Αν διαβάζεις αυτά που γράφεις και δεν θέλεις απλώς να κοροδέβεις θα καταλάβαινες ότι είναι από την Αταλάντη.
Έχω συγγενείς εκεί που ζούνε έτσι. Άνεργοι/Ελεύθεροι επαγγελματίες (χωρίς την οικονομική υποστήριξη του μπαμπά του κακομαθημένου Πάνου) που τη βγάζουν εκεί στην εξοχή με καθαρό αέρα, (σχετικά) καθαρή θάλασσα, φρούτα και μποστάνια και τρώνε απίστευτο gamisi (και όχι μόνο στη παραλία) ενώ κοιτάνε τα πεφταστέρια ευχόμενοι να τη βγάλουν καθαρή και αυτόν τον χειμώνα.
Σάμυ δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράματα.
Κάπου υπεραπλουστεύεις και κάπου έχεις δίκιο.
Δεν είμαι ούτε με τους "Ελλάδα* διαμαντόπετρα στης Γης το δαχτυλίδι" αλλά ούτε με τους "έξω να ναι κι όπου να ναι γιατί εδώ τα πάντα όλα σκατά και κόλαση".
Κατ΄αρχήν για να αγαπάς εκεί που είσαι, πρέπει να αγαπάς αυτό που είσαι και με αυτούς που είσαι. Αν δεν, δεν όπου και να πας.
Υπάρχουν κι άλλοι που ναι ευτυχισμένοι όπου αφήνουν το καπέλο τους, άλλοι που τρώγονται όπου και να πάνε, άλλοι που δεν μπορούν (και δεν θέλουν) να φτάσουν εκεί που πάνε κι άλλοι που ποτέ δεν ξεκινάνε.
Αν ήμουν άστεγος θα θελα περισσότερο να μένω στην Ελλάδα από ότι στη Κεντρική Ευρώπη. Έχει καλύτερο καιρό εδώ.
Αν ήμουν μεσοαστός, θα θελα να ζήσω δουλέψω αρκετά Ευρώπη/Αμερική ζώντας σαν άνθρωπος και να μαζέψω εμπειρίες και προσβάσεις ευκαιριών για τα παιδιά μου και κάποια λεφτά (βλ. σύνταξη) για τα γηρατειά.
Αν ήμουν εξασφαλισμένος μεγαλοαστός, θα χα ωραίο κι άνετο (με studio και play room) σπίτι σε πολύ ήσυχες και καθαρές περιοχές της Αθήνας, ένα εξοχικό (με μερικές εκατοντάδες επιλογές για μέρη), φράγκα, φίλους και the devils I know γύρω μου που θα με κάναν να μην καταλαβαίνω τι λένε αυτοί που γκρινιάζουν στα φόρουμ για την Ελλάδα.
Όλα θέμα οπτικής γωνίας....
* Αθήνα λέει ο ποιητής, το άλλαξε ποιητική αδεία ο πιοτής.