trolley

Στο (μόνο που έχει απομείνει) φωτογραφικό περιοδικό στην Ελλάδα, υπάρχουν πρόσφατα άρθρα για "φωτογραφίες" που παράγονται μέσω ΑΙ και δεν είναι καθόλου "εκτρωματικές", ας έχετε υπ' όψιν σας. Και εκεί, διάφοροι ανά τον πλανήτη γκρινιάζουν "μα δεν είναι ανθρώπινο", "χάνονται δουλειές", "φτου την πατήσαμε" και διάφορα άλλα, όμως αισθάνομαι ότι είναι πολύ επιδερμικές αντιδράσεις. Να συμπληρώσω ότι το hip-hop (εκτρωματικό ή όχι) είναι σαφώς ανθρώπινο κατασκεύασμα, καμία σχέση με ΑΙ, άρα το ένα δε συνεπάγεται το άλλο, ναι;

"Λόγος" ανωνυμίας δεν υπάρχει ούτε στους παλιούς ούτε σε νέους. Μιλάμε για την καταγραφή μίας παράλογης συμπεριφοράς, δηλαδή ανθρώπων που καίτοι είναι "φίλοι" δεν έχουν το θάρρος να πουν με ειλικρίνεια τη γνώμη τους. Και λέμε πως θα μπορούσαμε να τους βοηθήσουμε. Η λύση που πρότεινα είναι επαρκής, απλά τώρα βάζεις και το στοιχείο "μα, θα το αναγνωρίσω" οπότε εκεί δεν υπάρχει τίποτε να ειπωθεί. Αν βρεθεί λύση και γι' αυτό μετά θα πεις "μα, θα μου το έχει πει στο τηλέφωνο ότι είναι αυτός". Με ένα μαγικό τρόπο, καταφέρνετε να κάνετε ένα πλεονέκτημα (τη φιλική διάθεση) να εμφανίζεται ως πρόβλημα. Ας μη λυθεί, δεν έγινε και τίποτε. :)

Παρ' ότι το στοιχείο της παρέας έχει υπερισχύσει, αφορά (νομίζω) την μειοψηφία των μελών. Εγώ π.χ., όχι δεν θα τα αναγνώριζα. Αλλά, μια και το θίγεις, πρέπει άραγε να πασχίζει ο cigaret (επειδή τον ανέφερες) να αναγνωρίζονται όλα τα κομάτια του, ή το αντίθετο; Και μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν (και πάντα θα υπάρχουν) καινούργιοι που δεν έχουν "φθαρεί" από αυτή τη διαδικασία.

Η λύση στο πρόβλημα που σας απασχολεί είναι απλή: ανωνυμία, όχι των κριτών αλλά αυτών που αποζητούν να κριθούν. Π.χ. στέλνει κάποιος ένα clip σε 'μένα (κάποιον εντεταλμένο με αυτή την αρμοδιότητα) και εγώ το διαθέτω σε ένα νήμα, χωρίς να αποκαλύψω σε ποιον ανήκει. Το κρίνουμε όσοι θέλουμε, χωρίς παρεξηγήσεις κλπ. Όταν ο κρινόμενος χορτάσει, μπορεί πάντα να το "ανεβάσει" στα κανονικά clips και να εισπράξει και δεύτερο ημίχρονο κριτικής.

Εντάξει, ο τύπος δεν υπάρχει. Κατηγορεί άλλα μέλη ότι δεν του απαντούν, και ταυτόχρονα έχει βάλει σιλανσιέ σε άγνωστο αριθμό ανθρώπων, ανάμεσα στα οποία και διαχειριστές, τους οποίους επίσης κατηγορεί ότι δεν κάνουν τη δουλειά τους σωστά. Μάλλον γι' αυτό ασχολείται με το noizbox. Είχα καιρό να γελάσω έτσι. Over and Out και από εμένα. Καλό πνίξιμο με το σκυλοπνίχτη που ταξιδέψαμε μέχρι σήμερα, Εφ' εξής επιλέγω τη σωσίβια λέμβο. Χαχαχαχαχαχαχαχα.

Καλώς ή κακώς, πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι ακούνε αυτά που άλλοι εκφωνούν (ή γράφουν). Δεδομένου ότι δεν περιμένω κάποια ανταμοιβή, αφήνω τον οβολό μου (που λένε, τα γνωστά δύο σεντ). Αυτό που κάποιοι δεν καταλαβαίνουν, αν και το έγραψα καμιά πεντακοσαριά φορές, είναι ότι το κάθε τι έχει και υποκειμενική και αντικειμενική υπόσταση, άρα κάλλιστα μπορούμε να έχουμε συναίσθηση της πραγματικότητας ΚΑΙ να μην συμφωνούμε μεταξύ μας, κατά περίπτωση. Το πολιτικό σκέλος, δεν θα το σχολιάσω, διότι πολλοί ενοχλούνται και κάνουν επίκληση των κανονισμών.

Και εγώ καταλαβαίνω τι θες να πεις. Μάλιστα, συμφωνώ με αυτές τις δύο παραγράφους. Κανείς δεν είπε ότι η υποκειμενική αντίληψη οποιουδήποτε φαινομένου δεν είναι σεβαστή (με την έννοια ότι δεν είναι δυνατό να λογοκρίνεται ή να απαξιώνεται ή να λοιδωρείται). ΑΛΛΑ, εδώ (στο νήμα) έχουμε την πολύ ενδιαφέρουσα (σαρκάζω φυσικά) αντίληψη ότι δεν υπάρχει αντικειμενικός κόσμος, με παραδείγματα που είναι εκτός λογισμού και λογικής και πλαισίου ανθρώπινης γνώσης και εμπειρίας.

@Jimmypap Δεν θα περάσω άλλο ένα Σαβ/κο να τσακώνομαι με ανθρώπους που πιστεύουν ότι η αμάθεια (και η ημιμάθεια) είναι υποκειμενισμός, απέναντι στον οποίο υποτίθεται ότι έχω χαρτογραφηθεί. Εσύ και το φιλαράκι σου ο Ταμταμ, ρωτηθήκατε πέντε πράγματα, δεν απαντάτε σε κανένα (δικαίωμά σας βέβαια) και μετά επανέρχεστε νομίζοντας ότι απευθύνεστε σε απεργούς της Αγροτικής Τράπεζας τη δεκαετία του 90 (όχι δικαίωμά σας). Είστε (σε όλους προφανώς) αδιάφοροι. Ειλικρινά, άμε να ξαναδεις το Μάτριξ (το οποίο προφανώς δεν κατάλαβες), πες και στον άλλο τον αστείο (τον Ταμταμ εννοώ, δεν χρειάζομαι υπαινιγμούς) να απαντήσει στο αν ξέρει ποιος έγραψε το κείμενο για το Τζαζ βιβλίο (όχι τίποτε άλλο, αλλά υποτίθεται ότι τον θαυμάζει κιόλας), μετά συμφωνήστε στα πάντα, αμέτε να κάνετε και έρωτα και καλούς επιγόνους. Από εδώ και πέρα μόνο πλάκα με τη φάση σας και ΤΙΠΟΤΕ άλλο.

Λοιπόν Ταμταμ, διάβασε αυτό: "Ο Μάρσαλ Στερνς εξιστορεί συστηματικά και αντικειμενικά την ιστορία της τζαζ, από τις ρίζες της στην Αφρική και τις Δυτικές Ινδίες μέχρι τη διαμόρφωσή της σε τέχνη η οποία αφού επηρέασε τον αμερικανικό πολιτισμό, εξαπλώθηκε σ' όλες τις γωνιές του κόσμου. Ασχολείται διεισδυτικά με τις λιγότερο γνωστές απαρχές της, την ανάμειξη δηλαδή της μουσικής κληρονομιάς του Αφρικανού μαύρου και των στοιχείων της ευρωπαϊκής μουσικής που συνάντησε κατά την άφιξή του στο Νέο Κόσμο. Περιγράφει τη γέννηση της τζαζ στη Νέα Ορλεάνη, την καταγωγή των τραγουδιών της δουλειάς, τα σπιρίτσουαλ, τα μπλουζ, τα μίνστρελ, την εποχή του σουίγκ, την αφρο-κουβανέζικη επίδραση, την εμφάνιση του μποπ και τις μεταγενέστερες εξελίξεις. Αναλύει τις διαφορές των στιλ όπως αναπτύχθηκαν στα μεγάλα κέντρα της τζαζ, το Σικάγο, τη Νέα Υόρκη, το Σαιντ Λούις και το Κάνσας Σίτι και ακολουθεί την πορεία και την εξέλιξή της μέχρι την παγκόσμια διάδοση και εμπορικοποίησή της. Τα κεφάλαια που αναφέρονται σε πιο τεχνικά μουσικολογικά θέματα, είναι γραμμένα με απλότητα και σαφήνεια και είναι κατανοητά και από τους ειδικούς όσο και από τους απλούς αναγνώστες. Οι μεγάλες προσωπικότητες της τζαζ οι οποίες συνέβαλαν δημιουργικά στην εξέλιξή της, τοποθετούνται κατά το βαθμό που την επηρέασαν με αντικειμενική αξιολόγηση και ακριβείς χαρακτηρισμούς. Το βιβλίο αυτό είναι το βασικό έργο για την τζαζ και είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιων ερευνών στις πηγές και μελετών σε όλες τις περιοχές που σχετίζονται με την τζαζ και τους δημιουργούς της. " Κουίζ: ξέρεις ποιος το έγραψε αυτό το κείμενο; Να σου πω, να προσκυνήσεις, ή θα μας παρατήσεις στην ησυχία μας; Περιέργως πως, σε αντίθεση με την αφεντιά σου, ο συγγραφέας έχει πολύ ξεκάθαρη αντίληψη ότι υπάρχει άφθονος χώρος για αντικειμενική προσέγγιση, τόσο στο ζήτημα της εξιστόρησης όσο (και αυτό είναι που μας ενδιαφέρει) στο ζήτημα της αξιολόγησης. Ίσως δεν σε είχε υπ'όψιν του βέβαια, ίσως δεν είχε και εμένα, ίσως δεν είχε και τον Jimmypap. Τι κρίμα, ε;

Ναι ωρέ Jimmypap, μην ασχολείσαι. Να, δες εδώ τα σοφά λόγια του Ταμταμ. (Σοβαρά τώρα, όλα όσα λες είναι σωστά, εξακολουθούν να μην έχουν όμως καμία σχέση με τη συζήτηση και - πολύ περισσότερο - με εμένα προσωπικά. Εσύ νομίζεις τώρα ότι επειδή αδικήθηκε ο Σούμπερτ - λες και τον αδίκησα εγώ - αυτό κάνει εσένα κάποιο είδος έγκυρου αποτιμητή του. Εντάξει, σε κάνει.. καλύτερα να το γράφει κάποιος παρά όχι. Τα κακά νέα και για τους δυο σας είναι ότι συμφωνείτε μεν, σε ανοησίες δε, ήτοι το κόκκινο ορίζεται και ο κόσμος είναι όντως έγχρωμος).

Δεν μπορώ να μην σχολιάσω ότι έχουν βρεθεί (δύο προς το παρόν) που συμφωνούν με το ότι "Μπορείς να ορίσεις τι είναι κόκκινο ή τι είναι πράσινο? Όχι. Απλώς το βλέπεις και συμφωνείς με όλους πως "αυτό είναι το κόκκινο". Κάτι που δε μπορείς να το ορίσεις, δε μπορείς και να το μετρήσεις. " Και καλά ο γνωστός Ταμταμ, αυτός έχει σοβαρά προβλήματα εμπάθειας, αλλά αν βρεθούν υπερβολικά πολλοί που να μην ξέρουν για ηλεκτρομαγνητική ενέργεια, είναι ένα ζήτημα, πως να το κάνουμε.... Ενημερώνω πάντως ότι "ναι, μπορώ να ορίσω τι είναι κόκκινο, πράσινο η οποιοδήποτε άλλο χρώμα του ορατού φάσματος". Επίσης, μπορείτε και εσείς, μην αφήνετε κανέναν να σας πει οτιδήποτε διαφορετικό. :)

Jimmypap, τι λες παιδάκι μου; Κατ' αρχήν, ο Δέλτα (τον οποίο αναγκαστικά χρησιμοποιώ σαν παράδειγμα, δεν ξέρω τίποτε για τον άνθρωπο), δεν είναι ο μόνος καταξιωμένος κιθαρίστας στο φόρουμ. Οπότε θα έπρεπε να περιμένουμε να τοποθετηθούν και άλλοι (ez, makam κλπ) πριν σπεύσουμε να δούμε που γέρνει η ζυγαριά και να αυτο-χαρακτηριστούμε ως "άσχετοι". Ήδη ο ez είπε ότι δεν απορρίπτει την ιδέα του ότι κάποια πράγματα έχουν αντικειμενική αξία. Δεύτερον - κοινό ελληνοπρεπές λάθος - νομίζεις ότι να υποστηρίζει ένας μέτριος μία άποψη, έρχεται να προστεθεί στην βαρύτητα της άποψης. Στην πραγματικότητα, αν μία άποψη την υποστηρίζουν πλήρως δέκα άψογοι και πέντε χιλιάδες μαλάκες, τότε η άποψη είναι μάλλον λανθασμένη, διότι είναι το "μαλάκες" που διαμορφώνει το πρόσημο - ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που σε μία τάξη είναι ο χειρότερος μαθητής που δίνει τον τόνο, όχι ο καλύτερος. Οπότε - και ακριβώς γι' αυτό - μάλλον το δικό σου βιογραφικό θα πρέπει να δείχνεις σε τέτοιες περιπτώσεις, όχι κάποιου άλλου. Τρίτον, δεν ξέρω πόσο καλός μουσικός είναι ο Δέλτα (όντως δεν ξέρω, δεν αστειεύομαι) αλλά εδώ μέσα υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται πολύ σοβαρά με τη σύνθεση, κάποιοι έχουν και δίσκους. Κατά την μουσική μου παιδεία, η δική τους γνώμη έχει τουλάχιστον ίση βαρύτητα, οπότε θα έπρεπε να περιμένουμε και αυτούς. Τέταρτον, το Μάτριξ είναι μία σπουδή και ωδή στην ιδέα ότι υπάρχει αντικεμενικότητα - στην οποία αφυπνίζεται ο ήρωας από τον υποκειμενικό και ψεύτικο κόσμο στον οποίο ήταν καταδικασμένος από τις μηχανές. "Καλώς ήλθες στον πραγματικό κόσμο" του λέει ο Μορφέας , λίγο πριν ολοκληρωθεί η αποθεραπεία του και τον ξεναγήσει στα ωμά και δυσάρεστα γεγονότα της πραγματικότητας που αγνοούσε μέχρι τότε. Για την ακρίβεια, τα έργα τέχνης που αναφέρονται στην ύπαρξη ενός αντικειμενικού κόσμου, έξω από το κεφάλι μας, είναι υπερβολικά πολλά: το πασίγνωστο "1984" του Όργουελ, καταλήγει στους μνημειώδεις διαλόγους του ήρωα με τον βασανιστή του, ενώ ο τελευταίος προσπαθεί να τον πείσει πως ΔΕΝ υπάρχει. Στο σημείο αυτό ο προφητικός Όργουελ ταυτίζει την ιδέα της μη-ύπαρξης αντικειμενικότητας με το θεμέλιο του κάθε ολοκληρωτισμού. Οπωσδήποτε, "περί ορέξεως κολοκυθόπιττα" (γνωστό καταφύγιο όσων δεν έχουν άλλα επιχειρήματα) και "έτσι είναι αν έτσι νομίζετε", αλλά καλύτερα συγκρατήσου από την εκφορά χαρακτηρισμών όπως "άσχετοι". Δεν υπάρχει λόγος να προσβάλλεις αυτό που δεν καταλαβαίνεις και - σε τελευταία ανάλυση - περίμενε λίγο καιρό, καθώς οι ίδιες οι πεποιθήσεις σου για τον κόσμο υπαγορεύουν την πιθανή αλλαγή τους, άνευ αιτίας καν. Σημείωση: ο κόσμος είναι όντως έγχρωμος. Κάποια πλάσματα αντιλαμβάνονται λιγότερα χρώματα από τον άνθρωπο και κάποια περισσότερα. Επίσης, η Γη είναι σφαιρική, όχι επίπεδη.

Πάντως, για να είμαι κομπλέ (sic) πρέπει να γράψω ότι κατανοώ και την εικονοκλαστική τάση πολλών ανθρώπων, οι οποίοι απαιτούν να προσδιορισθεί μία εντελώς προσωπική σχέση με το έργο τέχνης, πριν εκφράσουν τη γνώμη τους γι' αυτό. Έλεγε ο πολύς Brian Eno, ότι οι κριτικοί τέχνης έρχονται και σου λένε "Να, δες αυτό, άκου εκείνο... μα πόσο μαλάκας είσαι αν δεν καταλαβαίνεις την αξία του" κλπ. "Αυτό δεν μπορεί να είναι βάση για να δεθείς με κάτι, είναι ακριβώς το αντίθετο". Και φυσικά, έχει απόλυτο δίκηο, αν μπορώ να κρίνω από την εμπειρία μου. Απλά - με τα χρόνια, έτσι; δεν το πίστευα από δέκα ετών - συνειδητοποίησα ότι η αναγνώριση αντικειμενικής αξίας δεν είναι εμπόδιο στην ανάπτυξη προσωπικής σχέσης, όπως ακριβώς δεν είναι και στην κοινή καθημερινότητα. Μπορώ π.χ. να ξέρω ότι μου αρέσει κάτι, επειδή μου θυμίζει (π.χ.) ένα φίλο μου στο σχολείο, όχι επειδή είναι πραγματικά της προκοπής.

Αφού δεν μπορώ τις κρεμ ΜΠΡΟΥΛΕ ρε φίλος. Κόφτε πια τα βασανιστήρια.

Οι φωτό δημοσιότητας, υπό καθεστώς, είναι καθαρά στημένες. Στο ερώτημα αν θα χαμογελούσα σε μία φωτό δίπλα στον Παπαδόπουλο, προκειμένου να προστατεύσω την προσωπική μου ασφάλεια και την οικογένειά μου... η απάντηση είναι ότι "ναι, θα χαμογελούσα". Εδώ έχω φωτογραφία δίπλα στον Μαθηματικό της Γ' Γυμνασίου που έλεγε ότι "κανονικά θα έπρεπε να έχω γίνει αστυνομικός". Έχω λοιπόν, μαζί με άλλα 25 παιδάκια. Δε σημαίνει ότι τον γουστάραμε. Επίσης, έχω φωτό δικές σου δίπλα στον παρανοϊκό δικτάτορα cos_dr και τον αρρωστημένο πυρηνικό επιστήμονα harilatron και παρ' όλα αυτά ΑΚΟΜΗ μιλάω και στους τρεις. Πόσο loser μπορώ να είμαι;

Ήταν όντως οπαδοί; Δεν το ξέρω, δεν το έχω ερευνήσει. Αν ήταν, τότε ναι, εγώ προσωπικά αφαιρώ από την αξία τους, παρ' ότι μου αρέσουν πάρα πολλοί από αυτούς - αλλά γι' αυτό στριγγλίζω από την αρχή ότι άλλο είναι η αντικειμενική αξία και άλλο το "μου αρέσει / δεν μου αρέσει".

Τίποτε τέτοιο δε συζητιέται. Ειλικρινά, αναρρωτιέμαι αν διαβάζεις άλλο thread. Ναι, με επηρρεάζει, αλλά δεν θα τοποθετηθώ δημόσια πάνω σε αυτό, διότι έχω συναίσθηση ότι είναι μία βαθύτατα υποκειμενική αντίδραση που θα "τυφλώσει" άλλους χωρίς κανένα λόγο. Σε περιπτώσεις βέβαια που ο άλλος δηλώνει παιδόφιλος ή οπαδός της 21ης Απριλίου, εκεί θα τοποθετηθώ όμως, και θα τον κατακρίνω όσο γίνεται περισσότερο.

Εντάξει, καταλαβαίνω. Προσθέτεις ΚΑΙ το στοιχείο της παγκοσμιότητας στα πιθανά κριτήρια για το πόσο αντικειμενική είναι η αξία κάποιου. Αν αυτό κάνεις, καλά κάνεις. Τις συζητήσεις στο ίντερνετ, τις έχω υπ' όψιν μου, πριν ακόμη αρχίσουν να γίνονται στο ίντερνετ, αν με εννοείς.

Αυτό έγραψα και εγώ: ότι στο εξωτερικό φαίνεται (λόγω της απόστασης ασφαλώς, χιλιομετρικής και πολιτισμικής) ότι υπάρχει ένας πήχυς. Εμείς φτάνουμε να δούμε και να αξιολογήσουμε ότι περνάει πάνω από τον πήχυ. Ο Ταμτάκος θα ήταν από κάτω.

Το διάβασα προσεκτικά, είναι γεμάτο με ανακρίβειες και ολίγον ασυναρτησίες. Αλλά δε θα σταθώ εκεί. Θα σταθώ στα bold που έβαλες, διότι είναι επίκληση στην (υποτίθεται γνωστή σε εμάς) αξία του έργου "Πορτραίτο του ΝΓ", δηλαδή επίκληση σε κάτι αντικειμενικό. Είναι σα να είσαι σε κοινότητα Χριστιανών, να γράφεις κάτι και από κάτω να επισημαίνεις ότι δεν είναι κάτι που έγραψε κάποιος πουθενάς, αλλά ο Ιωάννης.

Η σύγκριση είχε γελάκια κοντά της. Έλα στη μαγική αυλή να ονειρευτείς...

Τον συνέλαβαν ή κυκλοφορεί ακόμη ελεύθερος;

Άμα θέλεις παίζω και εγώ, να τις κάνουμε 30.000 τις σελίδες. ΑΛΛΑ Το εφάμιλλο του Ταμτάκου δεν το ξέρουμε στο εξωτερικό, γιατί απλούστατα στο εξωτερικό τον Ταμτάκο δεν φτάνει να τον ξέρει ουδείς πέραν του Ληξίαρχου. Εφάμιλλη απόσταση θα ήταν να πούμε ότι το καλύτερο ροκ συγκρότημα ήταν οι Yes, και το χειρότερο οι 2002 GR. ;D ;D ;D ;D ;D

Ε, ναι.. αλλά υπάρχουν πολλές διαβαθμίσεις ανάμεσα στον αδαή και τον ειδικό. Δεν ξέρεις από γκουρμέ κουζίνα, αλλά αν μπορώ να φανταστώ κάποιον εδώ μέσα να φεύγει από εστιατόριο επειδή το φαγητό δεν ήταν όπως πρέπει, είσαι εσύ μαν.

Δεν χρησιμοποίησα το "νουνάνα" με τον τρόπο που κατάλαβες, αλλά ως χαρακτηρισμό που κάποτε αποδίδουμε σε κυρίες που μας έπαιξαν παιγχνίδι και μας στενοχώρεσαν. Αυτό είναι ότι πιο υποκειμενικό μπορώ να σκεφτώ, καθώς όλα τα μέρη πιστεύουν ότι έχουν δίκηο σε τέτοιες περιστάσεις. Οπότε αν εγώ ήμουν ο πρώην της και την έλεγα έτσι, τότε κάποιος θα έπρεπε να αποφασίσει αν έχω δίκηο ή όχι.