Η επιτυχία κάθε φόρουμ συνίσταται (κατά τη γνώμη μου) στο σκληρό, ανελέητο moderation. Μην ξεχνάμε ότι (σύμφωνα με μία συζήτηση που έγινε πρόσφατα στο noiz) πολλοί εδώ μέσα είναι θαυμαστές του blog του συγγραφέα Νίκου Δήμου, αλλά κανείς δεν ανέφερε ότι ο κ. Δήμου ασκεί τρομακτικής έκτασης moderation στο περιεχόμενο του blog (προληπτικά, για την ακρίβεια).
Το μόνο για το οποίο δεν έχω καταλήξει ακόμη, είναι για το αν το moderation μπορεί να νοηθεί ως self-moderation, δηλαδή για το αν μπορεί κανείς να εμπιστεύεται τα μέλη ότι θα επιβάλλουν (στον εαυτό τους) τα απαραίτητα χαλινάρια ώστε να διατηρείται το επίπεδο ψηλά.
Οι καλές στιγμές του noiz είναι μία απόδειξη ότι αυτό είναι εφικτό, αλλά οι κακές στιγμές του είναι απόδειξη ότι... άσε καλύτερα!
Όσον αφορά το σχόλιο του φίλου που λέει ότι οι προκλήσεις πρέπει να απαντώνται με π.μ., δυστυχώς δεν συμφωνώ, διότι μία κουταμάρα που γράφεται δημόσια, αλλά απαντιέται ιδιωτικά, δυστυχώς παραμένει μία θεάσιμη από όλους κουταμάρα. Είναι απαραίτητο όταν κάτι ανεδαφικό ή προκλητικό διατυπώνεται δημόσια, είτε να διαγράφεται, είτε να απαντιέται (εγώ προσωπικά θα προτιμούσα το πρώτο - είναι οικονομικότερο).
Τέλος συμφωνώ στο ότι οι συζητήσεις που περιστρέφονται γύρω από μία φωτογραφία ή ένα βίντεο, είναι μάλλον εντελώς άσκοπες. Κάθε φορά που βλέπω ένα βίντεο του YouTube να προβάλλεται μέσα από το noiz, επισκέπτομαι τη σελίδα του YouTube προκειμένου να δω το βίντεο και βλέπω ότι τα σχόλια κάτω από το βίντεο (έχει και το YouTube τη δυνατότητα για καταγραφή σχολίων), είναι πολύ-πολύ λίγα. Αντίθετα ο αριθμός των σχολίων για το ίδιο βίντεο στο noiz μερικές φορές καταλήγουν να είναι ολόκληρες σελίδες. How lame is that?