trolley

Έχω το Hydrasynth. Με τα πλήκτρα. Ηρέμησε. Ναι, αλλά ποιου αντικειμένου; Είσαι τεχνικός του Keith; Το "αντικείμενο" στο οποίο αναφέρεσαι μου είναι απίστευτα γνωστό. Ονομάζεται "non working musicians / photographers / car racers / cyclists / painters / cooks κλπ κλπ" έχουν γνώμη για τον εξοπλισμό που συνήθως επιλέγουν οι "working musicians / photographers / car racers / cyclists / painters / cooks κλπ κλπ" και τους κάνουν επισημάνσεις του τύπου "πολύ ακριβά τα γιαπωνέζικα μαχαίρια που χρησιμοποιείς μάστορα, δεν χρειάζεται κάτι τόσο ακριβό για να κόψεις μία ντομάτα". Δεν θέλω να σε θίξω, αλλά εκεί είμαστε - άσε τους Pros να επιλέγουν ότι θέλουν.

Θα επιμείνω ρε παίχτες: εσύ δηλαδή, την ίδια μέρα και την ίδια ώρα, θα ήσουν σε κατάστημα πώλησης πληκτροφόρων, θα είχες προαποφασίσει για ένα ποσό (ότι δηλαδή δεν θα το γυρίσεις στο σπίτι για να πληρώσεις κοινόχρηστα) και με αυτό το ποσό θα μπορούσες να πάρεις το Moog ή το UBX και ΔΕΝ θα έπαιρνες το Moog; Αν δηλαδή είχαν τα ίδια χρήματα, θα έπαιρνες το B;

Ποσώς.... Αλλά ο μπαγάσας έχει φτιάξει στο μυαλό του ένα μοντέλο όπου απλώς δεν ισχύει. ΚΑΝΕΝΑΣ και ΠΟΤΕ αν είχε τη δυνατότητα να πάρει MOOG δεν θα αγόραζε BEHRINGER. Είναι ΤΟΣΟ απλό. Το ΓΙΑΤΙ, μπορούμε να το συζητάμε 100 χρόνια, αλλά δεν αλλάζει. Αν το "κόστος" του να κυκλοφορείς με τη Σαρλίζ Θερόν ήταν το ίδιο με της Καίτης της Γκαβής, θα κυκλοφορούσες την Σαρλίζ. Και μετά θα ερχόταν κάποιος και θα σου έλεγε, "Ναι, αλλά πολύ ακριβό το σπορ ρε παιδί μου". Θα του έδινες σημασία; Αυτό λέμε (λέω, δηλαδή). :) :) :)

Έχεις αναμίξει δεκαετίες, price ranges, τύπο οργάνου κλπ. To Mirage (και αρκετά άλλα από αυτά που αναφέρεις, όχι βέβαια την... κουδουνίστρα), ήταν φθηνότερο, όχι φθηνό με τη σημερινή έννοια, όπου με το βασικό μισθό παίρνεις δύο Behringer. Αλλά στο τέλος, επιβεβαιώνεις ότι είναι η χρήση από working musicians που καταξιώνει τα όργανα. Αλλά ρε Waterfall, πραγματικά, προς τι το οπαδιλίκι; To αντιλαμβάνεσαι ότι το μόνο μέρος που το όνομα Moog και Behringer συνυπάρχουν είναι εις την κεφαλήν σου; Ποιος working musician ασχολείται με τέτοιες συγκρίσεις; Έλεος πια, εργολαβία το έχεις πάρει να πουλάει ο Uli τα κουτάκια του; Εσύ, έχεις πάρει κανένα;

Το τρίπτυχο είναι Καινοτομία - Κύρος - Τιμή. Για να γίνει "κλασσικό" ένα όργανο, αυτά τα τρία πρέπει να βρίσκονται σε καλή ισορροπία, το οποίο σημαίνει ότι για να ανέβει οποιοδήποτε από τα τρία, πρέπει να ανέβουν (σε κάποιο βαθμό) και τα υπόλοιπα δύο. Η Yamaha, τα πάει πολύ καλά στη τήρηση αυτής της ισορροπίας, η Moog όχι και τόσο, αλλά η Behringer ποντάρει μόνο στην τιμή. Προβλέπω λοιπόν ότι - μέχρι να αλλάξει αυτή την αντίληψη - δεν θα βγάλει τίποτε που να με ενδιαφέρει. Πήγα και είδα τη σελίδα της πριν λίγα λεπτά, μου θύμισε (ειλικρινά) ένα παλιό ηλεκτρολογάδικο στην Άνω Κυψέλη, που είχε απομιμήσεις επώνυμων κασσετοφώνων. Νομίζω πως κάνει λάθος ο Waterfall-K που περιμένει από την Behringer να εισέλθει στο χώρο των ψηφιακών με αξιώσεις, ή να βγάλει το "μεγάλο" CS-80, ή οτιδήποτε τέτοιο, διότι οι άνθρωποι έχουν διαλέξει το κοινό τους και πουλάνε αυτά τα φθηνά μηχανάκια - μία χαρά όλα, κανένα πρόβλημα. Επίσης, όπως σωστά επισήμανε ο Manos, ποτέ δεν καταξιώθηκε ένα όργανο στο κάτω άκρο του price-range, και ο λόγος είναι απλούστατος, ότι τα όργανα καταξιώνονται όταν γράφονται δίσκοι με δαύτα, όχι όταν μπαίνουν σε κάθε synth-setup του χομπύστα που δεν έχει λόγο καν να κάνει μία μεγαλύτερη επένδυση. Επένδυση, θα κάνει ο working musician, διότι γι' αυτόν το όργανο είναι εργαλείο (όπως είναι για 'μένα το πληκτρολόγιο που χρησιμοποιώ αυτή τη στιγμή, και το οποίο στοιχίζει 170 ευρώ, παρακαλώ). Στα χέρια του working musician και ΑΝ η συγκυρία είναι κατάλληλη, τότε ναι, ένα όργανο καταξιώνεται. Αν μάλιστα το πάρουν στα χέρια τους πολλοί working musicians, εκεί φτάνουμε να μιλάμε για "κλασσικό όργανο". Το τι αγοράζει ο bedroom musician και αν κάνει ένα "βζιουυυ" το μήνα με το όποιο μπιχλιμπίδι (Behringer ή Moog) μας είναι παγερά αδιάφορο εκτός αν είμαστε μέτοχοι της Behringer ή της Moog, οπότε έχουμε έννομο οικονομικό συμφέρον στην όλη υπόθεση.

Αυτό που εννοούσα ήταν ότι "εργαζόμενος" και "μέτοχος" είναι διαφορετικά πράγματα μόνο στην φαντασία. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα. Όσον αφορά το πόσα έπαιρναν, αυτό καθορίζεται από παραμέτρους που αφορούν στην επιστημονική τους κατάρτιση (αν υπάρχει), την εμπειρία τους (αν υπάρχει), τις ιδέες που συνεισφέρουν κλπ. Δεν είναι ανειδίκευτοι εργάτες.

Οι "μέτοχοι" είναι εργαζόμενοι (χωρίς εισαγωγικά). Δεν είναι αραχτοί σε μία πισίνα, να ρουφάνε το ουισκάκι τους περιμένοντας το χρήμα.

Πράγματι, το μπερδεύω. Αλλά νομίζω ότι δεν θα υπάρξει ποτέ. Έχουνε βρει τη συνταγή τώρα, έτσι θα την πάνε τη δουλειά.

Είναι λίίίίίίγο διαφορετικό από τα design πρωτότυπα που μας είχαν/είχες δείξει.

Got it. :)

Μα, λογικό δεν είναι; Δεν υπάρχει περίπτωση να είναι το ίδιο. Δεν είναι καν στόχος, το να είναι το ίδιο.

Άλλο σεμινάριο αυτό. Εκείνα τα χρόνια, πήγαινα μόνος μου να δω μία ταινία, και αν ήταν καλή, μετά ξαναπήγαινα με όσους φίλους μου έπειθα. Σαν αποτέλεσμα, τον πρώτο μήνα είχα δει την ταινία τουλάχιστον πέντε φορές.

Ορθώς εμίλησες, καίτοι καθήμενος.

Αυτό το κουτάλι το έχω (και το χρησιμοποιώ), σπάνια βέβαια διότι τρώγω σχεδόν τα πάντα με πηρούνι.

Aliens Το S το έφαγε ο πληκτρολόγιος.

... με ένα οπτικό στοιχείο ανάμεσα στην μικρογραφία και το μάτι σου; Δεν το έχω μελετήσει, αλλά αυτό είναι το πιο πιθανό. Ανέκαθεν, εδώ και δεκαετίες, ένα οπτικό στοιχείο υπήρχε ανάμεσα στο μάτι σου και την ματ οθόνη πάνω στην οποία γινόταν η προβολή του ειδώλου. Η ματ οθόνη, τώρα είναι LED οθόνη (ή με ότι άλλο την φτιάχνουν).

Ναι μάνα μου... το κατάλαβα... απλώς με έβαλες στην πρίζα μήπως είχες κάποια καλύτερη ιδέα. Τέλος πάντων, όλες οι μηχανές που προορίζονται για ημι-επαγγελματική χρήση (ή κάτι περισσότερο) έχουν αυτό το ρυθμιστικό.

Τι να γίνεται; Και τα ψηφιακά viewfinder έχουν ρυθμιστικό για διοπτρική διόρθωση.

Spoilers; Για ποιο λόγο;

Ο Τιτανικός εκπλήσσει, καθώς ξέρει ο θεατής ότι ο σκηνοθέτης του (Terminator, Alien, Avatar κλπ) μπορεί να σε αφήσει με ανοικτό το στόμα κάνοντας χρήση ειδικών εφέ - άλλωστε μία ταινία καταστροφής προσφέρεται εξόχως για κάτι τέτοιο. Αντιθέτως επιλέγει να στοχεύσει σε ένα πολύ πιο ευαίσθητο σημείο, στη συναισθηματική φόρτιση που σχετίζεται με τον "πρώτο μεγάλο έρωτα", την οποία την έχουμε όλοι μας κάπου στο παρελθόν μας (ή το μέλλον μας). Και στοχεύει τόσο αποτελεσματικά που καταφέρνει να σε κάνει μαντάρα, χωρίς να πλειοδοτήσει σε σεξ, κρυόμπλαστες εξομολογήσεις, και χωρίς ποτέ να χάσει την ατμόσφαιρα της ταινίας καταστροφής. Εννοείται ότι είναι must.

Ε, το είδε ο μοντέρ και ίσως η ταξιθέτρια.... oh wait: Including revenue from the 2012, 2017 and 2023 reissues, Titanic earned $674.3 million in North America and $1.583 billion in other countries, for a worldwide total of $2.257 billion.[Note 1][14] It became the highest-grossing film of all time worldwide in 1998, beating Jurassic Park (1993).[105] The film remained so for twelve years, until Avatar (2009), also written and directed by Cameron, surpassed it in 2010.[106] On March 1, 1998,[107] it became the first film to earn more than $1 billion worldwide[108] and on the weekend April 13–15, 2012—a century after the original vessel's foundering, Titanic became the second film to cross the $2 billion threshold during its 3D re-release.[109]Box Office Mojo estimates that Titanic is the fifth-highest-grossing film of all time in North America when adjusting for ticket price inflation.[110] The site also estimates that the film sold over 128 million tickets in the US in its initial theatrical run.[111]

Εξ'ου και το ρεμπέτικο "Είδα τον Σκοτεινό Ιππότη, απάνω στον Τιτανικό, τον λέγανε οι άλλοι "πότη", μα το παιδί ήταν καλό".

Μην τα δεις. Μείνει ξύπνιος, είναι προτιμότερον.

Ανοίγω poll "Είναι με τα καλά του ο Καταρράκτης;" Πιθανές απαντήσεις: - Κρίμα, νέος άνθρωπος - Τι περιμένεις από φίλους του Γιούλη; - Μέχρι να πάρει το νέο μοντάζ θα την έχει δει - Αλλοίμονο στους νέους