trolley

Τραγούδι για την πίκρα του να βρεις τον σχολικό σου έρωτα ως εσώφυλλο στο Playboy.

Ξεκολήστε από τις ντόπιες.

Μην είστε δογματικός, δώστε μία ευκαιρία στο album του Jackson, δεν θα χάσετε.

Με το πέρασμα των δεκαετιών, αποδείχθηκε συνεπής στον προσανατολισμό του. Δεν "την είδε" απλώς.

Αστραφτερά χάλκινα, ντράμμερ δυναμίτης, φωνή λιγότερο αντάξια του υλικού, αλλά με κέφι που ξεχειλίζει από όλα τα ποτήρια και.. δείγμα από το σημαντικό αυτό άλμπουμ, το οποίο ελπίζω ότι ξέρετε... αν όχι υπάρχει όλο στο YouTube.

Και σε σκεπτόμουνα όταν την είδα, πριν καμια βδομάδα. Ξαναπαθαίνει ένα μίνι εγκεφαλικό στα τελευταία λεπτά του έπους.

Όχι, δεν μιλάμε για "σχεδιασμό ήχων" σε βάθος. Μιλάμε γι' αυτό που οι περισσότεροι πιστεύουμε ότι κάνουν οι περισσότεροι από όσους αγοράζουν synthesizers. Μα, δεν έχω πει τίποτε για το τι μπορώ να κάνω (αν θέλεις όμως μία ιδέα ρίξε μία ματιά εδώ : cSounds.com: The Csound Community). Το τελευταίο workstation που είχα αγοράσει ήταν το Trinity, και δεν υπάρχει περίπτωση να κάτσω ποτέ στο μέλλον να προγραμματίζω ήχους σε workstation διότι απλώς δεν υπάρχει λόγος... Είμαι βέβαιος ότι σε κάτι σαν το Montage τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα (από τη μία) αλλά πιο σύνθετα (από την άλλη) οπότε αριβεντέρτσι Ρώμα. Όταν η αγορά κατάλαβε πόσο πολύ πουλάει, εμφανίστηκαν δεκάδες πηγές για ήχους, σε cartridges, sysex, ακόμη και σε βιβλία. Οι ήχοι που έμειναν στην ιστορία, είναι ελάχιστοι από αυτούς για τους οποίους ήταν ικανό, απλά χωρίς εφέ ακουγόταν χάλια.

Νομίζω ότι μόνο το τελευταίο τρίμηνο, το έχω πει τουλάχιστον δύο φορές, με τη μία ή την άλλη διατύπωση, αλλά ναι και ο Χναράκης πολύ ωραία το είπε. Τα δε τελευταία 20 χρόνια πρέπει να το έχω πει άλλες 200 φορές, με τη μία ή την άλλη διατύπωση. Εν' τω μεταξύ, στην εποχή μας δε χρειάζεται καν να πατήσει το EDIT, τα 4-5 κουμπιά / sliders που χρειάζονται, είναι φάτσα-κάρτα, να και το φίλτρο, να και το Attack, να και το Resonance, να και το LFO... και κλείσαμε.

Πες ρε...

Η ιστορία των ψηφιακών synths σε μία γραμμή.

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι περισσότεροι μουσικοί (μέχρι να βρεθεί κάποιος "κακός" σαν εμένα και να το πει) είναι πως οτιδήποτε κάνουν, στην εποχή μας, συγκρίνεται με ολόκληρη την ιστορία της Μουσικής, όχι μόνο με την εποχή τους. Εφ' όσον έχω πρόσβαση σε οτιδήποτε έχει γραφτεί και καταγραφεί στο παρελθόν, για να παίξει κάποιος κάτι στις μέρες μας και να με ενδιαφέρει, πρέπει πραγματικά να έχει "κάτι", και τις πιο πολλές φορές δεν υπάρχει αυτό το "κάτι". Οπότε, αφού μάθουν τις κλίμακες που πρέπει, κάνουν το κομμάτι τους στους φίλους τους, πιούνε καμιά μπύρα και βγάλουν καμιά γκόμενα, οι πιο πολλοί δεν έχουν τίποτε απολύτως να πουν. Γι' αυτό υπάρχει η "πτώση".

Παραληρηματικό term-dropping χωρίς ειρμό. Προσπαθούν όλοι να λύσουν το εξής άλυτο πρόβλημα: οι άνθρωποι θέλουν τη μουσική που ακούνε δωρεάν ή σχεδόν δωρεάν. Μπορεί να υπάρξει αυτό; Προφανώς όχι, αλλά επιμένουν. Δεν μπορώ καν να φανταστώ για ποιο λόγο επιμένουν. Ειδική σημείωση: όταν ακούω άνθρωπο να ρίχνει στην όποια συζήτηση τη φράση Α.Ι. ξέρω με βεβαιότητα 99.99999% ότι είναι εντελώς μαλάκας. EDIT: Εννοείται ότι αναφέρομαι στον τύπο στο βίντεο.

Να τον είχα στο Λογιστήριο να παγαίνει να μαζεύει το χρήμα από όσους χρωστάνε.

Αυτή η φράση είναι συνήθως δηλωτική του πόσο παλιά είναι η σχέση του με τη δισκογραφία αλλά και τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη. Και εγώ θα σου έλεγα (σε παρέα) ότι έχω τα Steely Dan σε βινύλιο (ή τους δίσκους των Fall, για να είμαστε ακριβείς), αλλά δεν θα το έλεγα επειδή πιστεύω στην ηχητική τους ανωτερότητα, αλλά επειδή θα ήταν δικαιότερο για το συνομιλητή μου να ξέρει ότι μιλάει με έναν άνθρωπο που ακούει συνειδητά μουσική εδώ και 45 χρόνια. Για τα υπόλοιπα, εννοείται πως είμαι τυχερός, με την εξής έννοια: αν άνθρωπος, σε συζήτηση για μουσική, αρχίσει να μιλάει για Hi-Fi, θέτει εαυτόν εκτός ενδιαφερόντων μου.

Ούτε ένας από αυτούς που ξέρω να αγοράζουν βινύλια α) δεν θεωρεί ότι έχουν καλύτερο ήχο β) δεν έχει σταματήσει να ακούει παράλληλα cd και streaming, γ) δεν είναι πλούσιος. Οπότε μάλλον κάνεις λάθος παρέες αν αυτοί που ξέρεις ανήκουν στο (α). Οι άνθρωποι - πολλές φορές, όχι σπάνια - κάνουν τεχνολογικά υποδεέστερες επιλογές διότι έτσι θέλουν, δεν αισθάνονται ότι χρειάζεται να αιτιολογηθεί. Τους "βρίζεις" με την έννοια ότι τους αποδίδεις ιδιότητες που γνωρίζω προσωπικά ότι δεν έχουν (αυτοί που ξέρω εγώ, όπως είπαμε) και με την έννοια ότι θεωρείς ότι πρέπει να έχουν συγκεκριμένο και ανακοινώσιμο σκεπτικό. Επηρρεάζει η τεχνολογική τους επιλογή τη σχέση τους με τη μουσική προς το χειρότερο; Σε καμία περίπτωση, ποτέ δεν έχω διαπιστώσει κάποια σχέση ανάμεσα στο ποιο σύστημα ηχητικής αναπαραγωγής έχει κάποιος με το αν αξίζουν αυτά που ακούει, οπότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.

OK, το βλέπω τώρα. Ωραίο πράμα, ελπίζω να το μεταφράσει κάποιος στα ελληνικά.

Προφανώς, με αυτή την έννοια. Που να τα διδαχθούν; Στο ελληνικό σχολείο ή στα περιοδικά ειδικού τύπου που δεν υπάρχουν; Μόνο στο διαδίκτυο υπάρχει κάποια ελπίδα, αφού μάθουν αγγλικά, αφού αρχίσουν να ασχολούνται με τον ήχο, αφού, αφού... Ο πιο προσγειωμένος και απλός από τους συνεργάτες μου στο γραφείο, αγόρασε ένα πικαπ βινυλίου πριν τέσσερις μέρες, όχι ακριβό, διότι είχε επισκεφθεί ένα φιλικό σπίτι όπου είχαν το ίδιο πικαπ συνδεδεμένο με ένα soundbar και ένα subwoofer και... του άρεσε. Δεν έχει κανένα μερίδιο στις περί βινυλίου μυθολογίες, ούτε κάποια ψευδαίσθηση ότι θα ακούει καλύτερα τώρα. Είναι λάθος η εκτίμησή σου ότι ξέρεις ποιοι αγοράζουν βινύλια ή γιατί το κάνουν. Άλλωστε, δεν καταλαβαίνω τι σε νοιάζει εσένα τι αγοράζουν οι άνθρωποι; Εσύ αγόραζε CD άμα προτιμάς. Αν δηλαδή αγοράζεις CD δικαιούμαι να σε βρίζω εγώ που αγοράζω από HDTracks; Πολύ απίθανο. Δεν με απασχολούν αυτά τα θέματα. Όλες οι ηχογραφήσεις που με ενδιαφέρουν αυτή την περίοδο έχουν γίνει πριν το 1960.

Θεματάρα που δεν είχα προσέξει / ακούσει. Τα χάλκινα τα "παίζει" πολύ ωραία ο Γερμανός.

Το βίντεο είναι μία εκλαϊκευμένη προσπάθεια να εξηγηθούν μερικά απλά πράγματα για τον ψηφιακό και τον αναλογικό ήχο. Δεν προσπαθεί να πουλήσει βινύλια, ούτε προσβάλει κανέναν. Αναγκαστικά θα καταφύγει σε σχηματικές περιγραφές για ορισμένα πράγματα, ξέρει ότι δεν απευθύνεται σε ειδήμονες. Η ψηφιακή καταγραφή οποιουδήποτε σήματος (ηχητικού αλλά και οπτικού) είναι ατελής, αλλά το ίδιο ισχύει και με οποιαδήποτε αναλογική καταγραφή. Το "perfect" στο σχόλιο του συνομήλικου, είναι ανέκδοτο. Ούτε καν μπορεί να οριστεί το "perfect" στη συγκεκριμένη περίπτωση. Εσύ Κατ/κτη, μάλλον καλό είναι να θυμάσαι ότι οι νεότερες γενιές δεν τα ξέρουν αυτά τα πράγματα, οπότε καλό είναι να τους τα εξηγήσει κάποιος, και μετά και κάποιος άλλος, και μετά και κάποιος άλλος.

Αυτά τα όργανα ψαρεύουν για αγοραστές στη γκρίζα περιοχή εκείνων που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι τα κομπιούτερ είναι αναξιόπιστα... άμα προσέξεις θα δεις ότι και ο Κατ/κτης στο τέλος αυτό γράφει κάθε φορά που θέλει να καταλήξει κάπου. Καταλαβαίνω γιατί εξακολουθεί να υπάρχει αυτή η πεποίθηση, κατά τη γνώμη μου δεν επαρκεί για να πάω να δώσω 4 χιλιάρικα για το γούστο μου, και δεν κρίνω κανέναν, άλλωστε κάποιοι μπορεί να έχουν αποταμιεύσει χρήματα ακριβώς για τέτοιες περιπτώσεις. Για 'μένα, όποιος δεν ασχολείται με soft synths έχει αυτο-εξοριστεί από την πιθανότητα να έχει μερίδιο από τις πραγματικά σύγχρονές μας μεθόδους παραγωγής ήχων και παραγωγής μουσικής. Και - παρά το γεγονός ότι το συγκεκριμένο όντως είναι πολύ ισχυρό - κανέναν δεν ξέρω που να αγοράζει workstation για να κάτσει να φτιάξει καινοτομικούς ήχους και να καταπλήξει τα πλήθη (διαδικασία που ήδη έχω πει ότι είναι άκυρη, βέβαια). Τα αγοράζουν ακριβώς για να έχουν ένα οπλοστάσιο στα ακροδάκτυλά τους με την μικρότερη δυνατόν προσπάθεια.... την ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ, δηλαδή αν είναι πιθανό, να μην κάνουν και τίποτε. Ειδικά οι επαγγελματίες (οι οποίοι είναι και οι πιο πιθανοί να έχουν πρόχειρα αυτά τα χρήματα), δεν έχω δει ποτέ να ασχολούνται με κάτι παραπάνω από το να ανοιγοκλείσουν ένα φίλτρο ή να πειράξουν ένα εφέ ή μία ADSR...οι δε "φτασμένοι" έχουν ειδικούς ανθρώπους που πληρώνουν για τη σύνθεση ήχων και οι οποίοι θα σου βγάλουν ήχο και από κονσέρβα Φλόκος.

Και τα 80 πολλά είναι. 80 ενδιαφέροντα κομμάτια δεν έχουν γραφτεί σε όλο τον πλανήτη την ίδια περίοδο. Για το 250 ή το 170 δεν σχολιάζω καν... μάλλον ανεβάζετε ότι να' ναι οι περισσότεροι.

Γουστάρω τη φάση που τα έχει πάρει και χώνει καντήλια. Εγώ το έγραψα πάντως ότι έχει βελτιωθεί ο μέσος όρος ομορφιάς στις αθλήτριες. Παλιά ΄ήταν σαν πρωταγωνίστριες σε ελληνική τηλεοπτική σειρά.

Από εμένα, την έχεις. Είναι πολύ ορθολογικό το ζήτημα, όχι συναισθηματικό. Αφορά την καταγεγραμμένη ανάγκη των έμβιων όντων να έχουν χώρους (πραγματικούς ή νοητικούς) που να είναι ιεροί, ήτοι απροσπέλαστοι από ευκαιριακές επιδιώξεις. Η μουσική είναι (προφανώς) για εμάς τέτοιος χώρος, δεν ενδιαφερόμαστε να δούμε παρείσακτους κοκορόμυαλους που έχουνε μπει μέσα μόνο για να βγάλουν χρήματα. Όσο περισσότερους τέτοιους βλέπουμε, τόσο λιγότερο ιερός είναι ο χώρος στο νου μας, τόσο λιγότερο ενδιαφερόμαστε να επενδύσουμε σε αυτόν.

Ο Λεβέντης έστειλε ράπερ σωσία του.