trolley

Πριν λίγο, στο αυτοκίνητο, είδα ότι κυκλοφόρησε το event και ως άλμπουμ, οπότε άκουσα κάμποσο. Ξεκινάει με κάτι μαλακοτυμπανοκρουσίες σα να μπαίνει ο Ναπολέων στην αίθουσα, και ο Ζάρ ρίχνει κάτι φράσεις με βοκόντερ. Μετά αρχίζει μία παρέλαση με γνωστά κομμάτια, στις γνωστές εκτελέσεις, αλλά με προσθήκη ενός ντραμ τρακ, όχι ιδιαίτερα ευφάνταστου. Κοινώς, τίποτε το ενδιαφέρον, και @Waterfall-K γι αυτό τον σατιρίζω (είναι σάτιρα κυρίως για πρόκληση νευρικού γέλιου, σε ... εμένα), διότι με κάθε νέο του βήμα καταφέρνει να είναι ακόμη περισσότερο κοινότυπος απ΄ότι με το αμέσως προηγούμενο. Αν δεν σταματήσει, σύντομα θα αρχίσει να ενοχλεί, εκτιμώ.

Από τα ακριβά;

Κοίταζα την σχετική σελίδα στον Τόμαν (https://www.thomann.de/gr/studio_furniture.html) και σκέφτηκα να ρωτήσω αν έχει κάποιος/α εμπειρία με παρόμοια έπιπλα, για να "στεγάσουν" δύο βαρειά μόνιτορ, ένα κλαβιέ, και ένα laptop, και ένα μείκτη, και ένα... τέλος πάντων... όσο γίνεται περισσότερα. Αντέχουν, έχει νόημα, έχει κάποιος/α να προτείνει κάτι διαφορετικό;

- "Για κάτσε εσύ εδώ, κάνε πως παίζεις να φτιάξω κάδρο". - "Μη δείχνεις ρε μαλάκα" - "Που είναι αυτή η ωραία που δείχνουμε συνέχεια, να της κάνω άλλο ένα πλάνο" - "Τελικά ωραίο είναι το χρυσαφί, άλλά μήπως αφήνει δακτυλιές" - "Να ρε, από 'δώ έμπαινε και ο Βασιλεύς.... τι εννοείς ότι στα πρύδια σου;" - "Καλά, αφού θα είμαστε εδώ και το κοινό θα είναι επίσης εδώ, γιατί να στήσουμε βίρτουαλ ρεάλιτη;" - "Κηροπήγιο είναι αυτό ρε λούστη μου, μου κόπηκε η χολή, άστοδιάλα" - "Ζαν, να βάλω λίγο Μητροπάνο να τη βρούμε;" - "Πάω να χτενιστώ... το νου σας ρεμάλια...."

Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Κάνσελ κάλτουρ και έτσι..; Είσαι πολύ αυστηρός. Ο Τζερεμέ δεν ήταν καν στη μπάντα όταν πέθανε ο μπαμπάς, οπότε δε νομίζω να τον ρώτησε κανένας. Με την τεράστια δισκογραφία που άφησε ο μακαρίτης και το ζήτημα της διαχείρισης δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησία που αφορά την χήρα του, πάρθηκαν κάποιες αποφάσεις. Το ζήτημα είναι αν τιμούν το πνεύμα του απόντα ή όχι, τα άλλα είναι λίγο ρομαντικόφσκαγια.

Τι να σε πω, στον δικτόπο λέει ότι τον έστεψε γενικό δερβέναγα δύο χρόνια πριν τον θάνατότου. Για τον Ζερόμε, γράψε λάθος, είχα διαβάσει ότι έκανε τον ΝτιΤζαίη και τον παρεξήγησες.

Το δικαίωμα τους το έδωσε ο Froese, δεν υπάρχει κάποια καπηλεία. Ο Jerome δεν είναι καν μουσικός απ' ότι προέκυψε, και είχε πολλές αψιμαχίες με τον πατέρα του. Τέλος πάντων, ανάμεσα στους άφθονους που θα θέλανε να παίζουν (και ίσως παίζουν) TD στα live τους, αυτοί έχουν την επίσημη άδεια να το κάνουν. Ενόσω είναι σεμνοί και αποδίδουν τα του καίσαρος, δεν βλέπω γιατί αξίζουν οποιαδήποτε αντιπάθεια. Όπως και αν έχει, στην Ελλάδα είμαστε, οι ορίτζιναλ δεν ήλθαν ποτέ απ' ότι ξέρω.

Μην είσαι τόσο αυστηρός, ένα είδος επίσημης cover band είναι. Επαρκείς απ' ότι μου λένε. Σίγουρα, σαν ήχος και φάση θα έχουν ενδιαφέρον.

https://artxpress.gr/mousiki/synavlies/item/4697-synavlia-ton-tangerine-dream-stin-aithousa-tis-lyrikis-skinis-stayros-niarxos/ "Μιμπούρδα", δεν ξέρω τι είναι.

+ 1

Δεν μάντεψα σωστά. Αυτός ισχυρίζεται ότι η δεύτερη (αναλογική) εγγραφή είναι καθαρότερη (στα αυτιά μου) από την πρώτη; Θέλει κούρεμα ή εγώ να αφήσω μαλάκια.

Ναι ρε παιδί μου, αλλά γι' αυτό είπα... κάποιο εύρος. Κάποιο μέσο όρο, τέλος πάντων, δεν φαντάζομαι να είμαι πολύ αδιάκριτος. Προ φόρων, λέμε.

Ποιο είναι το κόστος απασχόλησης ενός session κιθαρίστα, πρό φόρων κλπ; Αμοιβεται με την ώρα, την ημέρα, ανά τραγούδι, ανά project; Δώστε ένα εύρος, να καταλάβω και εγώ τι λέτε.

Ναι, αυτό έχει γίνει: https://www.se.com/ww/en/about-us/company-profile/history/apc.jsp

Δεν ξέρω αν στις μέρες μας έχουν εξαγοραστεί από άλλη εταιρεία, ή το αντίθετο. Αλλά ναι, είναι επώνυμα.

Χρησιμοποιούσα APC. αποκλειστικά. Με την έναρξη της οικονομικής κρίσης, με ενημέρωσαν ότι δεν υπάρχουν σε στοκ. Στράφηκα στα EATON. Δεν έχω μετανιώσει. Δεν έχω ακούσει ποτέ ήχο παραγόμενο από UPS, που δεν έχει ανεμιστήρα, εκτός από τα μπιπ που γκρινιάζουν όταν "πέσει" το ρεύμα. Αγοράζω περίπου ένα το χρόνο. Δεν έχω ακόμη αγοράσει κάποιο από εκείνα που έχουν την μπλε ρίγα, δεν χρειάστηκε. Συμπλήρωμα: α, ναι, Turbo-X δεν θα αγόραζα. To UPS είναι από τα πράγματα που δεν μπορείς να εξετάζεις από την άποψη της τιμής και μόνο. Άλλο πλεονέκτημα, εκτός από την τιμή, δε γνωρίζω να έχουν.

Επανάληψη (μήτηρ μαθήσεως) και συμπληρώματα: - Μην αλλάζετε μηχανή και λεπίδα στον ίδιο κύκλο δοκιμών. - Υπάρχουν οι Kai, οι Feather, μετά οι υπόλοιπες, μετά αυτές που φτιάχνονται στην πρώην ΕΣΣΔ και τέλος. - Η R41 δεν είναι ακριβώς "ανοικτού τύπου", έχει ένα προφυλακτήρα σαν παλιά Σεβρολέτα. Αυτός είναι ο λόγος που λειτουργεί πολύ ωραία με κοφτερές λεπίδες ΑΝ είσαι προσεκτικός, δηλαδή επενδύσεις αυτή την εξτρά δόση προσοχής που συνήθως δίνουμε όταν φοβόμαστε μήπως κοπούμε (αυτός είναι ο λόγος που ο Δέλτα έκανε το σούπερ ξύρισμα με αυτό το συνδυασμό). - Μία όντως ανοικτού τύπου χρησιμοποιημένη απρόσεκτα μπορεί να σε στείλει στα επείγοντα. - Οι λεπίδες που είναι "μουντές" είναι επίτηδες μουντές για να χρησιμοποιούνται πιο βιαστικά, πιο συχνά και πιο "απρόσεκτα" χωρίς να σου οργώνουν το πρόσωπο. Αν ξυριζόμουν κάθε μέρα, μουντή θα επέλεγα. - Μεγάλη, μεγάλη, μεγάλη προσοχή στην κεφαλή της μηχανής να κρατάει τις ακμές της λεπίδας σε απόλυτα παράλληλη θέση σε σχέση με τα άκρα της κεφαλής. Δεν είναι λίγες οι μηχανές που το χάνουν αυτό το σημείο, ειδικά κάτι πεταλούδες μηχανές και ρυθμιζόμενες.

Είναι λίγο σα να ανακαλύπτει κανείς τους Pink Floyd, αφού έφυγε ο Ρότζερς, ε; Εντάξει, δεν τρέχει και τίποτε, υπάρχουν τόσα σαπούνια και κρέμες που μία την εβδομάδα να δοκιμάζεις, θα ξεχάσεις την πρώτη μέχρι να φτάσεις στην τελευταία.

Semogue Owners Club Bristle cherry wood Ομορφιά, λειτουργικότης, οικονομία.

Αναφέρομαι στη σημερινή ειδησεογραφία. Δε χάνεις και τίποτε αν δεν την είδες.

Έτσι είναι, οπωσδήποτε. Αλλά εγώ δεν μιλάω εκφράζοντας το μεταθανάτιο παράπονο του Vangelis (δεν είμαι psychic), μιλάω εκ΄μέρους των ζωντανών και λέω ότι είναι δικιά μας ζημιά το να μην αποδίδουμε τιμές σε ανθρώπους που ξηγήθηκαν όμορφα, στην εποχή τους, την πατρίδα τους, τον εαυτό τους, τους φίλους τους κλπ. Πόσο μάλλον όταν πληρώνω σαν φορολογούμενος ένα ολόκληρο Υπουργείο γι' αυτή τη δουλειά, και σήμερα - αν δεν πρόλαβες να ενημερωθείς - το Υπουργείο ασχολείται με ένα μαλάκα που έβαλε κάτι ανορεξικές γκόμενες να σουλατσάρουν μπροστά στα ελληνικά αρχαία του Βρεττανικού Μουσείου. Ε, σε πιάνει μία αηδία.

Σόρυ, είχα σκαλώσει γιατί μίλαγα με έναν Πετρόπουλο στο τηλέφωνο πριν μισή ώρα. Επίσης, δεν ήξερα ούτως ή άλλως ότι είχε φροντίσει για τη μεταθανάτια μεταχείριση της στάχτης του.

Ποιος είναι αυτός;