audiokostas

Σωστά. ;) Μπερδεύεσαι με τα 70s...... ή έμενες σε περίεργη επαρχία.....

Παρεμπιπτόντως, νομίζω ότι κάπου πρέπει να έχω όλη την ηχογράφηση της συναυλίας. Αν κάποιος ενδιαφέρεται, να ψάξω.

Σορυ. Νόμιζα ΞΕγλυστράς. Μπορεί και όχι καθότι η ΕΤ3 ξεκίνησε να εκπέμπει 7 χρόνια μετά την επίσκεψη του Gallagher.

Θυμάσαι να χρειαζόντουσαν αφορμή; Προσωπικές απόψεις.... ;) Τις μνημονεύει και τις δύο (με λανθασμένες εκτιμήσεις περί χούντας) ο McAvoy στο βιβλίο του (Riding Shotgun) με αναφορά και στη Θεσσαλονίκη καθότι μετά το τέλος της συναυλίας, αναγκάστηκαν να κάνουν τη διαδρομή μέχρι το ξενοδοχείο με τα πόδια καθότι ο πανύβλαξ οδηγός (μια δουλειά είχε να κάνει μόνο...) είχε αφήσει το αυτοκίνητο χωρίς βενζίνη.... :-X :-X

Καλά καλά μην εκνευρίζεσαι. Δίνω μέχρι 10 ευρώ. Από κει και πέρα έχεις το δύσκολο έργο να βρεις φίλους να βάλουν τα υπόλοιπα. Καλή τύχη .

Να σε βοηθήσω βρε Dreamdancer (αν και δεν είμαι πιστοποιημένος στις βοήθειες ειδικών αναγκών). Αυτό που λέει το βίντεο είναι ότι δύο πανομοιότυπες κιθάρες, με τις περισσότερες παραμέτρους ίδιες αλλά με διαφορετικά ξύλα, ακούγονται κάπως διαφορετικά. Το συμπέρασμά τους λοιπόν είναι ότι το ξύλο της κιθάρας είναι και αυτό, ένας παράγοντας που διαμορφώνει τον ήχο. Δεν διαφώνησαν στο αν καρφώσουν 6 σύρματα κι ένα μαγνήτη πάνω στον στύλο της ΔΕΗ θα ακουστεί ήχος. Ούτε τις βγάλαν να τις μετρήσουν συγκρίνοντας τις ακριβότερες PRS με μαδέρι από οικοδομή και ποιος έχει το χρυσό αυτί να τις ξεχωρίσει. Αν σου αρέσει εσένα το μαδέρι, μαγκιά σου και χαρά σου και πρόσεχε τις σκλήθρες. Μην ψυχαναγκάζεσαι να πείσεις γιατί δεν ζητήθηκε. Πάρτο, παίξε και άσε τους φτωχούς τω πνεύματι στο Matrix τους. Ελπίζω να βοήθησα γιατί από κει και πέρα η βοήθεια χρήζει επαγγελματία και δεν μπορώ να βοηθήσω οικονομικά αυτή τη περίοδο.

Εμένα μου αρέσει λίγο περισσότερο ο ήχος της mahogany.

Ή διαβάζεις άλλο φόρουμ ή καταλαβαίνεις λάθος πράγματα. Μην το αφήσεις να σε νικήσει όμως. Νέο παιδί είσαι, πάλεψέ το.

Ούτε οι ίδιοι βέβαια ξαναβγάλαν "Steve McQueen" Άσχετα τι λένε για το "Jordan" Περίεργο είναι πάλι που δεν έβαλε στη λίστα του το Q το καινούριο των Travis. Κάποτε υγραινόταν και μόνο που γραφε το όνομά τους. ;D Αλλά θα μου πεις κλασσικό Q. Άμα περάσει η μόδα.....

Ο Ινδιάνος, ο Νέστορας, η γυναίκα μου (εξ αιτίας της οποίας δεν τολμώ να ακούσω το καινούριο από τους άλλους παλιούς γνώριμους, τους Manic Street Preachers αφού ακόμα κουβαλάω τα τραύματα του 99 που μου τα χε κάνει Hindenburg φλεγόμενα με το "This is my truth....." με δις - τουλάχιστον - καθημερινή ακρόαση) και άλλοι. Είμαστε πολλοί ρε συ. Να κάνουμε κόμμα...... Με βάλατε στη πρίζα να το ακούσω οπωσδήποτε.

Να σαι καλά ρε Ινδιάνε. Στον ύπνο το βαθύ της καθημερινότητας που κοιμάμαι, δεν είχα πάρει πρέφα ότι ξανάβγαλαν (και καλό από ότι διαβάζω) δίσκο οι Prefab Sprout. Εντύπωση μου κάνει ότι απουσιάζει (ειδικά από Uncut και Mojo) το "World Boogie Is Coming" των North Mississipi Allstars.

;D ;D :-X :-X :D :D :-X Χρόνια Πολλά Νικόλα και ότι επιθυμείς (θα τα πούμε και αργότερα....)

Και όμως η εξίσωση είναι σχετικά απλή. Το ακριβό χειροποίητο όργανο το αγοράζει κάποιος ή για status/πουλ μουρ ή για επένδυση ή είναι ικανός να ξεχωρίσει μια ιδιαίτερη ποιότητα στο προϊόν και θεωρεί λογικό το ποσόν για αυτό που παίρνει. Κανένας άλλος λόγος (που μπορώ τουλάχιστον να σκεφτώ εγώ). Αν λοιπόν αφαιρέσουμε τις δύο πρώτες περιπτώσεις, για ευνόητους λόγους, στους δεκάδες αγοραστές προϊόντων Ελλήνων κατασκευαστών, είναι ευνόητο ότι υπάρχουν αρκετοί ειδήμονες που έχουν επιλέξει ως εργαλείο της δουλειάς τους αυτό που οι αδαείς (σε σχέση με αυτούς) μπορούμε να αποκαλούμε υπερεκτιμημένο με τον α ή β τρόπο.

http://www.huffingtonpost.com/2013/04/24/ella-fitzgerald-style-photos_n_3145580.html Όσο για τον Armstrong, μια ματιά στις φωτό του, θα δεις ότι δεν είναι τόσο στυλιστικά αδιάφορος. Μήπως ήταν και αυτή η φωτό ένα statement ? ;)

Επειδή καταλαβαίνω ότι υπάρχει ενίοτε δυσκολία κατανόησης να το κάνω πιο λιανά. Αν εννοεί κάποιος ότι το ντύσιμο είναι εργαλείο για τη σύνθεση ή την αναπαραγωγή μουσικής, όχι βέβαια και ρόλο κανένα (μάλλον και με επιφύλαξη στην περίπτωση που σε κάνει και νοιώθεις ωραία και δημιουργικά) δεν παίζει. Εάν θεωρείς το live ως έναν τρόπο προώθησης της μουσικής σου ή τέλος πάντων της μουσικής σου άποψης / περσόνας σου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ (και βάλε και τα κλάματα κύκλωπα) να μην σε νοιάζει το στυλ σου ΕΙΤΕ καθοδηγούμενος από το κοινό σου (ας πουμε Deep Purple που ανέφερες) από το οποίο ζητάς αποδοχή ΕΙΤΕ ηγούμενος στυλιστικά του κοινού σου (πρόχειρα Μαντόνα, Sex Pistols, Gaga ανεξάρτητα αν μου αρέσουν ή όχι) ΕΙΤΕ βάζοντας σε εξίσου σημαντικό ρόλο την οπτική της περσόνας σου (Bowie μου ρχεται πρώτος στο μυαλό). Αν δεν καταλαβαίνεις τι σημαίνει perception το οποίο καθοδηγεί κατά τον μέγιστο τον εγκέφαλο και συνεπώς τα γούστα του λήπτη και πως αυτό μπορεί να το εκμεταλλευτεί ο εκάστοτε επαγγελματίας (αυτός που βγάζει λεφτά - η "δουλειά" του τίτλου - από αυτό που η πλειονότητά μας κάνει για χαβαλέ) ΔΕΝ έχει νόημα να συζητάμε καθότι θα καταλήγουμε σε αφέλειες που λεγε κι η σχωρεμένη η μάνα μου του στυλ "άμα είσαι καλός, αργά η γρήγορα θα φανεί η δουλειά σου κι ας μην το φωνάζεις". Και εκπλήσσομαι που δεν έχει επενέβη και ο Μάραθος (ναι, ένας της κλίκας) που στο συγκεκριμένο ζήτημα, είναι κοντά σε αυτό που λες αυθεντία, όντας επαγγελματίας.

Το χουμε το ταλέντο πάντως να μιλάμε μέρες για τα αυταπόδεικτα. Το ντύσιμο, από την στιγμή που υπάρχει η οικονομική δυνατότητα επιλογής ένδυσης και υπόδησης, είναι άποψη και, όπως κάθε έκφραση μας στον χώρο και στον χρόνο, είναι θέση. Έμμεσα ή άμεσα. Ακόμα και η απουσία "στυλιστικής" άποψης, είναι θέση και μην παραμυθιάζεστε. Αν ντυνόμασταν μόνο για το κρύο ή για την προσβολή της δημοσίας αιδούς θα ντυνόμασταν πολύ διαφορετικά. Ντυνόμαστε όπως βλέπουμε εμάς, όπως αυτό που θέλουμε να προβάλλουμε, πως θέλουμε να γίνουμε αποδεκτοί. Η σκηνική παρουσία, ειδικά στην rock (με όλες τις εκφάνσεις/εκφράσεις της), blues, pop αλλά και jazz, έχει δύο σκέλη δεδομένα και αναντίρρητα είτε σας αρέσει, είτε όχι. Είναι το ακουστικό αλλά εκ των πραγμάτων και το οπτικό. Τώρα αν εσείς επιλέγετε να δίνετε αποκλειστική σημασία στο ακουστικό του κομμάτι, κάνετε λάθος αναμφίβολα και κακώς πληρώσατε εισιτήριο γιατί η ηχογραφημένη άποψη του καλλιτέχνη σας καλύπτει και δεν υπάρχει λόγος για την παρουσία σας εκεί. Αν όμως πήγατε για να δείτε τον καλλιτέχνη να σας ικανοποιεί και οπτικά (σύμφωνα πάντα με τις προκαταλήψεις που έχετε δημιουργήσει για αυτόν ή τις έχει δημιουργήσει αυτός για εσάς) τότε δίνετε, έστω και ενδόμυχα, βάση στην οπτική πρόταση/παράσταση του καλλιτέχνη επί σκηνής (φώτα, ρούχα, ντεκόρ, κίνηση). Όπως και τα φώτα είναι εργαλείο του live, έτσι και τα ρούχα. Και αν τα live (σε εμφανή θέση και όχι πίσω από την κουρτίνα) είναι η δουλειά σας, τότε εκ προοιμίου και το πως φαίνεστε, είναι μέρος της δουλειάς σας. Τώρα αν σας ευχαριστεί να βαυκαλίζεστε με τα "για τη μουσική μου ήρθανε και δεν τους νοιάζει τι φοράω" για να αποκρύψετε (από τον εαυτό σας περισσότερο βέβαια) το γεγονός ότι φοβάστε να κάνετε ένα βήμα παραπάνω γιατί (ξανατονίζω) η θέση σας/στάση/άποψη που θέλετε να επικοινωνήσετε στο κοινό είναι ότι: α) "δεν θέλετε να γίνετε ρόμπα" β) "δεν θέλετε να φανείτε δήθεν" ή γ) "έλα μωρέ ένα γκρουπάκι φίλων που κάνουν once in a full moon την πλάκα τους και τίποτα παραπάνω δεν είμαστε και ούτε ποτέ θέλουμε να γίνουμε" δ) "Κουράζομαι να παίζω όρθιος και βαριέμαι" ε) "χέστηκα τι περιμένει ο καθένας από εμένα" και άλλα τινά είναι δικό σας ζήτημα που αν θέλετε λύνετε, ή δεν σας νοιάζει διόλου και δεν το συζητάτε ή διαφορετικά μπαίνετε στα διάφορα φόρουμ και προσπαθείτε να αποδείξετε και να πείσετε και τους υπόλοιπους ότι είναι ηλίου φαεινότερον ότι ο γιαλός είναι στραβός. ;)

Σοβαρά το πιστεύεις αυτό; Ναι. ;)

Αν ο καλλιτέχνης λειτουργεί σε ακουστικό επίπεδο μόνο δεν παίζει κανένα ρόλο. Όταν ο καλλιτέχνης λειτουργεί σε οπτικοακουστικό επίπεδο, ε, τότε ο οπτικός παράγοντας μάλλον παίζει κάποιον ρόλο. Τα κλισέ περί του "εμένα δεν με νοιάζουν αυτά και ούτε δίνω σημασία πως ντύνεται ο άλλος. Εγώ ντύνομαι ο εαυτός μου" τα ακούω τουλάχιστον βερεσέ αν όχι με θυμηδία. Αλλά τα χουμε ξαναπεί πολλάκις αυτά, έτσι δεν είναι;

Είναι παχύτερες και με μεγαλύτερο tension από τις ΤΙ και φθηνότερες. Αν έχεις "δυνατό" δεξί, μάλλον σου κάνουν καλύτερα. Ο ήχος τους και η αίσθησή τους ήταν πολύ καλή. Θα έλεγα ότι οι TΙ μου αρέσουν περισσότερο αλλά θα ήταν άκυρο καθότι τις άκουσα σε τελείως διαφορετικά μπάσα.

Η Rotosound έχει τρείς flats. Τις 77, τις (μαύρες) 88 και το μπουγαδόσυρμα του Steve Harris. Για ποιες μιλάς;

Εξανυπερθέτως. Δεν ξέρω ρε συ. Τις έχω, τις χρησιμοποιώ, τις έβαλα και στο νέο πρότζεκτ αλλά τις ήθελα λίιιιγο πιο παχουλούτσικες και, ακόμα περισσότερο, με λίγο περισσότερο tension. Σκέτο λάστιχο βρε παιδί μου. Τι να μην πεις...... Λες και τίποτα άλλο; Ούτε σπόνσορας σου να ήτανε. ;D Ούτε ένα, ούτε δύο αλλά 79 κατασκευαστές παρέθεσα για να διαλέξεις......

Μπορεί για μας. Για άλλους όχι. :'(

Μιλάς για την R nine T υποθέτω. (σωστά υπέθεσα.. ;D..) Αν και BMW, είναι κουκλάρα, ανυπερθέτως. :o Αλλά αν ήταν για BMW θα θελα αυτήνανε..... 'Εστω και για λίγο.............

Τι εύχομαι να μου φέρει; Ένα απλό μοτοσακό να πηγαίνω λίγο άνετα κι εγώ ο φτωχός στη δουλίτσα μου..... Και όποιος νομίζει ότι αυτό δεν έχει σχέση με μουσικά όργανα, είναι ηχητικά ανίδεος και σεξουαλικά ανίκανος.&-