trolley

1000 χρόνια μπροστά η ταινία!

¶μα αγόρασες προϊόντα αξίας 7.500 δολαρίων από Αμερική, ελπίζω ότι σου αρέσει το σεξ διότι δεν μπορείς να φανταστείς τι σε περιμένει στο τελωνείο.... Πες μου ότι εννοείς κάτι άλλο από αυτό που κατάλαβα διότι πραγματικά ανησυχώ. :cry:

Εξαρτάται από το τι ακριβώς κάηκε και πόση ώρα μετά το άναμα έγινε η ζημιά.

Ναι δεν έχεις άδικο, απλά άφησα ένα μικρό περιθώριο μήπως ήταν παρεξήγηση. Κακώς το άφησα, τι παρεξήγηση και κολοκύθια, λεφτά έδωσε ο άνθρωπος...

Μάλλον εννοεί να σβήνει το ένα τραγούδι μέσα στο άλλο.

Θα πάρεις την έξοδο από την κιθάρα και θα την στείλεις στο line-in της κάρτας ήχου. Παράλληλα, θα χρησιμοποιήσεις το λογισμικό της κάρτας ήχου (της Live δηλαδή) προκειμένου να της "πεις" να κάνει monitor την συγκεκριμένη υποδοχή line-in στην οποία θα συνδέσεις την κιθάρα. Αυτή η διαδικασία θα σου δώσει ήχο, αλλά όχι καλής ποιότητας. Για να "συνέρθει" ο ήχος, θα βάλεις ανάμεσα στην κιθάρα και το line-in της κάρτας, μία συσκευή που λέγεται DI και η οποία θα ισορροπήσει "ηλεκτρικά" το σήμα από την κιθάρα σου ώστε να είναι κατάλληλο για το line-in. Μπορείς να βρεις αρκετά φθηνά DI. Ακόμη και μετά από αυτή την ενέργεια, ο ήχος θα είναι ο ξερός αδιαμόρφωτος ήχος της ηλεκτρικής κιθάρας και το πιθανότερο είναι ότι δεν θα σου αρέσει. Τέλος, αντί να κάνεις απλά monitor το σήμα της κιθάρας σου από την κάρτα ήχου, μπορείς να τρέξεις ένα πρόγραμμα όπως το Guitar Rig, το οποίο μιμείται την ηχητική συμπεριφορά ενός κανονικού ενισχυτή ηλεκτρικής κιθάρας (και άλλων παρελκόμενων) προκειμένου να την κάνει να ακούγεται πιο κοντά σε αυτό που περιμένουμε να ακούσουμε από μία ηλεκτρική κιθάρα. Όλα τα παραπάνω θεωρούν ότι αυτή τη στιγμή η κάρτα ήχου σου λειτουργεί κανονικά, ότι δηλαδή την έχεις βάλει στον υπολογιστή, έχεις εγκαταστήσει τους drivers και ότι ακούς κανονικά ήχους από τα Windows ή/και παιγχνίδια κλπ. Όσον αφορά την πιθανότητα να συνδέσεις την κιθάρα κατευθείαν στον ενισχυτή του στερεοφωνικού σου, δεν σου κρύβω ότι το έχω κάνει κάποτε (πριν πολλά χρόνια) και δεν θυμάμαι σε ποια υποδοχή θα έπρεπε να στείλεις το σήμα της κιθάρας προκειμένου να ακουστεί "κάτι". Δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθείς όμως διότι αυτό το "κάτι" είναι ένα χάλι και μισό. Αυτά - ελπίζω να μην σου είπα κάτι πολύ λάθος, διότι είμαι και νέος στο σπορ της ηλεκτρικής κιθάρας και των καρτών ήχου και των DI. Αν όντως είπα καμιά λακαμία, διορθώστε με επειγόντως εσείς οι γνώστες.

Alkias φίλε μου, συγκεντρώσου και άρχισε επιτέλους να απαντάς σε αυτά που σε ρωτάνε αντί να βάζεις ακόμη περισσότερες ερωτήσεις. Σε ρώτησε ο χριστιανός ποια κάρτα έχεις στο PC. Θα του πεις ή δε θα του πεις; Τι το βάζεις ξαφνικά στην άκρη όλο το ζήτημα και ξαφνικά η απορία σου γίνεται για το αν μπορείς να ακούσεις την κιθάρα από το στερεοφωνικό (ενώ ήταν αν μπορείς να την ακούσεις μέσα από το PC;);;; Θα είχες πάρει την απάντηση που χρειάζεσαι εδώ και πολλές ώρες αν συνεργαζόσουν με αυτούς που προσπαθούν να σε βοηθήσουν.

Πως να την πει, αφού δεν έχει μπει στο φόρουμ εδώ και μία-δυο μέρες. Θα εμφανιστεί φαντάζομαι.

Και αυτό σωστό :) :) :) Να είναι πειρατικό και να θέλει και 99 δολάρια, ε, τι να του πεις;...

Γεια σου και πάλι. Καλά έκανες και το έγραψες (αν και θέλει μερικές διορθωσούλες), αλλά ΜΗΝ το στείλεις ακόμη, μέχρι να καταστεί σαφές το αν θα βρεις το δίκιο σου από τις κανονικές προς την αντιπροσωπεία ενέργειες. Δηλαδή, μην κλιμακώσεις την αντιπαράθεση απρόκλητα - αν σε εξυπηρετούν μην τους εκθέσεις ακόμη. Αν δεν σε εξυπηρετούν, τότε προχώρα, αν και εγώ προσωπικά θα πλακωνόμουν στα τηλέφωνα (είναι πιο γρήγορη φάση).

ΟΧΙ

Ποια πήρες τελικά;

Συμφωνώ. Σε ένα γκρουπ η δουλειά όλων είναι να κρατάνε κάποια αίσθηση μέτρου που βοηθά όλα τα μέλη του γκρουπ. O Waters είναι κυνικός και πεσιμιστής, ο Gilmour είναι φανταστικός κιθαρίστας με τρομερή αίσθηση της μελωδίας, ο Mason ακριβής και διακριτικός (όπως πρέπει να είναι ένας ντράμερ σε μία μπάντα) και ο Wright είναι... ο Wright (δηλαδή λίγες συγχορδίες και καλές). Καθένας μόνος του... είναι άλλο πράγμα. - O Wright έχει δύο προσωπικά άλμπουμς (Wet Dream και Broken China) όπου καταδεικνύονται οι συνθετικές του αδυναμίες. - Ο Mason έχει ένα προσωπικό άλμπουμ (Nick Mason's Ficticious Sports - πολύ σπάνιο πλέον) παρέα με την μεγάλη κυρία της ευρωπαϊκής τζαζ Carla Bley και με φωνητικά από τον πολύ Rober Wyatt. O δίσκος είναι τρομερός αλλά ο Mason δεν έχει γράψει κανένα κομάτι. - O Waters προχώρησε στο έπακρο το κυνικό του καλλιτεχνικό όραμα με προβλέψεις για παγκόσμιες πυρηνικές καταστροφές, τη λαθροχειρία στις σώου μπίζνες κλπ κλπ σε αρκετά προσωπικά άλμπουμς. - Ο Gilmour κατά βάθος (κατά τη γνώμη μου) θέλει μόνο να παίζει τα blues (χεχε, ούτε κιθαρίστας να ήτανε), κάτι που φαίνεται σε όλους τους προσωπικούς του δίσκους, αλλά ΚΑΙ στη δουλειά που έκανε με τους Floyd μετά την αποχώρηση του Waters. Συμπέρασμα: όλοι μαζί είναι καλύτεροι απ' ότι ο καθένας μόνος του και για μένα κάνανε μεγάλη μαλακία που διαλύθηκαν (τουλάχιστον από καλλιτεχνικής απόψεως). Θεωρώ τον Waters ως τον κατ' εξοχήν υπεύθυνο γι' αυτή την εξέλιξη και ανήκω σε εκείνη την μερίδα ακροατών που δεν τους ικανοποίησε το in the flesh και (βεβαίως) δεν θα πάω να τον δω το καλοκαίρι. Θα πήγαινα πολύ ευχαρίστως αν ξαναπαίζανε όλοι μαζί. Αυτά.

Αυτή τη φορά σας βρήκα κάτι πραγματικά ενδιαφέρον. Μία ραδιοφωνική συνέντευξη της Clare Torry (ή Claire Torry). Αυτή είναι η γυναίκα (κοπέλα τότε) που έχει κάνει τα φωνητικά στο κομάτι "The Great Gig In The Sky" από το Dark Side Of The Moon των Pink Floyd. Η συνέντευξη που θα ακούσετε, δόθηκε σε ένα βρετανικό ραδιοφωνικό σταθμό επ' αφορμήν της λήξης μίας δικαστικής διαμάχης ανάμεσα στην Torry και τους Pink Floyd, καθώς αυτή διεκδίκησε δικαιώματα συν-συνθέτη για το The Great Gig In The Sky - διαμάχη που έληξε υπέρ της, παρά το γεγονός ότι είναι δεσμευμένη να μην αποκαλύψει το πραγματικό ποσό που της δόθηκε. Στην συνέντευξη, η Τόρυ εξηγεί τις συνθήκες που οδήγησαν στην τελική διαμόρφωση του The Great Gig In The Sky, το είδος των πρωτοβουλιών που αφέθηκαν απολύτως σε αυτήν, το ότι η ιδέα για τα φωνητικά ήταν του Waters, την αντίληψη που είχαν οι Floyd για το ποια ήταν η θεματολογία των τραγουδιών εκείνης της περιόδου και το ότι η ίδια πλέον δεν τραγουδά (παρά μόνο στο σουπερμάρκετ, όπως λέει) καθώς μπούχτισε με αυτή την ιστορία. Όπως λέει " αφού βγήκα από το στούντιο πήγα για φαγητό με ένα φίλο μου και του είπα ότι αμφιβάλω για το αν αυτό το πράγμα θα δει ποτέ το φως της ημέρας", αλλά όπως όλοι ξέρουμε, έκανε λάθος. Ιδού η συνέντευξη λοιπόν: Συνέντευξη ... και αν θέλετε να δείτε και μία φωτογραφία της (καθώς το ξέρω ότι είσαστε ματάκηδες) ιδού:

Χαχαχαχαχαχαχαχαχα.... σε παραδίδω στην κρίση των εραστών του noiz... :) :) :) :) Πάω για ύπνο να ονειρευτώ καμιά παρτιτούρα... :) :) :)

Συμφωνώ. Γι' αυτό εγώ ποτέ δεν θα ξεκίναγα μία συζήτηση με αυτό το θέμα, επειδή έχω αντίληψη της υποκειμενικότητας της άποψης μου. Αλλά όταν εμφανίζεται κάποιος σαν τον band που επιδιώκει την αξιωματική αποδοχή της δικής του υποκειμενικής άποψης... ε, αυτό εγείρει αντιδράσεις, φυσικό είναι. Είναι ένας απλός ψυχολογικός μηχανισμός: αν εμφανιζόταν κάποιος που θα έλεγε "μόνο οι ξανθές είναι ωραίες γυναίκες", τότε όλοι όσοι ερωτευτήκαμε κάποτε κάποια μελαχροινή, θα πεέφταμε πάνω του και θα του λέγαμε ότι κάνει λάθος, παρά το γεγονός ότι πράγματι πολλές ξανθές γυναίκες είναι ωραιότατες.

Συμφωνώ με τον Aiolos, αλλά έχω δύο παρατηρήσεις: α) Και οι δύο περιπτώσεις μουσικών (όπως τις όρισε ο Aiolos) έχουν τελικά να αντιμετωπίσουν το θέμα της έμπνευσης, την γνώμη μου για την οποία την είπα παραπάνω (κάπως γραφικά είναι αλήθεια). Ακόμη και ο Ολοκληρωμένος Μουσικός μπορεί να περάσει τεράστιες περιόδους πείνας όσον αφορά την έλλειψη έμπνευσης ή ιδεολογίας που θα του δώσει πεδίο εφαρμογής για το επίπεδό του. β) Στις μέρες μας (χάρη στην τεχνολογία, σε φίλους που ίσως μπορούν να βοηθήσουν στην ενορχήστρωση και την εκτέλεση κλπ) υπάρχουν υποκατάστατα για την "παραδοσιακή ωδειακή παιδεία". Π.χ., εγώ ίσως μπορώ να πάιξω μία νότα κάθε δεκαπέντε λεπτά (λόγω κακής τεχνικής και κουλαμάρας), αλλά αυτό δεν έχει σημασία όταν υπάρχει το sequencer όπου μπορώ να κάνω δεκάδες προσπάθειες για να γράψω αυτή τη νότα με τον ακριβώς ορθό τρόπο. ¶σε που μετά μπορώ να δώσω την παρτιτούρα σε ένα φίλο να την παίξει και να την μπολιάσει και με τις δικές του ιδέες. Αντίθετα, υποκατάστατο γι' αυτό που ο Aiolos λέει ένστικτο ΔΕΝ υπάρχει, οπότε ποιος βγαίνει τελικά κερδισμένος σε αυτή την παρτίδα; Αυτός που έμαθε να διαβάζει και να γράφει παρτιτούρες αλλά από ένστικτο καπούτ, ή αυτός που ανέπτυξε ένστικτο και τώρα έχει τον χρόνο (αλλά και τα βοηθήματα) για να συμπληρώσει τις ελλείψεις της τεχνικής του (πάντα υπό την προϋπόθεση - όπως άλλωστε λέει και ο Αιολος - ότι το έχει πάρει χαμπάρι ότι έχει τέτοιες ελλείψεις); Νομίζω ότι η απάντηση είναι αυτονόητη, τουλάχιστον μέχρις του σημείου του να κόβει τη φόρα σε ανθρώπους όπως ο band ο οποίος επιδιώκει μία σχεδόν... συντεχνιακή διαφοροποίηση ανάμεσα σε αυτούς που είναι μουσικοί και σε αυτούς που δεν είναι. Όσον αφορά το παράδειγμα που του έθεσε ο Chaostar σε σχέση με τη φωτογραφία (και το οποίο ο band προσπέρασε χαριτωμένα) είναι κάτι παραπάνω από καίριο. Αν ο band (ή οποιοσδήποτε άλλος) αφιερώσει λίγο χρόνο στη μελέτη της ιστορίας της φωτογραφίας θα διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι που λογίζονται ως "μεγάλοι φωτογράφοι" έρχονται σε όλες τις εκδοχές: από κυριούλες που βρήκαν τη πρώτη τους φωτογραφική μηχανή στα 70 τους, μέχρι τύπους που είχαν μισοπνιγεί στα χημικά φέρνοντας την τεχνική της σε ένα απίστευτο ζενίθ. Παρόμοιες παρατηρήσεις γίνονται σε όλες τις τέχνες: σύμφωνα με τον band, όποιος δεν ξέρει να φτιάξει ένα πολύ καλό πορτραίτο δεν δικαιούται να ζωγραφίσει αφηρημένη ζωγραφική. Αυτές οι απόψεις είναι επιεικώς συντηρητικές (με την πιο τρομακτική έννοια). Κάθε δίσκος μουσικής έπρεπε να αρχίζει με μία επίδειξη δεξιοτεχνίας από τους μουσικούς που συμμετέχουν (να παίζουν πρώτα τα κάλαντα, μετά λιγο Hanon, μετά καμιά σονάτα, μετά καμιά δύσκολη φούγκα) και μετά να ξεκινάνε να παίζουν τη μουσική τους ώστε να πείθεται καθένας από εμάς ότι "εντάξει, ξέρουν μουσική οι άνθρωποι, ας τους αφήσουμε να παίξουν και τα δικά τους". Έλεος !!!

Πάντως σε αυτά που έγραψα εγώ δεν απάντησες. Και έχουν και σωστή ορθογραφία.

¶ντε και μια και μου θυμήσατε τα καθήκοντά μου σβήνω το ποστ με τα λινκς για το παράνομο λογισμικό.

Μπααα, άστους να κάνουν τον υπολογιστή τους οικόπεδο, αρκετά χολοέσκασα να λέω τα ίδια και τα ίδια.... Service Pack 3 για τα XP δεν υπάρχει... τα προγράμματα που προτείνει ο φίλος είναι άσχετα, αλλά ουδείς το αναφέρει.... Τι να πω;

Μετά από 4-5 σελίδες, παραθέτω το ποστ με το οποίο ξεκίνησε η συζήτηση. Προσωπικά το θεωρώ μνημείο ασύντακτης σκέψης και γραφής - πιο συγκεκριμένα δεν καταλαβαίνω τι προσπαθεί να πει αυτός ο άνθρωπος. Για το αιώνιο θέμα των εκπαιδευμένων ή αυτοδίδακτων μουσικών, η απάντηση είναι πολύ απλή και την ξέρουμε όλοι: ότι υπάρχουν μουσικές που δεν μπορείς να παίξεις αν δεν έχεις ωδειακή παιδεία, και υπάρχουν μουσικές που δεν μπορείς να παίξεις αν έχεις ωδειακή παιδεία. Ευτυχώς οι πιο πολλές είναι κάπου ανάμεσα, οπότε είναι προτιμότερο να έχει κανείς ωδειακή παιδεία, αν μπορεί να την πληρώσει και να αντέξει την όλη φάση της. Όπως ξέρουν πολύ καλά οι φίλοι με τα πτυχία, η έμπνευση είναι πολύ ιδιότροπη γκόμενα: δεν πηδιέται πάντα με τον καλύτερο. Αυτά.