτησα παιδί ;)), γυναίκα, δάνειο για σπίτι, κλπ. Ξέρω πολύ πολύ καλά τι σημαίνει ζωή, όπως και ξέρω τι βγάζω, τι κάνω την εφορία μου κτλ. Και ακριβώς επειδή βλέπω και νέους ανθρώπους να είναι εδω μέσα, αποφάσισα να γράψω αυτά που έγραψα. Αν ένας άνθρωπος θέλει να σπουδάσει μουσική έξω... γιατί να μην το κάνει; Γιατι εσύ δεν προσφέρεις με τα λεγόμενά σου την ιδέα "κάνε μουσική, και κάτι άλλο για να είσαι σίγουρος", εσύ λες πολύ απλά (και πολύ συχνά) ότι τα πράγματα είναι σκ@τ@ στην Ελλάδα, και δε θα τα καταφέρεις. Άρα τράβα πιάσε μια day job! Προσφέρεις, απλόχερα την έξτρα αρνητική άποψη για την όποια μουσική (από τον philosopher διαβάστηκε ο δωδεκαφθογγισμός ως "άποψη"), ξεχνάς όποιο άλλο είδος, και μόλις τώρα, ενώ μιλάγαμε για καψουροτάγουδα, το γύρισες σε ξενόγλωσσα, εναλακτικά συγκροτήματα. Εκεί κι εγώ συμφωνώ. Αν θες να κάνεις εναλακτική μουσική, αγγλόφωνη, ροκ, κλπ... εε... δύσκολα τα πράγματα. Φυσικά όλα τα άλλα (καψουροτράγουδα, κλασσική, καθηγητιλίκη, σεσσιονας και ότι άλλο, φαίνεται να μην υπάρχει πρόβλημα?) Ίσως και μακάρι. :) Δεν κοίταξα προηγούμενα ποστς σου αλλά το είχα προσέξει κατα καιρούς. Μπορεί και να κάνω λάθος...

Το καλό με τη μουσική (όπως και με την τηλεόραση) είναι ο έλεγχος! Κάτι που δεν έχεις με την διαφήμιση στο δρόμο (πχ). Δε γουστάρεις καψουροτράγουδα; Καλό myspacing και youtubing! Δε θες Ελληνική τηλεόραση; Καλό πάρκο και torrents, και DVD! Πιο σημαντικά όμως: Αν βρίσκεις ότι το καψουροτράγουδο χαλάει τον κόσμο, την κοινωνία ή ότι άλλο καλή σύνθεση, παραγωγή, προώθηση και δουλειά (και τύχη και άντε μην μου την πουν και ταλέντο! ;)). Για να πω την αλήθεια, σχεδόν καθόλου δε με νοιάζει το νόημα των τραγουδιών όταν τα ακούω συνήθως: Απλά γουστάρο την μουσική της. Για αυτό και το playlist μου έχει και Britney και Gaga και Muse και ότι κλασσικά μπορεί να φανταστεί κανείς (ααα... και A fifth of Beethoven ;)). Εγώ απάντησα για κάτι άλλο: Προς τον SF και όποιον άλλο (αν είναι ας αποκοπεί το θρεντ, αλλά εδώ το είπε): Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που καταφέρνουν να ζουν από την μουσική (σε όποια έκφραση της), και υπάρχουν άνθρωποι που ονειρεύονται το έξω, την καριέρα και ότι άλλο. Αν το κόψουμε κι αυτό γιατι κάποιο μέλος σε ένα φόρουμ (όποιος και αν είναι, ακόμη και ο Φοίβος ο ίδιος ;D) μας είπε ότι δε γίνεται... απλά τη βάψαμε. Εσύ μπορεί να μην τα κατάφερες, μπορεί να τα κατάφερες, μπορεί να μην θες, μπορεί να ξέρεις καλύτερα. Αλλά ξέρεις κάτι; Οι εμπειρίες σου είναι αυτές που σε οδηγούν να λες αυτά που λές (που σχεδόν πάντα είναι αρνητικά για τη μουσική, για τις μουσικές σπουδές, για το να σπουδάσει κάποιος έξω μουσική και να γυρίσει πίσω, κλπ)! Αντίστοιχα οι δικές μου εμπειρίες διαφέρουν: Μπορείς να ζήσεις από την μουσική. Μπορείς να κάνεις και καριέρα ( = να ζήσεις μόνο από την μουσική... κάνοντας κάποιο "όνομα" επιπλέον). Μπορείς να κάνεις ότι θέλεις. Και ξέρεις τι άλλο; Δε νομίζω ότι οι David Ford, ή Pompalmose (όπως στο Δία λέγονται), ή Ok Go ξεκίνησαν επειδή είχαν τις βάσεις του εξωτερικού! Αντίθετα ξεκίνησαν όπως ο κάθε Έλληνας θα μπορούσα να ξεκινήσει. Δεν είχαν ΤΑ υλικά αγαθά, δεν είχαν τα υπερστούντιο και τα υπερ λεφτά (μάλιστα οι Pompalmose σε ένα δωμάτιο γυρίζουν τα πάντα). Πού διαφέρουν με τους Έλληνες; Πουθενά αγαπητέ! ΠΟΥΘΕΝΑ! Το μόνο ίσως που θα έλεγα θα ήταν η μόρφωση (ως education γενικά), που μας οδηγεί στο... να πιάσουμε μια day job, αντι να προσπαθήσουμε! ;) ΥΓ1. Τα παραπάνω ονόματα είναι για παράδειγμα. Δεν έχω ψάξει ακριβώς πως ξεκίνησαν, αλλά όλα δείχνουν ότι πρόκειται για ανεξάρτητες προσπάθειες. Επίσης δε μπορώ να κρίνω το μέγεθος της καρίερας τους. Αλλά τα μύρια στο youtube ελπίζω να λένε κάτι. ΥΓ2. Όσο για μένα, προσωπικά θεωρώ ότι δεν έχω καταφέρει τίποτε ακόμη που να λέγετε καριέρα. Όσο δε μπορώ να ζήσω την οικογένειά μου μόνος μου, δε λέω ότι κάνω καριέρα. Αλλά παραπλέυρως εξακολουθώ να το προσπαθώ!

Ένας είναι που παίρνει "κάτι" (τώρα το πόσο μη με ρωτάς). Αν με ρωτήσεις με το τσάμπα που είμαι εδώ, και με αυτά που έχω δώσει/κάνει/λάβει έχω κερδίσει τόσα πράγματα που το θεωρώ σχεδόν προνόμιο να είμαι εδώ μέσα! Και το λέω σοβαρά! Και για αυτό κάθομαι καμμιά φορά και αραδιάζω αυτά που ξέρω (ότι τέλος πάντων): Για να δώσω πίσω στην κοινότητα αυτά που έχω πάρει (γενικά και από εδώ και από αλλού). Το καλό πρέπει να επιστρέφετε και με τόκους! :) Όσο για το κάρμα. Δε μου το κάνετε πάλι 0; Να βγάλω κι εγώ τα κόκκινα γυαλιά. Με κουράσανε βρε αδερφέ!

Να ομολογήσω ότι τα 100-130 ευρώ, αν και πολύ ωραία, μου ακούγονται μάλλον πολλά για την δουλειά που τα θέλεις. Εσύ θέλεις κάτι απλό, κάτι, που να μη σε κουράζει, και να μη σου σπάει τα νεύρα (πχ. ψύρες ακουστικά!) Τα 100-130 θα σου πάρουν πολλά παραπάνω (πχ. αρκετά ακριβή απεικόνιση του ήχου, flat response, κλπ). Δε ξέρω, μπορεί απλά να θες να ακους την κιθάρα σου σαν άρχοντας, οπότε πάσσο, αλλά αλλιώς... ξέρω κι εγώ; μάλλον πολλά μου φαίνονται.

Μα... (σου απαντάω συνέχεια... σορρυ). Η ηχογραφημένη version δεν είναι η 'απόλυτη' και ότι άλλο πέφτει στα όρια του cover? Έτσι δε πάει στην ποπ μουσική; Αν κάποιος θέλει να ακούσει μία μπάντα όσο πιο κοντά μπορεί στο "αυθεντικό"... ας ακούσει το CD να παίζει σε μία ζωντανή συναυλία (είχα κάνει παλαιότερα θέμα, σχετικά με παραγωγές: τι είναι καλύτερο: μία απίστευτη στουντιακή παραγωγή που ποτέ δε θα παιχτεί ως έχει ζωντανά (πχ. Radiohead) ή μια παραγωγή που είναι πιο φτωχή αλλά παίζεται ως έχει ζωντανα (πχ. RHCP).)

Προφανώς δε πάει σε εμένα, και φυσικά no offense taken. Αλλά δεν είμαι σίγουρος οτι υπάρχει εξαπάτηση. Ίσως είναι λιγο ακραίο, αλλά κατα τα άλλα prerecorded parts υπαρχουν σχεδόν παντού... Δεν είναι και τόσο δραματικό. Τώρα βέβαια το συγκεκριμένο έχει έναν DJ και όχι απλά prerecorded, αν κατάλαβα καλά, που μπορεί να είναι και απείρως δημιουργικό! Αν δε το χρησιμοποιεί έτσι ο Ρακιντζής... εεε...

Προσωπικά δε βλέπω κάτι το (πολύ) κακό, απλά δε μου αρέσει ο συγκεκριμένος καλιτέχνης. Σκεφτόμουνα να κάνω κάτι παρόμοιο, ή ακόμη και τους David Ford, κλπ που παιζουν με ένα Loopbox όλο κι όλο...

Ομολογώ ότι ούτε εγώ έχω ακούσει κάτι για "άδεια ασκήσεως μουσικού" ή κάτι τέτοιο. Ίσως να έχει σχέση με την εφορία (ως ΤΙ/ΠΟΙΟΣ κόβεις απόδειξη, αν κόβεις όταν παίζεις;) Αλλιώς... Σταύρο;

Εξαρτάται πάντα από το τι κάνεις (τι έχεις σκόπο να κάνεις). Εγώ χρησιμοποιώ samples σχεδόν υπερβολικά. Δεν έχω κάνει ακόμη templates γιατί δεν έχω χρόνο και μνήμη (έχω 6 GB). Ελπίζω σύντομα να βάλω Windows 7 (αγορασμένα αλλά δεν κάνω install χωρίς να τελειώσω το project που δουλεύω) και θα πάρω άλλα 6 GB. Τώρα, πχ, δουλεύω ένα κομμάτι (1 λεπτό) με χορωδία. Εεε λοιπόν με 2-3 GB δε μπορώ να φορτώσω όλη την EWQLSC (με word builder). Μου τρώει όλη τη μνήμη και είμαι αναγκασμένος να κάνω bounce to audio. Με τα 6 βγαίνει, αρκεί να μην χρησιμοποιήσω κάποια άλλα έγχορδα (όχι EW, αλλά LASS) που και πάλι είναι μεγάλα. Χμμμ... δεν έχω υπόψην μου ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ κάρτα ή software, ή hardware που να μην βγαίνει σε 64-bit. Δύο hardware έχω που δεν... και οι δύο printer. Ο ένας ήταν ένας παλιός HP laserjet 1010 που απλά σταμάτησαν να βγάζουν drivers (ούτε καν για Windows Vista). Ο άλλος είναι ένας που πήρα σχετικά πρόσφατα (και μάλλον την πάτησα) έναν Samsung ML-2571N που δεν έχει (ακόμη) drivers για Windows 7. Αλλιώς όλα τα άλλα είναι εντάξει για 32 και 64 bit, Και για όλα τα Windows (εκτώς από Cubase 5 που ΔΕΝ υποστηρίζει Windows XP X64! μ@λ@κες στη Yamaha). Όπως είπα εξαρτάται. Σε εμένα είναι το άκρως αντίθετο. Μόνο reverb χρησιμοποιώ και αυτό στο τέλος γενικά (σε audio), άρα... δε με πολυνοιάζει το CPU. Απλά ήθελα να είμαι σίγουρος ότι δε θα ξαναλλάξω Η/Υ σε 1 χρόνο, αλλά σε 2-3 (λέμε τώρα) και πήγα για τον i7. Αν έκανα pop παραγωγές θα το έβλεπα αλλιώς, με τόσα plug-ins, αλλά τώρα με samples, μνήμη και πάλι μνήμη...

Αστείο δε το βρήκα... Απλά μάλλον εκτώς ήταν η χορωδία. Τουλάχιστον όπως ακούστηκε στο βίντεο. (και δεν το ξέρω το κομμάτι, ούτε τους ανθρώπους εκεί μέσα). Κατά τα άλλα, όπως ειπώθηκε και παραπάνω, το να βγάζουμε ένα βίντεο με κάποια λάθη, για να "γελάσουμε" μου φαίνεται λιγουλάκι... εεε...

Τώρα θα απαντήσω και ας πάει αλλού το θέμα... Μιλάς σοβαρα; Δηλ, τι είναι ακριβό; Τα 199$ του GPO, Τα 60$ του Reaper (αν δε θες να το έχεις trialware), τα τι; Δηλ, τι είναι αυτό που χρειάζεσαι και δε μπορείς χωρίς αυτό; Γιατί τελευταία φορά που ρώτησα τον οποιονδήποτε η απάντηση ήταν πάντα η ίδια: Αν χρειάζεσαι ΚΑΛΑ εργαλεία, σημαίνει ότι είτε βγάζεις χρήματα από αυτό που κάνεις (και άρα δικαιολογείται να αγοράζεις τα εργαλεία που χρησιμοποιείς) είτε κάνεις το κέφι σου (και κανείς δε πρέπει να πληρώσει για να κάνεις εσύ το κέφι σου! Κάτσε βρες άλλους τρόπους να κάνεις το κέφι σου). Στείλε μου ΠΜ τι έχεις και τι χρησιμοποιείς, να σου δώσω σχεδόν εξίσου καλές εναλακτικές στο 1/10 των τιμών που θα πλήρωνες για αυτά που έχεις. Γιατί είτε δε τα χρειάζεσαι (ξέρω 2 ανθρωπούς παγκοσμίως που να χρειάζονται το sequoia και το Nuendo, και τόνους που έχουν Nuendo 3 εδώ στη χώρα μας), είτε κάνεις κακοδιαχείρηση των χρημάτων σου! Δε λέω, κι εγώ κατά της αισχροκέρδιας των εταιριών, αλλά μην τρελαθούμε κι όλας! >:( ontopic: Έχω 2 Caviar Black σκληρούς και είναι σχεδόν αθόρυβοι. Αν δεν έχεις τόνους samples δε χρειάζεσαι τίποτε άλλο. Επίσης οι SSL απ'οτι ξέρω έχουν μικρό χρόνο ζωής. Καλύτερα ένα velicoraptor για Windows + Cubase και τα υπόλοιπα σε 2 Caviar Black 500δηδες (εγώ έχω 1 ΤΒ x 2 γιατί έχω πολλά samples). Η διαφορά απο i5 σε i7 (920) είναι "σχετικά" μικρή και ίσως θα άξιζε τον κόπο να επενδύσεις εκεί. Επίσης πάρε λίγη παραπάνω μνήμη (αν χρησιμοποιείς samples, γιατί αλλιώς, ψιλοχαμένη θα πάει), και 64-bit σύστημα. Και ναι, το πρόσεξα ότι προτειμάς να αποφύγεις τα samples, αλλά τελικά είναι πολύ δύσκολο... Ακόμη και για 1-2 σόλο όργανα αν γίνει, τελικά για σύνολα (πχ strings) είναι σχεδόν αδύνατον σε Home studio setting.

Πολύ ωραία φάση... Το έχω κάνει "διασκευή" με την Νάνσυ, άρα... μου αρέσει (αλλιώς δε μπαίνει στο πρόγραμμα ;)) χεχε...

Γ.Σ.? Το αφεντικό είπα ότι ήταν "γάτα". Δεν σχολίασα τίποτα άλλο... ΠΜ με για λεπτομέρειες, γιατί είμαι περίεργος... Ξέρεις τι; Μπορεί να ήταν το 1998-1999. Πιο πριν το μαγαζί είχα βάλει για λίγο το καλοκαίρι το Σχήμα (τουλάχιστον νομίζω) και μετά πήγαμε εμείς για τη σεζόν. Αν θυμάμαι καλά μας λέγαμε "Αειπολις" (τρέχα γύρευε πλέον...)

Μα η "επιτυχία" και η "ευτυχία" του καλιτέχνη, δεν έρχετε όταν, όντως έχει επαφεί με τον κόσμο, και το τι γίνεται έξω, και καταφέρνει να εντάξει αυτά που θέλει ο κόσμος με αυτά που θέλει ο ίδιος; Ένα συνδιασμός δε γίνεται; Λαϊκά δε παίζω, αλλά βρήκα(με) τον τρόπο να παίξουμε το "δε ξέρω πόσο σ'αγαπώ" τελικά.... ;) Με λίγα λόγια, αν είναι όλοι οι μουσικοί να καταπιέζονται όταν παίζουν για κοινό, καλύτερα να τα παρατήσουμε ΤΩΡΑ ΑΜΕΣΩΣ! Αν ήταν τριγύρω ο Bloody θα με έλεγε πάλι ρομαντικό, και ότι πετάω στα σύννεφα, κλπ, αλλά ρε παιδιά δε μπορεί να γίνουν και τα δύο; Δε λέω θα γίνουν συμβιβασμοί, αλλά βρε αδερφέ κι αυτό στο παιχνίδι είναι!

Το ερώτημα δεν είναι το ποιά κομμάτια, αλλά το ΠΩΣ. Στο πρόγραμμα φέτος με την Νάνσυ, είχαμε του κόσμου τα παλιά κομμάτια. Σε κάποια τους πετάξαμε τα μάτια, σε κάποια άλλα σεβαστήκαμε τον παλαιό χαρακτήρα... :-/ Απλά, πλέον, με ΤΟΣΑ τεχνολογικά μέσα, ακόμη με το πιάνο, την κιθάρα, κλπ. Βαριέμαι (και δηλώνω ένοχος, ο ίδιος).