Και βέβαια μας παίρνει. Πριν από τον Rudess, ειδικά την δεκαετία του 70, είχαμε πήξει σε "θεούς" των keyboards που μας είχανε σπάσει τα ούμπαλα με την δεξιοτεχνία τους, τον προσωπικό τους φανφαρονισμό, τις συνεντεύξεις τους, τα σχόλια τους κλπ κλπ. Keith Emerson, Rick Wakeman κλπ κλπ. Εκείνη την εποχή κανείς δεν τόλμαγε να τους κριτικάρει για τη στάση τους, αλλά λίγο μετά ήρθε το πανκ και οι άνθρωποι θυμήθηκαν (έστω, για μερικά χρόνια) περί τίνος πρόκειται και τότε δειλά-δειλά κάποιοι άρχισαν να την λένε σε αυτά τα "ιερά τέρατα". Σήμερα θεωρούνται όλοι τους γραφικοί και ψιλο-βλαμμένοι.
Εγώ προσωπικά δεν ταυτίζομαι με αυτή τη θέση και ούτε είπα ποτέ ότι θεωρώ κανέναν από αυτούς "άσχετο", αλλά δεν είναι δικό μου φταίξιμο που ο Rudess κάνει ότι μπορεί για να μου θυμίζει εκείνη τη μαύρη εποχή.