trolley

Αυτό το ζήτημα με την ηλικία... μην το περνάτε στο ντούκου. Να ξέρετε ότι είναι απόλυτα δεικτικό του τι πρόκειται να γίνει στο μέλλον, αν στα 25 δεν έχετε ακόμη πετύχει κάτι (μιλώ για καλλιτεχνικά ζητήματα). Π.χ. πόσων ετών νομίζετε ότι ήταν οι Supertramp όταν έγραψαν το Crime Of The Century; Oi Floyd όταν έγραψαν το Dark Side Of The Moon; Οι Yes to Close To The Edge; Για να μη σας μπλέξω με του πάνκηδες και τους new-waveάδες που ξέρω ότι οι πιο πολλοί δεν τους αποδέχεστε... Όταν υπάρχει ταλέντο, έχει φανεί, εκδηλωθεί, αναγνωριστεί σαφώς πριν τα τριάντα. Ίσχυε στην εποχή της περούκας και θα ισχύει και στην εποχή της καράφλας.

Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει επένδυση ενός κεφαλαίου εμπιστοσύνης. Ότι και να δηλώνουν τώρα (είπαμε, είναι επαγγελματίες) αν του λέγανε, "έλα φίλοους, αλλά άμα θέλει να γυρίσει ο Πορτνόης θα σε διώξουμε", δεν θεωρώ ότι θα είχε πάει. Θα μου πεις "έτσι έγινε;", θα απαντήσω "δεν ξέρω τι έγινε, εξ' ου και ρώτησα μήπως έχει γραφτεί κάτι σχετικό".

Ακριβώς. Δυστυχώς. Έχω ακόμη την ρομαντική αντίληψη ότι οι μπάντες δένονται με βαθύτερα δεσμά από εκείνα που μπορούν να αναφερθούν σε ένα γενικόλογο job description. Ακόμη και αν εγώ δεν ήμουν ρομαντικός, τόσα χρόνια όλη μέρα μαζί, τι στην ευχή, δημιουργείται κεφάλαιο που δεν μπορεί να διαγραφεί εν' μία νυκτί. Καλλιτεχνικό κεφάλαιο επίσης. Τέλος πάντων, αυτός που ειδικεύονταν ανέκαθεν σε τέτοιες διαγραφές ήταν ο Ian Anderson, οπότε μπορώ να φανταστώ τι θα είναι ο επόμενος δίσκος των Dream Theater.

Εντάξει, όλοι επαγγελματίες είναι, θα ήταν δυσάρεστη έκπληξη να πουν "τον διώξαμε γιατί μας έτρωγε τις σοκοφρέτες", αλλά ρε παιδί μου... είναι μία ήττα, όχι η επιστροφή στον Portnoy, αλλά το ότι απέτυχαν τελικά να επιλέξουν τον καλύτερο από τους ντράμερ που είχαν κάνει κάστινγκ όταν έφυγε ο Portnoy. Μετά από σχεδόν δεκαπέντε χρόνια, τι λένε δηλαδή στο κοινό; Δηλαδή, θα φύγει εμένα η γυναίκα μου, θα φέρω άλλη, και όταν γυρίσει η γυναίκα μου θα της πω (της άλλης) "Καιτούλα, τσάμπα μου έδωσες τρεις πενταετίες, κατά βάθος μόνο με την Κούλα αισθάνομαι πλήρης".

Ανακοινώθηκε για ποιο λόγο απομακρύνθηκε ο Mangini; Πραγματικά ρωτάω, όχι για να γελάσω (αν και φοβούμαι ότι όντως θα είναι κάποια γελοιότητα).

Ακολουθεί το εξώφυλλο από σόλο LP του Ρούντες, με τίτλο "Φλόκο-Φλόκο".

Δεν διαφωνούμε. Έγραψα όρους "ελληνικού λογιστηρίου" εννοώντας ότι στις ντόπιες επιχειρήσεις υπάρχουν εμπεδωμένες αντιλήψεις για το επιχειρείν που αγχώνουν το προσωπικό των λογιστηρίων, με τρόπο μη-εποικοδομητικό. Δεν εννοούσα τίποτε για το προσωπικό καθ' αυτό. Έχω δει όμως περιστατικά ανθρώπων που άρχισαν το κάπνισμα σε περιστάσεις όπως η παραπάνω, ε, ίσως το πήγα λίγο μακρυά με το λεκτικό χιούμορ. Όσον αφορά το πρώτο, φυσικά δεν ξέρουμε τους χρηματοδότες, διότι δεν μας αφορά να τους ξέρουμε. Είμαι βέβαιος, εφ όσον πρόκειται για εταιρεία σε τόσο επιφανές Χρηματιστήριο, ότι όλα αυτά είναι απολύτως ξεκάθαρα και διαφανή (αλλιώς θα τρώγανε μπανάκι), αλλά εγώ και εσύ για ποιο λόγο να τα ξέρουμε; Τα ψάξαμε και δεν τα βρήκαμε; Να σου(σας) πω ένα απλό παράδειγμα που ίσως βρίσκεται στην εμπειρία σας: τα πρώτα χρόνια ενός νέου ανδρόγυνου. Οι γονείς (και των δύο) χαρτζηλικώνουν το ζευγάρι, μερικές φορές για χρόνια, μέχρι να "σταθούνε στα πόδια τους". Πληρώνουν κανά εξτρά λογαριασμό, κουβαλάνε πράγματα από το σούπερ-μάρκετ, πληρώνουν εν' αγνοία τους ένα νέο hard disk recorder (ουπς, αυτό σβήστο μάστορα, δεν το εννοούσα). Οι φίλοι του ζευγαριού έρχονται στο σπίτι να φάνε πίτσα και ξαφνικά βλέπουν μία νέα τηλεόραση και σκέπτονται "μα καλά, που στο διάλα βρήκανε τα φράγκα" ή "θα τις έχουνε φουσκώσει τις πιστωτικές τους σαν τόφαλους" και διάφορα τέτοια.

Μερικές φορές, συμβαίνει ΚΑΙ αυτό. Τα έγραψα και στο νήμα για το Bandcamp, ίσως περίμεναν κάποια διαφορετική εξέλιξη (π.χ. να πουληθούνε στην Microsoft), ίσως διαπραγματευόντουσαν συμφωνίες με Καταριανούς, ίσως, ίσως, ίσως... Φαντάζομαι ότι συμφωνούμε όλοι ότι τα μεγάλα (σε μέγεθος, αξία, βεληνεκές) project στο Διαδίκτυο, ούτε στήθηκαν ούτε τρέχουν με όρους ελληνικού λογιστηρίου, όπου ένα έτος με ζημιές οδηγεί όλο το γραφείο σε απόπειρες αυτοκτονίας, παραιτήσεις, εγχειρήσεις αλλαγής φύλου, παρτούζες με ζώα κλπ.

Εγώ δεν ξέρω... τι είναι αυτό;

Είμαι οπαδός των αντιλήψεων των παλιών (προ-ίντερνετ) δισκογραφικών εταιρειών, οι οποίες (παρ'ότι γνωρίζω πως πολλοί τις μισούν), είχαν πρωτεύοντα ρόλο στη διαδικασία ανεύρεσης, αξιοποίησης, προώθησης, καταξίωσης μουσικών πονημάτων που έχουν συνδεθεί με ολόκληρη τη ζωή μου. Δεν πιστεύω στην ιδέα της δισκογραφικής που δεν φιλτράρει το καλλιτεχνικό input που δέχεται, με αποτέλεσμα να φιλοξενεί και να προτείνει πράγματα που οι περισσότεροι από εμάς θα πετάγαμε στα σκουπίδια, ακόμη και αν τα είχαμε γράψει εμείς. Δεν πιστεύω ότι ο δικός μου δίσκος πρέπει να βρίσκεται δίπλα στον δίσκο των Tull, ούτε ότι αυτό το προνόμιο έπρεπε να είναι διαθέσιμο έναντι οικονομικού αντιτίμου. Ναι, το ξέρω ότι όλα αυτά ακούγονται ανυπόφορα συντηρητικά, αλλά έχουν ερείσματα.

Ε... κάνανε και αυτοί ένα ανδραγάθημα, ελπίζοντας ότι τα χρήματα θα είναι αρκετά... ίσως πόνταραν ότι το project θα αγοραστεί στην πορεία από κάποιο μεγαλύτερο καπιταλιστή, ας πούμε τη Microsoft... πολλές start-up στο Διαδίκτυο φτιάχνονται έχοντας κάτι τέτοιο στο νου τους....δεν σκόπευαν να ξεγελάσουν κάποιον, απλά δεν τους βγαίνει το ζητούμενο (όλα αυτά βέβαια μπορούσα να τους τα έχω πει εγώ, αλλά δεν με ρώτησαν.... :) :) :) )

Θυμήθηκα τη σκηνή που τηλεφωνεί ο Αλεξανδράκης στο Νοσοκομείο "Αγία Αικατερίνη" και τον ακούμε να λέει: "Ναι, η Αγία Αικατερίνη;" (κάτι του απαντούν και συνεχίζει) "Η ίδια;".

Όταν λέμε "θα είναι διαθέσιμο" τι εννοούμε; Δεν βλέπω ούτε ένα link..

Η ιδέα πως μία αξιόλογη διαδικτυακή υπηρεσία μπορεί να προσφέρεται δωρεάν (μάλιστα, επ' αόριστον), είμαι υποχρεωμένος να σας πω ότι δεν έχει κάποια σχέση με την πραγματικότητα. Από τα σχόλια σε τέτοια θέματα, συμπεραίνω ότι δεν έχει εξηγηθεί στους περισσότερους ποιο είναι το κόστος τέτοιων υπηρεσιών. Εγώ, που έχω την επαγγελματική "αρμοδιότητα" να το κάνω, δεν θα το κάνω παρ' όλα αυτά - όμως διαπιστώστε μόνοι σας τα αυτονόητα από την κατάσταση στο noiz.gr, του οποίου η Διαχείριση είχε επισημάνει ότι με το τρέχον οικονομικό καθεστώς δεν μπορεί να προχωρήσει στην υλοποίηση ιδεών που θα επέφεραν σημαντικές βελτιώσεις. Πέραν αυτού, ιδέες σαν το Bandcamp δεν τις κατάλαβα ποτέ, για να είμαι ειλικρινής. Είναι βέβαιο ότι το 99.999% του παραγόμενου μουσικού υλικού (σε όλες τις εποχές) είναι καλύτερα να μένει στο συρτάρι του δημιουργού του, δηλαδή, το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ το να φτιάξουμε μία "πλατεία" για να περνάει ο καθένας και να τραγουδάει τον πόνο του.

Πάντως, αγαπητέ Dim, όταν μας έλεγες για συλλογή βινυλίων, δεν φανταζόμουν τέτοια αριστουργήματα...

Ο δεξιά έχει φάει οχτώμιση χιλιάρικα βολτ πριν την φωτογράφηση. Το μεσαίο στο ΤΣΑΚ δεν έπαιξε στον ΣΔΜτοπριόνι. Αριστερά, φαρμακοποιός που ειδικεύεται στην αναζήτηση ανηλίκων μέσω social media.

Μοστ πήπλ χηρ αρ Τελέ Χαντλερς.

Πρέπει πραγματικά να ρωτήσω.... "τι στον γιούτσο είναι αυτό το πράγμα"; Γιατί λέει Κουαρτέτο ενώ είναι Τρεις; Τον φάγανε τον Τέταρτο; Το όν στη μέση, τι είναι; Καλά, το "θα έπρεπε να έχουμε σταυρωθεί" μάλλον αναφέρεται στην πεποίθηση ότι "θα έπρεπε να έχουμε σταυρωθεί αντ' Αυτού - τού Κυρίου".... αλλά τα κοστούμια γραφείου κηδειών τι ρόλο παίζουν;

Το ξέρετε ότι είχε γίνει (πριν χρόνια) μία απόπειρα να φτιάχνονται Opel Astra στην Ελλάδα; Θεωρητικά, όλοι οι κρίκοι μίας αλυσίδας Franchise, παράγουν το ίδιο προϊόν, αλλά στην πράξη δε συμβαίνει, διότι όσο και αν δεν το θέλει, όσο και αν του έχουν επιβληθεί κανόνες και διαδικασίες ελέγχου, όσο και αν τον απειλείς με απόλυση, ο εργαζόμενος που δεν καταλαβαίνει ή συχαίνεται την εργασία του, θα τα κάνει όλα σκατά, θα μπολιάσει το αποτέλεσμα με τον χαρακτήρα του. Μία μη-σωστά σφιγμένη βίδα και τον παίρνεις τον ανεμιστήρα στα χέρια μετά από μερικούς μήνες. Και μετά ψάχνουν και δεν βρίσκουν την αιτία ούτε στα specs του ανεμιστήρα, ούτε στα specs της βίδας, ούτε στην πυκνότητα της ατμόσφαιρας, ούτε στα ποσοστά υγρασίας, ούτε πουθενά.

Μπέχρινγκερ Μοντέλλο Φσσστ Boeing

Έγκυρη άποψη... θα επιλέξω το επόμενο συνθ με γνώμονα το μέγεθος του ανεμιστήρα.

Στα 70s, λυθήκανε αυτά.

Oui

Μον - ταεζζζζζζζ