haryy

Η άποψή μου τώρα πια είναι πως με την σημερινή τεχνολογία το hardware είναι μια πολυτέλεια ή οποία είναι χρονοβόρα, δύσχρηστη και γενικώς μη απαραίτητη. Το software έχει προχωρήσει σε τέτοιο επίπεδο ώστε όλα τα επιθυμητά analog artifacts είναι διαθέσιμα ανά πάσα στιγμή στον χρήστη και (το κυριότερο) σε πολλαπλάσια αποθέματα. Αυτό σε συνδυασμό με τον μηδέν χρόνο recall και ρυθμίσεων κάνει πια την ζωή του μηχανικού και το πλάνο δουλειάς μια εύκολη υπόθεση και τη ροή ιδεών απερίσπαστη. Μερικά παραδείγματα: 1) http://www.uaudio.com/store/special-processing/studer-a800-tape-recorder.html 2) http://www.uaudio.com/store/special-processing/ampex-atr-102.html 3) http://www.waves.com/content.aspx?id=11702 4) http://www.slatedigital.com/vcc.php 5) http://www.ikmultimedia.com/trsingles/moreinfo/white2a.php 6) http://www.waves.com/Content.aspx?id=8873 τα οποία είναι κατά τη γνώμη μου η αιχμή της τεχνολογίας στον χώρο της εξομοίωσης analog hardware. Για μένα πια δεν υπάρχει δίλημμα. Έχω το Outboard στον υπολογιστή και χρωματίζω το υλικό μου κατά βούληση. Αυτός είναι και ο λόγος που στο στούντιο έχουμε μόνο προενισχυτές (ασχέτως αν είναι στο πρόγραμμα ένα stereo eq και compressor για ανάγκες tracking και μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις) @fadiesi To σήμα σου σαφώς και θα υποβαθμιστεί από τα extra στάδια μετατροπής του σήματος αλλά ίσως το κέρδος από την επεξεργασία από τον hardware compressor να είναι μεγαλύτερο..αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν μπορείς να κάνεις την ίδια δουλειά in the box με ένα plug-in και να τα αποφύγεις όλα αυτά.;)

Πολύ ωραίο riff, και γκαμώ τις κομματάρες. Έχει τίγκα hair metal αλλά είναι πιο επιθετικό (that's good!) H φωνή ακούγεται σούπερ (Κάτι πολύ καλό πρέπει να συνέβη τότε?? ;)) και ,επέτρεψέ μου, περισσότερο "αληθινή" ,με την καλλιτεχνική έννοια του όρου, από ότι έχω ακούσει από σένα. Το shredding δεν μου αρέσει γενικά, αλλά αν ήμουν κάτω από το stage όταν έπαιζες αυτό το σόλο θα σρέντιαζα και γω σαν ακροατής ;D. Βάζε πράμα Σταύρο να ακούμε και να ξεχνάμε την μιζέρια.

Καλή προσπάθεια. Φαίνεται ότι αργείς λίγο, μένεις πίσω γιατί προσπαθείς πρώτα να ακούς και μετά να παίζεις. Δοκίμασε να τραβήξεις την κυματομορφή της κιθάρας ελάχιστα αριστερά και θα καταλάβεις τι λέω. Απλά παίζε αισθανόμενος τον ρυθμό όχι ακούγοντάς τον. Καλή συνέχεια.

Η πλάκα είναι πως "παίζει" ακόμη και αυτό.. να μπαίνουν με λευκή κόλλα μέσα στο στούντιο και να δημιουργούν από την αρχή. Το έχω διαβάσει για 2 τουλάχιστον περιπτώσεις τις οποίες δεν θυμάμαι τώρα. Επίσης στο υπολογισμό του χρόνου, μην ξεχνάμε και τις περιόδους pre-production όπου αναλώνονται ακόμη και εβδομάδες σε, φθηνότερα συνήθως, στούντιο μαζί με τον παραγωγό και ολοκληρώνουν τις αλλαγές στις ενορχηστρώσεις και στους ήχους που χρειάζονται. Τέλος υπάρχει και το θέμα του που γράφονται οι "δίσκοι". Αν έχεις προσωπικό στούντιο, σαφώς και μπορεί να αναλώσεις περισσότερο χρόνο κάνοντας και περισσότερα διαλείμματα άφού δεν έχεις τα Budget να "τρέχουν" και να σε αγχώνουν, ούτε και τον χρόνο που σου λέει ότι στις 10 π.χ. θα πρέπει να φύγεις. Το δικό μας cd που ηχογραφώ τώρα στο στούντιό μας, έχει πάρει εώς τώρα γύρω στις 350 ώρες αν θυμάμαι καλά και έπεται μίξη στο μισό υλικό και mastering που θα το κάνουμε επίσης μόνοι μας. Έχουμε ξεκινήσει να ηχογραφούμε από τέλη Μαϊου και υπολογίζω να τελειώσουμε αρχές Δεκέμβρη (αυτό με 25 περίπου ώρες την εβδομάδα στούντιο χωρίς τον περισσότερο Αύγουστο).

O Butch Vig ήταν στο στούντιο 6 μήνες καθημερινά με τον Billy Corgan για το Siamese Dream. Mερικά κομμάτια είχαν 30 κιθάρες μέσα. Την εισαγωγή της κιθάρας για το Today την έγραφε αρκετές ώρες. ("We decided to shoot for the stars", όπως είπε χαρακτηριστικά ο Vig για το όλο project) Για το Black album των Metallica δοκιμάζανε αλλαγές στο Drum room για μέρες (ακόμη και το χρώμα του τοίχου). Το τελικό take τυμπάνων για κάθε τραγούδι, μπορεί να αποτελούνταν και από 20 διαφορετικά takes. Eνδιάμεσα, μπορεί να γίνονται tour ή να υπάρχουν και άλλες υποχρεώσεις όπως προαναφέρθηκε. Δεν υπάρχουν όμως κανόνες όμως που να υποχρεώνουν τα γκρούπ να κλειδαμπαρώνονται στο στούντιο το χειμώνα και να βγαίνουν τον επόμενο. Το Powerslave των Iron Maiden ολοκληρώθηκε σε 2 εβδομάδες, ενώ το Νevermind (Nirvana) σε 3μιση. Δεν υπάρχουν κανόνες. Υπάρχουν κάποιες ώρες στούντιο (πιστεύω 200 με 300) όπου μπορεί ς να κάνεις μια αξιόλογη παραγωγή αναλόγως και κατά πόσο έχεις μπει προετοιμασμένος. Αυτό το νούμερο φυσικά μπορεί να ανέβει υπερβολικά ή να κατέβει κιόλας. Και είναι και το κατά πόσο εντατικά δουλεύει κάποιος. Μπορεί δύο παραγωγές να πήγαν στις 300 ώρες, αλλά η μία να τελείωσε σε 1μιση μήνα και η άλλη σε 5.

Το κάνει μόνο σε ανδρική φωνή? Σε άλλα όργανα? Αν τραγουδίσεις από πιο μακριά, κάνει το ίδιο? Με δυναμικό mic στο ξανακάνει?

Είναι να το 'χει και η φάτσα σου. Συνολικά έχω μαλλί γύρω στα 6 χρόνια (3 τώρα και 3 όταν ήμουν 21) και δεν με έχει πειράξει κανείς αν εξαιρέσεις ένα περιστατικό στην ..Κρήτη (τυχαίο?) όπου έχουμε κατέβει 15 μεταλλάδες (και ένας μόικαν ;D) για live στην Ιεράπετρα και 5 λεπτά αφού κατεβήκαμε από το λεωφορείο, μας πλάγιασε ένα μπατσικό και άρχισε τις ερωτήσεις αλλά δεν μας έκαναν και ...ντα :)

ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ 24ΩΡΕΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ LIVE ΑΠΟ ΤΟ YOU TUBE ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΤΟΥ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ. ΠΡΟΛΑΒΕΤΕ!! Nirvana - Live At The Paramount, 1991 - YouTube

Συμφωνώ, ακόμη και το Bleach των 600$ έχει την χάρη του. Και οι τρεις παραγωγές είναι αντιπροσωπευτικές του καιρού τους.

Ίσως και να είχε γίνει από πιο πριν γιατί ο Cobain ήταν fan του Albini πριν ακόμα ηχογραφηθεί το bleach. Τρελός και παλαβός με το Surfer Rosa Των Pixies, αναζητούσε αυτόν τον ήχο από τότε (1988) και το κατάφερε φυσικά το '93 όπου και συνεργάστηκαν για το In Utero. Όχι, δεν είναι από το In Utero τα τύμπανα στο intro!

Περάστε έξω κύριε! ;D Όντως θα ήταν το πιο αδύναμο, αλλά και πάλι..κομματάρα είναι. ;)

Aν και άργησα να τους ανακαλύψω, συμφωνώ απόλυτα. Στην πρώτη πεντάδα των επιδραστικότερων μουσικών. Στις 26-27 του μήνα κυκλοφορεί ξανά το Nevermind σε διάφορες μορφές και "πακέτα" , με remastering (αποτυχία κατά τη γνώμη μου) και με διάφορες ηχογραφήσεις. Θα υπάρχoυν οι μίξεις του Butch Vig (μέτριες-αν εξαιρέσουμε 3-4 κομμάτια) πριν αναλάβει και τις κάνει όπως τις γνωρίζουμε όλοι ο Andy Wallace, όπως και πρώιμες ηχογραφήσεις σε boombox (με χάλια ποιότητα όπως θα ανέμενε κάποιος). Τα + της έκδοσης περιλαμβάνουν 2 πράγματα κατά τη γνώμη μου. Το live στο Paramount theater του Seattle τον Οκτώβρη του '91, πολυαναμενόμενο γιατί βρίσκει την μπάντα πάνω στην αρχή της επιτυχίας της (πριν ο Cobain αρχίσει να χλευάζει τα ίδια του τα κομμάτια σε υπερθετικό βαθμό-πάνω στην σκηνή), φρέσκια, σε καλή μέρα και σε μεγάλη φόρμα. Επίσης η συναυλία είναι γυρισμένη όλη σε 16mm φίλμ, δίνοντας έτσι μια έξτρα διάσταση στην παρακολούθησή της. Τέλος, το άλλο + είναι οι ηχογραφήσεις στα Smart Studios του Butch Vig. To Nevermind ηχογραφήθηκε στα Sound City studios, στο Van Nuys (προάστιο του Los Angeles) ,αλλά πριν υπογράψουν στην Geffen, ο δίσκος ήταν να γίνει υπό την αιγίδα της Sub Pop, την εταιρία τους πριν πάνε στην Geffen. Έτσι είχαν προηγηθεί ηχογραφήσεις στα Smart Studios του Butch Vig (σημείωση: και τα 2 στούντιο έκλεισαν φέτος!!) με τον προηγούμενο ντράμμερ, Chad Channing. Kατά τη γνώμη μου, το sloppy παίξιμο του τελευταίου, όπως και το ότι δεν είχαν το βάρος μιας πολυεθνικής πάνω από το κεφάλι τους, δίνει μια ιδιαίτερη γοητεία στο άκουσμα των κομματιών και ανεβάζει επίπεδο τον Chad, αφού ακούγοντάς τα τραγούδια, ανακαλύπτεις ότι το παίξιμο του Grohl είναι κόπια του!! Επίσης υπάρχει και μια κομματάρα από τα sessions του Smart που δεν κατέληξε (κακώς!) στο Nevermind...

Προσωπικά γνωρίζω πολύ καλά τι λέω και η μπάλα της κόρης μου είναι ακόμη στην αυλή. ;D

Το μικρόφωνο είναι καλύτερη λύση αλλά θέλει και σωστή τοποθέτηση η οποία ποικίλει ανάλογα τον ενισχυτή και το μικρόφωνο κυρίως, ανάμεσα σε άλλους παράγοντες. Trial and error.

Mε ενοχλεί o μουσικός που προσπαθεί να βγάλει λεφτά από την μουσική χωρίς να συμπάσχει με το μήνυμά της και προσπαθεί να σκαρφιστεί τρόπους χειραγώγησης του κοινού εκμεταλλευόμενος την εκάστοτε διάθεσή του (κοινού). Έτσι νομίζω θα μοιάζουμε αν αρχίσουμε να κουβεντιάζουμε σοβαρά (σαν μουσικοί) το γιατί λείπει ένα ξύπνιο γκρουπ που δεν τα 'χει κονομήσει ακόμα βρίζοντας την κυβέρνηση.

Δεν διαφωνώ ως το ότι η μουσική είναι εμπορική δραστηριότητα... όμως ο μουσικός κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να ακολουθεί (και να μαθαίνει) μεθόδους εντυπωσιασμού και χειραγώγησης του κοινού (αν θέλει να ακούγεται και μετά από 20 χρόνια βεβαίως). Η μουσική πρέπει να βγαίνει από την ψυχή του. Μετά έρχεται η δουλειά αυτών που θα πάρουν το υλικό και θα σκεφτούν αν και σε ποια αγορά θα το πλασάρουν. Μπορεί τα αγνά κριτήρια να τέθηκαν εκτός πλαισίου, αλλά αυτό ακριβώς μoυ έδωσε την αφορμή και έκανα την προηγούμενη παρατήρηση. Είναι ενοχλητικό κατά τη γνώμη μου, μουσικοί να σκέφτονται πως θα εκμεταλλευτούν την κρίση για να κάνουν το επόμενο χιτάκι και να πέσουν τα "φράγκα" (ποια?) για όλους. Από την άλλη, η μουσική έκφραση γνήσιου θυμού θα βρει πολλούς ακροατές και τους κατάλληλους ανθρώπους να την προωθήσουν.

Και το οποίο βέβαια θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον σε φορουμ μανατζαραίων παρά εδώ. (αν εννοούμε ότι κάνουμε μουσική με αγνά κριτήρια)

E, όλο και κάποιος Χαρδαβέλλας θα υπάρχει εκεί έξω. ;D

Mπράβο παιδιά, συγχαρητήρια για την επιλογή σας στον διαγωνισμό. Support σε τέτοιο Live είναι once in a lifetime εμπειρία. Ελπίζω να την απολαύσατε μέχρι το ..μεδούλι. Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι πολύ όμορφο. Θα έλεγα ότι ο ήχος σας είναι πολύ ταιριαστός για το ύφος σας, τουλάχιστον στο συγκεκριμένο, και είχατε άνεση και σοβαρότητα στη σκηνή. Εμένα θα μου είχαν κοπεί τα πόδια (και ας έχω παρόμοια εμπειρία στο εξωτερικό). Φαντάζομαι και εσείς θα είχατε τρακ αλλά βγήκε θετικά στα πρόσωπα και στις κινήσεις σας. Ένα μικρό αρνητικό ήταν μετά το 3:10 τα παιχνιδίσματα στο hihat που ακούγονται ελαφρώς άχρονα. Λίγο δούλεμα εκεί Ηλία που κατά τα άλλα είχες ωραίο groove. Μπράβο πάντως και εύχομαι ολόψυχα ότι καλύτερο..

Eύχομαι η κουβέντα να πάει προς το Ελληνικό ροκ και σε τυχόν καινούργια ακατέργαστα διαμαντάκια που σας έχουν δώσει έμπνευση μέσα στο χάλι που ζούμε (πολιτικό και μουσικό), παρά σε αναμασήματα του παρελθόντος και στο τι έκανε ο τάδε πριν 20 χρόνια. Κάτι καινούργιο Please.... ;)

Tούμπανο είναι. Ατάκες, κορμός, μεσαία. Δεν θέλει τίποτα ηχητικά. Well done!

Eντάξει δεν πειράζει λίγο πλάκα κάναμε για να χαμογελάσουμε. Όλοι το έχουν πάθει λίγο-πολύ ;)

Φίλε kapdrums...τι λες τώρα.. :) Οι cinderella ήταν Α' εθνική και είχαν μία από τις καλύτερες μπαλάντες ever (όπως και πολλές άλλες "metal" μπάντες). Βέβαια αν κάποιος ακούει λαϊκά και κρυφοακούει cinderella τότε είναι ένοχη απόλαυση για τον συγκεκριμένο. (μιλώ γενικά) Οι δικές μου ένοχες απολαύσεις περιλαμβάνουν ελληνική μουσική και το λέω γιατί δεν ακούω καθόλου γενικά (εκτός από το ελληνικό ροκ και metal που τα τιμώ μια ζωή) αλλά ομολογώ ότι μου έχει τραβήξει την προσοχή μερικές φορές ο Μαζώ και ο Σφακιανάκης, ο δεύτερος για την φωνή του και ο πρώτος ΚΑΙ για τις συνθέσεις του. Το μοναδικό τραγούδι που με έχει συγκινήσει είναι αυτό... (δεν γνωρίζω το γιατί, μάλλον η φωνή του συγκεκριμένου ξέρει να ακουμπάει συγκεκριμένα κέντρα του εγκέφαλού μου ή απλά πενθώ που χάθηκε άδικα μια τέτοια μεγάλη φωνή)

Πέστα ρε μεγάλε! 5 χρόνια περίμενα κάποιον να τα πει! ;D ;D

Ναι, είδα και εγώ λίγη ποζεριά. Σε μερικά φευγαλέα πλάνα κάνει μερικές κωλοτούμπες και πετάει στον αέρα το synthi με το ένα χέρι , ενώ με το άλλο ξύνει τη μύτη του με στυλ LA. 8)