audiokostas

Το(ν) Philby το(ν) ξέρω, το Philbum, τί είναι; 8)

Επανέρχομαι σε αυτό το περιορισμένου ενδιαφέροντος θέμα για να προφυλάξω με την εμπειρία της κακοτυχίας μου τους πιθανούς υλοποιητές. Είπα λοιπόν να μην τσιγκουνευτώ και να πάρω τα CTS pots της Fender και μιας και τα knobs ήταν μιδαμινής αξίας τα πήρα Κινέζικα για να πειραματιστώ. Η Αμερικανομαλακία με τις περίεργες ίντσες στο shaft των pots της CTS δεν εφάρμοσε στις τρύπες από τα Κινέζικα. Τι να κάνουμε, παίξαμε και χάσαμε. Ας πάρουμε λοιπόν της Fender τα αμερικάνικα concentric knobs (Τα μαυρα πλαστικά με την άσπρη ένδειξη part# 0049412000 & 0049411000 ) να τελειώνουμε. ΑΜ ΔΕ !!! H κλασσική ιντσομαλακία συνεχίζεται. Ενώ το πάνω knob εφαρμόζει μια χαρά, το κάτω έχει μισό χιλιοστό διαφορά (1/4= 6,35mm η τρύπα ενώ το στέλεχος 17/64=6,75mm) που να χέσω. Και θα μου πεις ε, καλά ρε συ, βάλε το μολύβι με γυαλόχαρτο και πάρτο λίγο. Άντε και ξεπερνάω το κόλλημα "σε πλήρωσα ρε παπάρα για να πάρω τα δικά σου και να τελειώνω και με ξαναγυρνάς στο τρύπα-τρίψε". Τελειώσαμε; ΑΜ ΔΕ !!! Και αυτό γιατί ο παπάρας ο Αμερικάνος που το σχεδίασε έβαλε αγνώστου ιντσοδιαδιαμετρήματος αλλενόβιδες (στην κάτω knob δεν μπορώ να βρώ τόσο ψιλό αλενάκι) στα knobs πάνω και κάτω οι οποίες, κυρίες και κύριοι, είναι διαφορετικού διαμετρήματος η μία με την άλλη. ΕΛΕΟΣ !! Συμπέρασμα. Αν το κάνετε το επιχείρημα, αγνοήστε ότι γράφει Fender επάνω του. Παίρνετε 2 concentric Audio 250/250 της Alpha (και ποιοτικά είναι και period correct είναι και σωστές τιμές έχουν) με 6 και 8 mm shaft και από knobs έχετε εκατομμύρια μεταλλικές/πλαστικές/ξύλινες (ναι ρε φίλως τα cocobolo knobs δώσαν άλλο αέρα στα πρίμα μου) επιλογές σε concentric.

Πάρα πολλά όμορφα στοιχεία (θα στα πω από κοντά) σε μια προσεκτικά επιμελημένη και υποβλητικά χαλαρή διάθεση από έναν καλόγουστο τεχνίτη. Το "γιατί" είναι εκτενές και ίσως το βασικότερο αλλά στους αδηφάγους κλειδαροθεατές θαμώνες του καφενείου μας, ένα "πως" θα άρεσε επίσης. Μπράβο σου Στράτο.

Το true oil θα δώσει ένα τόνο λίγο πιο σκούρο αλλά όχι δραματικά πράγματα. Με clear finish δεν πιστεύω ότι θα το σκουρήνει. Από την άλλη, ο καιρός και ο (πιθανός) ήλιος, πάντα θα δίνουν λίγη έμφαση στο στο χρώμα.

Το χω ξαναφάει αυτό το φαΐ. Πολλάκις Αλλά ειδικά όταν έρχεται έτσι καλομαγειρεμένο δεν το χορταίνω τ' άτιμο και λογαριασμό δεν δίνω . Μπράβο ρε μάγκες !

Τους είχε όλους μέσα. Αυτό το Dylan/Young (ίσως και πρώιμο Reed) και μετέπειτα μαθητές όπως Green on Red και πάει λέγοντας. Και τα σωστά σόλα και σωστά μπασίματα η φυσαρμόνικα και φωνές και όλα. Αλλά (ωχ, ο γκρίνιας), το βασικό ατού των προαναφερθέντων, κατ εμέ πάντα, ήταν η ιστορία πίσω από τον ήχο. Αυτά τα λόγια που σου κράταγαν συντροφιά σε αυτό την όμορφη "σάπια", που πε κι ο δάσκαλος, ατμοσφαιρική μονοτονία. Δηλαδή ο ήχος ήταν μια επένδυση, μια αφορμή για να πουν την ιστορία τους. Εδώ ένοιωσα, μπορεί και λανθασμένα, ότι ήταν το αντίστροφο. :-\ Αλλά ήταν πολύ όμορφο και του γούστου μου.

+100 Κούκλα είναι και μπράβο σου. Εξαιρετική δουλειά. Στην τελευταία φωτό φαίνειται και το ρελίκιασμα στο pickguard . Θέλει λίγο "καφέδιασμα" ακόμα. Γίνεται εύκολα.

Αυτό πως να το αποκωδικοποιήσουμε; ;D ;D Λάκη, βρες του ρόλο αξεσουάρ, αμπαζούρ αν βλέπεται. Κατά τα άλλα....... :-\ Με τις καλημέρες μου.

ΚΑι τα μεταφορικά από Θεσσαλονίκη;

??? :o ???

Θενξ αλλά σήμερα-αύριο λέω να το φτιάξω. Period correct δεν θα μαι καi ούτε καίγομαι αφού όλο το set δεν έχει σχέση με re-issue. Έχω κάτι vintage PIO πυκνωτές .039 (μικρότερος από τον 0.50 για τον P αλλά μεγαλύτερος από τον .022 για τον J αλλά δεν πειράζει, δεν τραβιέμαι για πυκνωτές τώρα αν και ήθελα να πάω σε ένα μαγαζί στην Αθήνα που του χουν ξεμείνει bumblebees - που έχω στο diy jazz - σε λογικότατη τιμή) στα 400V (overkill το ξέρω αλλά είπαμε, ότι είχα) και πήρα μερικές αντιστάσεις 1/4w (100Κ, 150Κ, 220Κ) 5% και μια χαρά όλα. Είναι ψιλομεγαλούτσικοι οι πυκνωτές και χωροταξικά υπάρχει ένα ζόρι αλλά κάπως θα το κεντήσουμε. ;D

E, μπορεί, δεν ξέρεις. :P ΟΧΙ αν ο VHT έχει 6V6 (όπως βλέπω ότι του χεις) !!! Αν του χες 6L6, ναι. Να μην το κάνει. Να αφήσει (ή να βρει) τις 7025 και την 12ΑΤ7 στην ησυχία τους. Υπάρχουν πετάλια για τα βρώμικα. ;)

Θα ήθελα πολύ να συμμετέχω αλλά είμαι πρακτικά ανίκανος να βγάλω κακό κομμάτι....... 8)

Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνω Νάσο (και πάλι ευχαριστώ). Διαφωνώ σε αυτό που λες γιατί όσο και ο ήχος να ναι αστέρι, άμα δεν σε φκιάνει στο μάτι, δεν .... Αντίθετα αν σου φτιάχνει το μάτι και σου κάθεται στο χέρι, θα ρθει κι ο ήχος. Σε ευχαριστώ πολύ φίλε Λευτέρη αλλά δεν θα (ξανα)πάρω. Και αυτό γιατί α) Το συγκεκριμένο είναι για έναν μαγνήτη β) Είναι πανάκριβο γ) Έχει μπαταρία δ) Έχει βάρος (σιγά ρε Κώστα....) ε) Είχα στο Jazz ένα P-Retro deluxe και απλά έσκιζε. Έκανε τα πάντα με τις παραμετροποιήσεις του. Εκτός από τον passive vintage ήχο που δεν του βγαινε όπως ήθελα. Μπορεί (το πιθανώτερο) να φταιγα εγώ. Χώρια που στο σπίτι μου (μόνο) έπιανε και ραδιοσταθμό στο active mode !! Αν και το G&L μου το παθαίνει αυτό όπως και μερικές ιδιοκατασκευές που χω. Μόνο το medium scale που το χω full active EMG δεν παθαίνει τίποτα. Τι να πω. Δεν ψάχνω, δεν ερευνώ, απλά πιστεύω. ;D

Άστα. Τώρα που τους θέλω (αφού σκάψω την Melody Maker για δύο αποτέτοιους) ;) ;D. Τι να κάνουμε.... next please.... ;D Θενξ αλλά κλασσικό (σχεδόν) PJ φκιάνω. Μα τίποτα όμως να μην κάτσει καλά αμέσως; Όλα στραβά;

VVT είναι το κλασσικό και άλλαξε γύρω στο 61 από το VT/VT Υπάρχει και η παραλλαγή Master/Blend/Tone. Θέμα γούστου πάντα. Άλλοι λένε ότι η αλλαγή έγινε λόγω κόστους κατασκευής (μακράν το πιθανότερο), άλλοι λόγω signal loss του αρχικού (o Fender τέτοιες ευαισθησίες; Απίθανο το κόβω) άλλοι λόγω ευκολίας παιξίματος. Όπως και να χει το VVT επικράτησε. Η επιλογή έγινε όπως είπα κυρίως για χωροταξικούς λόγους στο precision σώμα αλλά και για novelty και εκούσιο βασάνισμα. Σπάνια κάνω αλλαγές κατά τη διάρκεια του τραγουδιού αλλά between songs κάτι παλεύω να διορθώσω ή να προλάβω. Και άμα μπορώ να έχω την δυνατότητα, γιατί όχι; Οι μαγνήτες είναι ένας Wizard (το κλεισε το μαγαζί ο Ουαλός) Traditional στον P και ένας J Vintage Noiseless στη γέφυρα. Λεπτομέρειες για το υπόλοιπο project όταν τελειώσει και κάτσει φρόνιμα για να το φωτογραφίσω.

Λίγους ενδιαφέρει και ακόμα λιγότερους θα απασχολήσει αλλά ας το αναφέρω μιας και προσπαθώντας να παίξω με το καινούριο μου project αποφάσισα να χρησιμοποιήσω precision σώμα (σκαμμένο –φχαριστώ Νάσο- για έναν έξτρα J σε 70s bridge position) και να χρησιμοποιήσω το original pickguard με το jack επάνω του και όχι σκαμμένο στα πλάγια. Ως εκ τούτου, θεώρησα σαν λογική επιλογή την λύση της συνδεσμολογίας που προσωπικά την θεωρώ ως μία από τις πιο ενδιαφέρουσες passive συνδεσμολογίες σε fenderοειδές (και όχι μόνο) μπάσο. Όπως ίσως καταλάβατε από τον τίτλο μιλάω για την συνδεσμολογία του 62 Jazz Bass (αν και θα χρησιμοποιηθεί σε P/J) με τα δύο ομοκεντρικά pots που είναι για ένα (Volume και Tone μαζί ) για κάθε μαγνήτη. Δεν είμαι ειδικός επ ουδενί αλλά οι περισσότεροι ειδικοί στα τοιαύτα πειράγματα είναι πολύχορδοι και δεν θα έχουν ασχοληθεί με αυτό το bass plate. Η συνδεσμολογία λοιπόν αυτή δίνει την ευελιξία να μπορείς να διαχειρίζεσαι το blend των μαγνητών κατά το δοκούν. Από την άλλη, σε live καταστάσεις θέλει λίγη προσοχή και εξοικείωση γιατί με τα μικρά ομοκεντρικά knobs, η αλλαγή στα γρήγορα (και τυφλά) προϋποθέτει μεγαλύτερη ακρίβεια αντί των κλασσικών VVT ή VT με τριθέσιο switch.. Το βασικό σχεδιάγραμμα της Fender είναι το επισυναπτόμενο αλλά δεν σημαίνει ότι ήταν και το μόνο που χρησιμοποίησε η Fender. Και αυτό όχι μόνο γιατί υπήρχαν διαφορές στην τιμή των πυκνωτών (και βάλτε σοβαρούς πυκνωτές και όχι αυτές τις αηδίες τα χαπάκια) αλλά και επειδή στο διάστημα 60-62 η Fender χρησιμοποιούσε και δύο αντιστάσεις (δεύτερο επισυναπτόμενο) 220Κ carbon στην έξοδο από τα pots προς το jack προκειμένου να αποτρέπει το crosstalk μεταξύ των pots. Σαφώς και δεν είναι απαραίτητο να πάρετε (όσοι πάρετε) carbon αφού η τεχνολογία έχει προχωρήσει. Μάλλον διαφωνώ με το 220Κ καθότι υποπτεύομαι ότι πιθανόν να έχει μεγάλο roll-off στα ψηλά και ίσως θα ήταν προτιμότερο γύρω στα 150Κ για να κάνει και την δουλειά του αλλά άμα θέλετε να είστε period correct…… Τα pots επίσης ήταν διαφορετικά καθότι υπήρχαν 250/250 αλλά και 300/500. Σήμερα πιο εύκολα θα βρείτε τα CTS με 250Κ/500Κ και είναι μια χαρά. Προσοχή θέλει στα knobs καθότι οι άξονες των pots είναι στα 1/4 και 3/16 της ίντσας αντίστοιχα και ως εκ τούτου θέλουν knobs με διάμετρο τρύπας κοντά 5mm/7mm αντίστοιχα με αποτέλεσμα η πλειάδα των 6mm/8mm που υπάρχουν στο εμπόριο, να μην κάνει και να χρειάζεται τα αντίστοιχα Fender (τους απατεώνες) η να φτιάξετε τα δικά σας. Το να «χοντρύνετε» (εγώ επιχείρησα με θερμοσυστελλόμενο ή/και τεφλόν) τους άξονες, μάλλον θα ναι μάταιο καθότι οι ανοχές μεταξύ των δύο knobs είναι μικρές και αν δεν κάτσει ακριβώς το knob και παίζει ελάχιστα, γυρνώντας το ένα στέλεχος, γυρνάει και το άλλο. Θα ενημερώσω με το πέρας των εργασιών αλλά μέχρι τότε, δεκτές οιεσδήποτε επισημάνσεις / παρατηρήσεις.

Ναι αλλά θα αρχίσουν όλοι να βρίζουν μόνο τους "δικούς τους" και οι υπόλοιποι θα μείνουν με ευγενικά/τυπικά σχόλια. Δε λέει....

Σαφέστατα. Είναι απόλαυση σε μια καλή ηχογράφηση να χαζεύεις το φθαρμένο tweed ενός vintage tweed deluxe. ::)

To Kemper είναι πιο ωραίο. Κάτσε να το περιλάβουν και οι Ιταλοί....... Για μας τους πορνόγερους (ο Μάραθος είναι απλά γέρος) βέβαια, η λάμπα και το ξύλο θα ναι πάντα καλύτερο viagra.

Θα σου πουνε τα μαστόρια αλλά καμιά έξτρα πατουριτσα να σου δώσει λίγες βόλτες πριν το τέρμα; Λέω... Κιθάρες για τα baja..... ;D

Τα ίδια έλεγα κι εγώ παλιά που ήμουν νιος κι ανώριμος. Ακόμα και σαν εξομοιωτή μόνο να τα αγοράσεις (και ακούγονται απίστευτα κοντά με το real thing μην έχοντας καμία σχέση με guitar rig κλπ κλπ) μην ξεχνάς ότι δεν εξομοιώνουν μόνο τον ενισχυτή που αγόρασες €1Κ-€2Κ αλλά δεκάδες ενισχυτές που θα ήθελες πολλάαααα χιλιάρικα να τους ακούσεις. Είναι ελαφρύτεροι, καταναλώνουν λιγότερο ρεύμα και προπαντός είναι απίστευτα παραμετροποιήσιμοι. Μπορεί να μην απευθύνονται σε σένα αλλά σίγουρα απευθύνονται σε εκατοντάδες χιλιάδες άλλους παίκτες. Και μην ξεχνάς ότι είναι οι πρόδρομοι μιας καινούριας γενιάς μηχανημάτων. Εγώ από την άλλη, προτιμώ ακόμα τον λαμπάτο τσίφτη μου αλλά μόνο και μόνο γιατί μασάω απίστευτα το "mojo" της λάμπας, τον έφτιαξα εγώ και δεν είμαι και κιθαρίστας ούτε ικανοτήτων, ούτε απαιτήσεων.

Για αυτό και το AxeFx μιλούσα.

Γιατί καίνε.... ...και έχουμε προχωρήσει. Καλύτερα ή χειρότερα, ίδωμεν.

Μπα. Ο ντράμερ δεν αφήνει την μπάντα να τον βρει. Και που να τα διαβάσει όλα αυτά όταν τον αφήσουν οι δικοί του να μπει στο Ιντερνετ.....