trolley

Θα έπρεπε να μετακομίσεις στην Αθήνα.

Με 100 άτομα, υπολογίζω τις απόψεις σε περίπου 142.

Στείλε και μετά άμα δεν μου βγαίνει η συζήτηση θα τα εμφανίσω σα δικές μου ιδέες. :) :) :)

Φίλε Γκρίζε αυτό έχει όνομα, το λένε υπεκφυγή. Δεν έχεις απολύτως καμία απάντηση, ούτε εγώ έχω αλλά δεν τα βάζω με τους άλλους ούτε με τον Μιρό (πολύ καλός ζωγράφος, επί τη ευκαιρία).

Εσένα σου αξίζει να δεις την Δρούτσα στον ύπνο σου (άντε μη το χοντρύνω τώρα).

Από την ελληνική; Οπωσδήποτε, αφού μιλάμε για εκπροσώπηση που χορηγείται από την ΕΡΤ. Από όλη; Όχι δα, είπαμε ότι είμαστε στο 2024. Δισκογραφία; Δεν υπάρχει πλέον τέτοιο πράγμα αλλά ΟΚ, αν θέλεις πες κάτι δισκογραφημένο. Εσύ ωρέ (που λέγει και ο Καταρ) δεν απέρριψες το κομμάτι σε τρία(3) επίπεδα; Ε, πρότεινε κάποιο άλλο στη θέση του για κάθε ένα από αυτά τα επίπεδα. Αν δεν έχεις (ούτε εγώ έχω), τότε γιατί το απορρίπτεις; Μπορεί όντως να είναι ότι καλύτερο έχουμε αυτή τη στιγμή, έτσι δεν είναι; Αλλιώς, πες μου και ΄μένα ποιό θα θεωρούσες καταλληλότερο. Όπως έγραψα, πραγματικά με ενδιαφέρει... ξέρω ΄γω, πες μου ότι θα έπρεπε να στείλουμε τους Villagers Of Ioannina City, ή τον Νταλάρα, απλώς για να ξέρω σε ποια βάση συζητάμε.

Για πες λοιπόν: ένα τραγούδι που θα θεωρούσες (το 2024) καλό για Greek promo, ένα άλλο για παρωδία (εν έτει 2024, πάντα) και ένα άλλο για "πραγματική προσπάθεια παρουσίασης μουσικής". Περιμένω, με ενδιαφέρον.

Πάει και με Gordon's.

Νιώθω την ελάχιστη ανάγκη να υπερασπιστώ οτιδήποτε, ακόμη και τον cos_dr (Καλημέρα Κώστα). Επί του συγκεκριμένου, είναι προφανώς παρωδία, χωρίς πορνό ή ώθηση προς χρήση όπλων και ναρκωτικών (το γράφω αυτό για τον Σάμη που ονειρεύεται ότι θα προσλάβει τον Σνικ), χωρίς Ρουβοκοιλιακούς, με τουλάχιστον μία (1) γκόμενα που δεν παίζεται (κανείς δεν την μνημόνευσε).

Άστα αυτά ρε Αντονιόνι. Εσύ δηλαδής πως θα το έκανες κλιπ το συγκεκριμένο τραγούδι; Δεν θα το έκανες, το ξέρω. Αυτό λέμε.

Τελικά δεν βγήκες εσύ για ποτό...; Άμα το ήξερα θα είχα κάτσει λίγο περισσότερο... Τέλος πάντων, δεν ήξερα ότι και οι πέντε που ακούνε MO στην Ελλάδα, έχετε συνδικαλιστεί και ότι βγάλατε και πρόεδρα (εσένα δηλαδή).... που να τολμήσω εγώ τώρα να ζητήσω να γίνω μέλος του σωματείου... ίσως να βοηθήσει ότι ξέρω τι σημαίνει Mahavishnu από τα Σανσκριτικά που έχω διδαχθεί... ναι, αυτό ίσως βοηθήσει, απ΄την άλλη έγραψα καλά λόγια για το "Ζάρι" οπότε ίσως με κάνετε δόκιμο μέλος για πέντε χρόνια και μετά - άμα ζω - βλέπουμε.... - To 1981 ο Vic Garbarini έκατσε στο ίδιο τραπέζι τον Joe Strummer (των Clash, άλλοι αυτοί που δεν θα τους άκουγαν οι οπαδοί τζαζ-ροκ της Ελλάδος, από εδώ και πέρα ΟΤΡΕ) και τον Robert Fripp, τον ισόθεο των King Crimson που πάλι δεν πολυ-ακούνε οι ΟΤΡΕ, παρ'ότι δεν τολμούν να πουν κάτι κακό εναντίον του βέβαια. Πως το σκέφτηκε ο Garbarini; Επειδή ήθελε να μιλήσει με δύο πρόσωπα που έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην πεποίθηση ότι η μουσική μπορεί να έχει σημαίνοντα ρόλο στην προσπάθεια για προσωπική και κοινωνική αλλαγή. Θαρραλέο παιδί ο Vic, αλλά η μεγάλη έκπληξη ήταν ότι δέχθηκαν, μάλιστα ο Strummer (που θεωρείτο και πιο δύσκολος στο να δεχθεί) είπε "Ας το δοκιμάσουμε, σε τελευταία ανάλυση ο Φριπ είναι πιο κοντά σε αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε, από οποιονδήποτε άλλον μπορώ να σκεφτώ". Τέτοιο είναι το μεγαλείο των... μεγάλων - αντιλαμβάνονται ότι η μουσική είναι ένα διαρκές ρεύμα και βρίσκουν κοινό τόπο ακόμη και σε υλικό που απλώς δεν σχετίζεται καθόλου, δηλαδή κάποιος θα έλεγε τότε (και θα υπέγραφε) ότι ως λάτρης των King Crimson σας διαβεβαιώνω ότι κανείς μας δεν θα άκουγε ποτέ Clash και άλλα τέτοια και μουσικές των δύο ακκόρντων. Σε εκείνο το τραπέζι θα ήθελα να είμαι οποιοσδήποτε από τους τρεις, όχι ο τύπος στο διπλανό τραπέζι που ίσως / μάλλον δεν θα καταλάβαινε τι κάνουν αυτοί οι τρεις μαζί. (https://www.elephant-talk.com/wiki/Interview_with_Robert_Fripp_and_Joe_Strummer_in_Musician) Υ.Γ. Πριν κάποιος σκεφτεί να το γράψει, δεν λέω πουθενά ότι η Σάττι ή οποιοσδήποτε άλλος είναι παρόμοιο φαινόμενο με τους Clash. Αν αυτό που κάνουν οι σημερινοί, θα έχει διάρκεια, επιρροή κλπ, είναι κάτι που θα μάθουν οι μελοντικοί ακροατές. Οι ΟΤΡΕ και παρόμοιοι όχι, αυτοί θα συνεχίσουν να ψάχνουν όρια και στεγανά ανάμεσα στις δεκαετίες, θα γκρινιάζουν για το ότι η μουσική πάει από το κακό στο χειρότερο, θα αποκαθηλώνουν, και γενικώς θα κρίνουν.

Το διάβασες λάθος. Λέει (και έχει δίκηο) ότι αυτοί που ακούνε Mahavisnu Orchestra είναι πιθανότερο ότι θα εκτιμήσουν κάτι σαν το "Ζάρι" (ακριβώς λόγω της καλογουστιάς τους και της ευρύτητας μουσικού πνεύματος που έχουν αναπτύξει) απ' ότι οι συντηρητικοκλαρινογμπρισταί που ακούνε Οικονομόπουλο. Τα στοιχεία (που εσύ παρέθεσες) σε συνδυασμό με την επίγνωσή μας ότι πολλοί περισσότεροι ακούνε κλαρινογαμπρούς από τζαζίστες στην Ελλάδα, επιβεβαιώνουν τα λεγόμενά του.

Το γούστο εκλεπτύνεται όταν ασχολείσαι πολύ καιρό και με αγάπη για το αντικείμενο. Το "μου αρέσει / δεν μου αρέσει" είναι πολύ επιδερμικό ζήτημα και αλλάζει ανάλογα με τον καιρό, τα χρήματα στην τσέπη, αν γάμησε κάποιος καλά το προηγούμενο βράδυ, αν τον απέλυσαν και άλλα μη-μουσικά ζητήματα. @Σαμη Παραγκα Όλα καλά, αλλά γιατί πιστεύεις ότι το πλάνο σου θα στοίχιζε φθηνότερα; Κακόμαθες και εσύ από αυτούς που ξέρεις και παίζουν τσάμπα. Τράπερ, και δη-γαρ φτασμένος, θα σε έσκιζε οικονομικώς πριν ακόμη περάσεις από το θυρωρείο.

Δεν υπάρχει κανένα "αφήγημα", γνώμες λέμε. Αυτό που έγραψα είναι κλασσική περίπτωση παραδείγματος για το πως το "κοινό" θέλει να οικειοποιείται την επιτυχία, αλλά να κρατά τις αποστάσεις του από την αποτυχία. Αν το τραγούδι πάει καλά στο διαγωνισμό, τότε να δεις τι θα γράφουν (ή τι θα γράφουν αν πατώσει). Αλλά, ναι, να την αγνοήσετε φίλτατε την αποστροφή, εκτός αν θεωρείτε πως αν τους βάζατε Βαν Μόρισον ή Μπομπ Ντύλαν θα εκφραζόντουσαν με θετικά σχόλια. Ασχετούληδες είναι, δεν έχει και πολύ σημασία τι λένε. Θέλανε εύπεπτο φαγάκι, το "Ζάρι" δεν είναι εύπεπτο φαγάκι, σου λέει "μάλλον δε θα πάει καλά" "μη μας πούνε και άσχετους". Εγώ δεν έχω σχέση με τέτοιες γνώμες, υποθέτω ούτε και εσύ.

Οπαδός ποδοσφαιρικής ομάδας όταν κερδίζει έναν αγώνα: "Κερδίσαμε....!!!!!!!" Ο ίδιος οπαδός, όταν χάνει η ομάδα έναν αγώνα: "Χάσανε τα κωλόπαιδα"

Ισχύει ρε τρελέ. Δεν υπάρχει νότα στην ιστορία της ανθρωπότητας που δε συνδέεται με κάποιο φυσικό ή τεχνητό χώρο. Αλλά (και εγώ δηλαδή) είμαστε κακομαθημένοι, νομίζουμε ότι επειδή έχουμε δίσκους ή κατεβάζουμε δισκογραφίες ολόκληρες σε είκοσι λεπτά, μετέχουμε σε κάποιο μουσικό timeline που βρίσκεται κάπου εκτός context. Αν έχεις αμφιβολίες, φαντάσου (μια και αναφέρθηκε πρόσφατα) να πήγαινες στην εκκλησία ή στο δημαρχείο και να έπαιζε μέσα Ρόρυ Γκάλαχερ, ή να πήγαινες να δεις τον Ρόρυ ζωντανά και να άνοιγαν το σώου οι Μπόνυ-Μ ή ο Κολτραίην. Μην το επιμένεις αυτό το θέμα, δυστυχώς είναι πέραν συζητήσεως.

Εγώ πάντως δεν έγραψα αυτό. Δεν μου αρέσουν οι μπηχτές, διότι δεν είναι απαραίτητες. Εδώ είμαι, αν έχεις κάποιο επιχείρημα, γράψε το. Μην ξεχάσεις ότι ρώτησα (τον υποθετικό συνομιλητή μου) πότε αγόρασε τελευταία φορά μουσική. Μάλλον δεν έχεις επίγνωση του πόσους αφορά (πλανητικώς) το ζήτημα. Αν η αντιστοιχία σελίδων συναρτάται με κάτι, λογικές είναι οι 50 σελίδες (κάπου εκεί θα φτάσει). Επίσης, πολλαπλασίασέ τες με όσα χρόνια υπάρχει το φόρουμ.

Σχετικό άρθρο: https://www.newsbeast.gr/lifestyle/arthro/10586942/evi-droutsa-emeina-egkyos-tychaia-xereis-ti-einai-na-eisai-4misi-minon-kai-na-min-to-echeis-katalavei

Η δημόσια εκπαίδευση δεν θα γίνει ούτε καλύτερη, ούτε χειρότερη. Θα συνεχίσει να είναι αυτό που είναι. Το ένα θέμα δε σχετίζεται με το άλλο. Αν η δημόσια εκπαίδευση μπορούσε να είναι καλύτερη, θα ήταν ήδη, ανεξάρτητα από τις πρόσφατες εξελίξεις. Έτερον-εκάτερον. Η θέσπιση νομιμότητας για πολιτικό γάμο ομοφύλων, δεν θα κάνει ούτε καλύτερους, ούτε χειρότερους τους γάμους ετεροφύλλων - πάλι έτερον, εκάτερον.

Δεν ξέρω ποιο ακριβώς κομμάτι του βίντεο σε ενόχλησε και λες ότι "δεν είμαστε αυτό". Πραγματικά, θα προτιμούσα να ξέρω. Όποιο και αν είναι όμως, σε σχέση με τις άλλες περιοχές που ανέφερες παραμένουμε μία χώρα της ΕΕ, όπου είναι αναμενόμενο ένα μίνιμουμ (ή μάξιμουμ) ποιότητας υπηρεσιών, ασφάλειας, συνεργασίας. Να λοιπόν λόγοι για να μας προτιμούν, πολύ χειροπιαστοί. Απ' την άλλη, σίγουρα δεν είμαστε φορείς αρχαίου ελληνικού πνεύματος, αρωγοί της κουλτούρας που υπήρχε στην περιοχή πριν ένα αιώνα (στην οποία αναφέρθηκες) και σίγουρα έχουμε ένα σοβαρότατο πρόβλημα ταυτοποίησης (μουσικής ή άλλης) οπότε μοιάζουμε αρκετά στο εννέα συνθετών τραγούδι της Σάττι.

Πολλά και βαρύτατα συμπεράσματα έβγαλες αγαπητέ, από ένα βίντεο-κλιπ ενός ποπ τραγουδιού. Αν πάντως σε ενδιαφέρει (και αν κρίνουμε από τα reactions που βλέπω τις τελευταίες ώρες), αυτή περίπου είναι η εικόνα που εκπέμπουμε στο εξωτερικό, όταν βέβαια δεν πετάμε πέτρες σε πρεσβείες και όταν δε στέλνουμε τη μαντάμ Μέρκελ στο σπίτι της ενώ ζητάμε δανεικά και όταν δεν κλείνουμε τους ίδιους μας τους δρόμους, και όταν δεν σκοτωνόμαστε σα τα ζώα στην άσφαλτο. Δηλαδή, παίζει να είναι και η καλή μας όψη αυτή στο βίντεο. Υπάρχει και άλλη Ελλάδα; Βεβαίως, αλλά όσο περιορίζεται στην κριτική και μόνο, είναι σα να μην υπάρχει (να και το δικό μου βαρύ συμπέρασμα).

Το μόνο "τρομακτικό" στην υπόθεση, είναι ότι βρίθουμε ακροατηρίου που δεν συνειδητοποίησε (μάλλον ποτέ) ότι η μουσική ανέκαθεν υπάρχει και λειτουργεί σε κάποιο χώρο, σε κάποιο φυσικό ή τεχνητό χώρο, έξω από τον οποίο δεν λειτουργεί και δεν έχει κανένα νόημα. Π.χ. τα gospel δεν γράφτηκαν για να τα ακούει κάποιος στον υπολογιστή του, αλλά για να τα τραγουδάει, μαζί με άλλους Χριστιανούς αδελφούς, σε κλίμα δέους και κατάνυξης. Τα blues έχουν τον αντίστοιχο φυσικό τους χώρο, η ντίσκο επίσης, το πανκ επίσης. Κοινώς, δεν υπάρχει η μουσική για να την αναλύουμε, αλλά για να τη ζούμε. Ειδικά όσοι δηλώνουν μουσικοί. Γράφει ο άλλος ότι κρίντζαρε με Σάττι (δεν το λέω για να τον υποτιμήσω, καθόλου, ίσα-ίσα μου είναι συμπαθέστατος). Κρίντζαρες επειδή περίμενες τι; Κάτι σαν Βίκυ Λέανδρος; Κάτι σαν Μαρινέλλα; Κάτι σαν Κοντσίτα; Κάτι σαν τη τρελάρα τη Σουηδέζα (δε θυμάμαι τώρα πως τη λένε); Κάτι σαν το αγαπημένο σου προγκ άλμπουμ; Κάτι σαν Χατζηδάκις; Μα δεν καταλαβαίνεις ότι όλα αυτά είναι άσχετα; Ή άραγε, σου άρεσε κάτι απ'όλα αυτά; Επίσης, πότε αγόρασες τελευταία φορά μουσική; (Λέω "αγόρασες" διότι το τζαμπέ κατέβασμα δεν είναι πραγματικά επιλογή, είναι "μπήκα σε ξένο λεμονόκηπο και ψάχνω μήλα"). Ήταν πριν ή μετά το 1990; Έχεις κατα νου πόσο άλλαξε ολόκληρος ο πλανήτης από τότε; Και - το ωραίο, που έγραψε ο άλλος φίλος - ότι το βίντεο του θύμησε Πακιστάν, μάλλον ήθελε να δει κάτι σε στυλ "Πανθέοι"; Ή μήπως κάτι σα βίντεο της Βανδή; Ή τι ακριβώς τέλος πάντων; Και τι πρόβλημα έχεις ακριβώς με την κινηματογραφική αισθητική αλά Πακιστάν; Έτσι είναι η Ελλάδα που βλέπω όταν βγαίνω έξω, δεν είναι γυμνασμένοι Ρουβάδες να θαυμάζουν τα "αρχαία" στο Μουσείο Ακρόπολης. Η μουσική (γενικότερα η τέχνη) δεν υπάρχει για να κολακέψει ή να εναντιωθεί στις προϊδεάσεις μας, αλλά να τις διαμορφώσει. Την ημέρα που λήγουμε αυτό σύνδεσμο διότι αγαπάμε πολύ τις προϊδεάσεις μας και δεν θέλουμε με τίποτε να τις αλλάξουμε, δεν υπάρχει λόγος να ερχόμαστε σε επαφή με τέχνη. Ας μείνουμε να θυμόμαστε την εποχή που είμαστε ακροατές, μπορεί να μας ξανασυμβεί στο μέλλον.

Για πείτε, που παίζεται το στοίχημα επί θεμάτων της Eurovision, να βγάλω ένα ωραίο Montage εύκολα. Δεν έχω ασχοληθεί με τέτοια μέχρις της σήμερον, αλλά μάλλον είναι ώριμαι αι συνθήκαι.

Οι "ψαγμένοι" έγραψα, όχι ο "κόσμος". Σήμερα είναι επίσης άγνωστο, με αυτή την έννοια. Αλλά ΟΚ, μάλλον δεν επικοινωνώ σωστά αυτό που προσπαθώ να πω, απ' την άλλη, το είπε και ο Τέρυ.

Ούτε καν... Απλά γράφω πως η τελική αποτίμηση της αξίας οποιουδήποτε πράγματος δεν είναι θέμα για αποκλειστική ενασχόληση από τους σύγχρονούς του, και μάλιστα από τους ψαγμένους σύγχρονούς του (όπως εσύ ή εγώ). Και εκείνοι θεωρούσαν ότι μετά τον Μπαχ, τι να κλάσει τώρα ο Μότσαρτ με Παπαγκένους και Βασίλισες της Νύχτας και διάφορα ψυχεδελικά, δηλαδή απέτυχαν (μένοντας στην επιφάνεια) να καταλάβουν ότι κάτι άλλο μπορεί να υπάρχει από κάτω, και απέτυχαν να καταλάβουν ότι στο μέλλον έτσι θα είναι τα πράγματα.