Και πολύ καλά τα είπε ο npap και μπράβο του.
Χρόνια κι εγώ στη αναζήτηση ιερού δισκοπότηρου της πιστής αναπαραγωγής.
Είχα καταλήξει σε custom made (mass loaded) ΤΤ που έστελνε το σήμα σε phono μεταβλητής εμπέδησης και μετά σε ποικίλα preamp (passive - ακόμα και σε μορφή stepped transformer (!!)-, active - λαμπάτα ή/και solid state) που ενίσχυαν το σήμα με μονομπλόκ τριόδου 300Β και το στέλναν σε diy ηχεία Fostex χωρίς crossover (μόνο ένα baffle step compensation network) και αναμεταξύ τους δεκάδες καλώδια με ένα κάρο πλέξεις, διηλεκτρικά, ασήμια και χαλκούς, αντικραδασμικά και χωροβελτιωτικά.
Μόνο η ρύθμιση του πικάπ (μάζα βραχίονα - ενδοτικότητα κεφαλής) , VTA , βάρος, antiskating και βέβαια alignment σύμφωνα με διάφορους protractor (Baerwald, Stevenson, Löfgren B) προκειμένου να διαβάσουμε με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο το εγγενές λάθος ανάγνωσης του δίσκου λόγω μεταβαλλόμενης γωνίας ανάγνωσης, μου τρωγε ένα σεβαστό χρόνο από τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που είχα.
Κάπου στο δρόμο, ειδικά όταν ξανάρχισα με την παραγωγή (και όχι αναπαραγωγή) της μουσικής, μεγάλωσα και ξανανακάλυψα αυτό που ήξερα από παιδί. Ο αντικειμενικός στόχος μου είναι περισσότερο η μουσική και λιγότερο ο ήχος (ειδικά τώρα που ξέρω που θέλω και μπορώ να φθάσω).
Όλα λοιπόν πήραν το δρόμο τους σε άλλους πικραμένους και κατέληξα με ένα σύστημα που μου αποδίδει σχετικά πιστά αυτό που θέλω και με την άνεση και την τεχνογνωσία του σήμερα. Απολαμβάνω, όταν έχω χρόνο, την μουσική μου (ναι και βινύλιο) χωρίς ενοχικά συμπλέγματα. Και έχω χρόνο να βάλω και ένα κρασάκι/ουίσκι/χυμό.
Τώρα αν εσύ θέλεις να ξεκινήσεις με πικάπ, ταινίες, ένα σαξόφωνο στο πάτωμα και μία μυστηριώδη ασπρόμαυρη femme fatale που θα σε κοιτάει λάγνα ενώ είναι ξαπλωμένη στο καπνισμένο σαλόνι σου πάνω στα εξώφυλλα των δίσκων, be my guest και προχώρα.
Απλά μην παραμυθιάζεσαι ότι το κάνεις για την ποιότητα του ήχου.