Δεν νομίζω ότι υπήρξε κάποια γενιά τα τελευταία 80-90 χρόνια που, κατά την "ωριμότητά" της, να μην είπε το ίδιο πράγμα. Και πάντα είχε άδικο. Μικροί το ξέραμε. Μεγάλοι το ξεχάσαμε.
Η διαφορά είναι ότι η Ελλάδα των 70's είχε μια καθυστέρηση γύρω στη δεκαετία για το τι είναι μουσική της γενιάς της. Μετά, όσο, λόγω τεχνολογίας κυρίως, το χάσμα επικοινωνίας μίκραινε, μίκραινε και η καθυστέρηση μέχρι που εξαλείφθηκε.
Η τεχνολογία άλλαξε τη δυνατότητα ηχογράφησης, την δυνατότητα διανομής, την δυνατότητα πρόσβασης στον καλλιτέχνη, την πρόσβαση στην πληροφορία.
Η τεχνολογία άλλαξε και τον τρόπο ακρόασης μας.
Το καλή και κακή μουσική είναι (; ) τόσο υποκειμενικό που μάλλον είναι ανούσιο να αναφέρεται. Όλα είναι μουσική.
Στο φινάλε δεν ντρέπομαι να πω ότι υπάρχουν στιγμές που προτιμώ την τρίλεπτη τσιχλοφουσκα του Bieber παρά να ακούω το 4ο 3λεπτο βιρτουοζιτέ σόλο στο 25λεπτο τραγούδι/jam/ύμνο των Legendary And Very Serious About It Rock Heroes. ;)
Τουλάχιστον ο Bieber ξέρω ότι θα τελειώσει........
ΠΟΤΕ δεν υπήρξε.