haryy

Aυτό που ρωτάς με έχει απασχολήσει στο παρελθόν και η απάντηση που βρήκα είναι ότι αυτός είναι ο λόγος που με ώθησε και με ωθεί να παίζω και να ακούω μουσική,να ηχογραφώ,να μιξάρω και γενικώς να ασχολούμαι με ότι έχει να κάνει με ήχο και μουσική.Αυτή η επιφοίτηση που λες είναι η λεγόμενη 'ανατριχίλα",ο συναισθηματικός συντονισμός που έρχεται στον καθένα μας ακούγοντας κάποιες συγκεκριμένες αρμονίες και ήχους που κινητοποιούν αυτή την αίσθηση.Μπορεί να έρθει σε ένα ρεφρέν,σε μια μελωδία που θα ακούσουμε ή που θα μας έρθει στο μυαλό και μετά βιαζόμαστε να πάμε σπίτι ή στούντιο ή οπουδήποτε για να την γράψουμε. Αυτός λοιπόν ο διακόπτης που έχει ο καθένας μέσα μας "ανοίγει" με διαφορετικό κλειδί για αυτό οι φίλοι σου δεν μπορούσαν να το καταλάβουν.Πιθανώς ούτε και εσύ θα αναγνωρίσεις το δικό τους. Για μένα δηλαδή,αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με το θέμα της μουσικής παιδείας όσο με το ξεχωριστό μουσικό αισθητήριο που έχει ο καθένας μας και είναι λίγο ανεξάρτητο από το αν ξέρεις μουσική ή όχι. Υγ.Λέω και τον καφέ! :lol:

Να ξεκαθαρίσω με την ευκαιρία 2 πραγματάκια σε σχέση με την συνεργασία ηχολήπτη-μουσικού σε live καταστάσεις. Ηχολήπτες στα live λοιπόν υπάρχουν 2. Ο monitor ηχολήπτης ο οποίος έχει σαν αντικείμενο να προσφέρει στον μουσικό τον ήχο που ο μουσικός θέλει.Εδώ ο ρόλος του είναι καθαρά συμβουλευτικός,δηλ. μπορεί να προτείνει 1-2 ήχους στον μουσικό και εκείνος να αποφασίσει.Εν κατακλείδι μπορεί να του πει "κοψε το ηχείο δεν το θέλω" και αυτός πρέπει να το κάνει.Ο ηχολήπτης εδώ δηλαδή λειτουργεί σαν σύμβουλος και ο μουσικός αποφασίζει.Αυτό συμβαίνει γιατί αν ο μουσικός δεν ακούει όπως ο ίδιος θέλει στο live,τότε δεν θα αποδώσει όπως θέλει και αυτό είναι εις βάρος όλων. Για αυτό λοιπόν,ο monitor ηχολήπτης προτείνει και ο μουσικός αποφασίζει.Απλά ο μουσικός θα πρέπει να ακούει και την συμβουλή του monitor ηχολήπτη σε ότι αφορά την ένταση των ενισχυτών γιατί αυτό έχει να κάνει και να επηρεάσει και το συνολικό ηχητικό αποτέλεσμα που θα ακούγεται στο stage και,μέσω των μικροφώνων και στον κόσμο. Ο άλλος είναι ο FOH (Front Of House) ηχολήπτης που ασχολείται με τον ήχο που θα ακούσει ο κόσμος ή/και ελλείψη monitor κονσόλας,και με τον ήχο των μουσικών.Εδώ ο ρόλος του είναι πιο αυτόνομος καθώς η αποστολή είναι να μεταφέρει μια αξιόπιστη ηχητική "εικόνα" του καλλιτέχνη προς τον κόσμο και καλείται να αξιοποιήσει την εμπειρία του και ικανότητά του για εκτελέσει την συγκεκριμένη εργασία.¶ρα εδώ η συμβολή του μουσικού πρέπει να περιορίζεται στο μίνιμουμ. Οπότε η απάντηση στο σκέλος του ερωτήματος που αφορά τον ενισχυτή είναι πως ναι,μπορείς να φέρεις ότι ενισχυτή θέλεις,κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κρίνει τον ενισχυτή σου ή το όργανό σου (εκτός αν υπάρχει τεχνικό πρόβλημα βεβαίως).Απλά θα συνεργάζεσαι με τον εκάστοτε ηχολήπτη ώστε να πετυχαίνετε μαζί τον ήχο που θέλεις.(Αυτό αφορά και τα προβάδικα) Σε ότι αφορά την διατήρηση ενιαίου ήχου και ρυθμίσεων,δυστηχώς αυτό δεν γίνεται αφού θα έχεις παρατηρήσει ότι ακόμα και στον ίδιο χώρο με τα ίδια άτομα ,τα ίδια όργανα,ενισχυτές και θέσεις οργάνων ο ήχος διαφέρει από μέρα σε μέρα,πόσο μάλλον από μέρος σε μέρος.Αυτό λοιπόν απαιτεί να έχεις κατασταλάξει στον ήχο σου και να έχει εντυπωθεί σιγά-σιγά στο μυαλό σου το τι ήχο θέλεις και πως να το πετυχαίνεις.Η λύση λοιπόν του eq ή/και της κεφαλής μπάσσου είναι σωστή πρακτική ώστε να μπορείς να κρατάς έναν βασικό και απαράλλαχτο ηχητικό χαρακτήρα μπάσου,και να ρυθμίζεις τις υπόλοιπες λεπτομέρειες με την βοήθεια αυτών των μηχανημάτων όταν θα είσαι εκτός του χώρου σου.

Αυτός ζητούσε τον Κουβατσέα Ελεφαντίαση. :lol: :lol:

Kαι να επισημάνω ότι ο Δώδης έβγαλε το συγκεκριμένο βιβλίο το '94 (ή και πιο παλιά) σε μια εποχή άγονη σε τεχνικά συγγράμματα από Έλληνες. Συμφωνώ ότι δεν είναι και το τέλειο,αλλά είναι μια αρκετά αξιόλογη εγχώρια προσπάθεια που όλα αυτά τα χρόνια έχει δώσει αρκετές γνώσεις στους αρχάριους. Υγ. Ο Δημήτρης Δώδης επίσης ήταν ο πρώτος ιδιοκτήτης σχολής ηχοληψίας που πέρα από τη θεωρία,άνοιξε και τις πόρτες των στούντιο της σχολής του για τους μαθητές,24ώρες το 24άωρο,7μέρες τη βδομάδα.Τα ξενύχτια στις κονσόλες αγκαλιά με τα ξυράφια και τις ταινίες ακόμα τα θυμάμαι!

Δυστηχώς έχω πέσει σε άτομα που η κρίση τους ξεφεύγει από την υποκειμενικότητα (και ένας από αυτούς θεωρείται και γνώστης του χώρου του hi-end). Μιλάμε ότι η κρίση μερικών ανθρώπων δεν μπορεί να ξεφύγει ούτε από το προφανές,δηλ. δεν φτάνουμε καν στο αισθητικό επίπεδο της κρίσης λεπτομερειών όπως αυτές που αναφέρεσαι,παρά μπλοκάρουμε στο ότι ένα ηχείο δεν έχει πρίμα (λέω εγώ π.χ) και ο άλλος λέει ότι έχει υπερβολικά.Έτσι δεν μπορείς να κουβεντιάσεις όμως.Και ο άλλος να συνεχίζει να λέει τα δικά του και να λέει "δεν ξέρετε εσείς.." οι ηχολήπτες δηλαδη.Και δεν είναι ο μόνος. Αυτό μου λέει η εμπειρία μου δυστηχώς,άσε που με έχει τρακάρει και ένας από δαύτους :lol:

δεν ισχυριστηκα οτι ενας χαιεντας ξερει πιο πολλα απο πλευρας τεχνικου υποβαθρου' date=' απλα ισχυριστηκα οτι δεν ειναι απιθανο ενας τετοιος τυπος να εχει τελικα καλυτερη αποψη σχετικα με την "ποιοτητα"του ηχου απ οτι ενας μηχανικος ηχου, η ακομα καλυτερα τελικα το γεγονος οτι καποιος εχει "σπουδασει" ηχο δεν σημαινει τιποτα για το αν τελικα θα εχει και γουστο.[/quote'] Μιλούσα ακριβώς για αυτό,για το γούστο,όχι για το τεχνικό υπόβαθρο που είναι κάπως πιο δεδομένο.Και δεν είμαι αφοριστικός απλά βλέπω πολλές φορές ότι το γούστο των ηχοληπτών αμφισβητείται από τους hi-endάδες όπως είπα και πιο πριν. Αλλά εντάξει,η γνώμες είναι υποκειμενικές τελικά.

@mechmg93 Σύμφωνοι αλλά οι περισσότερες πιθανότητες να συμβεί αυτό τείνουν προς τους μηχανικούς ήχου γιατί ακριβως είναι αυτή η δουλειά τους! Είναι σαν να μου λες ότι αν εγώ ασχολούμαι με ακριβές τηλεοράσεις τότε μπορώ να ισχυριστώ ότι γνωρίζω καλύτερα από εικόνα από ότι ένας καμεραμαν ή ένας σκηνοθέτης.Λίγο δύσκολο να συμβαίνει αυτό δεν νομίζεις?

H δική μου εμπειρία λέει πως για να κάτσω να συζητήσω σοβαρά με έναν audiophiliac θα πρέπει απαραιτήτως να είναι ταυτοχρόνως και ηχολήπτης,άντε έστω απλός μουσικός.Αλλιώς δεν γίνεται,η κουβέντα γίνεται γραφική σε dt. και όσο πιο πορωμένος είναι ο συνομιλητής,τόσο και πιο μπούρδας γίνεται.Δυστηχώς είναι πολλοί αυτοί που ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν πιο πολλά από εμάς (τους μηχανικούς ήχου εννοώ),ποιούς? εμάς που βρισκόμαστε στην ίδια τη γέννηση του ήχου και γνωρίζουμε πως λειτουργεί κάθε μικρόφωνο,πως ηχούν πραγματικά τα ηλεκτρικά και τα ακουστικά όργανα,που προσπαθούμε κάθε φορά να εντυπώσουμε τον ήχο και την ψυχή των μουσικών. Λυπάμαι που το λέω,αλλά θα πρέπει λίγο να σοβαρευτούν και να κατανοήσουν ότι πάνε και ξοδεύουν ασύλληπτα ποσά που ξεπερνούν το κόστος ακόμη και της τεχνολογίας που χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργήσει αυτά που ακούνε.Παράλογο δεν είναι? Anyway.

+100 Superfunk. ¶σε που ο ιός της παραμόρφας έχει χτυπήσει και τις παλιότερες κυκλοφορίες μέσω του "remastering". Το Back In Black των Αc/dc από τον Ted Jensen είναι κλασσικό παράδειγμα για όποιον ξέρει τον δίσκο ή τα παλιότερα cd (εδώ η αλλόιωση αφορά την χροιά και την δυναμική των ντράμς και όχι την παραμόρφωση) ,ή ακόμη χειρότερο παράδειγμα,το Somewhere In Time των Μaiden όπου έχω το αρχικό cd και μόλις πήρα το.."remaster" το πέταξα επιτόπου.

+1 eye απλά και στο heavy-rock μπορείς να έχεις δυναμικές (εκεί βέβαια υπάρχουν μίκρο-δυναμικές που συνεισφέρουν στο αποτέλεσμα αφού όπως σωστά είπες η δυναμική περιοχή (με την ευρεία έννοια) είναι περιορισμένη. Π.χ τα παλιά metal κομμάτια των maiden,judas,ozzy έχουν μεγάλη διαφορά με τα σημερινά που ακούγονται σε μια στάθμη όλα.Δηλ,ακόμα και στα hard μουσικά ιδιώματα υπάρχει χώρος για να χρησιμοποιηθούν δημιουργικά οι δυναμικοί επεξεργαστές αλλά και χώρος για ..καταστροφή!

RIP.Eλπίζω να έδωσε τα φώτα του σε κάποιους ώστε να συνεχιστεί το έργο του. Υγ.¶σχετο,αλλά έχεις κανένα ιεμες? :wink:

+1 στον kwstas79. Καταρχήν αυτό το θέμα του "πολέμου των εντάσεων" ή loudness wars υπάρχει από την εποχή του βυνιλίου κιόλας όπου οι μηχανικοί ήχου πάλευαν με τους παράγοντες διάρκεια δίσκου,πάχος αυλακιού βινυλίου,φάση κλπ,και όλα αυτά σε σχέση με την ένταση.Από τότε δηλαδή προσπαθούσαν να κάνουν πιο δυνατές κοπές από τους προηγούμενους δίσκους. Στις μέρες του cd,το φαινόμενο άρχισε να λαμβάνει διαστάσεις γύρω στο 1992,όπου και τα cd άρχισαν να "κόβονται" δυνατότερα από άλλες φορές. Το αποτέλεσμα φαίνεται καθαρά στην κυματομορφή του σήματος.Αν κάνουμε import cd σε ένα cd του '85 και σε ένα cd του '05 και συγκρίνουμε τις κυματομορφές τους θα δούμε στην πρώτη περίπτωση καθαρά μεγάλες,σχετικά,κορυφώσεις του σήματος σε σχέση με το καινούργιο cd όπου αυτές είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Αυτό σημαίνει ότι το "παλιό" cd έχει μεγαλύτερη δυναμική περιοχή (και ας ακούγεται "χαμηλότερο" σε σχέση με το καινούργιο) και έτσι μπορούμε να απολαύσουμε τις δυναμικές μεταβολές του από ήσυχα περάσματα π.χ. σε δυνατότερα (συνήθως κάποια ρεφρέν). [για να γίνει κατανοητό αυτό,φαντάσου μια ταινία δράσης στα σημεία που γίνονται κάποιες εκρήξεις ενώ πριν υπήρχε ήσυχος διάλογος για αρκετό χρονικό διάστημα.Συνήθως τρομάζουμε από την απότομη μεταβολή έντασης και αυτό είναι το πλεονέκτημα της ευρείας δυναμικής περιοχής. Αν οι ταινίες δράσης ακολουθούσαν την λογική των σημερινών cd,τότε θα χάναμε την αδρεναλίνη τέτοιων στιγμών κορύφωσης,αφού διάλογοι,εφέ και μουσική θα ήταν στο ίδιο επίπεδο έντασης και έτσι δεν θα εντυπωσιαζόμασταν από τις διάφορες ηχητικές αλλαγές.] Έτσι λοιπόν,με την αλόγιστη χρήση compressors,multiband compressors και limiters φτάσαμε αργά και σταθερά στην μείωση της δυναμικής περιοχής τόσο ώστε να ακούμε από την αρχή εώς το τέλος το ίδιο πράγμα ιδιαίτερα στα σημερινά mainstream τραγούδια.΄ Πέρα βέβαια από το μειονέκτημα της αισθητικής ομοιογένειας σε όλο το μήκος των τραγουδιών,επιπρόσθετο φυσικό επακόλουθο είναι και η έντονη ακουστική παραμόρφωση (είτε από αναλογικά μηχανήματα όπου είναι πιο ανεκτή,είτε,ακόμα χειρότερα,από ψηφιακά) που προκαλείται από την αδυσώπητη χρήση compressors κ' limiters,"σκληραίνοντας" έτσι το σήμα με αποτέλεσμα το κομμάτι να γίνεται κουραστικό στο αυτί και να προκαλείται το λεγόμενο "listener's fatique". Η επιλογή και το κυνήγι της έντασης εις βάρος της ποιότητας στηρίζεται στην ψυχοακουστική και στην ισχυρότερη εντύπωση που δέχεται ο ακροατής όταν ακούει κάποιο τραγούδι δυνατότερα από τα προηγούμενα. Πράγματι έτσι συμβαίνει αν πάρουμε και το ανάλογο του παραδείγματος της ταινίας πριν. Η διαφορά είναι όμως ότι α) στο παράδειγμα της ταινίας (ή και στα τραγούδια που διαθέτουν δυναμική περιοχή) δεν υπάρχει παραμόρφωση από το ήσυχο μέρος προς το δυνατό Ενώ από δυνατό cd (ήδη παραμορφωμένο) σε ακόμη δυνατότερο cd (ακόμη πιο παραμορφωμένο),το κυνήγι της έντασης έχει φτάσει στα όρια την παραμόρφωση έτσι ώστε αυτή να υπερνικά την ακουστική εντύπωση της διαφοράς έντασης μεταξύ τους (η οποία λόγω ακριβώς αυτού του πολέμου δεν υπάρχει κιόλας αφού όλα τα καινούργια cd ακούγονται το ίδιο.) Δηλαδή δεν ισχύει η ψυχοακουστική πια ενώ όλες οι παραγωγές έχουν εγλωβιστεί στην περιοχή του κόκκινου και της παραμόρφωσης ώστε να μην ακουστούν ούτε μισό decibel χαμηλότερα από τον ανταγωνισμό. Αυτό είναι επίσης γελοίο και κάποια στιγμή πιστεύω θα το αντιληφθούν και θα χαμηλώσουν λίγο τα master που βγάζουν,γιατί o μόνος χώρος πια,που θα αντιληφθεί ο ακροατής κάποια διαφορά έντασης είναι μόνο το cd player του σπιτιού του αφού: α) Οι Djs κάνουν προ-ακρόαση του επόμενου τραγουδιού που θα βάλουν και επεμβαίνουν στην έντασή του ώστε να μην ακουστεί χαμηλότερα ή δυνατότερα από το προηγούμενο παρά μόνο αν το θελήσει ο ίδιος. β) Στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο,οι Limiters που επεμβαίνουν και ισοπεδώνουν το σήμα δεν σηκώνουν "μαγκιές" :lol: και έτσι οι Beatles θα ακουστούν όπως και οι Reamon θέλει δεν θέλει ο παραγωγός των δεύτερων. Καταλήγουμε λοιπόν πως τα κύρια μέσα διαφήμισης των cd,δεν εκτελούν το σκοπό των παραγωγών,δηλαδή να ακουστεί το cd τους δυνατότερα από των άλλων. Ας ελπίσουμε πως θα γίνει κατανοητό αυτό από την παγκόσμια κοινότητα των παραγωγών,μηχανικών ήχου,μουσικών και δισκογραφικών εταιρειών ώστε να επανέλθει λίγη από την ηχητική ποιότητα που έχει χαθεί στο πέρασμα των χρόνων.

Kαλά σου λέει,πήγαινε στα 100€ και πάρε κάνα shure sm-58 (από δυναμικά) ή κάνα Studio Projects b1. http://www.thomann.de/gb/shure_sm58_set.htm http://www.thomann.de/gb/studio_projects_b1.htm Aλλιώς πάρε αυτό που σου είπε ο wasted.

A,και ο νέος περιμετρικός τοίχος που θα κάνεις δεν πρέπει να ακουμπάει στον παλιό για να μην μεταδίδει τις δονήσεις του.Οπότε αφήνεις λίγο κενό ανάμεσά τους,και η "ελαφριά" μόνωση του ενός τοίχου αυτομάτως πρέπει να γίνει ίδια με τους άλλους. Τέλος,η ψευδοροφή φυσικά και δεν θα πρέπει και αυτή να ακουμπάει στους παλιούς τοίχους και στην παλιά οροφή.Θα πρέπει λοιπόν να αναρτηθεί με αντικραδασμικές βάσεις.(τις βρίσκεις παντού στα "γυψοσανιδάδικα"). Αυτά

Kαλή η ιδέα σου,απλώς 2 πράγματα. Τι εννοείς "από κάτω είναι χώμα"? Δεν έχει τσιμεντένια πλάκα το σπίτι στο πάτωμα?? Δεν νομίζω.Έτσι λοιπόν ο ήχος θα ταξιδέψει από την πλάκα όμορφα-όμορφα,γρήγορα και δυνατά πρός όλες τις κολώνες και τους τοίχους για να πάει και στους γείτονες (για να μην μείνουν και αυτοί παραπονεμένοι :lol: ) Για αυτό λοιπόν,επιπλέον από ότι θα κάνεις,βάλε και στρώσεις από λάστιχα (οτιδήποτε και αν είναι αυτά) στο πάτωμα κάτω από την μοκέτα.Και αν βάλεις κάποιο κοντρα-πλακέ πάνω από τα λάστιχα,φρόντισε να μην ακουμπάει απευθείας στους καινούργιους εσωτερικούς σου τοίχους αλλά να παρεμβληθεί λάστιχο επίσης. Κατά τα άλλα,από μένα green pass. :D

Επειδή διαφαίνεται στον ορίζοντα μια συνειδητή προσπάθεια μείωσης της Tonelab ( 8) πω,πω θεωρία συνομωσίας που πέφτει!) θα σπεύσω και εγώ να την υποστηρίξω. Ακόμα θυμάμαι που πήγαμε με τον guitarman μου και την ακούσαμε πριν την αγοράσει.Πέρασε από μπροστά μου όλη η ιστορία της μουσικής από το '50 μέχρι σήμερα. Οπότε φαντάζεστε πόσο με επηρεάζουν αρνητικά τέτοια άρθρα. :lol: Εντάξει έχεις ότι ήχο θέλεις από 0-30% χειρότερο από το original μηχάνημα.Ε,και? Είναι τέτοιος ο πλουραλισμός ήχων της πεταλιέρας που αυτό είναι πταίσμα μπροστά στην απόλαυση που σου δίνει. Θυμάμαι όταν είχα κάνει την tonelab φυτίλια φτιάχνοντας με τον man τους ήχους για την δουλειά που κάναμε,έπαιρνα ήχους boogie,marshall και ότι μου κατέβαινε στη γκλάβα :) . Οπότε...αναντικατάστατη.

Πολύ σωστές συμβουλές. +1

Aφού βρήκες λύση καλό είναι.Τα προεγκατεστημένα πακέτα είναι λίγο μυστήρια,αλλά αυτό που νομίζω ότι είναι το πρόβλημα,είναι κάτι στο bios και μάλλον ότι δίσκο και να βάλεις θα έχεις το ίδιο πρόβλημα.Μάλλον το κάνουν για να κρατάει πιο πολύ η μπαταρία του laptop. Για όποιον έχει το ίδιο πρόβλημα με εξωτερικούς usb δίσκους,θα πρέπει να ανατρέξει στον Device Μanager -> Universal Serial Bus Controllers -> διπλό κλικ σε κάθε Usb Hub -> Power Management -> ξε-τικάρουμε το "Allow the computer to turn off this device to save power -> OK. Λογικά το πρόβλημα θα λυθεί.

Το 4047 σε τι ακριβώς εφαρμογές το χρησιμοποιείς? Και με τι προενίσχυση-κάρτα ήχου? Το 4047 το έχεις ακούσει εσύ ο ίδιος και μου το προτείνεις...? Σε ρωτάω όλα αυτά γιατί ενώ θα ήθελα πολύ να το ακούσω κάπου (το 4047) στην omicroncontrol θα το φέρουν λέει σε πάνω από ένα μήνα λόγω μετακόμισης.... edit:Το 4040 εννοώ στην αρχή της πρότασής μου... H αλυσίδα μου είναι :AT4040->Universal Audio Solo-610->Rme Adi-2->Emu 1212m. Στο στούντιο,το χρησιμοποιούμε με διάφορες προενισχύσεις.Το κύριο προσόν του μικροφώνου είναι στις καθαρές και διαυγείς μεσαιο-υψηλές,εκεί δηλαδή που πρέπει ένα μικρόφωνο να ξεχωρίζει,ειδικότερα αν ηχογραφείς φωνές και ακουστικά όργανα,πράγμα και το οποίο κάνεις από ότι έχεις πει. Η "έλλειψη" μπάσσου σε σχέση με το AT4047,μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν πλεονέκτημα γιατί μπορείς να ηχογραφήσεις από πολύ κοντά αν θέλεις ένα "in your face" ήχο χωρίς να "μπουμάρει" εύκολα το μικρόφωνο.Παρόλα αυτά πιστεύω ότι το AT4047 θα σου αρέσει περισσότερο Επειδή βέβαια όλα αυτά είναι προσωπικές απόψεις, πάρε λίγη "τροφή για σκέψη" από εδώ : http://www.thelisteningsessions.com/session5.htm για να αποκτήσεις μια πιο ολοκληρωμένη γνώμη ο ίδιος.

Μια χαρά εξυπηρέτηση έχουν.Έχω ψωνίσει από εκεί το ΑΤ4040 και έμεινα πολύ ευχαριστημένος.Στέλνουν με ups και έχεις tracking της παραγγελίας κανονικά όπως επίσης και άμεση απάντηση στις τυχόν απορίες μέσω e-mail.Τα ταχυδρομικά τους είναι +15 λίρες (21¤) από ότι τιμή βλέπεις.Τώρα για ποιότητα service ευτηχώς :) δεν ξέρω να σου πω.

Ο granule Βάζει και ένα χ στο τέλος. :?

Έτσι είναι όπως τα λέτε αλλά σιγά-σιγά αυτά τα φαινόμενα θα εκλείψουν βάση του νόμου της επιβίωσης.Οι σωστοί επαγγελματίες που σε κοιτούν σαν άνθρωπο και όχι σαν λεία θα κερδίσουν. Από τη στιγμή που κάθε πληροφορία είναι διαθέσιμη μέσω internet,το παραμύθι που πουλάει ο νεοέλληνας αεριτζής σε κάθε επίπεδο θα αρχίσει να μην βρίσκει έδαφος. Όλοι θα αναγκαστούν να γίνουν καλύτεροι αλλιώς θα εκλείψουν.

Καλά. Ρε παιδιά απλά είμαστε απογοητευμένοι επειδή δεν μπορούμε να πιάσουμε την Βρετανική ή Αμερικανική ποιότητα.Αλλά όχι ότι δεν έχουμε βελτιώσει τις παραγωγές μας.Ήμαρτον δηλαδή. Συγκρίνονται οι δουλειές των C-real και Raining Pleasure πχ, για να συγκρίνω mainstream rock,με τις "παραγωγάρες" του Τσακνή και του Παπακωνσταντίνου (αντίστοιχα παλιές "mainstream" rock) με τις κιθάρες του Κροκίδη που ξυρίζουν καραφλούς? Εντάξει,ας συζητήσουμε καλύτερα το πως θα κάνουμε καλύτερες παραγωγές γενικά.

Eκεί που με πας να συμφωνήσω μου ξεφεύγεις :lol: Έχεις ακούσει demo από την προ-pc εποχή τότε που ήταν όλα δυσεύρετα? Ε,νομίζω ότι τώρα τα ντέμο και οι παραγωγές έχουν βελτιωθεί δραματικά (πάντως και εγώ την ίδια άποψη έχω με σένα στο θέμα της ποιότητας,χρειάζεται και άλλη,επίσης δραματική,βελτίωση). Το θέμα όμως είναι ότι,με τα σημερινά μέσα,μπορείς να κάνεις μια home παραγωγή (αν ξέρεις βεβαίως) που να στέκεται δισκογραφικά παντού,δηλ τα μέσα πια μας παρέχονται απλόχερα με φτηνές τιμές πάντα σε σχέση με το παρελθόν.έτσι ναι,μεν ακους και σαβούρα (πολύ) αλλά γενικώς οι home παραγωγές έχουν βελτιωθεί δραστικά λογώ της τεχνολογίας και αυτό δίνει την δυνατότητα να αναπτυχθούν και "αστεράκια" που σε άλλες εποχές δεν θα είχαν την δυνατότητα να το κάνουν λόγω χρημάτων και λόγω έλλειψης τεχνικών μέσων.