Εγώ λέω να αρπάξει το γυαλόχαρτο 100, 200, 400, 800, 1600, 3200 (και ρίξε τέλος και ένα wet sanding να στανιάρει το ξύλο) και να του δώσει να καταλάβει.
Δεν χρειάζεται να έχει ούτε εμπειρία, ούτε τεχνογνωσία, ούτε τα εργαλεία που θα τον βοηθήσουν με την σταθερά της κούρμπας του μπράτσου που θέλει. Ας βγει ότι να ναι. V, U, W, S όλα τα βολεύουμε. Φτάνει να υπάρχει ψυχή και θέληση και να βγεί πιο λεπτό το μπράτσο. Πέρασμα με true-oil στο τέλος για να κλείσει τους πόρους και είναι ντεμεκ.
Στο φινάλε 2 χιλιάρικα κιθάρα της πλάκας έχει, καλυτερα να μάθει πάνω της.
Τόσοι το κάναν κι ακόμα ζούνε μια χαρά.
Από την άλλη, το να πουλήσει την κιθάρα (όσο έχει κάποια αξία) σε κάποιον από τους πάρα πολλούς που τους αρέσει το 50s μπράτσο και να πάρει μία με 60s, είναι μια πολύπλοκη σωματική και νοητική διαδικασία που καλύτερα να αποφευχθεί.
Και μετά μου λέτε ότι εγώ κάνω πλάκα....