Mash the Sandwich

Καταρχάς, ευχαριστώ για τις απαντήσεις Κατάφερα να απομονώσω το αρχείο ήχου σε FLAC μιας και δεν μου βγάζει δυνατότητα σε wav. Προκύπτει ένα αρχείο ήχου στο οποίο δεν μπορώ να πάω σε όποιο σημείο θέλω με τον κέρσορα. Ποιο ελαφρύ εύκολο πρόγραμμα υπάρχει ώστε αυτό το αρχείο ήχου να το κόψω σε ό,τι κομμάτια θέλω και να τα κάνω export σε ό,τι αρχείο θέλω; Δεν έχω cubase αυτή τη στιγμή στο πισί και δεν θέλω να το εγκαταστήσω μόνο για κάτι τέτοιο. Ευχαριστώ.

Καλησπέρα φόρουμ. Θέλω να απομονώσω διαλόγους και ήχους από αρχεία ταινιών που έχω κατεβασμένα, ώστε να τα περάσω σε ένα λουπαδόρο που έχω (digitech jamman). Σκοπός μου είναι να τα ανακαλώ με το πάτημα ενός κουμπιού σε live. Ποιός είναι ο καλύτερος και ποιος ο ευκολότερος τρόπος να το κάνω αυτό; Ευχαριστώ.

Μιας και αναφέρονται πράματα όπως ο κομπρέσσορας και οι flatwound χορδές, θα ήθελα να αναφέρω το εξής. Δεδομένου ότι η ερώτηση του thread starter είναι "ποια η συνταγή...", δεν μπορούμε να παραλείψουμε ότι βασικό συστατικό της συνταγής είναι τα ίδια τα δάχτυλα. Παίξιμο κοντά στον καβαλάρη, πένα με αρκετά μυτερή άκρη για καλύτερη ατάκα, palm muting και πολλές φορές βίαιο παίξιμο είναι αρκετά σημαντικότερα από μεγάλο μέρος του εξοπλισμού. Ο Dick Dale, αν θυμάμαι καλά, σε μια συνέντευξή του έλεγε ότι παίζει λες και κόβει ξύλα. Το να ακούει κανείς τους κιθαρίστες του είδους και να προσπαθεί να αναπαράγει τον ήχο πρωτίστως με τα ίδια του τα χέρια, θαρρώ είναι πολύ σημαντικό.

Επειδή δεν μπορείς να είσαι σίγουρος, μπορείς να δανειστείς κάποιο daisy chain από φίλο που μπορεί να έχει και να τσεκάρεις.

Με μια πρώτη προσέγγιση ο ήχος αυτός χρειάζεται απλά τόνους reverb. Αλλά όσο κανείς βουτά στη θάλασσα της surf rock κιθάρας, συνειδητοποιεί ότι το πράγμα δεν είναι τόσο απλό. Το ιδεατό setup αποτελείται από μια jazzmaster, jaguar ή strat, κάποιον fender ή vox ενισχυτή και το σημαντικότερο: ένα fender tube reverb unit. Φυσικά, αυτά είναι τα εισαγωγικά. Το να προμηθευτεί κανείς ένα reverb unit δυστυχώς είναι κάτι το πολυέξοδο, και πολύ πιθανώς δεν συμφέρει από διάφορες απόψεις. Δυσκολία στο κουβάλημα, συντήρηση είναι κάποιοι από τους λόγους που και προσωπικά δεν έχω αγοράσει ποτέ. Παρ'ολ' αυτά αν κάποιος παίξει με ετούτο το θαύμα, θα καταλάβει τον λόγο που τόσος κόσμος αποφασίζει να αγοράσει. Εκεί είναι Ο ΗΧΟΣ. Το σημείο στο οποίο τα περισσότερα πετάλια αποτυγχάνουν να εξομοιώσουν TON HXO, είναι το "drip". Αν ακούσει κανείς κομμάτια των "Astronauts" χαρακτηριστικά, θα παρατηρήσει πως ακούγεται η muted χορδή. Από όσα πετάλια έχω δοκιμάσει, το μόνο που το πλησιάζει είναι το boss frv-1. Και έχω δοκιμάσει πολλά. Δυστυχώς το εν λόγω πετάλι έχει ένα σωρό άλλα ελαττώματα. Το drip αναπαράγεται επιτυχώς και στο onboard reverb ενός fender twin, deluxe, super κλπ. Αλλά ο ήχος δεν είναι ο ίδιος. Το γεγονός ότι το reverb unit είναι "μπροστά" από τον ενισχυτή, το κάνει πολύ πιο έντονα παρόν. Ένα απλό cheat για να έρθει κανείς ένα βήμα πιο κοντά στο drip χρησιμοποιώντας πετάλι reverb, είναι να τρέξει ένα slapback delay πριν το reverb. Αν και φαινομενικά το slapback θα χαθεί στην ουρά του reverb, κάνει διαφορά. Προσωπικά, μετά από πολύ ψάξιμο και αρκετά χρόνια λιωσίματος, χρησιμοποιώ με τα εξής. Stratocaster, ένα boost μερικές φορές (rc booster εν προκειμένω), το topanga reverb, το belle epoch για slapback και όλα αυτά σε έναν deluxe reverb. Με αυτό το setup προσεγγίζω τον παραδοσιακό surf ήχο. Προσφάτως, το γυρίσαμε σε πιο γρεζάτο surf με punk καταβολές, οπότε και χρησιμοποιώ άλλο setup. Υπάρχουν αρκετά καλά reverb εκεί έξω, όμως δεν προσεγγίζουν τον surf ήχο όπως είναι πραγματικά. Και αυτό γιατί δεν εξομοιώνουν το reverb unit, αλλά το onboard spring reverb. Ακόμα και πετάλια με ελατήριο εντός, απέχουν από το real deal. Κατά τη γνώμη μου, το topanga είναι ότι πιο κοντά έχω παίξει κοντά στο reverb unit. Ακόμα κι αν υστερεί στο drip.

Ειδικά σε παίκτες όπως ο Allen Hinds, το να προσπαθεί κανείς να αναπαράγει τον ήχο του κοιτώντας τα πετάλια το θεωρώ λάθος. Ο συγκεκριμένος παίζει πάρα πολύ με slurs και με δάχτυλα στο δεξί χέρι, οπότε αν ο "ήχος προκύπτει από τα δάκτυλα", στην περίπτωσή του αυτό ισχύει πολύ παραπάνω. Εκτός από εξαιρετικός παίκτης, έχει πολύ ενδιαφέροντα διδακτικά βίντεο στα youtubes, τα οποία εύκολα κανείς βρίσκει με απλό search. Προσωπικά, τον γνώρισα από το βίντεο όπου παίζει το chickenόπου και έφαγα σκάλωμα με την φρασεολογία του. Αυτό και άλλα βίντεο είναι πολύ καλή "πηγή" για transcription.

Τα πάντα εξαρτώνται από την τσέπη σου. Η λύση του isolated power supply είναι η καλύτερη από όλες τις απόψεις. Οπότε ο μόνος λόγος να μην την ακολουθήσεις είναι ο χρηματικός. Προσωπικά θα απέφευγα τη λύση που προτείνεις με τις μπαταρίες. Πιθανώς νομίζεις ότι θα είσαι πιο "τακτοποιημένος" μιας και δεν θα έχεις καλώδια, αλλά έχεις πολλή περισσότερη μανούρα. Δεν μπορείς να εμπιστευθείς τις μπαταρίες ούτε για την ποιότητα που θα αποδίδουν τα πετάλια σου, ούτε για τη διάρκειά τους. Επίσης, μη γελιέσαι, σε βάθος χρόνου θα ξοδέψεις αρκετά λεφτά για μπαταρίες. Ανάλογα με το πόσα/τί πετάλια έχεις και ανάλογα το budget που επιθυμείς να διαθέσεις, διάλεξε ανάμεσα σε daisy chain ή isolated power supply. Δυστυχώς ή ευτυχώς το θέμα είναι μάλλον μονόδρομος.

Αν αυτό είναι το πρόβλημά σου, δες το βίντεο/βιβλίο που πρότεινα και αν το ακολουθήσεις, με μελέτη, σε λίγο καιρό το πρόβλημα σου θα φύγει. Θα ήταν καταλυτικό να είχες κάποιον να σου υποδεικνύει τα όποια λάθη σου, αλλά μιας και δεν έχεις, χρειάζεσαι λίγο παραπάνω δουλειά.

My two cents... Αν θες να κάνεις καλή δουλειά πρέπει αρχικά να είσαι εξοικειωμένος με βασικούς όρους ρυθμικού από τη μουσική θεωρία. Πρέπει να γνωρίζεις αξίες, μέτρα καθώς και να τα αναγνωρίζεις ή να τα βρίσκεις μόνο σου πάνω σε ένα κομμάτι ή μετρονόμο. Πχ να παίζει ο μετρονόμος τέταρτα και εσύ να μπορείς να παίζεις πάνω του δέκατα έκτα. Αν το καταφέρεις ή το έχεις ήδη αυτό μπορείς να εκμεταλλευτείς ασκήσεις και γενικότερα βιβλία πάνω στη ρυθμική κιθάρα. Θα σου πρότεινα τη σειρά βίντεο - βιβλίο του ross bolton "Funk Rythm Guitar". Μπορείς να την βρεις εύκολα στο youtube ενώ το βιβλίο βρίσκεται σε .pdf με ένα απλό google search. Αν δεν είσαι εξοικειωμένος με ρυθμική θεωρία και δεν θέλεις να γίνεις τότε τα πράματα είναι λίγο πιο δύσκολα και μπακάλικα. Η βασική ιδέα είναι να πάρεις κομμάτια που γουστάρεις με ρυθμική κιθάρα και να παίζεις με το cd ή το μετρονόμο. Αυτό που ουσιαστικά πρέπει να βελτιώσεις είναι το timing σου. Αν δεν έχεις δουλέψει ποτέ με μετρονόμο, αυτό είναι λογικό

Εγώ αναφερόμουν στο Jamman stereo. Δεν έχω ιδέα αν είναι true bypass, έτσι κι αλλιώς το έχω κυρίως στο σπίτι για practice. Γενικά νομίζω ότι γι αυτά που προσφέρει αξίζει αρκετά.

Πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Buddy Rich. Αγνοούσα αυτές του τις απόψεις. Προσωπικά ακούω αρκετή country μουσική. Νομίζω ότι οι λόγοι που μας κάνουν να μας αρέσει ένα είδος ποικίλουν. Εγώ μάλλον ακούω γιατί μεγάλωσα διαβάζοντας λουκυ λουκ και αυτοί οι ήχοι μου θυμίζουν την western αισθητική. Ακούγοντας για παράδειγμα το "Gunfighter Ballads and Trail songs" του Marty Robbins, νιώθω σχεδόν κάθε φορά μια ζεστή ανατριχίλα. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν κάποια ελιτιστική άποψη πάνω στη μουσική, χωρίζοντάς τη σε "ανώτερη" και "κατώτερη". Αυτοί οι άνθρωποι ξεχνούν ότι βασικός λόγος της μουσικής είναι και το να μας κάνει απλά να νιώθουμε όμορφα, να ξεχνιόμαστε κλπ. Αυτό του το επισημάνει κάποια στιγμή κάποιος στη συνέντευξη και ο BR απαντάει κάτι πέραν του σχολίου. Δεν νομίζω ότι προσπαθεί να αποφύγει την διευκρίνιση, νομίζω ότι απλά δεν μπορεί να έχει στο νου του κάτι άλλο πέραν της γνώμης του. Αυτό έχω συμπεράνει μιλώντας με άτομα με παρόμοιες απόψεις. Πραγματικά αναρωτιέμαι, όμως, αν ο BR έχει την ίδια γνώμη (ότι μπορεί να το κάνει ο καθένας) και για μουσικούς τύπου Chet Atkins. Υπάρχουν ένα σωρό ταλαντούχοι μουσικοί στο ιδίωμα, όχι μόνο από άποψη virtuosity, αλλά και γενικότερης μουσικότητας. Αυτό ισχύει και για σύγχρονους μουσικούς. Όσο και να μελετήσω, δεν ξέρω πχ αν μπορέσω ποτέ να παίξω όπως ο Gurthie Trapp πχ. Εδώ όμως διεγείρεται ένας άλλος προβληματισμός. Η country μουσική είναι συνυφασμένη με το νότο, τη βλαχιά και όλο αυτό τον συρφετό. Είναι η λαϊκή μουσική που ακούει ένα σημαντικό ποσοστό συντηρητικών Αμερικανών που είναι υπεύθυνοι για μεγάλο μέρος της "κακής εικόνας" του μέσου Αμερικανού. Κάνοντας μια σύγκριση με τη δική μας χώρα, θα μπορούσε να γίνει αντιστοίχιση με το δικό μας λαϊκό στοιχείο. Επομένως κάποιος θα μπορούσε να πει ότι όπως εγώ εξαγνίζω την country μουσική, θα έπρεπε να εξαγνίσω και το σκυλάδικο. Αρκετοί μουσικοί μεταξύ ημών, όλα όσα λέει ο BR για την country, τα λένε για τη δική μας λαϊκή μουσική. Με αυτή την αντιστοιχία, τα λόγια του βγάζουν πολύ παραπάνω νόημα. Μήπως οι περισσότεροι έχουμε μια αγάπη για την country επειδή εκεί έχει ρίζες ένα σημαντικό κομμάτι της rock/metal που όλοι σε κάποια φάση μας αγαπήσαμε; Το έχω αναρωτηθεί πολλές φορές. Δεν έχω καταλήξει σε κάτι ολοκληρωμένο. Οι σκέψεις μου κυμαίνονται στο ότι υπάρχουν "καλοί και κακοί" μουσικοί και στα δύο ιδιώματα. Απλά μάλλον στην Αμερική υπάρχουν περισσότεροι "καλοί" :P

Μετά από αρκετό ψάξιμο, κατέληξα στο Digitech Jamman. Το πήρα μεταχειρισμένο από αξιότιμο χρήστη του noiz και έμεινα πλήρως ευχαριστημένος. Το έχω κυρίως για χρήση στο σπίτι. Μελέτη και αποθήκευση ιδεών. Το ditto φαίνεται πολύ διάσημο και δεν καταλαβαίνω γιατί. Δεν το έχω τσεκάρει για να είμαι ειλικρινής, αλλά δεν ξέρω αν έχει ιδιότητες τύπου quantize στο ρυθμό, πράγμα που βρίσκω πολύ βολικό. Συστήνω ανεπιφύλακτα.

Αυτό που με μπερδεύει σε αυτό το σενάριο, είναι ότι μέχρι στιγμής χρησιμοποιώ το 1spot με το line6 converter. Το 1spot είναι 9V DC από ότι γνωρίζω. Το converter δεν γνωρίζω τι κάνει και δεν μπορώ να το βρω στα internets. Οπότε αναρωτιέμαι, σε περίπτωση που το converter απλά βοηθά για την είσοδο βύσματος, πώς γίνεται ο ένας (1spot) στο manual του να λέει "δώσε του 9V" και ο άλλος (voodoo labs) να λέει "δώσε του 12V". Αντιλαμβάνομαι την εξήγηση με το Vrms που δίνει η Voodoo Labs, αλλά μέχρι στιγμής το δουλεύω με 1spot και λειτουργεί κανονικά. Εκτός αν το υποτροφοδοτώ.

Καλησπέρα. Από ότι έχω τσεκάρει, το DL4 μπορεί να τροφοδοτηθεί από το pedal power 2+. Αν δεν απατώμαι, πρέπει να χρησιμοποιήσω την έξοδο "5" ή "6". Αυτό που δεν έχω καταλάβει είναι που θα ρυθμίσω το DIP switch. Διαβάζω ότι πρέπει να το βάλω στο "on". Αν δεν απατώμαι, εκεί δίνει 12V, αλλά το πετάλι γράφει πάνω ότι θέλει 9V. Οπότε ανησυχώ μην κάνω κάποιο λάθος και χαλάσω το πετάλι. Έχει τροφοδοτήσει κάποιος με αυτό τον τρόπο το DL4; Τα φώτα σας παρακαλώ κι ευχαριστώ.

Το πάχος των χορδών επηρεάζει τον ήχο σου. Μεγαλύτερο πάχος χορδών θα σου δώσει πιο γεμάτο σήμα με μεγαλύτερο output*. Το μεγαλύτερο πάχος όμως, δυσκολεύει το playability και θα πρέπει να το συνηθίσεις. Οπότε είναι θέμα ισορροπίας. Πόσο πιο γεμάτο ήχο θες, συναρτήσει του πόσο άνετα θέλεις - μπορείς να παίζεις. Χαρακτηριστικά, μπορείς να παρατηρήσεις ότι οι περισσότεροι metal κιθαρίστες που επιδίδονται σε θάλασσες shredding, προτιμούν μικρότερο πάχος. Ενώ πχ blues παίκτες παίκτες προτιμούν μεγαλύτερο πάχος. Αυτό δεν σημαίνει ότι α) δεν υπάρχουν εξαιρέσεις και β) δεν μπορείς να επηρεάσεις τον ήχο σου με άλλους τρόπους για να πετύχεις "παχύ" σήμα. Είναι διαφορετικό όμως να έχεις ένα γεμάτο σήμα εξαρχής, από το να επεμβαίνεις σε ένα υπάρχον. Η προσωπική μου άποψη είναι να διαλέξεις ένα σετ το οποίο έχει το ει δυνατόν μεγαλύτερο πάχος στο οποίο όμως να μπορείς να παίζεις άνετα. Πειραματίσου και δοκίμασε διάφορα σετ. Μια καλή αρχή θαρρώ, είναι οι 10αρες. Έχει όμως υπόψιν ότι μεγαλύτερο πάχος χορδών συνεπάγεται μεγαλύτερη δύναμη που ασκείται στο μανίκι, οπότε ανάλογα την κιθάρα, ίσως χρειαστείς ρύθμιση στο όργανο. * για την ιστορία, ο χαρακτηριστικός ήχος της κιθάρας στη Miserlou του Dick Dale, έχει παιχτεί με 16άρες