trolley

Γνώμη : τα καταστήματα που παίζουν μουσική ΚΑΙ δέχονται θαμώνες, έπρεπε απλώς να πληρώνουν έναν πρόσθετο φόρο ο οποίος να διανέμεται μέσω ειδικού ταμείου σε δικαιούχους, ίσως με κάποια επιστροφή από στάνταρ δαπάνες τους όπως είναι τα Δημόσια Ταμεία, ανάλογα με α) τα χρόνια άσκησης του επαγγέλματός τους, β) το πόθεν έσχες τους, γ) το σύνολο των δηλωμένων-από-την-άσκηση-μουσικού-επαγγέλματος εισοδημάτων τους. Αυτή ήταν ανέκαθεν η γνώμη μου (όχι δεν είμαι μουσικός, ευτυχώς δηλαδή από αυτά που βλέπω να γράφετε, απλά ένας φορολογούμενος με κοινή λογική). Κατά τα άλλα, το πρόβλημα του παρόντος νήματος είναι ο φυτιλιάρικος τίτλος του, ο οποίος χαρακτηρίζει κάτι, αναγκάζοντας μας όλους να τοποθετηθούμε από αυτή την αφετηρία. Αυτό που έγραψε ο SF είναι (ως συνήθως) σωστό : αν η Πολιτεία αγανακτεί με την πιθανότητα μίας ιδιωτικής εταιρείας που "κλέβει" χρήματα από πολίτες, καλά θα κάνει να αγανακτήσει εξίσου με τις εταιρείες του Δημοσίου που κάνουν το ίδιο. Αλλιώς, η όλη υπόθεση θυμίζει την ιερή αγανάκτηση για τα προϊόντα καπνού αλλά ανοχή απέναντι σε εκατοντάδες ύποπτα συντηρητικά τροφών και την ίδια την ζάχαρη, βέβαια. Ο Ταμταμ (ο οποίος τελικά κατάλαβε πως οι ενέργειες ενός υπουργού είναι ενέργειες της Κυβέρνησης - "δικαίωμα ψήφου" το λένε αυτό στο Twitter), ειλικρινώς δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο επικροτεί όλες αυτές τις σαχλαμάρες. Ουδείς περιμένει από την τρέχουσα κυβέρνηση να δείξει την αξία της σε τέτοιες δραστηριότητες, διότι απλούστατα το πάρτυ γίνεται αλλού, δηλαδή σε άλλο πεδίο. Και πρέπει να καταλάβεις φίλε Ταμταμ ότι ο SF (και εγώ βέβαια) τα ίδια θα γράφαμε με οποιαδήποτε κυβέρνηση. Τέλος, για την υπουργό Πολιτισμού, νομίζω ότι είναι άσχετη με οποιοδήποτε θέμα αφορά Οικονομικά, και είναι δεδομένο πως ότι και αν κάνει θα διέπεται από αυτή την μη-αξία. Αυτά.

Το ξέρετε πως το έχετε χάσει, έτσι;

Η σωστή επιλογή είναι η (1). Λίγη προσοχή με τους drivers των Tascam, δεν έχουν πολύ καλή φήμη. Όσον αφορά το καλώδιο, όχι δεν είναι το ίδιο, αλλά σε διάφορες περιπτώσεις έχω χρησιμοποιήσει απλά RCA καλώδια γι' αυτή τη δουλειά δίχως προβλήματα. Το καλό με τις ψηφιακές συνδέσεις είναι πως είτε λειτουργούν, είτε δεν λειτουργούν, οπότε ξέρεις αμέσως αν πέτυχε η "προσπάθεια".

Μη με παρεξηγείς. Είμαι βέβαιος πως όποιος το διαβάσει θα ανταμοιφθεί. Απλώς, εγώ δεν είμαι σε τέτοια φάση, χωρίς αυτό να με εμποδίζει από το να αντιληφθώ τη σημασία της προσπάθειας.

Δεν ξέρω τίποτε για τη μπάντα, ούτε τώρα θα ασχοληθώ να μάθω δεδομένης της απόστασης, αλλά μπράβο για το ότι το έκανες. Μακάρι και άλλοι (από το παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον) της όποιας ανεξάρτητης ελληνικής σκηνής να έκαναν το ίδιο.

Ο Γραμμένος, τι σχέση έχει με τα υπόλοιπα ονόματα που αναφέρεις; Ή, ίσως, τι σχέση έχουν μεταξύ τους; Ή, με εσένα; (Σημ : είχα διαβάσει για τις γελοιότητες στο Σπόρτιγκ το 1988, νομίζω είχαν γράψει στον Ήχο, ή στο ΠοπΚαιΡοκ;). Νομίζω ότι μας έχεις μπερδέψει όλους, διότι α) χρησιμοποιείς την ιδέα της - έστω, ανεπίσημης - ένταξης στην Αριστερά ως κοινό υπέδαφος για ανθρώπους που δεν έχουν καμία άλλη σχέση μεταξύ τους, ΕΝΩ β) δηλώνεις βέβαιος ότι μετά τον Θεοδωράκη (αυτός πάλι, τι σχέση έχει;) δεν υπάρχει στρατευμένη τέχνη στην Ελλάδα, ΕΝΩ γ) δεν καταλαβαίνεις γιατί κάποιοι μέμφονται κάποιους για "δεξιές" τσέπες ΚΑΙ δ) απορείς πως είναι δυνατόν να ενοχοποιείται η ευμάρεια όταν αυτή αναφέρεται σε συνάρτηση με κάποιον που φέρεται να έχει αριστερές πεποιθήσεις. Σοβαρά όμως, δεν καταλαβαίνω. Αν θα έπρεπε να δοκιμάσω και εγώ λίγη ψυχανάλυση, θα έλεγα τα εξής : ότι ξεκίνησες από φτώχεια, μεγαλώνοντας στην Ελλάδα νόμισες ότι αυτό σε κάνει αυτοδικαίως "αριστερό", κοινωνικοποιήθηκες μέσα από αυτή την αντίληψη και τις πρακτικές της, έχεις ξεφύγει από όλα αυτά μέσω κάποιας "καλής" που έπιασες (όπως λέει το ρητό), δεν αισθάνεσαι όμως πολύ βολικά να παραδεχθείς ότι οι παλιές αντιλήψεις σου δεν φτουράνε στο παρόν σου και επικαλείσαι συγγένεια με αυτές και με όσους δεν ξέφυγαν ποτέ. Μπορεί και να κάνω λάθος, αλλά αν δεν κάνω, δέξου τη συμπαθειά μου, μετά της διαβεβαιώσεως ότι έχω γνωρίσει και άλλους με παρόμοια θέματα. Ακόμη και εγώ θα μπορούσα να είμαι, αλλά όταν μου πρότειναν να γραφτώ στη ΚΝΕ, απάντησα ότι δεν προλαβαίνω.

R.I.P.

Ταμταμ, το "χέσε μας" στο είπα όπως θα έλεγα σε ένα φίλο "χέσε μας ρε Νίκο με τη γκόμενά σου, μας τα έχεις σπάσει". Δεν υπάρχει κακία ή περιφρόνηση. Επίσης, δεν είπα (και δεν εννοώ) ότι είσαι σταλινικός (αναφέρθηκα σε αποτυχία του πολιτικο/οικονομικού συστήματος που φανερά σε συγκινεί, στο να διαφυλάξει ελευθερίες που θεωρούνται αυτονόητες σε εμάς). Το "δάκτυλα" ίσως παρεξηγήθηκε, ήταν αναμενόμενο και γι' αυτό έβαλα τα γελάκια δίπλα του. Οι Κλας, δεν είναι από άλλη απάντηση, βρίσκονται στον πυρήνα του νήματος, διότι εσύ (και άλλοι) αναρρωτήθήκατε (εκτός αν δεν κατάλαβα καλά) πως γίνεται κάποιος φιλελέ να εκτιμά τους Κλας - απάντησα σε αυτό το "πως" και μάλιστα δύο φορές. Εννοείται, ότι δεν υπάρχει μίσος ή κακία για κανέναν εδώ μέσα - τσαντίζομαι και εγώ όπως και άλλοι, αλλά δεν έχει διάρκεια.

Κάνεις διαρκή χρήση της - και καλά, δικαιολογημένης - αγανάκτησής σου για το ύφος των μηνυμάτων, προκειμένου να μην απαντάς στα μηνύματα. Αν έχεις την αίσθηση ότι δεν έχει γίνει αντιληπτό, απατάσαι.

Αυτό που γράφτηκε υπαινικτικά, είναι ότι οι Κλας και πολλοί-πολλοί άλλοι (ΚΑΙ εσύ, σχώρα μου την επί-προσωπικού νύξη, αλλά εσύ το έκανες πρώτος λέγοντας για χαρά που δεν μπορούμε κάποιοι να κρύψουμε κλπ), είσαστε αριστεροί εν' τω μέσω της ελευθερίας (και ελευθεριότητας) που εξασφαλίζεται από τις δικές μας φιλελεύθερες νοοτροπίες. Στα καθεστώτα που ονειρεύεστε, δεν θα υπήρχε ΣιΜπιΕς (και δεν υπάρχει), δεν θα ξέραμε τους Κλας (θα ήταν φυλακόβιοι) και δεν θα ξέραμε εσένα (δεν θα είχες ίντερνετ και δάκτυλα :) :)). Χέσε μας λοιπόν με την ψυχανάλυση της πλάκας, και κοίτα τον καθρέπτη σου. Θα δεις... εμένα, διότι δεν υπάρχει τίποτε άλλο.

Να το ξαναγράψω : όταν η προσπάθεια είναι ειλικρινής, τότε το έργο απλώνεται και αγγίζει ανθρώπους που διαφωνούν διανοητικά με τα κίνητρα του δημιουργού. Άσε δε, που σπανιότατα γνωρίζουμε ποια είναι τα πραγματικά κίνητρα (π.χ. θεωρώ ότι τον υπερ-καταναλωτισμό τον καταγγέλουν με την μίνιμαλ προσεγγισή τους οι μουσικοί της ECM, και -ναι, μα το Θεό - δεν ξέρω αν είναι αριστεροί ή οτιδήποτε άλλο, και δεν με απασχόλησε ποτέ). Επίσης, τι να πει κανείς για τους έλληνες φερόμενους ως αριστερούς μουσικούς που ανάθεμα και αν μιλάνε ποτέ για τίποτε άλλο από το πόσο όμορφη είναι η μασχάλη της γκόμενάς τους πλάϊ στο ανόθεφτο τσίπουρο που τους έστειλε ο Μήτρουλας ο ξάδελφος. Οπότε, οι ετικέττες είναι άσχετες με την ουσία, ειδικά όταν μιλάμε για σύγχρονούς μας. :)

Και ο Eastwood υποστήριξε το νέο Πρόεδρο (για τον οποίο, ειλικρινά, δεν έχω έγκυρη άποψη ακόμη). Οι δε U2 πολιτικώς είναι καραγκιόζηδες... Και τι έγινε; Και ο θεός Karl Bohm (διευθυντής της Φιλαρμονικής του Βερολίνου) ήταν στο Ναζιστικό Κόμμα. Και ο ημίθεος Brian Eno, συμμετέχει στο DieM25 του Γιάνη. (και έχω όλους τους δίσκους του). Είναι διαφορετικά πράγματα, τι να κάνουμε;...

Noizy, ίσως είμαι κουτός, αλλά δεν καταλαβαίνω που διαφωνούμε. Προφανώς υπάρχει τεράστιο ποσό ενέργειας στην αίσθηση δίκιου που έχει ένας νέος άνθρωπος που αισθάνεται πως καταπιέζεται πολιτικά, και προφανώς χωρίς αυτό οι Clash δε θα ήταν οι Clash. Και μπράβο τους, που λέει και ο άλλος. Οποιοδήποτε είδος τέχνης επιδιώκει να είναι ειλικρινής, καταλήγει να αγγίζει και ανθρώπους που διαφωνούν μαζί της διανοητικά. Αν οι Clash μπορέσουν να κάνουν ένα "δεξιό" να δει τα πράγματα με τα μάτια τους, ζήτω. Ας γίνουν όλοι οι αριστεροί λίγο περισσότερο δεξιοί και όλοι οι δεξιοί λίγο περισσότερο αριστεροί και ας είναι τέτοιας κλάσης η αιτία.

Δείχνεις έκπληκτος. Περίεργο, έχω επίγνωση ότι δεν γίνεται δα και καμία επανάσταση στη πόλη που ζεις. Ίσως κλαίνε μόνοι τους την κατάντια τους μπροστά σε έγχρωμες τηλεοράσεις 100 ιντσών και με ακριβά κονιάκ να βρωμάνε στο χώρο. Όπως και αν έχει, ναι έτσι είναι. Εκτός αν δεν καταλαβαίνεις ότι δεν είμαι υποχρεωμένος να ασπάζομαι το χριστιανικό δόγμα για να απολαύσω ένα έργο για εκκλησιαστική χρήση.

Of course. Wait to see, there is more.

Είναι αστείο να υπάρχει οποιοσδήποτε υπαινιγμός για το ότι κάποιος θα θυμάται (στο μέλλον λέμε) τον Ντύλαν ως "Χριστιανό" ή τον Τομ Ρόμπινσον ως "αδερφή" ή τους Κλας ως "αριστερούς". Και τους τρεις, ως τραγουδοποιούς θα τους θυμούνται. Σόρυ για το τσίμπημα στη σαπουνόφουσκα.

Οι Κλας ήταν "αριστεροί" ή ότι άλλο θέλετε, για έναν πολύ απλό λόγο : τον ίδιο για τον οποίο αυτοπροσδιορίζονται πολιτικά ο Β. Παπακωσταντίνου ή ο Λαζόπουλος : δηλαδή, ότι έτσι έχεις έτοιμο κοινό. Από εκεί και πέρα κρίθηκαν / κρίνονται για το τι δίνουν στο κοινό αυτό, όχι για το που / πως το βρήκαν. Όλα (μα ΟΛΑ, και ειδικώς τα ελληνικής καταγωγής) αξιώματα για τη σπουδαιότητα της πολιτικής παρουσίας τέτοιων περιπτώσεων είναι κουταμάρες και προβολές επί μη/αντικειμένου.

Δε νομίζω. Αποδίδεις το μίσος του "κοινού" προς τη Θάτσερ σε πολιτική ιδεολογία και συσχετίζεις αυτή την ιδεολογία με τα πολλά συγκροτήματα της περιόδου, όχι; Σου δείχνω ότι κάνεις λάθος, αναφερόμενος σε ένα πολύ πραγματικό γεγονός (ότι οι Εγγλέζοι κλαίνε τη Νταϊάνα, κάτι δεκαετίες τώρα), για να μη συμπεριλάβω την πίστη τους στη Μοναρχία. Άρα, άσε τους ορισμούς και παραδέξου αυτό περί Πίτσας Ναπολιτάνας. Επίσης, έχε υπ' όψιν σου ότι εγώ δεν σκοτίζομαι ποσώς για την πολιτική κατάσταση στην Αγγλία (ο ΣΦ σας κάνει δέκα χρόνια πλάκα με αυτό το θέμα) οπότε αυτό που έγραψες, ούτε μου αρέσει, ούτε δεν μου αρέσει... απλώς δεν με ενδιαφέρει.

Ε, βαλαντώσανε με την (γνωστών φιλολαϊκών θέσεων) λαίδη Νταϊάνα. (Δηλ: έχεις μπερδέψει την Νίτσα με την Πίτσα Ναπολιτάνα). ;D ;D

Το μόνο που προσπάθησα να πω (έστω, εκφραζόμενος σε υπερβολικό τόνο), είναι : ας συζητά ο καθένας ότι αισθάνεται πως τον αφορά, εφ' όσον δεν βρίζει κανέναν από τους παρευρισκόμενους, τουλάχιστον. Η μουσική είναι τεράστιας εμβέλειας ζήτημα, απτόμενη της ίδιας της Ιστορίας της Ανθρωπότητας. Δεν θα πω εγώ (ή όποιος άλλος) που αρχίζει και που τελειώνει. Τις κιθάρες του Ολυμπιακού, δεν τις διάβασα ΚΑΘΟΛΟΥ, αλλά (όντως) είναι δέκα μέρες τώρα που (επειδή μπαίνω από το κινητό μου, κυρίως) τις βλέπω παντού και ασταμάτητα.

Τιποτε δεν διαστρεβλωνω. Οσα γραφτηκαν ειναι εκει, για να τα διαβασει ο καθενας (σορυ για την ελλειψη τονων).

Πάντως εγώ θα το γράψω και ας σπαστείτε : η απαίτησή σας να μιλάτε (και καλά) για σύχρονα μουσικά λαϊκά ιδιώματα αλλά όχι για την πολιτική που εμπεριέχεται εκ' των πραγμάτων σε μία τέτοια συζήτηση, μου θυμίζει συζήτηση ανάμεσα σε έφηβες που καμώνονται πως μιλάνε για το σεξ (που δεν έχουν κάνει) αλλά όχι για το πως ξεπλένεται το σπέρμα από τις παλάμες. Ε, ναι...

Μα.. πως να το φροντίσω; Προφανώς, ανοίγουν και ευημερούν διότι κάποιους ενδιαφέρουν. Είναι δυνατό να τους βάζεις εσύ χέρι; Συζήτα ότι θέλεις και άσε και τους άλλους να συζητούν ότι θέλουν. Κατά τη γνώμη μου, το θέμα που διατυπώνεται στον τίτλο του παρόντος νήματος έχει τεράστια σημασία, με την έννοια ότι όλοι το έχουμε σκεφτεί και έχουμε ίσως διστάσει. Είναι λογικό να πετιέται κάποιος σε ένα θέμα που δεν τον ενδιαφέρει και να λέει "ξου"; ???

Οι Clash, δεν έχουν την αξία τους επειδή είναι αριστεροί. Την ίδια περίοδο, όλοι σχεδόν (οι του νέου κύματος) ήτο αριστεροί, αλλά μόνο εγώ τους θυμάμαι (και η μάνα τους). Ως εκ' τούτου, προκύπτει αβίαστα πως οι πολιτικές τους πεποιθήσεις και το καλλιτεχνικό τους έργο είναι δύο άσχετα πράγματα, παρ'ότι αυτό στενοχωρεί διαφόρους. Μία σημείωση προς αυτούς που θα προτιμούσαν να μην υπάρχει το παρόν νήμα : ρε παιδιά, μήπως εσείς είσαστε σε λάθος φόρουμ (ή σε λάθος σύμπαν, γενικότερα). Είδατε κανέναν να γκρινιάζει με τις Ολύμπιες κιθάρες (και άλλες αδιανόητες μαλακίες) δέκα μέρες τώρα; Ο καθένας συζητά αυτό που τον αφορά, κάποιοι για καλώδια, κάποιοι για λουκούμια και κάποιοι για την ουσία των πραγμάτων.