trolley

Φίλε μου για να καταδείξεις και να επισημάνεις πρέπει να υπάρχει κάποιο κοινό, έτοιμο να οφεληθεί από αυτή την ενέργεια. Εσύ βλέπεις να υπάρχει τέτοιο κοινό; Αν υπάρχει, τότε πως εξηγείς ότι μέσα από τόσα χρόνια "σάτιρας" δεν έχει υπάρξει κανένα κέρδος, αλλά τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο; Αντίθετα, το μόνο που γίνεται είναι ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι... απλά κρίνουν τους άλλους, αντί ο καθένας μας να κοιτάει τα χάλια του. Και έτσι, πάει μία κοπελιά στη Eurovision, τσιμπάει το βραβείο (όσο λίγο και να αξίζει αυτό) και αμέσως ο "κριτής" ξυπνάει μέσα μας... ξέρεις για ποιον κριτή λέω...εκείνον που τα βάζει με όλους : την κοινωνία, τα μεγάλα συμφέροντα, τα "κυκλώματα", τον άπονο ντουνιά, τους γονείς μας, την κυβέρνηση κλπ κλπ κλπ. Ο μόνος με τον οποίο δεν τα βάζει ποτέ αυτός ο μυστήριος τύπος είναι το άτομό του. Μην με παρεξηγείς, και εγώ πολλές φορές έχω σκεφτεί έτσι (και χειρότερα) αλλά με τα χρόνια βλέπω δύο πράγματα: α) ότι αυτό δεν με οδηγεί πουθενά και β) ότι εκείνοι που εκτιμώ και θαυμάζω ΔΕΝ σκέφτονται έτσι. Λέω λοιπόν να την κόψω αυτή τη συνήθεια, το να μου τη σπάνε τα πάντα και ειδικότερα τα χαμόγελα των άλλων...

Εμένα πάντως αυτός ο τύπος μου δημιούργησε την αντιπάθεια. Γενικά όσους κάνουν χιούμορ με μία κατάσταση της οποίας αποτελούν οι ίδιοι τμήμα, με εκνευρίζουν. Νομίζω ότι πρώτα πρέπει να αποδείξει κανείς ότι είναι καλύτερος από αυτά που κοροϊδεύει. Έχει γεμίσει η Ελλάδα, από Χάρυ Κλύν, Μητσικώστες, Αμάν και Σεφερλήδες, οι οποίοι δεν έχουν πραγματικά να προτείνουν κάτι. Απλά κοροϊδεύουν. Εν τω μεταξύ, θυμάμαι ότι κάποιος είχε πει ότι ο χειρότερος τρόπος για να προσεγγίζεις κάτι, είναι η κριτική. Συμφωνώ με αυτή την άποψη. Όποιος νομίζει ότι μπορεί να κάνει καλύτερα τραγούδια από το Number One, ας τα κάνει - πιστεύω ότι θα ανταμοιφθούν με τον ένα τρόπο ή τον άλλο. Η Eurovision είναι ένα πάρτυ: δεν πας σε ένα πάρτυ για να εμβαθύνεις τη σχέση σου με τη μουσική, αλλά για να διασκεδάσεις και να κάνεις καμάκι και να πιεις τα ποτά σου κλπ. Αλοίμονο αν περιμένει κανείς να βρει ποιότητα στη Eurovision, τι στην ευχή περιμένουμε 364 μέρες το χρόνο μπας και βρούμε κανένα καλό τραγούδι την 365η; Δε νομίζω. Κατά τα άλλα, και επειδή ξέρω ότι περιστοιχίζομαι (στο noiz) από επαγγελματίες, εύχομαι ειλικρινά σε όλους την επιτυχία, και εύχομαι σε όλους να πάρουν μία έστω φορά το πρώτο βραβείο, είτε αυτό είναι από το ευρωπαϊκό κοινό, είτε από τους φίλους τους, είτε από τη κόρη τους, είτε από οποιονδήποτε. Είναι ωραίο να είσαι πρώτος, έστω και για λίγο. :)

Δήλωση αμερικανού πολιτικού σχολιαστή λίγο πριν την εκλογική αναμέτρηση που έγινε πριν λίγο καιρό (και την οποία κέρδισε ο Μπους, όπως ξέρετε): το να πιστεύει κανείς ότι ο Μπους φταίει για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα και στον κόσμο, είναι σα να πιστεύει ότι για όλα όσα γίνονται στη Disneylang φταίει ο Μίκυ Μάους! Όχι δεν είμαι off-topic.

Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε;

Έχεις δίκιο, ήμουν λίγο υπερβολικός. Αλλά όχι και ωραία γυναίκα η Garbageρού... ;)

Ωχ, τώρα θα αρχίσει η συζήτηση για το αν είναι κουρδισμένα τα ξύλα της κιθάρας της.

Δεν θα πεθάνουν. Έχουν ήδη πεθάνει. (Επί τη ευκαιρία, το ίδιο ισχύει για τους περισσότερους από αυτούς που θα έρθουν).

Αν και είναι εκτός θέματος (αλλά από μία άποψη εντός, χάρη στον ρουφιάνο) θα ήθελα να συγχαρώ τον Alex για το ότι επωνύμως καταθέτει τις απόψεις του στην παρέα του noiz.

Παρότι και εγώ το είχα πει αυτό πριν από κάποιο διάστημα... τελικά άλλαξα γνώμη διότι με τόσα που λένε οι μπαγάσηδες με έχουνε ψήσει... θα πάω να πάρω και εγώ μία (δεν κάνω πλάκα) και θα αρχίσω να την γρατσουνάω προκειμένου α) να μπορώ να συμμετέχω στις συζητήσεις και β) να μπορώ επιτέλους να παίξω με overdubbing κάποια guitar parts που πάντα αναρρωτιόμουνα ποιος θα τα παίξει στα κομάτια μου. Υ.Γ. (με πολύ κομπλάρισμα): οι Stratocaster καλές είναι??

Θα ήθελα να συμπληρώσω ότι πριν λίγες μέρες μου έπεσε ένα μεγάλο καδρόνι (μη ρωτήσετε που βρέθηκε) πάνω στο όργανο, σε μία από τις πλαστικές επιφάνειες που βρίσκονται αριστερά του συνόλου με τα κουμπιά. Προς μεγάλη μου έκπληξη (καθώς και εγώ το θεωρούσα κάπως νιανια) το πλαστικό δεν κατάλαβε τίποτε, αν και το βάρος του ξύλου ήταν σημαντικότατο (πάνω από έξι κιλά). και έπεσε πάνω του από ύψος 70-80 εκατοστών. Επίσης, μια και βλέπω να υπάρχει ενδιαφέρον, να σας δώσω και μία σημαντική πληροφορία: στα έντυπα της M-Audio που μοιραζόντουσαν στην Φρανκφούρτη, είδα ότι σύντομα, το ίδιο (σχεδόν) όργανο, θα υπάρχει σε ΜΑΥΡΟ φινίρισμα, το οποίο αν το δείτε ενδέχεται να πάθετε γκαργκακόμπλα (όπως έπαθα εγώ). Οπότε προτείνω λίγη υπομονή σε οποιονδήποτε υποψήφιο αγοραστή. :)

Στη σελίδα που μου έστειλες προκύπτει ότι όντως οι Le έκαναν εκτενή χρήση της συσκευής - μπράβο τους, αλλά το ίδιο έχουν κάνει και αρκετοί άλλοι. Οπωσδήποτε δεν τους δικαιοδοτεί να εμφανίζονται σε μία φράση που λέει ότι Rockman=Leppard χωρίς τουλάχιστον να γίνεται μία αναφορά στον εφευρέτη αυτής της σχεδιαστικής αντίληψης και αυτών των συσκευών. Είναι προσβλητικό για έναν τόσο μεγάλο μάστορα της σύνθεσης και του ήχου. Παρότι δεν είμαι κιθαρίστας, θεωρώ ότι ο Scholz είναι πολύ-πολύ μεγάλος, αυτή είναι η αμαρτία μου :oops: Κατά τα άλλα ίσως η Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια (δηλ. ο Superfunk) να μπορεί να μας πει ποιος από τους δυο μας έχει δίκιο...

Def Lepard ? Μήπως θες να πεις Boston ?

Takis τι σημαίνει αυτή η φράση; Ακούγεται αστείο αλλά δεν καταλαβαίνω τι είναι. Αν είναι πολύ σκληρό, πες μου με πμ. :)

Φίλε μου, από την περιγραφή σου για τη δουλειά αυτού του ανθρώπου, μου κίνησες το ενδιαφέρον. Αλλά... δεν μένω Θεσσαλονίκη και όπως ξέρεις η τηλεόραση του Αντ1 δεν δείχνει τέτοιους μουσικούς. Μήπως πρέπεις να πεις στο συγκεκριμένο άνθρωπο να κάνει ένα site ώστε να έχουν την ευκαιρία να τον ακούσουν περισσότεροι; Αν δεν χρησιμοποιήσουμε και το ίντερνετ για τέτοιες δουλειές, τότε από που να περιμένουμε οτιδήποτε;

Δυστυχώς δεν ξέρω αρκετά από Cubase ώστε να σε βοηθήσω. Κάποιος θα σου απαντήσει σύντομα, είναι βέβαιο.!

Γεια και σε σένα. Και εγώ το 4 έχω και δεν υπάρχει κανένα τέτοιο πρόβλημα. Η μόνη λογική ερμηνεία είναι ότι τη ζημιά την κάνει κάποιο plugin. Αν το πρόβλημα προκύπτει ακόμη και όταν κάνεις render χωρίς κανένα plugin, τότε μάλλον πας για επανεγκατάσταση. Αν βρεις ποιο plugin κάνει τη ζημιά, κάνε ένα κόπο να μας πεις και εμάς. Καλή τύχη.

Ποια έκδοση του Wavelab είναι; Επίσης, αυτό το φαινόμενο παρατηρείται ανεξάρτητα από το φορμά στο οποίο κάνεις το rendering ή παρατηρείται μόνο όταν κάνεις render σε wav; Επίσης, το πρόβλημα υπάρχει ανεξάρτητα από τη συχνότητα δειγματοληψίας και το bit depth;

Θα το βρείς "στοκαρισμένο" στην αντιπροσωπεια. Λέγεται "Ελίνα" (www.elina.gr). Αν ψάξεις παλαιότερες δημοσιεύσεις θα δεις ότι και άλλοι έχουν πει τη γνώμη τους, ανάμεσα στους οποίους είμαι και εγώ.

Το πρόβλημα που σου έτυχε είναι πολύ ειδικό για να αντιμετωπιστεί εξ' αποστάσεως. Στη θέση σου θα έκανα τα εξής: α) Θα βεβαιωνόμουν ότι το καλώδιο που αγόρασα είναι όντως σωστό, δηλαδή ή το έφτιαξε κάποιος που ξέρει τι του γίνεται ή είναι έτοιμο από κάποια γνωστή εταιρεία. β) Θα βεβαιωνόμουν ότι η υποδοχή midi είναι σωστά ενεργοποιημένη από το motherboard (πέραν των irq, τα οποία καλά έκανες και τα κοίταξες), γ) Θα βεβαιωνόμουν ότι το motherboard έχει το πιο πρόσφατο διαθέσιμο bios, δ) Θα δοκίμαζα αν το ίδιο πρόβλημα υπάρχει και με κανονικά (μη-ασύρματα) ποντίκια και πληκτρολόγια, ε) Θα έψαχνα στο ίντερνετ μήπως υπάρχουν και άλλοι με παρόμοιο πρόβλημα και το ίδιο ακριβώς motherboard, στ) Θα άλλαζα motherboard αν τίποτε άλλο δεν λειτουργούσε, ζ) Θα αγόραζα ένα εξωτερικό midi-interface (φθηνά είναι αυτά) αν δεν ήθελα να αλλάξω το motherboard. Καλή τύχη

Λεξιλαγνεία βλέπω φίλε toneless... Η απάντηση είναι ότι ο δημιουργός δεν έχει τα πνευματικά δικαιώματα αλλά την πνευματική ιδιοκτησία. Ο δίνων τα χρήματα δεν αποκτά ποτέ την πνευματική ιδιοκτησία (σε τέτοιες περιπτώσεις) αλλά αποκτά δικαιώματα επί της πνευματικής ιδιοκτησίας του άλλου. Τώρα η κουβέντα για το αν κάτι πνευματικό μπορεί να είναι αντικείμενο δοσοληψίας, η απάντηση (μου) είναι ότι δεν υπάρχει τίποτε το οποίο δεν είναι πνευματικό. Ο νους (πνεύμα) είναι ο πραγματικός δημιουργός οποιουδήποτε πράγματος (από ένα μουσικό κομάτι μέχρι ένα παστίτσιο) - αν η νοημοσύνη απουσιάζει τότε τίποτε δεν είναι εφικτό. ¶ρα λοιπόν, αν καταλήγαμε στο συμπέρασμα ότι τα πνευματικά αγαθά δεν μπορούν να είναι αντικείμενο δοσοληψίας, τότε θα έπρεπε άμεσα να σταματήσει κάθε εμπορική δραστηριότητα στον πλανήτη, καθώς (όπως είπα) δεν υπάρχουν αγαθά που δεν είναι πνευματικά. Ελπίζω να χόρτασες λεξιλαγνικούς μεζέδες (όχι ότι δεν τα εννοώ). :)

Πάντως, δεν μπορώ να καταλάβω τι καθόσαστε και ασχολείστε με τους ροκ σταρς. Ο μόνος λόγος που η λέξη ροκ υπάρχει στο λεξιλόγιό μου, είναι εξ' αιτίας μερικών μουσικών που χρησιμοποίησαν το ροκ όχημα για να καταφέρουν μία προσωπική καλλιτεχνική δήλωση - οι υπόλοιποι είναι απλώς σαβούρα των δισκογραφικών εταιρειών. Για κάποιον που θέλει να ακούει σύγχρονη δυτική μουσική (καθότι ξέρω και κάποιους που αδιαφορούν εντελώς), υπάρχουν και άλλες λύσεις, πολύ πιο σοβαρές: τζαζ π.χ. ή ειδικές περιπτώσεις όπως οι Mogwai, τέλος πάντων οτιδήποτε μακρυά από αυτό το χαζό σταριλίκι. Απ' την άλλη (και κάπου το έχω ξαναπεί αυτό και μάλλον δεν άρεσε σε κανέναν) γιατί ρε παιδιά πρέπει να σας πληρώνει κάποιος για να κάνετε αυτό που γουστάρετε; Που το βρήκατε γραμμένο αυτό το πράγμα; Αφού το γουστάρετε κάντε το, αν θέλετε να βιοπορίσετε πρέπει να κάνετε αυτό που οι άλλοι είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν. Πριν λίγους μήνες ήμουν ένα βράδυ στην Κολωνία. Εκεί έπαιζε σε ένα μπαράκι ένα σεξτέτο πνευστών που καθένας τους ήταν απίστευτος δεξιοτέχνης. Μιλάμε για μουσικούς, όχι για πατατάκια. Ρωτώντας, έμαθα ότι καθένας από αυτούς είναι πολύ ευτυχής να έχει μία εντελώς διαφορετική καθημερινή δουλειά, κάνανε τις πρόβες τους όποτε μπορούσαν και όταν θέλανε εμφανιζόντουσαν σε ένα μπαράκι για να κάνει κέφι ο κόσμος (ποτάμια οι μπύρες). Στην Ελλάδα, όποιος έμαθε να παίζει ακόρντα στη κιθάρα του και δάκρυσε με το Another Brick In The Wall, έχει την απαίτηση να ζει από τη μουσική και μάλιστα όχι από τη μουσική που γουστάρουν οι συμπάτριώτες του αλλά από τη μουσική που γουστάρουν οι Εγγλέζοι. Εμένα αυτό το πράγμα μου φαίνεται εντελώς παρανοϊκό. Και - εν' πάσει περιπτώσει - νομίζω ότι κάποια στιγμή όλοι μας πρέπει να έχουμε την ωριμότητα να παραδεχθούμε ότι μπορεί όντως να υπάρχει έλλειψη ταλέντου. Ταλέντο είναι να ξέρεις να παίζεις ακόρντα, ταλέντο είναι να ξέρεις να τραγουδήσεις σωστά, ταλέντο είναι να γράφεις ενδιαφέροντες στίχους, ταλέντο είναι να ξέρεις να ηχογραφήσεις σωστά μία ντραμς, αλλά ταλέντο είναι και να ξέρεις να τοποθετηθείς σωστά στην αγορά σου και να ξέρεις να πουλήσεις σωστά τη δουλειά σου. Αν υπάρχει έλλειψη ταλέντου σε οτιδήποτε από αυτά - και ειδικά στο τελευταίο - τότε ή ζητάς επαγγελματική βοήθεια (μέχρι σήμερα δεν έχω δει ροκ μουσικό να έχει αντίληψη αυτού του θέματος στην Ελλάδα) ή αποδέχεσαι ότι δεν μπορείς να βιοπορίσεις μέσω της μουσικής και τελειώνει η υπόθεση.

Πάρτε και τη γνώμη του μη-κιθαρίστα: άκουσα απόψε όλο το Echoes (την ανθολογία, όχι το κομάτι) όπου και διαπίστωσα ότι ο Gilmour σαν σόλο κιθαρίστας έχει άλλο ήχο από δίσκο σε δίσκο (για να μη πω από κομάτι σε κομάτι). Στα πρώτα μέτρα του Shine On You Crazy Diamond (μικρή παύση για προσκύνημα) έχει άλλο ήχο από τα αμέσως επόμενα μέτρα. Ο ήχος στα κομάτια του Animals είναι επίσης διαφορετικός. Αυτό που μάλλον λέτε "ήχος του Gilmour" είναι εκείνο το ιδιότυπο ηχόχρωμα που πρωτοέπαιξε στο Have A Cigar, τελειοποίησε στο Comfortably Numb, ακούγεται επίσης στο No More Lonely Nights του McCartney και είναι ακόμη πιο τελειοποιημένο (κατά τη γνώμη μου) στο Sorrow και το High Hopes. Αντίθετα ο ήχος του σαν rythm κιθαρίστας είναι σχεδόν ο ίδιος για πάνω από 15 χρόνια, από το Meddle μέχρι το Division Bell. Ενδιαφέρον ε;

Πάντως (αν μου επιτρέπεται δηλαδή) να θυμίσω ότι άλλο πράγμα είναι η εμπορική επιτυχιά και άλλο η καλλιτεχνική επιτυχία. Πιστεύω ότι κάποιος που γνωρίζει εμπορική επιτυχία (άρα κερδίζει πολλά χρήματα) είναι αδύνατο να μη ζει πιο "επιδεικτικά". όσο σεμνός και αν είναι ο ίδιος. Αντίθετα η καλλιτεχνική επιτυχία εισπράττεται μόνο σε εκτίμηση. Έτσι, έχουμε ξένους καλλιτέχνες μεγάλης αξίας να ζουν καθημερινές ζωές (έτσι πρόχειρα μου ήρθε στο νου ο Robert Fripp) ενώ η Madonna και η Βανδή απλώς βγάζουν χρήμα. Καθένας πρέπει να αποφασίσει τι θέλει να έχει και από εκεί και μετά ας παλέψει γι' αυτό. Δεν μπορούμε εμείς να επιβάλλουμε στον κόσμο τι θα κάνει με τα λεφτά του - άμα θέλει να τα δίνει στους "σταρς" θα τα δίνει.

Airborne, τα τελευταία τρία χρόνια έχω (εταιρικώς) αγοράσει πέντε φορητά. Τα τέσσερα ήταν Compaq ενώ το τελευταίο ήταν Acer (συμπτωματικά, ακριβώς αυτό που κράταγε ο Βαβύλης στην συνέντευξη με τον Τριανταφυλόπουλο). Σαν έμπειρος καταναλωτής φορητών έχω να σου πώ τα εξής: α) Μην αγοράσεις πολύ ακριβό φορητό, διότι τα φορητα απαξιώνονται με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα από ότι τα επιτραπέζια, επίσης είναι επιρρεπή σε βλάβες που δεν μπορείς καν να φανταστείς. Η μόνη λύση ώστε ένα φορητό να παραμείνει σε πολύ καλή κατάσταση είναι να μην το χρησιμοποιείς σαν φορητό, οπότε τότε τι το ήθελες ούτως ή αλλως; β) Η Compaq είναι πολύ καλή μάρκα, αλλά όλα (μα όλα) βγάλανε κάποιο προβληματάκι μετά τον πρώτο χρόνο (άλλο σταμάτησε να φορτίζει, άλλο σταμάτησε να μπουτάρει σωστά, άλλο έκαψε την Usb του κλπ). Το Acer δεν έχει κλείσει χρόνο ακόμη. γ) Οι ταχύτητες λειτουργίας των φορητών είναι ΠΑΝΤΑ πιο αργές από το αντίστοιχο επιτραπέζιο, ότι και αν γράφουν οι προδιαγραφές. Η επιπλέον μνήμη θα βοηθήσει την ταχύτητα, αλλά συνήθως είναι πολύ ακριβή. δ) Το σέρβις για το οποίο πλήρωσα την επωνυμότητα των Compaq είναι μύθος και τρίχες. Κάποτε περίμενα δύο μήνες για να μου φέρουν ένα επιπλέον τσιπάκι μνήμης, στο τέλος μου το φέρανε και ήτανε και λάθος. Και τώρα η έκπληξη: Όντως αυτά που φτιάχνει το "Πλαίσιο" είναι καλά. Δεν είναι τόσο όμορφα όσο το Acer, ούτε τόσο ελαφριά, αλλά δύο που έχω στήσει για πελάτες δεν έχουν βγάλει κανένα πρόβλημα μετά από αρκετούς μήνες. ¶σε που εγώ θεωρώ απαραίτητο να υπάρχει κάποιος για να τον βρίσεις αν υπάρξει πρόβλημα, και τι καλύτερο από αυτός ο κάποιος να είναι μόλις στη Μεταμόρφωση. Ρώτα και άλλους, αλλά η γνώμη μου είναι ότι εκεί πρέπει να πας.