Προσωπικά δεν είμαι ούτε ιδιαίτερος γνώστης αλλά ούτε θα έλεγα και φίλος του ιδιώματος αλλά περί ορέξεως, σπανακοτυρόπιτα.
Δεν ήταν καθόλου άσχημο, τουναντίον αλλά αν δεν ήταν φίλοι οι συντελεστές, ομολογώ ότι δύσκολα θα το άκουγα και δεύτερη φορά.
Στην αρχή, μέχρι να ακούσω τις χαρακτηριστικές εκπνοές του στο τέλος των φράσεων, δεν κατάλαβα ότι ήταν ο Μάνος. Ίσως επειδή δεν τον έχω συνηθίσει έτσι αλλά νοιώθω σα να ασφυκτιά και να θέλει να το "σπρώξει" λίγο πιο ροκ. Άσε που η άρθρωση, δεν ξέρω γιατί, μου έβγαλε Τζιμάκο. Το δε τραγούδι, Wishbone Ash. ???
Ο ηχολήπτης-ντράμερ έβαλε λίγο πιο μπροστά την πάρτη του στην εισαγωγή ;D, για τα γούστα μου πάντα . Το γκρουβ είχε το κάτιτις και αυτό μόνο άσχημο δεν ήταν.
Οι κιθάρες εξαιρετικές αλλά για κάποιο λόγο με άγγιξαν περισσότερο οι πινελιές και οι ήχοι του Κώστα.
Περισσότερο από όλα όμως μου άρεσε που σας άκουσα σε μια original δουλειά.
Άντε μπράβο.