trolley

6ον) Λατρεία προς τον ΜΠΑΟΚ.. Συνδυάζει τα 1, 2, 3, 4, 5 : Μέταλ ΠΟΛΥ ΧΡΗΣΙΜΟ.

Τι να πει κανείς...;

Τι να πει κανείς...

Το όλο θέμα, από τον τίτλο μέχρι το οπαδικό σκεπτικό, είναι άκυρα. Όλοι θα ήθελαν οι μουσικές τους αγάπες να αποδειχθούν "αιώνιες" αλλά δεν υπάρχει μέθοδος να προβλεφθεί κάτι τέτοιο. Οπωσδήποτε, τυχόν φορμαλιστικές ομοιότητες ανάμεσα σε δύο είδη, δεν θα καθιστούν ισότιμα, αλλά ακόμη και αν συνέβαινε αυτό, εκείνο το είδος που προηγήθηκε ιστορικά θεωρείται "κλασσικό", ενώ αυτό που ακολούθησε ιστορικά θεωρείται αντίγραφο.

Ναι, είναι compatible. Υπάρχει άφθονη αγάπη για samplers, αλλά δεν αρκούν για να κάνεις αυτό που θες. Ναι, για το Ableton (ή οποιοδήποτε τέτοιο πρόγραμμα) θέλεις κάποιον controller. Τι να το κάνεις το Reaper; Εσύ χρειάζεσαι ήχους σε αυτή τη φάση. Το Reaper σου είναι άχρηστο (ίσως το έχεις ήδη διαπιστώσει).

Δεν το έχεις πλέον; Γιατί;

Ναι Ναι Ναι

Αμφιβάλλω αν έχει κάποιος στο noiz οποιοδήποτε από αυτά τα δύο. Επειδή τα κοίταζα όμως πριν μερικές ημέρες, πιστεύω ότι το Sub είναι καλύτερο (και πιο όμορφο, επίσης).

Το Live παρέχει ένα αρκετά πλήρες και συγκροτημένο πακέτο εργαλείων για εκτενή πειραματισμό, με ηχοχρώματα που ταιριάζουν στο είδος της μουσικής που σε ενδιαφέρει. Εναλλακτική λύση, με επίσης αρκετά καλό πακέτο εργαλείων είναι το FLStudio, το οποίο είναι φθηνότερο, αλλά μειονεκτεί στο ότι δεν υπάρχει έκδοσή του για Mac, οπότε θα χρειαστεί να το αποχωριστείς αν ποτέ περάσεις σε άλλη πλατφόρμα.

Προσπαθούμε να εξηγήσουμε σε έναν άνθρωπο τι πλήρωσε, υπερασπιζόμενοι ένα κατάστημα που δεν κατονομάζεται, άρα δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Πολύ πλάκα. Ο άλλος τον παρότρυνε να τους φοβερίσει κιόλας. :) :) :)

Η συζήτηση για τις αιτίες / προϋποθέσεις / προδιαγραφές κλπ των σόλο δίσκων μουσικών που καταξιώθηκαν στο πλαίσιο μίας μπάντας, είναι νομίζω άκυρη όσον αφορά στον ΜαΚάρτνεϋ. Είναι άλλο πράγμα ένας σόλο δίσκος, ενόσω η μπάντα παραμένει ενεργή (οπότε ισχύουν όσα γράφτηκαν) και άλλο μία ολόκληρη σόλο καριέρα η οποία ήδη έχει χρονική διάρκεια πολύ μεγαλύτερη από εκείνη της μπάντας (Beatles, στη συγκεκριμένη περίπτωση). Ο ΜαΚάρτνεϋ, έχει σόλο καριέρα η οποία δεν θα είχε τύχει μάλλον καμίας προσοχής αν δεν είχαν προηγηθεί οι Beatles (σε αντίθεση με τον Lou Reed, π.χ.). Ακόμη και το αστειάκι ότι "πέθανε", αφορά ακριβώς σε αυτό το ζήτημα - έτσι πρόχειρα, δε θυμάμαι καμία άλλη παρόμοια περίπτωση τέτοιας και τόσης απόστασης ανάμεσα στις δύο φάσεις μίας μουσικής πορείας.

Περίεργο αυτό με τον Χάρυ Κλυνν... όταν έλεγε "σαχλαμάρες", τελικά έλεγε σοβαρά πράγματε. Τώρα που προσπαθεί να πει "σοβαρά πράγματα" τελικά λέει σαχλαμάρες. Ήξερα άλλον ένα με το ίδιο πρόβλημα.

Τέσσερις φορές ξεκίνησα να γράψω κάτι, και συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να γράψω τίποτε εκτός από : RIP

Εξακολουθώ να θεωρώ το ερώτημα του OP, ως έγκυρο. Είναι ένα ερώτημα που αναφέρεται στην καλλιτεχνική αξία των πονημάτων των Beatles, ομαδικά ή σόλο. Απλά, στην πορεία της συζήτησης, ως συνήθως, μπλέξατε πάλι με την εμπορική αξία, και βέβαια δεν μπορεί να βγει άκρη από εκεί και έπειτα. Π.χ. η συζήτηση για το πως θα ήταν η μουσική σκηνή στις μέρες μας (και είναι ΧΑΛΙΑ, για να μην ξεχνιόμαστε) αν δεν υπήρχαν οι Beatles, αναφέρεται ΜΟΝΟ στην εμπορική τους αξία. Το ότι μπορεί να υπάρχουν και δέκα ψυχές (όπως ο OP) που εξακολουθούν να προβληματίζονται για την καλλιτεχνική τους αξία, δεν αλλάζει σε τίποτε το γεγονός ότι το legacy των Beatles, έχει καλλιτεχνικά αφανιστεί σε ΚΑΘΕ πιθανό επίπεδο (στιχουργικά, μουσικά κλπ). Ο OP (μάλλον και εγώ) θρηνούμε επ' αυτού : ακόμη και ο ΜαΚάρτνεϋ είναι μέρος πλέον αυτής της διαδικασίας απαξίωσης αυτού του legacy, όχι μόνο ο κάθε Κωνσταντίνος Χριστοφόρου, ή το κάθε πουτανάκι που παριστάνει το ποπ είδωλο. Το ερώτημα για το αν ο Λέννον θα είχε προστατεύσει καλύτερα αυτό το legacy θα παραμείνει αναπάντητο. Εγώ πιστεύω πως "ναι" : πάντα στην ιστορία του ποπ/ροκ ιδιώματος υπήρχαν άνθρωποι που διαχειρίστηκαν σωστά και αξιοπρεπώς την ίδια τους την ιστορία (ο Paul Weller και ο Marr έρχονται πρόχειρα στο νου), οπότε γιατί όχι ΚΑΙ ο Λέννον; Όπως ξέρουμε όμως, αυτή η ερώτηση δεν θα απαντηθεί. Φιλικά.

Αν είχαμε περισσότερη τύχη, θα μας είχαν πει πιο συγκεκριμένα πράγματα. Ο cos_dr έχει δίκηο που λέει ότι δεν μάθαμε τίποτε οριστικό. Έψαξα επίσης μήπως βρω κάποια συνέντευξή τους που να μιλάνε για gear, αλλά δεν υπάρχει τίποτε. Η αναζήτηση συνεχίζεται, υποθέτω...

Αν είχε κλειδωθεί όμως, πως θα διάβαζες (και κυρίως ο OP) το παρακάτω mail που πήρα μόλις τώρα σε απάντηση δικού μου από τη μπάντα που έβαλε ο OP; Hey Guys, Honestly we made that track so long ago on an old computer we can't even really remember what was used. Thanks for writing. Best, John Sent from my iPhone > On Oct 26, 2013, at 2:40 PM, Panos <[email protected]> wrote: > > Hello. > > Me and a friend are wondering which keyboard instruments were used on "Signaling Through The Flames". We would be most happy, if you could provide some hints or actual info. > > Congratulations on the piece. > > Panos

Πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα γίνονται στο κομάτι που μας έβαλες να ακούσουμε, όσον αφορά τα πληκτροφόρα όργανα. Ακούω περισσότερο αναλογικό ήχο (από αυτόν με τις δύο γεννήτριες που λέει και ο Waterfall-K) παρά ψηφιακό, αν και είναι σίγουρο ότι (τιμώντας τον άγραφο κώδικα που θέλει τους πληκτράδες να ισορροπούν - και καλά - ανάμεσα στο αναλογικό και το ψηφιακό) έχει γίνει χρήση πολλών και ετερόκλητων πηγών. Ένα είναι σίγουρο: ότι με τέτοια πρότυπα, κανένα από τα hardware synths που βρίσκονται στο οικονομικό σου βεληνεκές, δε θα σε ικανοποιήσει. Ο ήχος που σε ενδιαφέρει, οφείλεται τόσο στο "όργανο" όσο και στην παραγωγή, δηλαδή χρειάζεσαι έναν υπολογιστή, ένα DAW και μερικά soft synths της προκοπής ώστε - και αυτό είναι το σημαντικότερο - να ΜΑΘΕΙΣ να φτιάχνεις ήχους.

True, very true. Στο ερώτημα λοιπόν αν άξιζε περισσότερο ο Λέννον, εγώ απαντώ ότι "ναι", έχοντας όμως επίγνωση του ότι τα ίδια μου τα κριτήρια γι' αυτό το "ναι", έχουν ηλικία τριάντα ετών (και βάλε).

Δε νομίζω ότι ο Λέννον θα τα είχε πάει καλύτερα με τους "σόλο" δίσκους του (αν βέβαια δεν είχε δολοφονηθεί) από τον ΜαΚάρτνεϋ, ειδικά μετά από τόόόσα χρόνια. Ο συνδυασμός τους ήταν μοναδικός : καθένας μόνος του ήταν κάτι πολύ λιγότερο.

Αν ως "μικρό" θεωρήσουμε τη κοπελιά, "νταγλαράδες" είναι οι τυπάδες με τους οποίους φέρεται να παίζει μαζί. Αν ως "μικρό" θεωρήσουμε το Microbrute, "νταγλαράδες" είναι το τέρας της Doepfler με το οποίο το σύνδεσε ο τύπος. Και στις δύο περιπτώσεις, επρόκειτο για απόπειρα χιούμορ. :)

Ναι, αλλά είχε κάτι μαντραχαλάδες από κοντά, πολύ μοβόρικους.

Σωστή εκτίμηση εκ' μέρους σου. Εν' τούτοις και ελλείψει καλών σύγχρονων λύσεων στο concept που έψαχνα, εδώ και μέρες εξετάζω τα nord και τα access.

Επειδή δεν έχω καταλάβει... μιλάτε για το Nord2x ;

Δεν το έχω δει. Είναι διαθέσιμο κάπου;