Οι Beatles απέδειξαν (σε αυτό το άλμπουμ, αλλά και σε άλλα) ότι η καλλιτεχνική και η εμπορική επιτυχία, όχι μόνο δεν είναι ασύμβατες έννοιες (όπως πολλοί νόμιζαν και πολλοί νομίζουν) αλλά μπορούν να επιδιωχθούν παράλληλα.
Χωρίς αυτούς, η μουσική θα ήταν όντως κατά πολύ φτωχότερη διότι θα είμασταν (ακόμα) εγκλωβισμένοι σε μία από τις δύο εξίσου άκυρες αντιλήψεις: α) ότι η μουσική είναι μία ακαδημαϊκή διαδικασία που αφορά ειδικούς (πολύ αγαπητή αντίληψη ανάμεσα στις μουσικάρες του νοιζ), β) ότι η μουσική είναι ένας τρόπος για να ζαλίζουμε τα @ρχ33δια του διπλανού μας (πολύ αγαπητή αντίληψη σε όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς που παίζουν χαμηλής ποιότητας ποπ).
Δόξα τω Θεώ, οι άνθρωποι έγραψαν τα τραγούδια που έγραψαν, και αν εμείς (μετά από χρόνια ακροάσεων) κάπου τους έχουμε βαρεθεί, αρκεί να δεις ένα παιδί να πρωτοακούει οποιοδήποτε από τα τραγούδια τους, για να καταλάβεις ότι οι γενιές ανθρώπων που θα ασχοληθούν με τη μουσική εξ'αιτίας τους, θα συνεχίσουν να υπάρχουν για πολύ καιρό ακόμη.