trolley

Η Ζώνη του Λυκόφωτος ;

Γεια σου fanis33. Κατ' αρχήν, ηρέμησε, θα βγει άκρη. Κατά δεύτερον, σταμάτα να γράφεις με κεφαλαία, γράψε όπως γράφουμε όλοι. Πάμε στο πρόβλημα. Πρώτα απ' όλα, πες μας αν έχεις ήχο από την κάρτα έξω από το Cubase. Δηλαδή, έχεις ήχο από τα Windows ή από παιγχνίδια ή από το Media Player? Με δυο λόγια, την έχεις ακούσει ποτέ την κάρτα να παράγει οποιονδήποτε ήχο; Αν ναι, τότε άνοιξε το Cubase, φόρτωσε το demo τραγούδι που έχει και πάτα play. Γράψε μας αν έχεις ήχο από το demo τραγούδι ή όχι. Αν όχι (δηλαδή αν δεν έχεις ακούσει ποτέ ήχο από την κάρτα) δεν υπάρχει περίπτωση να την ακούσεις από το Cubase. Εξήγησέ μας σε παρακαλώ σχετικά με το τι συμβαίνει όσον αφορά τις παραπάνω ερωτήσεις μου, προκειμένου να προχωρήσουμε.

Γεια σου ikon. Έριξα μία πολύ-πολύ προσεκτική ματιά στην εταιρεία, τα προϊόντα της κλπ (μέσω ίντερνετ) και κατέληξα στα εξής: α) είναι γερμανοί, άρα η ποιότητα κατασκευής είναι μάλλον εγγυημένη. β) τους κάνει παρέα ο Hanz Zimmer γ) η εικόνα στην οποία δείχνουν την hammer υποδομή του μοντέλου που σε ενδιαφέρει είναι ακριβώς η ίδια (το ίδιο αρχείο) με την εικόνα που δείχνει την hammer υποδομή του ακριβού τους μοντέλου. δ) οι τιμές τους δεν είναι και ότι καλύτερο, καθώς στην αγορά υπάρχει αυτή τη στιγμή 88άρι κλαβιέ με πολύ καλύτερη τιμή. ε) δεν έχουν καν ελληνική αντιπροσωπεία, το οποίο δεν το θεωρώ καλό στ) εγώ θα το αγόραζα ακόμη και χωρίς να το έχω αγγίξει Θέλω να σου θυμήσω ότι η απαίτησή μας από ένα κλαβιέ να έχει την αίσθηση πιάνου, είνα λίγο ουτοπική. Πρώτον, τα πιάνα έχουν ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ διαφορές στην αίσθησή τους από μοντέλο σε μοντέλο. Δεύτερον, με ένα κλαβιέ θα παίξεις (αργότερα ή νωρίτερα) ήχους που δεν χρειάζονται την αίσθηση πιάνου για να μη σου πω ότι δεν βοηθά καθόλου το να υπάρχει. Τρίτον, στην περίπτωση του πιάνου, έχει κανείς την διαρκή αίσθηση ότι χειρίζεται ένα μηχανικό υποσύστημα, όπου η αύξηση της πίεσης των δακτύλων οδηγεί σε αντίστοιχη αύξηση πίεσης στις χορδές. Αυτό είναι εντελώς αδύνατο να το έχεις σε κλαβιέ, διότι αυτό το μηχανικό υποσύστημα δεν υφίσταται στην ουσία και η αύξηση της πίεσης οδηγεί απλά σε αλλαγή κάποιων παραμέτρων (φίλτρα κλπ) τα οποία (μέχρι σήμερα) ποτέ δεν έχω αισθανθεί να ανταποκρίνονται πλήρως στους χειρισμούς μου. Λόγω όλων των παραπάνω, η γνώμη μου είναι ότι (σχετικά σύντομα) μαθαίνει κανείς ότι το κλαβιέ του είναι αυτό που λέει η διαφήμιση... άλλο φρούτο, και μαθαίνει να το παίζει όπως ακριβώς θα μάθαινε να παίζει ακόμη και σε μία τσατσάρα (αν χρειαζόταν). Σκέψου ότι οι πιο πολλοί πιανίστες που ξέρω έχουν FATAR και ορκίζονται στο Φατάρ - ενώ εσύ λες ότι δεν σου κάνει. Οπότε φίλε μη σκας πολύ, οι γερμανοί φαίνεται να ξέρουν τι κάνουν.

Η εμπεριστατωμένη τοποθέτηση του dienekes, χρήζει μίας απάντησης, αν και είναι (δυστυχώς) πικρή. Νάτη λοιπόν: το ελληνικό φορολογικό σύστημα δεν ευνοεί την συντήρηση και ανάπτυξη μικρών καταστημάτων. Όχι μόνο στο χώρο των μουσικών οργάνων αλλά σε κάθε χώρο, τα μικρά μαγαζιά θα σπανίζουν όλο και περισσότερο και θα αντικαθίστανται από μεγάλα franchise. Για αυτή την κατάσταση, υπεύθυνες είναι οι κυβερνήσεις της χώρας από την μεταπολίτευση και μετά, αλλά επίσης είναι υπεύθυνες μία σειρά από λογιστικές/οικονομικοτεχνικές/πολιτικές ιδέες που έχουν κατακλύσει όλο το δυτικό κόσμο τα τελευταία 20 χρόνια. Όλη αυτή η κατάσταση δεν αναμένεται να αλλάξει σε ορατό χρονικό διάστημα, διότι οι κοινωνίες δεν έχουν ακόμη καταλάβει τις δυσάρεστες επιπτώσεις αυτής της νοοτροπίας και επειδή οι δημοσιογράφοι δεν κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους, το πιθανότερο είναι ότι θα αργήσουν να τις καταλάβουν. Σαν πολίτες και σαν καταναλωτές έχουμε τις έξής λύσεις: α) να υποστηρίζουμε τα ελάχιστα εναπομείναντα μικρά μαγαζιά ακόμη και αν αυτό δεν συμφέρει πάντα την τσέπη μας, β) να απαιτούμε από τους υπαλλήλους των μεγάλων καταστημάτων να έχουν γνώσεις πάνω στο αντικείμενό τους και να πάψουν να είναι ανόητοι box movers, γ) να υποστηρίζουμε τις επιχειρηματικές προσπάθειες που γίνονται μέσω του ίντερνετ, διότι το ηλεκτρονικό επιχειρείν έχει σημαντικά μειωμένα κοστολόγια για την επιχείρηση, επιτρέποντας ίσως την επιβίωση μικρότερων επιχειρήσεων μέχρι να γυρίσει ο τροχός.

Ο whitenoise έχει δίκιο. Παρ' όλα αυτά, επειδή και εγώ έκτισα πρόσφατα ένα καινούργιο υπολογιστή, δεν σας κρύβω ότι εντυπωσιάστηκα από το πόσα καινούργια πράγματα υπάρχουν στην αγορά, για τα οποία δεν ήξερα τίποτε. Σκέφτομαι λοιπόν ότι (με την άδεια του yameth) θα μπορούσε ο καθένας μας να κάνει μία μικρή έρευνα αγοράς για πράγματα που είναι διαθέσιμα αυτή τη στιγμή και να κάνει μία πρόταση στον φίλο μας, η οποία πρόταση σίγουρα θα χρησιμεύσει και σε άλλους. Βέβαια, θα πρέπει να επαναλαμβάνουμε αυτή την έρευνα κάθε 6-9 μήνες ώστε σε κάθε περίπτωση οι προτάσεις να μην είναι πολυκαιρισμένες και άχρηστες. Αν φαίνεται και σε άλλους καλή ιδέα, τότε ας το πουν και ίσως προχωρήσουμε.

Φίλε dienekes, δεν ξέρω τι συμβαίνει αλλά ξέρω ότι μας έσωσες, τουλάχιστον όλους όσους σκεφτόντουσαν να δώσουν στο Live άλλη μία ευκαιρία: σε ευχαριστούμε γι' αυτό. Σχετικά με το Live, αυτό που μάλλον συμβαίνει είναι το εξής: αυτοί φτιάξαν αρχικά ένα εργαλείο για μία πολύ συγκεκριμένη δουλειά και τα κατάφεραν πολύ καλά. Παρασυρμένοι από την απροσδόκητη επιτυχία του προγράμματος, επιχειρούν να του προσθέσουν μία σειρά χαρακτηριστικών που θα το κάνουν ελκυστικό για μία μεγαλύτερη ομάδα χρηστών. Αλλά φαίνεται ότι δεν τους βγαίνει το εγχείρημα.

Εγώ θα ήθελα το μαγαζί να είναι... στο ίντερνετ. Θα ήθελα για κάθε τι που πουλάει να διαθέτει ένα pdf στα ελληνικά με τις προδιαγραφές του προϊόντος. Θα ήθελα να έχει συγκεκριμένη και ανακοινωμένη πολιτική αντικατάστασης των προϊόντων υπό όρους. Θα ήθελα να έχει σελίδες με εύχρηστους οδηγούς αγοράς που να βοηθούν ανθρώπους που δεν έχουν τις γνώσεις για να ξέρουν ακριβώς τι χρειάζονται.

subtle=ανεπαίσθητη Ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Θα περιμένω και απαντήσεις άλλων φίλων πριν επανέρθω με ακόμη πιο... παραδόπιστες απορίες. :) Πάντως... αν το όλο ζήτημα των ουδέτερων αυτιών έχει να κάνει με το συνηθισμένο φαινόμενο κορεσμού επειδή ακούει κανείς το ίδιο και το ίδιο συνέχεια, τότε γιατί δεν είναι αρκετό να πάει κάποιος 15 μέρες διακοπές και μετά να επιστρέψει στο υλικό του; Οι "μύστες" του mastering υπαινίσονται ότι ΠΑΝΤΑ αυτοί θα είναι καταλληλότεροι για να επεξεργαστούν το υλικό, άρα δεν μπορεί να σχετίζεται με το φαινόμενο του κορεσμού (διότι αυτό ξεπερνιέται - απλώς δεν ακούς αυτό που μίξαρες για ένα διάστημα). Έτσι δεν είναι;

Παίδες, έχω μερικές απορίες γύρω από το θέμα του mastering μια και το συζητάτε. Οι απορίες μου δεν είναι ρητορικές - δηλαδή δεν προσποιούμαι ότι δεν ξέρω τις απαντήσεις για να γίνει ντόρος. Αλλά μοιραία είμαι λίγο κουμπωμένος, όπως πάντα μου βγαίνει λίγη επιφυλακτικότητα όταν ακούω πράγματα που μία κλίκα (δηλαδή οι τεχνικοί ήχου) προσπαθούν να περάσουν ως τα "άχραντα μυστήρια". Ελπίζω ΄να μου παρέχετε αρκετές απαντήσεις ώστε να μην χρειαστεί να είμαι επιφυλακτικός πλέον. Για παράδειγμα, αυτό που δεν κατάλαβα ποτέ, είναι το εξής: τι στην ευχή σημαίνει "ουδέτερα αυτιά"; Σημαίνει ότι ο συκεκριμένος τεχνικός ήχου έχει εξεταστεί από ωτο/λόγο και έχει διαπιστωθεί ότι η ακοή του έχει ομαλή απόκριση στο ηχητικό φάσμα; Μα και αν συμβαίνει αυτό, τι σημασία έχει αφού οι περισσότεροι από αυτούς που θα ακούσουν το δίσκο δεν έχουν παρομοίως ομαλή απόκριση; Επίσης, πριν πάει κάποιος σε κάποιο στούντιο για mastering πρέπει να ζητά να δει τέτοιο πιστοποιητικό γιατρού; Μήπως σημαίνει ότι ο τεχνικός ήχου είναι αποστασιοποιημένος ψυχολογικά και συναισθηματικά από το ηχητικό υλικό που καλείται να μαστεράρει; Και γιατί η ανάμιξη ενός τέτοιου ανθρώπου οδηγεί σε καλύτερα αποτελέσματα από την ανάμιξη ενός ανθρώπου που έχει σχέση ζωής με το υλικό; Τραγούδια όπως το Passenger ή το Take a Walk On The Wild Side ακούγονται καλύτερα όταν περνάνε από τα χέρια ανθρώπων που ΔΕΝ είναι συναισθηματικά δεμένοι με τέτοιο υλικό; Αν η ψυχολογική αποστασιοποίηση είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει καλό mastering, πως μετριέται; Αν π.χ. γράφω μπαλάντες, θα πρέπει να βρώ τεχνικό ήχου που να είναι ψυχολογικά δεμένος με το heavy metal ώστε να είμαι σίγουρος ότι ακούει το υλικό μου με την μεγαλύτερη δυνατή απάθεια; Υπάρχει καμία παγκοσμίως αποδεκτή μονάδα μέτρησης για την ψυχολογική αποστασιοποίηση ως συστατικό των "ουδέτερων αυτιών"; Και τι έχουμε να πούμε για το ότι οι δίσκοι ακούγονται τελικά τόσο διαφορετικοί; Αν το mastering είναι μία εργασία για την οποία προϋπόθεση είναι τα άριστα monitors, ο κορυφαίος εξοπλισμός ήχου, η "ουδετερότητα" κλπ, τότε πως καταλήγουν σε τόσο διαφορετικά αποτελέσματα; Δεν θα έπρεπε (έστω στο μέτρο που εφαρμόζονται τα παραπάνω) να υπάρχει μία σύγκλιση για το τι είναι καλός ήχος στο cd; Ή μήπως η επιρροή του καλλιτέχνη στον τεχνικό ήχου είναι τέτοια ώστε ΑΥΤΗ τελικά διαμορφώνει τον τελικό ήχο (οπότε η "ουδετερότητα" φεύγει από το παράθυρο); Ποιος είναι ο λόγος (όπως μου υπέδειξε ο Superfunk προ ημερών) που οι Clash ακούγονται αίσχος στο cd αλλά όχι στο βινύλιο; Μήπως η προσπάθεια να παίζει το υλικό καλά σε πλειάδα συσκευών είναι παρανοϊκή απ' τη μάνα της; Δηλαδή, αντί να αποδεχόμαστε ότι όποιος ακούει από τραντζιστοράκι θα ακούει χειρότερα από έναν που ακούει από κανονικά ηχεία, "σκίζουμε" το υλικό ώστε να ακούει καλύτερα αυτός με το τραντζίστορ; Και αυτό το λέμε υψηλή πιστότητα; Πόσο ακριβά μόνιτορς πρέπει να έχει ένα mastering studio για να καταφέρει αυτόν τον άθλο; :) :) :) Γιατί ο δίσκος του Superfunk δεν ακούγεται πια τόσο καλά όσο ακουγόταν πριν το master; Γιατί είναι αποδεκτό κάτι τέτοιο και εις όφελος ποιου γίνεται; Είχε προκύψει από στατιστική μελέτη ότι όλοι οι υποψήφιοι να αγοράσουν τον δίσκο έχουν κακά ηχεία; Και αν είναι μερακλήδες του hi-fi, τι θα ακούσουν;

Goatphilosopher οι υπαινιγμοί για την οικονομική κατάσταση των μελών δεν έχουν θέση σε αυτή τη συζήτηση. Την ξεκίνησες σαν "καταγγελία" των κακώς κειμένων της ελληνικής πραγματικότητας και την κατέληξες σχεδόν σε προσωπικό παράπονο για το ότι δεν έχεις αρκετά χρήματα για να κάνεις την "κ$^@" σου. Η απλή αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε τίποτε για το πως κάποιος έχει αγοράσει την κιθάρα του ή τους ενισχυτές του και δεν μας νοιάζει κιόλας. Έτσι όπως τα γράφεις εσύ, μόνο εκείνοι που έχουν "κληρονομήσει" χρήματα έχουν την πολυτέλεια να αρνούνται τους συμβιβασμούς και το "χαράμισμα" της τηλεόρασης. Κρίνοντας από εμένα, από εσένα (που όπως λες εργάζεσαι σαν μηχανολόγος) και από πολλούς άλλους, σου ζητώ να με πιστέψεις ότι αυτό δεν είναι αλήθεια. Πολλοί άνθρωποί έχει χρειαστεί να κάνουν πεντακόσιες διαφορετικές δουλειές (σκυλάδικο, οικοδομή, πωλητές, κούριερ) προκειμένου να καταφέρουν να κρατήσουν την αξιοπρέπειά τους και ξέρεις... την κράτησαν την άτιμη. Η αξιοπρέπεια και ο υλικός πλούτος δεν σχετίζονται μεταξύ τους: συχνά το ένα υπάρχει χωρίς το άλλο. Ο φίλος σου ο ντράμερ δεν πήγε να δουλέψει στο σκυλάδικο γιατί τον ανάγκασε η κοινωνία, αλλά γιατί δεν ήθελε να δουλέψει (ή δεν μπορούσε να δουλέψει) σε κανονική πρωϊνή δουλειά. Αν έμεινε στάσιμος (όπως λες) δεν έχει να κάνει με το ότι δούλεψε σε σκυλάδικο, αλλά με το ότι βολεύτηκε να δουλεύει σε σκυλάδικο και αποφάσισε ότι δεν χρειάζεται να επεκτείνει τις γνώσεις του. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν καμία ευκαιρία ούτε στην Ελλάδα, ούτε πουθενά αλλού. Αυτά.

Φίλε Goatphilosopher υπάρχουν δύο λάθη στην σκέψη σου. Το πρώτο είναι ότι θεωρείς ότι έχουμε εμείς δικαίωμα να λέμε αν κάποιος χαραμίστηκε ή όχι. Το δεύτερο είναι ότι - όπως και πολλοί άλλοι - έχεις μπερδέψει την καλλιτεχνική επιτυχία με την επαγγελματική επιτυχία. Για το πρώτο: το να έχεις μία συγκεκριμένη δουλειά, να βγάζεις αρκετά χρήματα για να συντηρείς τον εαυτό σου και την οικογένειά σου, να συναναστρέφεσαι celebrities, να εμφανίζεσαι στην τηλεόραση κλπ δεν είναι χαράμισμα, εκτός αν αντιβαίνει στις προσωπικές σου αξίες. Είμαι βέβαιος ότι οι μουσικοί που επέλεξαν αυτό το είδος ζωής, είχαν υπόψιν τους τι συνεπάγεται, δεν τους αποπλάνησαν. Για το δεύτερο: ελάχιστοι άνθρωποι έχουν ξεκάθαρα καλλιτεχνικούς στόχους και αυτοί βρίσκουν συνήθως κάποιον τρόπο να βιοπορίζουν άσχετο με το καλλιτεχνικό τους όραμα, ακριβώς γιατί δεν θέλουν να έχουν τέτοια διλλήματα. Οι υπόλοιποι απλά κυνηγάνε την επαγγελματική επιτυχία και αν αυτό σημαίνει το να "χαραμιστούν" ποσώς τους ενδιαφέρει. Συνήθως γκρινιάζουν διότι κανείς δεν τους εκτίμησε αρκετά ώστε να θελήσει να τους "χαραμίσει" και ζηλεύουν τους άλλους χαραμισμένους. Η ιδέα που έχεις ότι οι καλύτεροι μουσικοί στερούνται της δημοσιότητας που τους αξίζει, είναι παγκόσμιο φαινόμενο στις μέρες μας και δεν αφορά μόνο τη μουσική αλλά επίσης τη λογοτεχνία, τη ζωγραφική, τη φωτογραφία κλπ κλπ. Το πρόβλημα αυτό οφείλεται στο κοινό (δηλαδή εμάς) που αρκούμαστε στο να ακούμε και να καταναλώνουμε αυτά που μας σερβίρει ο δυτικός μουσικός τύπος.

Φίλε Takis, το ότι είμαι απόλυτος είναι προσωπικό μου ελλάτωμα... μην του δίνεις σημασία. Κάποια στιγμή θα το ξεπεράσω (σοβαρά το λέω, δεν ειρωνεύομαι). Θα σου πω όμως γιατί πιστεύω αυτό που πιστεύω. Το πιστεύω γιατί αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο δημιουργούνται οι διάφορες μυθολογίες σε όλους τους ειδικούς χώρους. ¶μα πας να πάρεις ένα περιοδικό για τη φωτογραφία, ένα για το κυνήγι, ένα για τα synthesizer, ένα για τον αερομοντελισμό κλπ κλπ, θα δεις ότι παντού οι δημοσιογράφοι παίζουν το ίδιο παιγχνίδι: προσπαθώντας να υποστηρίξουν τα διαφημιστικά τους συμφέροντα, δημιουργούν φήμες σχετικά με το ότι ο τάδε μεγάλος φωτογράφος (π.χ.) τραβάει με την τάδε μηχανή και τους τάδε φακούς. Επειδή στο εργασιακό μου παρελθόν έχω πολλά χρόνια στο χώρο του ειδικού περιοδικού τύπου, ξέρω ότι στην πραγματικότητα αυτοί οι μύθοι σπάνια έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Ο φωτογράφος π.χ. μπορεί να γουστάρει την τάδε μηχανή για την οποία έχει γραφτεί το άρθρο, αλλά μπορεί επίσης να γουστάρει άλλες πέντε μηχανές και μάλιστα να τις προτιμάει. Σε λίγους μήνες, ο ίδιος άνθρωπος έχει αλλάξει γνώμη κλπ. Αλλά στο μεταξύ, το περιοδικό έχει κάνει τη δουλειά του, ο διαφημιζόμενος είναι ευχαριστημένος και πάει λέγοντας. Τώρα, σκέψου από που πηγάζουν οι περισσότερες από τις πληροφορίες για τον κιθαριστικό εξοπλισμό που χρησιμοποιεί ο τάδε π.χ. Που τις έχεις δει; Που τις διάβασες; Έχω περίπου 3.000 δίσκους και σπανιότατα έχω δει να αναφέρεται ότι ο τάδε μουσικός χρησιμοποιεί το τάδε όργανο (αν και αυτό δεν είναι ακριβές, από μία φάση και μετά το βλέπω συνέχεια.. αλλά όλοι καταλαβαίνουμε γιατί..). Ο τάδε ντράμερ ευχαριστεί την Paiste (γιατί την ευχαριστεί δηλαδή, γκόμενα του βρήκε;), ο τάδε κιθαρίστας ευχαριστεί τις χορδές "Γκιταροφόν" (ούτε ξαδέλφες του να ήτανε) και πάει λέγοντας. Εν' τάξει σίγουρα υπάρχουν μουσικοί που είναι κάθετοι όσον αφορά τα όργανα που παίζουν, αλλά οι πιο πολλοί δεν έχουν κανένα ενδοιασμό να δοκιμάζουν κάτι καινούργιο όλη την ώρα. Οι δημοσιογράφοι όμως δημιουργούν μία πραγματικότητα όπου μας βάζουνε και μελετάμε το gear list του τάδε ή του δείνα, προσπαθώντας να μας πείσουν ότι αν πάρουμε τον ίδιο εξοπλισμό θα είμαστε καλύτεροι. Στην περίπτωση του CS80 που ανέφερε ο φίλος whitenoise, ακόμη και εγώ που σου τα λέω αυτά, πήγα σαν βλάκας και το πήρα... ε, σου δίνω το λόγο μου ότι ακόμη δεν έχω καταφέρει να παίξω όπως παίζει ο Vangelis και κάτι μου λέει ότι δεν θα τα καταφέρω ποτέ.... :) :) :)... Αυτά.

Το έχω δει το βίντεο. Δεν φτιάχτηκε για την Arturia, είναι μέρος ενός πολύ παλιού ντοκυμανταίρ. Υπάρχει μία διαφορά: το CS80 είχε παρουσιαστεί σε μία ειδική εκδήλωση, όχι τόσο για να πειστεί το κοινό για την αξία του συγκεκριμένου οργάνου, αλλά γιατί ο Vangelis (και άλλοι) είχαν πρόβλημα για πολλά χρόνια να πείσουν για την "μουσικότητα" των synthesizers. ¶μα ξαναδείς το βίντεο, θα προσέξεις ότι όλη η επιχειρηματολογία δεν έχει να κάνει με το CS80, αλλά με το ότι "παιδιά, με αυτό το όργανο μπορούν να γίνουν τα εξής πράγματα". ¶λλωστε, εκείνη την εποχή το CS80 έκανε τόσα πολλά λεφτά που ήταν αποδεκτό ότι δεν υπήρχε κανένα νόημα να το διαφημίζεις με αυτόν τον τρόπο, γιατί δεν υπήρχε πλατύ κοινό που να αγοράζει synthesizers. Πάντως, αν βρεις κάποια άλλη αναφορά που να με κάνει να αλλάξω γνώμη για το συγκεκριμένο πρόσωπο, θα ήθελα όντως να την δω.

Πάντως (και πέραν της πλάκας) θυμάμαι πριν λίγο καιρό που κάποιος είχε στείλει ένα link για μία ξανθιά που είχε στο δωμάτιό της ΟΛΑ τα synth που θα ήθελε κανείς να αγοράσει στη ζωή του. Μία πρόχειρη ματιά στο site της, αποκάλυπτε ότι είναι σούργελο η κοπέλα, το οποίο ήταν ένα πολύ καλό μάθημα για όλους μας: ότι η οργανολαγνεία δεν έχει καμία σχέση με τη μουσική !!! Από τη στιγμή που ο Clapton είναι τόσο μεγάλος μουσικός όσο είναι, είμαι βέβαιος (και βάσει του προαναφερθέντος αξιώματος) ότι ΔΕΝ πάσχει από οργανολαγνεία. ¶ρα (για να συνεχίσω τις λογικές επαγωγές) η μόνη περίπτωση να διαφημίζει κάτι είναι να τον πληρώνουν και (δεδομένης της παγκόσμιας φήμης του) να τον πληρώνουν πολύ-πολύ καλά. Όλη αυτή η ιστορία με το ποιος παίζει τι και γιατί είναι αποκλειστικά δημιούργημα των εταιρειών προκειμένου να πουλάνε σε άλλους μουσικούς τα ίδια όργανα ή παραλλαγές τους. Είμαι σίγουρος ότι κανένας ακροατής μη-κιθαρίστας δεν δίνει ούτε μία πεντάρα για το ποια κιθάρα παίζει ο Clapton ή για το ποιο synthesizer παίζει o Emerson κλπ. Αντίθετα, ο νέος keyboardίστας ή κιθαρίστας, θεωρεί ότι αν πάρει μία "καταξιωμένη" κιθάρα, θα έχει περισσότερες ευκαιρίες να παίζει και ο ίδιος καλύτερα, το οποίο σίγουρα συμβαίνει σε κάποιο βαθμό (αν όντως είναι καλό το όργανο), αλλά δεν αντικαθιστά τη μελέτη και την καθημερινή πρακτική. Αυτές είναι οι σκέψεις μου για το θέμα. Το ξέρω ότι η κιθάρα είναι και φετίχ, αλλά ξέρω αρκετές περιπτώσεις όπου κατέληξε να είναι ΜΟΝΟ φετίχ, και νομίζω ότι πρέπει όλοι να προφυλασσόμαστε από αυτό το ενδεχόμενο. Από τον κόσμο των keyboards, είχα πάντα μεγάλη εκτίμηση στον Vangelis, όχι τόσο για τη μουσική του, αλλά γιατί ποτέ ο άνθρωπος δεν συζητά τον εξοπλισμό του. Ξέρει ότι η ουσία είναι αλλού και δεν θέλει να κάνει τον έξυπνο σε εμάς τα φτωχαδάκια. Αν ψάξετε στο ίντερνετ, θα βρείτε διάφορες ανεπίσημες λίστες του εξοπλισμού του Vangelis οι οποίες αν ισχύουν είναι πραγματικά πολύ ψαρωτικές, αλλά ο ίδιος δεν αναλώνεται σε συζητήσεις για αυτό το θέμα. Είμαι σίγουρος ότι πολλές εταιρείες τον έχουν προσεγγίσει με προτάσεις για να αλλάξει αυτή τη τακτική, αλλά προς το παρόν δεν το έχει κάνει. Λέτε να ξέρει κάτι παραπάνω; Φιλικά

.. ναι, αλλά εσύ τα παίρνεις από την Πάνια...

¶ρα, καλά το θυμόμουνα ότι υπάρχει κάποιο όριο: σύμφωνα με τον Superfunk είναι τα 100 δολάρια ανά παραγγελία. Εγώ στη μία περίπτωση είχα πάρει κάτι που έκανε 800 δολάρια και στην άλλη κάτι που έκανε 300 δολάρια. Όπως έγραψα, και στις δύο περιπτώσεις πλήρωσα έξοδα εκτελωνισμού και φόρους. Κάτι άλλο, που ξέχασα να σας πω (μεγάλη πλάκα) είναι ότι αυτό το κράτημα στο τελωνείο είναι πιθανότερο να συμβεί αν έχεις επιλέξει να σου σταλούν τα πράγματα με κάποιο international κούριερ (DHL, UPS κλπ) παρά αν έχεις επιλέξει να σου έρθουν με κανονικό ταχυδρομείο. Συγκεκριμένα, είχε γίνει το εξής τρελό: έχω παραγγείλει διάφορα πράγματα από Αμερική, και κατά λάθος το Amazon μου στέλνει μία εντελώς άσχετη παραγγελία, η οποία προοριζόταν για κάποιον έλληνα στη Θεσσαλονίκη. Εγώ τα δικά μου τα περίμενα με UPS, ενώ εκείνος είχε ζητήσει να του πάνε με κανονικό ταχυδρομείο. Μου έρχονται λοιπόν τα πράγματά του μέσω των ΕΛΤΑ και κανείς δεν μου ζητάει τίποτε για εκτελωνισμούς, φόρους κλπ, παρά το γεγονός ότι η παραγγελία του υπερέβαινε τα 100 δολάρια. Τηλεφωνώ στην Αμερική και τους λέω "παιδιά, αυτά που μου ήρθαν είναι άλλα από αυτά που ζήτησα". Μου λένε "Μάλιστα κύριε, δεν υπάρχει θέμα, χαρίστε αυτά που σας στείλαμε κατά λάθος σε κάποια δημόσια βιβλιοθήκη και εμείς θα σας στείλουμε τα σωστά". Τους λέω "μα αυτά είναι ακριβά πράγματα, τι θα πει ο πελάτης σας ο άλλος", απάντηση: "μα θα του τα στείλουμε και αυτού". Όπως καταλαβαίνετε (και το είπε ο dienekes) οι άνθρωποι είναι θεοί του μάρκετινγκ και των καλών τρόπων. Τέλος πάντων, όταν τελικά μου στείλανε τα δικά μου πράγματα, τα οποία ήταν φθηνότερα από του Θεσσαλονικιού, το τελωνείο τα σταμάτησε διότι ήρθαν με UPS και έπαθα όλη αυτή τη λαχτάρα για την οποία σας μίλησα. Έτσι, τουλάχιστον έμαθα ότι σε περίπτωση παραγγελίας δίσκων, βιβλίων κλπ, και όταν παραγγέλνω από Αμερική, θα ζητάω να μου έρχονται με ΕΛΤΑ. Υπεύθυνος των ΕΛΤΑ στο Μαρούσι, μου επιβεβαίωσε (ανεπίσημα, που λένε) ότι κάτι τέτοιο όντως γίνεται, αλλά προσωπική του εκτίμηση ήταν ότι από κάποια φάση και μετά δεν θα παίζει πλέον αυτό το σενάριο.

Όλα όσα γράφτηκαν παραπάνω είναι σωστά, αλλά υπάρχει ένα πολύ σημαντικό θέμα, το οποίο δεν αναφέρθηκε, διότι ίσως δεν έχει τύχει σε κανέναν άλλο μέχρι τώρα. Όταν παραγγέλνεις από Αμερική, και το ποσό της παραγγελίας σου υπερβαίνει μία προκαθορισμένη αξία, τότε το ελληνικό τελωνείο έχει δικαίωμα να κρατήσει το πακέτο σου και να απαιτήσει τον νόμιμο φόρο. Σε αυτή την περίπτωση, θα έχεις μία περιπέτεια διότι θα πρέπει α) να πληρώσεις τον φόρο και β) να προσλάβεις έναν εκτελωνιστή για να εκτελωνίσει το πακέτο (συνήθως σου προτείνει μία τέτοια συνεργασία η εταιρεία που έκανε την μεταφορά, π.χ. η Dhl) ή να πας να το εκτελωνίσεις μόνος σου (χάνοντας ένα ολόκληρο πρωινό και πηγαίνοντας από τον ¶ννα στον Καϊάφα αναζητώντας πληροφορίες για αυτή την άκρως γραφειοκρατική διαδικασία). Αν γίνει κάτι τέτοιο, τότε η απώλεια χρημάτων σε φόρο ή αμοιβή εκτελωνιστή, υπερβαίνει αρκετά το όφελος που είχες αγοράζοντας από τις ΗΠΑ και όχι από την Αγγλία. Γιατί κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί αγοράζοντας από Αγγλία; Διότι είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως και η Ελλάδα :). Το ακριβές ποσό πάνω από το οποίο το τελωνείο θα κρατήσει το πακέτο σου δεν το θυμάμαι αυτή τη στιγμή, αλλά ούτως ή άλλως δεν έχει σημασία καθώς ο νόμος επιτρέπει στο προσωπικό του τελωνείου να κάνει απόλυτα υποκειμενικές εκτιμήσεις γύρω από το θέμα (έτσι, σε κάποιες περιπτώσεις, μεγάλα και ακριβά πακέτα έχουν περάσει χωρίς να τα κρατήσει το τελωνείο). Πιστεύω ότι σε κάθε περίπτωση εκτιμούν την αξία του προϊόντος όπως αυτή αναφέρεται στα σχετικά παραστατικά, σε συνδυασμό με το βάρος του ή τον όγκο του. Ίσως κάποιος άλλος ξέρει να μας πει κάτι πιο συγκεκριμένο για το θέμα. Εγώ ο ίδιος την έχω πατήσει έτσι δύο φορές, όπου τα χρήματα που τελικά πλήρωσα ήταν περίπου 20-30% της αξίας που αρχικά είχα υπολογίσει. Έτσι αγοράζω πλέον από Αγγλία και παρακαλάω να πέσει η τιμή της αγγλικής λίρας σε σχέση με το ευρώ.

Ε, τότε θα πας όπως σου είπε ο frapas - αν και είμαι σίγουρος ότι ήδη τα έχεις ακούσει αυτά τα όργανα και μάλλον θέλεις κάτι καλύτερο, γι' αυτό έστειλες την ερώτηση. Σωστά;

πιάνα, κιθάρες, strings, pads, ακκορντεόν, όργανα, μπάσα .... όλα αυτά σε live; Νόμιζα ότι το θέλεις για ιδιωτική παραγωγή ή ασκήσεις ενορχήστρωσης προκειμένου να δώσεις κάποια στιγμή τα μέρη σε πραγματικούς μουσικούς. Απ' την άλλη, στο live θα έχεις το workstation να παίζει μόνο του; Εξήγησέ μας τι σκέφτεσαι να κάνεις, ώστε να μπούμε στο κλίμα :)

Γεια σου 12plus. Καλά "φυσικά" όργανα σημαίνει: sampler. Sampler σημαίνει: ηλεκτρονικός υπολογιστής. Καλά sampler είναι το Gigastudio 3 και το Kontakt 2. Στα workstation, παρά το ότι δεν είναι όλα ίδια, υπάρχει πάντα ένας κοινός χαρακτήρας ανάμεσα στα διάφορα patches (ήχους) τους. Αν θέλεις να αποπειραθείς καλής ποιότητας ενορχηστρώσεις σε επίπεδο midi, τότε δεν το γλυτώνεις το sampler με τίποτε.

Φίλε boody, υπάρχουν πολλά είδη φλυαρίας και ναι, εγώ μερικές φορές είμαι φλύαρος, αλλά δεν είμαι ποτέ άδικος ή αμετροεπής. Απάντησα με αυτόν τον τρόπο στον Scalloped επειδή: α) μας είπε φασίστες, β) μας είπε ηλίθιους, γ) μας είπε ότι παίζει καλύτερη κιθάρα από εμάς (και ναι μεν εγώ δεν παίζω κιθάρα, αλλά έχουμε ακούσει και τέσσερις-πέντε φοβερούς κιθαρίστες εδώ μέσα), δ) προσπάθησε να δώσει κύρος στην άποψή του αναφέροντάς μας τα πτυχία του (λες και ψάχνουμε για γαμπρό). Τώρα, αντί να του απαντήσω σε καθένα από αυτά τα τέσσερα ξεχωριστά (και να προκύψει άλλο ένα φλύαρο ποστ) προτίμησα να τα καταχωρήσω κάτω από τον φάκελο "βλακείες" και να ξεμπερδέψω. Αν πιστεύεις ότι έπρεπε να το χειριστώ αλλιώς το θέμα, είμαι ανοικτός σε κάθε πρόταση. Η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σε ένα απλό μέλος και έναν modulator είναι η εξής μία: το απλό μέλος ΔΕΝ είναι υποχρεωμένο να απαντήσει στις βλακείες του Scalloped, μπορεί να τον προσπεράσει και να προχωρήσει σε κάποια από τις άλλες πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις που "τρέχουν" αυτή τη στιγμή στο noiz. Ο modulator ΕΙΝΑΙ υποχρεωμένος να απαντήσει, ακόμη και αν βαριέται. Αυτή η υποχρέωση πηγάζει από την εμπιστοσύνη του admin, αλλά και από την εκτίμηση που τρέφει ο modulator προς τα υπόλοιπα μέλη (σε διαβεβαιώνω ότι υπάρχει, αλλιώς δεν θα δεχόταν αυτή τη θέση). Αν απαντούσατε εσείς (εσύ φίλε boody) στον κάθε Scalloped, τότε ίσως δεν θα χρειαζόταν να διαβάζεις τόσο συχνά τα "καυστικά" μακροσκελή μου κείμενα, και εγώ θα μπορούσα να πάω να απολαύσω τον τελευταίο δίσκο του Pat Metheny.

Γεια σου djObiwan. Το πικάπ που αναφέρεις το απολαμβάνω αυτή τη στιγμή που σου γράφω. Λειτουργεί άψογα μετά από 12 χρόνια (αν θυμάμαι καλά). Τι άλλο να σου πω; Πάρτο άμεσα και σε 12 χρόνια θα με θυμηθείς :)

Παίδες, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Ο Zinobios είπε ότι κάποιοι του διέγραψαν την ανακοίνωσή του, κάτι που ολοφάνερα δεν έχει συμβεί. Η ανακοίνωσή του υπάρχει σε ένα κλειδωμένο και ένα ξεκλείδωτο thread, τα οποία -και τα δύο- εμφανίζονται στην πρώτη σελίδα του site. Όλη η συζήτηση έχει στηρικτεί πάνω σε αυτόν τον αναληθή ισχυρισμό. Αντίθετα, το γεγονός ότι απάντησα, έχει δώσει πολύ μεγάλη έκταση και δημοσιότητα στον Zinobios και την προσπάθειά του, αλλά όπως βλέπετε κανείς δεν λογοκρίνεται. Ελπίζω τουλάχιστον - το όλο περιστατικό - να δείξει στον Zinobios πόσο λάθος μετράει τα πράγματα. Όσο για σένα Scalloped, σε παρακαλώ να επιστρέψεις άμεσα στη καριέρα του νομικού (δικηγόρος, κλητήρας, ποιος ξέρει;). Τόσες πολλές βλακείες καιρό είχα να διαβάσω, κρίμα να πηγαίνουν χαμένες.

Αγαπητέ Zinobios, σου απαντώ εγώ λόγω (πολύ προσωρινής) απουσίας του yameth. Χαχαχαχα' date=' τώρα "δεν καταλαβαίνουμε" εμείς.... Λυπάμαι, αλλά δεν αποδέχομαι ότι έχεις εκείνο το επίπεδο αυθεντίας που θα σου επέτρεπε να μιλάς για την "πεμπτουσία του ίντερνετ". Νομίζω ότι είναι απλά μία βαρύγδουπη δήλωση για να υποστηρίξει άλλη μία άδικη επίθεσή σου, αυτή που αφορά ότι το noiz απομονώνει τα μέλη του. Πολύ σωστά. Έτσι, όταν με το καλό φτιάξεις το δικό σου φόρουμ να φροντίσεις να τηρήσεις αυτές τις αρχές. Όταν γίνει αυτό και επαρκής αριθμός μελών σε τιμήσουν με την προσοχή τους, τότε θα ανακαλύψεις (όπως ανακαλύψαμε και άλλοι πριν από σένα) ότι πρέπει (εκτός από την ελευθερία έκφρασης) να υπάρχουν και κανόνες. Οι "διαχειριστές" δεν "πρέπει" να καταλάβουν τίποτε - σίγουρα όχι όταν τους το λέει ένα μέλος με 30 δημοσιεύσεις' date=' εκ' των οποίων οι δέκα έχουν σαν μοναδικό σκοπό τον κανιβαλισμό του "κοινού" και των "μελών" του noiz. Στο παραπάνω, θα απαντήσει - αν το κρίνει σκόπιμο - ο διαχειριστής. Αν το ίντερνετ σε έχει απογοητεύσει φίλε zinobios, ο λόγος είναι ότι νομίζεις ότι είσαι πιο έξυπνος, πιο τίμιος, πιο ελαστικός, πιο δημοκρατικός, πιο έτσι και πιο γιουβέτσι από τους άλλους... Αν το noiz διέπεται από τα κακά χαρακτηριστικά που ανάφέρεις, τότε γιατί γράφτηκες εδώ; Γιατί συνεχίζεις να συμμετέχεις; Γιατί πιστεύεις ότι (εδώ ειδικά) θα βρεις ομοιδεάτες για να στελεχώσουν τη δική σου ιντερνετική προσπάθεια; Γιατί δεν ψάχνεις να τους βρεις κάπου αλλού; Να σου πω εγώ γιατί; Διότι τίποτε από ότι λες δεν ισχύει. Το μόνο που ισχύει είναι ότι έχεις παραβεί το γράμμα και το πνεύμα των κανονισμών που ρητά εξηγούν ότι δεν επιτρέπεται η διαφήμιση προϊόντων ή υπηρεσιών. Το κάνεις γράφοντας με bold κεφαλαία (λες και είναι ρεκλάμα) και μετά απορείς που κανείς δεν ενδιαφέρεται.. τι να σου πω;