trolley

Μερικές φορές*, η διαφορά ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία είναι μόνο (ναι, μόνο) η εργατικότητα και μάλιστα πολύ απλά πράγματα όπως το να σηκωθείς εγκαίρως για να είσαι στην ώρα σου εκεί που πρέπει να είσαι. Θυμάμαι τα πρώτα χρόνια του τηλεοπτικού σταθμού ALTER, ήταν τίγκα στις ωραίες γυναικείες παρουσίες (για να πω το λιγότερο) που όλες κουνιούντοσαν και χαμογελούσαν, αλλά είχα προσέξει ότι η Σταματίνα Τσιμτσιλή ήταν εκεί ΟΛΗ την ημέρα. Λέω στη βοηθό μου: αυτή να δεις ότι θα την βλέπουμε και μετά από δεκαπέντε χρόνια, διότι κατάλαβα ότι είχε το τσαγανό να κάθεται εκεί και να πήζει. Είχα δίκηο. Κοιτάζετε και πέρα από τα φαινόμενα, δύσκολο το ξέρω, και εγώ μερικές φορές δεν μπορώ να το κάνω. * Διορθώνω... ΟΛΕΣ τις φορές.

Ναι, το ξέρω πως συμφωνούμε, απλά ήθελα να το γράψω και εγώ "με δικά μου λόγια" :)

Ασφαλώς. Εγώ το πήγα λίγο παραπέρα προσπαθώντας να γεφυρώσω την άποψή σου με την άποψη του Καταρ/κτη. Ζήτω και από 'μένα.

Δε νομίζω, αλλά ούτως ή άλλως δε λέμε το ίδιο πράγμα.

Στην Ελλάδα, εδώ και 50 χρόνια, αυτό "διαβάζεται" εντελώς λάθος, δηλαδή λείπει η πληροφορία του τι έγινε πρώτο και τι έγινε δεύτερο. Δηλαδή... πήρε η "βιομηχανία" μία ατάλαντη ζαβή από το δρόμο και την "έσπρωξε" τόσο ώστε να την ξέρουν στην κάτω Μακρυνίτσα; Ή μήπως μία υπερ-ταλαντούχα, υπερ-εργατική, υπερ-φάτσα, υπερ-whatever έλιωσε στη δουλειά μέχρι να έχει τις πρώτες της σοβαρές ευκαιρίες και ΜΕΤΑ η "βιομηχανία" βλέποντας ένα καθαρόαιμο αποφάσισε να ποντάρει πάνω του; Σας λέω ότι (σχεδόν) σε κάθε τέτοια περίπτωση, ισχύει το δεύτερο και ΟΧΙ το πρώτο. Το να βλέπει (εγκαίρως) η "βιομηχανία" ποιο είναι το συμφέρον της, είναι ακριβώς αυτό που πρέπει και αναμένεται να κάνει. Δεν αδικείται (σχεδόν) κανείς.

Πάντως, στο βιβλίο του Mingus, είναι ξεκάθαρο ότι πολλοί τζαζίστες της περιόδου είχαν γνώση και βαθύ σεβασμό για τους κλασσικούς. Ειδικά για Μπαχ, Μπάρτοκ κλπ. Το πρόβλημα με τις σύγχρονες μουσικές είναι ότι απευθύνονται σε κοινό που δεν έχει οργανική σχέση με την ιστορία της Μουσικής, είναι ένα αυτοφυές και ξεκούδουνο ποπ φαινόμενο, δηλαδή ως ακροατής της Swift δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις το υλικό της σαν πόρτα για κάτι πλατύτερο και μεγαλύτερο, ούτε καν σύγχρονό της. Κάτι σαν τα δελτία ειδήσεων... όσο περισσότερες ακούς, τόσο λιγότερο ενημερωμένος αισθάνεσαι.

Το αληθινό της όνομα είναι Katarina Baglamas (είναι ελληνικής καταγωγής). ΕΠΡΕΠΕ να το αλλάξει.

Η επιτυχία της δεν είναι virtual, είναι πολύ πραγματική, μετρούμενη σε αριθμό εισιτηρίων. Στην ευρωπαϊκή περιοδεία της έγινε της πουτάνας το κάγκελο, υπάρχει ένα βίντεο στο ίντερνετ όπου ένας... λόφος με κοινό που ΔΕΝ μπόρεσε να μπει στο στάδιο, και με τον λόγο να απέχει καναδυό χιλιόμετρα από το χώρο της συναυλίας, να τραγουδάνε μαζί της σε πραγματικό χρόνο με ότι πιάνουν στον αέρα από μουσική. Πέραν αυτού, και εγώ αισθάνομαι ακριβώς όπως και εσύ.

Κύριοι, ο αέρας "έπεσε". Οι μετοχές της ΙΝΤΕΖΙΤ ανεβαίνουν λεπτο-προς-λεπτό.

Άρχισε δειλά-δειλά να φυσάει στην Αθήνα, πριν μία ώρα περίπου. Πάνω που ήμουν έτοιμος να ντυθώ Παλπατίν και να αγοράσω την ΙΖΟΛΑ.

Πολλοί τον αντιπαθούν τον Τζάγκερ, για έναν απλό λόγο: αισθάνονται την βεβαιότητα πως παρ'ότι είναι άσχημος, θα τους έτρωγε στάνταρ την γκόμενα, όχι μόνο επειδή είναι δισεκατ/χος. Μην τον δείχνετε και δίπλα στην Swift, θα τον μισούν ακόμη περισσότερο. @cos_dr Πλάκα έκανα ρε για την κοπέλα. Αποσύρω το "αστείο" αφού μάλιστα δεν έγινε αντιληπτό, mea culpa. Εννοείται ότι η μαμζέλ είναι μορφή.

Very poor choice of words.

Beatles δε ΘΕΤΕ... Stones δε ΘΕΤΕ... Gaga δε ΘΕΤΕ.... Ε.. τι ΘΕΤΕ;;;

Άγιε... από πρότερη περίοδό της....τότε την γούσταρα περισσότερο...

Ακούω ανελλειπώς τις εκπομπές του εις το Διαδίκτυον, μία μέρα ήταν και στην Χαλκίδα. Περισσότερες λεπτομέρειες σε άλλο νήμα, εδώ μιλάμε για την Πρόεδρο με τα δίχρωμα μποτάκια (λεπτομέρεια πάνω της που λατρεύω).

Ούτε καν. Είμαι βέβαιος ότι ο μόνος με αυτό τον τίτλο, είμαι εγώ. :) :) :)

Είναι αυτό που λέει ο Πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων (συμμετοχή των εργαζομένων στα κέρδη των επιχειρήσεων).

Execute order 1976 (από τα σχόλια του βίντεο - το είχα αυτό το άλμπουμ).

Πωωω... αν ήξερα ότι είναι και η Σαμπρίνα δε θα είχα βάλει το Ορινόκο Μπλόου. Τους Ταντζεριν Ντρήμ έπρεπε να τους θυμηθώ.

Όταν διάβασα τον τίτλο του βίντεο, ψάρωσα. Είχανε ένα μέσα στο Sounion για να παίζει ο καμαρώτος τα μπλουζ, αλλά το ανατινάξανε τα νουνιά οι Σουνίτες.

Παρ'ότι πολλές το ισχυρίζονται, ΑΥΤΗ είναι η ορίτζιναλ έκδοση του τραγουδιού (το γνωρίζω διότι έχω το πρωτότυπο single), το οποίο Σάμη αγοράστηκε κάποια ημέρα μετά την συναυλία (ξέρεις ποια).

Αυτή μέχρι και το μουστάκι θα σε βάλει να ξυρίσεις.

Τι καλυτερότερον άσμα του βινυλίου "αισθηματική διάσωσις".

Το ραδιόφωνο που είχα όταν ήμουν 15 άρχισε να λειτουργεί μόνο του.