trolley

Πάνω στη καμένη γη που άφησε το ιππικό, θα επιχειρήσω μία ακόμη παρέμβαση με την ελπίδα ότι βοηθώ τη συζήτηση. Ξεκινάμε με μία παράθεση από το δικτυακό τόπο του περιοδικού Αθηνόραμα, αυτής της εβδομάδας.

Yannis, σε ενημερώνω ότι τα soft synths έχουν εφευρεθεί. :) Αν έχεις πρόβλημα βάρους ή μη διαθεσιμότητας του εξοπλισμού σου στην αλλοδαπή, αναλογίσου την πιθανότητα να παίζεις πλέον με κάποιο/α από τα soft synths που είναι διαθέσιμα - είναι τόσα πολλά που θεωρώ αδύνατον να μη βγάλεις τον ήχο που θέλεις. Επίσης αρκετά από αυτά επιτρέπουν microtuning ώστε να μπορείς να παίζεις αραβικές κλίμακες ή οτιδήποτε άλλο. Και το σπουδαιότερο: χωράνε όλα σε ένα (ακριβούτσικο) φορητό υπολογιστή.

To update για το SX3 (από SX2) κοστίζει τελικά 150 ευρώ και όχι 49 ευρώ όπως είχε σημειώσει ο Maxos ανοίγοντας αυτό το thread. Και, ναι, είναι διαθέσιμο right now. Πολύ θα ήθελα να μάθω σε τι οφείλεται η διαφορά τιμής (που την είχες δει Maxos?).

Την έχω υπ' όψιν μου αυτή τη συνέντευξη. Ο Eno πάντοτε ήταν υπέρ της ιδέας της physical ανάμιξης με το παίξιμο κάθε οργάνου, κυρίως για να αντικρούσει τις κατηγορίες ότι ο ίδιος είναι ένας ψυχρός λάτρης των synths. ¶λλωστε έχει να ξορκίσει και προσωπικούς δαίμονες - δηλώσεις που έκανε στην αρχή της καριέρας του "I consider my self a professional composer but not a professional musician". Αφήνοντας όμως τον Eno στην άκρη (για λίγο), φαντάζομαι ότι δεν διαφωνεί κανείς για το ότι έχουμε γύρω μας μουσικές που δεν υπήρξαν ποτέ έξω από το στούντιο, ούτε είναι ανάγκη να υπάρξουν. Πάνω σε αυτή τη βάση είπα τη γνώμη μου: ότι ο καλλιτέχνης που έχει επιλέξει αυτή τη διαδρομή, καλό θα ήταν να μην κοροϊδεύει τον εαυτό του και το κοινό του λέγοντας ότι κάνει "live".

Κάποτε όλες οι μουσικές ήταν πρώτιστα ζωντανές μουσικές - κάποια στιγμή ίσως κάποιος τις ηχογραφούσε αλλά προϋπήρχαν της ηχογράφησης και συνέχιζαν να υπάρχουν και να εξελίσσονται μετά την ηχογράφησή τους. Αυτό εξακολουθεί να συμβαίνει ακόμη και σήμερα και θα συνεχίσει να συμβαίνει για πάντα (αν και αυτό είναι μεγάλη κουβέντα). Τα τελευταία είκοσι χρόνια (ίσως και περισσότερο) έχουμε παράλληλα μουσικές που δεν υπήρξαν ποτέ έξω από το περιβάλλον του στούντιο. Για παράδειγμα, οι δίσκοι του Brian Eno π.χ. δεν περιέχουν μουσικές που παίχτηκαν ποτέ live, ούτε είναι επιβεβαιωμένα εφικτό να παιχτούν live. Σαν ακροατής δεν έχω πρόβλημα ούτε με τη μία ούτε με την άλλη κατάσταση: και από τις δύο έχω ακούσει κατά καιρούς θαυμάσια πράγματα. Έχω όμως μεγάλο πρόβλημα με τους καλλιτέχνες που δεν έχουν αντίληψη των δυνατοτήτων τους και της φύσης του ίδιου τους του υλικού. Η ιδέα ότι ο Aphex κάνει "live" μου προκαλεί περίεργα χαμόγελα, ενώ τι να πει κανείς για τους Kraftwerk οι οποίοι δημόσια έχουν δηλώσει ότι θεωρούν πως οι ίδιοι είναι ρομπότ; Τελικά το μόνο που μπορώ να συμπεράνω είναι ότι μάλλον πρόκειται για αστείες περιπτώσεις καλλιτεχνών που απαιτούν από εμας να τους καταλαβαίνουμε καλύτερα από ότι οι ίδιοι καταλαβαίνουν αυτό που κάνουν. Παραδείγματα προς αποφυγήν, ε;

Δεν καταλαβαίνω... Θα παραγγείλεις μία κιθάρα στις 11 Νοεμβρίου για 30 ευρώ περισσότερα από την τιμή που την βρίσκεις στην Ελλάδα, αλλά την παρέλαβες σήμερα και είσαι απόλυτα ευχαριστημένος? Μήπως ο ζήλος μας εναντίον των ελλήνων αντιπροσώπων μας έχει οδηγήσει στην ανακάλυψη χωροχρονικών τούνελ?

Ωραία αυτή η παρέμβαση σε σχέση με τον Μεταξά - άλλωστε σε λίγες μέρες γιορτάζουμε και την επέτειο του ΟΧΙ. O Superfunk θίγει το θέμα της στάσης που τήρησαν οι κατά καιρούς πολιτικές εξουσίες απέναντι στο λαϊκό (...εμμμ, σκυλάδικο ήθελα να πω) τραγούδι. Εγώ βέβαια ήμουν πολύ μικρός την περίοδο του Μεταξά, αλλά ας δούμε ποια είναι η στάση πιο πρόσφατων κυβερνήσεων απέναντι στο φαινόμενο. Ποια είναι; Το υποστηρίζουν απολύτως. Με δημόσιες εμφανίσεις τους σε τέτοιους χώρους, με προνομιακή μεταχείριση των ιδιοκτητών "κέντρων διασκέδασης" όσον αφορά τις φορολογικές τους εκκρεμότητες και τις όποιες παραβάσεις τους, με την εξασφάλιση νομικού πλαισίου που καθιστά εφικτή τη λειτουργία τους χωρίς ουσιαστικό ποιοτικό έλεγχο για τα ποτά, τη τροφή, τον ήχο κλπ. Γιατί άραγε; Μηπως γιατί είναι βολικότερο να έχουν τους πολίτες να αναρρωτιούνται που πήγε "το μωρό" και πόσο κάνει το "Gucci φόρεμα" από το να αναρρωτιούνται γιατί τα πάντα στην Ελλάδα είναι ακριβότερα από ότι στη Γερμανία (π.χ.); Η ακρόαση καλύτερης μουσικής οδηγεί σταδιακά τον άνθρωπο σε μία κατάσταση όπου δεν είναι πρόθυμος να μασάει το κουτόχορτο που του σερβίρουν τα τηλεοπτικά κανάλια, άρα σιγά-σιγά μπορεί να τον οδηγήσουν σε μία κατάσταση όπου να θέλει πραγματικές και ουσιαστικές βελτιώσεις στην καθημερινή του ζωή. Επί τη ευκαιρία, το "Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια" ήταν μότο του Παπαδόπουλου, όχι του Μεταξά. Ο Παπαδόπουλος ήταν επίσης υπέρ του λαϊκού τραγουδιού και (κυρίως) υπέρ της παρακολούθησης ποδοσφαιρικών αγώνων (άλλη εξευγενισμένη δραστηριότητα στην ελληνική κοινωνία). Πάντως, αν ξεκινήσει ένα thread με τίτλο "Ποιος είπε πραγματικά το ΟΧΙ", μάλλον θα γελάσουμε πολύ.

Φίλε Superfunk, ο παπούς σου ήταν μάλλον ακριβολόγος, ας μην παρερμηνεύουμε τα λόγια του. Αν υπάρχει κάποιο είδος εθνικής κατάρας που καταδικάζει τον έλληνα να ακούει, να παίζει και να ρεύεται λαϊκά τραγούδια, τότε ο καθένας από εμάς (σαν άτομο) δεν είναι αναγκαστικά δέσμιος αυτής της κατάρας, αλλά έχει τη δυνατότητα να ξεφύγει από τον μέσο όρο. Αν μαζευτούν κάποια στιγμή αρκετοί με καλό γούστο, παιδεία και όρεξη για δουλειά, τότε θα έρθει η ημέρα όπου πλέον η "κατάρα" δεν θα έχει καμία δύναμη. Μια και το θέμα του thread είναι η ντροπή, νομίζω ότι ντροπή είναι να παραιτείται κανείς οικειοθελώς από αυτή τη προοπτική βελτίωσης και να θεωρεί ότι η σημερινή κατάσταση είναι η καλύτερη δυνατή. Αξίζουμε κάτι καλύτερο, και είμαστε υποχρεωμένοι να το θυμόμαστε και να το θυμίζουμε και στους άλλους, όσο πιο συχνά γίνεται.

Με όλο το σεβασμό στην παρέα (δεν είμαι μουσικός κατ' επάγγελμα), θα επισημάνω ότι όλες οι μουσικές ξεκινάνε σα λαϊκές μουσικές. Όμως από εκεί και πέρα ανοίγονται διάφοροι δρόμοι. Η ελληνική λαϊκή μουσική επέλεξε (και καθημερινά επιλέγει) το δρόμο της τελμάτωσης (όσον αφορά το μουσικό περιεχόμενο) και της παρακμής (όσον αφορά τη κοινωνική της λειτουργικότητα). Σαν μουσικό είδος είναι προ πολλού ανίκανη να μιλήσει για οτιδήποτε εκτός από τον έρωτα - όπως τον φαντάζεται ο μέσος έλληνας αστός. Ο Καζαντζίδης είχε συναίσθηση αυτής της κατάστασης (όπως και τον προβλημάτων με τους επιχειρηματίες-γκάγκστερς που καπέλωσαν την όλη υπόθεση για να βγάλουν χρήματα) και για αυτό τα είχε παρατήσει όλα για πολύ-πολύ καιρό. Είχε μάλιστα μιλήσει για αυτά τα πράγματα σε συνεντεύξεις, ώστε να τα ξέρουν όλοι. Στην Αγγλία και την Αμερική (και όχι μόνο) οι λαϊκές μουσικές δεν αυτοπεριορίζονται. Και εκεί υπάρχει η φρίκη - βλέπε το υλικό της Beyonce ή της Britney Spears, αλλά επίσης υπάρχει διάθεση για έρευνα σε κάθε επίπεδο: στιχουργικό, μουσικολογικό, ύφος, πρακτική επικοινωνίας με το κοινό, πολιτική τοποθέτηση κλπ. Ανάλογα με το που πάει η βάρκα, προκύπτουν οι Beatles, ο Dylan, οι Stones και πολλοί άλλοι. Θέλουμε να λέμε ότι τα αποτελέσματα αυτών των αναζητήσεων είναι η λαϊκή μουσική του αμερικανού; Ας το λέμε (παρ' ότι δεν είναι ακριβές, οι αμερικάνοι είναι διάφορες φυλές και καθεμία έχει τις δικές της λαϊκές μουσικές), αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει τεράστια διαφορα ποιότητας ανάμεσα στην ελληνική λαϊκή μουσική και τη λαϊκή μουσική εκείνων.

H Audigy δεν είναι χάλια - είναι μία χαρά για τα λεφτά της και το γεγονός ότι προσπαθεί να καλύψει ένα ευρύ φάσμα υποψήφιων καταναλωτών: από τον παιγχνιδά μέχρι τον θεατή dvd μέχρι εκείνον που θέλει να κάνει τα πρώτα βήματα στο cubase. Όμως οι λύσεις που αναφέρθηκαν από τους άλλους είναι όλες καλύτερες διότι πρόκειται για κάρτες που προορίζονται για χρήση σε μουσικές και audio εφαρμογές, υποστηρίζονται σωστά από τις κατασκευάστριες εταιρείες και είναι πολύ "ελαφρύτερες" για το σύστημα (η audigy εγκαθιστά ένα καράβι software). Αν εν' τούτοις αγνοήσεις τις συμβουλές τους και πας με audigy, σε ενημερώνω ότι η τελευταία που είχε πέσει στα χέρια μου λειτουργούσε σαν asio κάρτα μόνο στα 48KHz κάτι που ίσως θεωρήσεις πρόβλημα αν η κύρια απασχόλησή σου είναι η παραγωγή μουσικού (όχι οπτικοακουστικού υλικού). Διάφορα vst plugins (και το Fruity Loops π.χ.) διαμαρτύρονται όταν τους ζητήσεις να λειτουργήσουν στα 48 KHz, ενώ η audigy δεν έχει GSIF drivers που σημαίνει ότι δεν θα μπορέσεις ποτέ να τρέξεις το Gigastudio. Υποθέτω - επειδή έχω περάσει και εγώ από αυτό το στάδιο - ότι δεν θέλεις να παραιτηθείς της δυνατότητας για ήχο 5.1. Δεν θα χρειαστεί. Αγοράζοντας μία οποιαδήποτε κάρτα με 6 τουλάχιστον εξόδους θα μπορέσεις να ακούς και να μιξάρεις surround ήχο χρησιμοποιώντας τα ηχεία που ήδη έχεις - παρακάμπτοντας τον αποκωδικοποιητή τους. Μία τέτοια κάρτα σε προσιτά χρήματα είναι η 410 της M-Audio, αν και ίσως κάποιος θα ήθελε να προτείνει περισσότερες και καλύτερες. Επίσης, μην αγνοείς την συμβουλή του indianos, ο οποίος λέει ότι θα χρειαστείς αρκετές εισόδους.

Επιτέλους κάποιος το σκέφτηκε και το είπε. Να' σαι καλά TechnoPrisoner!! Λοιπόν, για να μην υπάρχουν απορίες, ο feather το είπε ξεκάθαρα από το πρώτο post: "ο φόβος και ο τρόμος του έλληνα αντιπροσώπου μπήκε πλέον σε κάθε σπίτι που διαθέτει σύνδεση στο internet και πιστωτική κάρτα". Προσέξτε παρακαλώ το συνδυασμό: internet ΚΑΙ πιστωτική κάρτα. Και ναι μεν από πιστωτικές κάρτες καλά πάνε οι έλληνες (χρωστάνε της Μιχαλούς σύμφωνα με τον διευθυντή της Εθνικής Τράπεζας), αλλά αν ρίξετε μία ματιά σε οποιαδήποτε σχετική μελέτη θα δείτε ότι το ποσοστό στο οποίο έχει εισέρθει το ίντερνετ στην ελληνική κοινωνία είναι το προ-τελευταίο σε ολόκληρη την Ευρώπη. Συμπέρασμα: Οι συμμετέχοντες στο thread (και οι οποίοι καλά κάνουν και απαιτούν κάτι περισσότερο και συνεπώς αγοράζουν από το εξωτερικό) είναι μία καταναλωτική μειοψηφία - όλοι οι υπόλοιποι είναι αυτοί που ζουν τους τοπικούς αντιπροσώπους και συντηρούν τις όποιες νοοτροπίες τους. Και - έχω την εντύπωση - δεν κινδυνεύουν καθόλου να κλείσουν. Ας κάνει ο καθένας το καθήκον του στην προσπάθεια επιμόρφωσης φίλων, συγγενών, μαθητών, πελατών κλπ, ώστε να μάθουμε όλοι να ζητάμε περισσότερη ποιότητα και καλύτερες υπηρεσίες. Μόνο έτσι θα υπάρξει κάποιο φως στο τοπικό καταναλωτικό μας μέλλον.

Φίλε Alsofocus, πρώτα λές ότι συμφωνείς για το ότι πρέπει κανείς να ξέρει τι κάνει. Μετά λες ότι είσαι επαγγελματίας της πληροφορικής. ¶ρα μηπως τελικά είσαι ανάμεσα στους λίγους για τους οποίους αναφέρομαι; (ναι, προφανώς δεν είναι δέκα μόνο, εννοούσα ότι είναι πολύ λίγοι). Όσον αφορά το αν μία τέτοια λογική συμβάλλει στην ανάπτυξη μίας λανθασμένης νοοτροπίας, σε παραπέμπω στα επιχειρήματα του ksggr (τα οποία υπήρχαν στο thread πριν την απάντησή σου - δεν τα διάβασες;). Κάτι ακόμη: ο ίδιος ο nectarios λέει ότι χρησιμοποιεί windows 98se. ¶ρα, τίθεται ένα ζήτημα για το αν είχε την ευκαιρία να δοκιμάσει τις συμβουλές που δίνει και αν ήρθε αντιμέτωπος με τα όποια προβλήματα θα είχαν δημιουργηθεί. Τέλος: Η ιδέα ότι ένα pc που είναι μόνο για audio επιβάλλεται να είναι απογυμνωμένο από άλλες δυνατότητες αφορά μόνο τα συστήματα που έχουν λιγοστά resources (όχι αρκετή μνήμη, αργούς σκληρούς κλπ). Διαβεβαιώνω τον καθένα ότι οποιοδήποτε σύγχρονο σύστημα με αρκετή μνήμη δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να αποδώσει σωστά σε μουσικές/ηχητικές εφαρμογές, χωρίς αυτά τα tweaks.

Σαν επαγγελματίας των υπολογιστών, θα ήθελα να συμφωνήσω με τον gerasimos και να πω ότι αυτά που γράφει ο nectarios, είναι ακατάλληλα για γενική χρήση. Πρώτον, συμβάλλουν στην περαιτέρω αίσθηση ότι τα pc θέλουν πολύ "πείραγμα" για να δουλέψουν σωστά (το οποίο δεν είναι αλήθεια) και δεύτερον είναι σίγουρο ότι θα δημιουργήσουν προβλήματα σε όποιον δεν ξέρει *ακριβώς* τι κάνει (δηλαδή 10 ανθρώπους σε όλη την Ελλάδα). Πέραν αυτών, συμβουλεύω και εγώ προς την αγορά ενός PC και όχι ενός Mac. Τα Mac (και η περιβόητη αξιοπιστία τους) είναι απλά μία μυθολογία, καλά συντηρημένη από το άριστο marketing της κατασκευάστριας εταιρείας. Είναι καλύτερα μόνο από το ανώνυμο ερασιτεχνικό PC των 500 ευρώ - το οποίο όμως δεν είναι κατάλληλο για μουσικές / audio εφαρμογές ούτως ή άλλως. Αγόρασε το ακριβότερο PC που μπορείς να αγοράσεις, βάλε οπωσδήποτε μία πολύ καλή κάρτα ήχου, χρησιμοποίησε μόνο αγορασμένα (όχι κλεμένα) προγράμματα και ασε τον φίλο σου να παίζει με τον iBook του ακούγοντας Lopez (σε βίντεο κλιπ δικό της είδα τελευταία φορά iMac). :)

Μια και κανείς δεν σχολίασε τη δήλωσή σου Maxos, ιδού το σχόλιο μου: το battery είναι πολύ καλό (και φαντάζομαι, το καινούργιο, ακόμη καλύτερο) αλλά πλέον υπάρχουν άλλα κορυφαία προϊόντα. Ήτοι, το drumkit from hell και το bfd. Τα αναφέρω ώστε αν κάποιος δεν τα έχει ήδη ακούσει, να τους δώσει μία ευκαιρία.

http://www.midiman.net/products/en_us/KeystationPro88-main.html

Συμφωνώ με τον feather ότι οι εποχές ήταν μίζερες (point taken για τον ελλατωματικό προενισχυτή ακουστικών:)). Επίσης συμφωνώ με τον yameth ότι οι άνθρωποι δεν ήξεραν να παίζουν. Όμως ο λόγος που παρέθεσα το link για τη συνέντευξη ήταν διότι έχω υπ' όψιν μου ότι υπάρχει (σε εξέλιξη) μία συζήτηση για το θέμα της ανεξάρτητης διανομής - τουλάχιστον ο Δαλίδης το είδε αυτό το έργο από πρώτο χέρι και θεωρώ την κατάθεσή του αξιόπιστη και χρήσιμη. Τώρα για το αν αυτά τα groups ήταν σταθμοί, ας ελπίσουμε ότι δεν ήταν, δηλαδή ας ελπίσουμε ότι οι άνθρωποι που δραστηριοποιούνται σήμερα στο χώρο θα έχουν να δώσουν πράγματα που θα κάνουν το ρεπερτόριο της Creep να φαντάζει σαν "άνευ σημασίας". Εγώ πάντως έχω τους δίσκους.

Στο link: http://www.kapatel.gr/matrix/users/lpc/48_6.html θα βρείτε μία συνέντευξη του Μπάμπη Δαλίδη, ο οποίος ήταν η ψυχή πίσω από την έλληνική Creep Records. Δεδομένου ότι ο άνθρωπος μιλά από την εμπειρία του (δηλαδή όχι-θεωρίες-αλλά-η-αλήθεια), ίσως βρείτε στα λόγια του σκέψεις και ιδέες που απασχολούν τους σκεπτόμενους μουσικούς σήμερα, όπως και τότε. Φιλικά.

Φίλε Maxos Η πρώτη μου γραμμή ήταν ότι θα δώσω τα 49 δολλάρια, άρα είμαι φίλος της Steinberg, νόμιμος κάτοχος κλπ. Απλά θέλησα να υπογραμίσω ότι το νέο Sonar φαίνεται να προσφέρει πολύ περισσότερα από το νέο Cubase, μία σύγκριση που έχει τη σημασία της ειδικά αν σκεφτούμε ότι και τα δύο ανακοινώθηκαν την ίδια εβδομάδα. Γιατί έχει σημασία; Πρώτον διότι υπάρχουν κάποιοι που ακόμη δεν έχουν αγοράσει κάποιο νόμιμο πακέτο, οπότε καλό είναι να ξέρουν τι γίνεται. Δεύτερον, διότι έχω (προσωπικά) τις απορίες μου για το που θα πάει η Steinberg τώρα που τους αγόρασε η Pinnacle. Κατά τα άλλα, επίτρεψέ μου να σου πώ ότι ποτέ δεν θα αγοράσεις Macintosh, διότι αν αγοράσεις, εκτός από το Sonar δεν θα μπορείς να τρέχεις το καλύτερο sampler του πλανήτη (Gigastudio) καθώς και πολλά άλλα χρήσιμα πράγματα. Αν παρ' όλα αυτά όντως αγοράσεις (λακαμία θα κάνεις), έχε υπόψιν σου ότι βασίλισα στο χώρο των Mac είναι η Motu της οποίας το Digital Performer είναι το καλύτερο διαθέσιμο πρόγραμμα. Ο κόπος του να μάθεις ένα νέο πρόγραμμα θα είναι πολύ λιγότερος από τον κόπο του να μάθεις ένα νέο λειτουργικό. Επίσης (και έχεις δίκιο σε αυτό, δεν το έγραψα πολύ σωστά), αν ανοίξεις το forum της Steinberg θα δεις τα εκατοντάδες προβλήματα που έχουν διάφοροι με το να λειτουργήσουν σωστά τα διάφορα rewire προγράμματα καθώς και τις πολλές λύσεις που προτείνει ο καθένας από αυτούς. Δεδομένου ότι το Gigastudio 3 (το οποίο περιμένουμε) είναι επίσης rewire πλέον, για εμένα αυτό έχει τη σημασία του. Εγώ θα πάρω το update για το SX3 (ώστε να έχω μελλοντικό δικαίωμα για το SX4), αλλά το Sonar είναι καλύτερο πρόγραμμα αυτή τη στιγμή. Επίσης, θυμίζω ότι το Sonar δεν είναι κλειδωμένο με τον τρόπο που είναι το Cubase, όπου πρέπει να αγοράσεις ένα δεύτερο πακέτο, μόνο και μόνο επειδή έχεις την ατυχία να έχεις και ένα δεύτερο υπολογιστή. Σέβομαι την αγάπη σου για το Cubase, αλλά σε παρακαλώ σκέψου (όπως σκέφτηκα και εγώ) αν πραγματικά την αξίζει πλέον. Ούτως ή άλλως, το Cubase δεν είναι πια αυτό που ήταν. Κατά τη γνώμη μου κάθε πρόγραμμα περνάει μία φάση ακμής (όπου είναι στα καλύτερά του) και μετά συνήθως πέφτει. Για το cubase αυτή η περίοδος ήταν στην εποχή του VST-32. Μετά από εκείνη τη περίοδο, η Steinberg το έκανε... άλλο πράγμα. Ωραίο, αλλά όχι ακριβώς Cubase, όπως το δουλεύαμε από τον Atari. Είναι ίσως η εποχή για να κερδίσει έδαφος κάτι νέο... οπότε γιατί όχι το Sonar, ή οτιδήποτε άλλο. Φιλικά

Θα τα δώσω τα 49 dollars, αλλά υπήρχε ένα ακόμη νέο αυτή την εβδομάδα: η ανακοίνωση για το Sonar version 4 (http://www.cakewalk.com). Με όλο το σεβασμό στον γερμανό γίγαντα, αυτή τη φορά οι αμερικάνοι τους άφησαν αρκετά πίσω... Εκεί που στο κόσμο της Steinberg πρέπει να αρχίσεις να ψωνίζεις plug-ins των χιλίων δολλαρίων για να έχεις τη δυνατότητα να μιξάρεις σε surround περιβάλλον, το Sonar έχει πλέον αυτή τη δυνατότητα ενσωματωμένη (κάτι που δεν υπάρχει ούτε στο Nuendo, επί τη ευκαιρία). Το νέο Sonar έχει Freeze (επιπέδου SX3, όχι SX2), Pow-r dithering, Lexicon Pantheon Reverb (surround edition) και ένα virtual instrument της Roland, το οποίο λέγεται ότι είναι καταπληκτικό. Σε συνδυασμό με το ότι το Sonar υποστηρίζει ανετότερα τα ReWire Plug-Ins, εγώ ξέρω τι περιμένω με αγωνία αυτό το φθινόπωρο... Φιλικά.