audiokostas

Λείπουν από τη λίστα Andre Segovia, Paco Pena, John Williams και Longshadow. Στημένο από τα κοράκια της παράγκας το παιχνίδι. Αρνιούμαι και αποχωριό.

Νομίζω ότι καλύφθηκε το ζήτημα. Και κοίτα να σου περισσέψουν τα φράγκα για να πάρεις τα πετάλια της προκοπής που θα χρειαστείς.

Όταν πρόκειται για θεσμοθετημένες χρεώσεις για συγκεκριμένες ενέργειες, ναι. Για όσους είναι σοβαροί. Εσύ μπορείς βέβαια να χρησιμοποιήσεις εκατοντάδες φράσεις που έχουν χρησιμοποιηθεί το τελευταίο διάστημα από δεκάδες επώνυμους προκειμένου να δικαιολογήσουν τις δικές τους προσπάθειες αποφυγής ανάλογων νόμιμων χρεώσεων.

Δεν είναι απαραίτητο. Μιλάς μαζί του και αν το πάρεις εσύ τελικά, πληρώνεις χωρίς τα μεταφορικά.

Εκεί μπορεί να φταίω κι εγώ. Θα τους το ξαναδείξω. Ευχαριστούμε για τις υποδείξεις.

Δεν καταλαβαίνω γιατί τέτοια ψύχωση με το intonation και τέλος πάντων δεν είναι και τίποτα δραματικό να το φέρρεις στα ίσα του, Δεν θα κάνεις δα και χειρουργική επέμβαση. Στο μπάσο ακόμα και οι παλιές χορδές βρίσκουν intonation. Καταλαβαίνω τις επιφυλάξεις σου όντας αρχάριος να αλλάξεις γενικό setup λίγο πριν την πρώτη σου ηχογράφηση αλλά δεν χρειάζεται τέτοια πρεμούρα. Βρες τα πατήματα σου σωστά μέσα στο κομμάτι, νοιώσε άνετα με το μπάσο σου και άσε μετά τον ηχογλύφτη να σε φέρει στα ίσα σου/του αφού με di στην κονσόλα θα γράψεις. Μην αγχώνεσαι με τις χορδές, γέφυρες και καβαλλάρηδες.Σε αυτή τη φάση better the devil you know ;) Κοίτα μόνο να περάσεις καλά και να το φχαριστηθείς.

Οι χορδές είναι καραflat και δεν αφηνουν αμφιβολία για αυτό. Οι Harris επίσης είναι μεγάλου πάχους και υψηλού tension. Δεν είναι καθόλου άσχημες αλλά αλλάζουν ήχο σχετικά γρήγορα. Εάν είσαι απόλυτα σίγουρος ότι τα δάχτυλά σου και το μπράτσο σου μπορούν να διαχειριστούν το tension και το πάχος τους, προχώρα.

Δεκτή.

Στέφανε σου προτείνω ανεπιφύλακτα να τους αγνοήσεις παντελώς και να συνεχίσεις να μοιράζεις (αφιλοκερδώς παρακαλώ να τονίσω) τις γνώσεις σου, που τόσο χρειαζόμαστε στην εποχή που ζούμε. Εξάλλου όλοι αυτοί εκεί, συνήθως είναι αργόσχολα παιδάκια που στο άνθος της ανεργίας τους προσπαθούν να σκοτώσουν το χρόνο τους και το ηθικό ανθρώπων που τέλος πάντων έχουν κάτι να πουν και να προσφέρουν. Συνέχισε.

Αν και δεν είμαι του είδους και δεν έχω ιδία άποψη, υποθέτω κι εγώ ότι ο SD Quarter Pounder είναι ότι πρέπει για το είδος.

http://www.noiz.gr/index.php?topic=196211.0 ;) Πάρτο από κει αν θες.....

Μερικές φορές είναι πολύ χαμηλά από τη γέφυρα και δεν πάλλεται όπως πρέπει (δες και τι απόσταση έχει από τους μαγνήτες) με αποτέλεσμα να "μουντάρει" και να μην κάνει cut-through στον ήχο. Κάνε το κόλπο του κοπανήματος, παίξε λίγο με το setup και ξαναδες το.

Προσοχή όμως !! Αν θέλεις μαλακές χορδές, μακριά από τις Labella Jamerson (καταπληκτικές κατά τα άλλα). Μόνο για ανδρικά δάχτυλα. Τσέκαρε και τις GHS Flats. Και αυτές με μεσοχαμηλό tension.

Η άποψή μου με κόκκινο.

Η οδική μεταφορά είναι η μόνη λύση και ο τόπος γεμάτος. Αν είσαι Γερμανία μπορείς να το κάνεις πιο εύκολα. Αν είσαι Ελλάδα θα χρειαστείς και την βοήθεια του αποστολέα. Υπάρχει και ο τρόπος να βγάλεις τα μεγάφωνα και να τα πακετάρεις καλά και έτσι θα μοιραστεί το βάρος και θα μπορέσεις να το στείλεις αεροπορικά.

....πας στις Pressurewound της GHS (οι οποίες είναι ίδιες με τις Ken Smith Compressors). Ηχάρα. Παρόμοιες είναι και οι D'Addario Half Wounds που μπορείς να βρεις στον Νάκα.

Οι Chromes είναι από τις πιο high tension flats. Αντίθετα οι Thomastik Jazz (JF344) δύσκολα έχουν αντίπαλο στην μαλακότητα. Οι flats δεν είναι σκληρότερες ή μαλακότερες. Μην μπερδεύεις tension με πάχος. Επειδή οι JF344 είναι ακριβές και προφανώς δεν έχεις ξαναπαίξει με flats, πάρε κάποιες φθηνές και δες πρώτα πως σου κάθονται πριν βάλεις το χέρι στην τσέπη. Καλόπαιχτο.

Και σου ξαναλέω, δεν είναι θέμα δίκασης ή τρίκασης, δεν είναι θέμα μωρού ή γέροντα, δεν είναι θέμα ώρας ή στιγμής αλλά της εκλιπούσας στην Ελλάδα κοινωνικής συνείδησης και ευγενικής συμπεριφοράς καθότι απλά......... ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να μην ενοχλείς. ΑΝ θέλεις άλλοθι και πίπες μάντολες ("σιγά μωρε...", "ο νόμος λέει.....", "βράζει το αίμα .....", "άμα είσαι γεροπαράξενος .....") μπορείς να συνεχίσεις τη κουβέντα μέχρι να συμφωνήσετε σε αυτά που από μέσα σας έχετε συμφωνήσει από καιρού ούτως ή άλλως. Να βριστούμε δεν πρόκειται γιατί είσαι γλυκό αγόρι και σ' αγαπώ πολύ. Θα σου ανέβω επάνω όμως μια από αυτές τις μέρες για να δω (με καφέ και τσιγάρο βέβαια) τι ηχομόνωση δεν έχεις βάλει και κουράζεις τους γειτόνους με τα τούμπανα στο πέτρινο σαλόνι.

Τρίχες κατσαρές. Αν πραγματικά δεν θες να ενοχλείς με ακουστικά τύμπανα ή έχεις κατασκευή χιλιάδων (άντε εκατοντάδων αν είναι υπόγειο) ευρώ σε ιδιόκτητο υπόγειο/ισόγειο ή έχεις ηλεκτρονικά τυμπανα σωστά τοποθετημένα και (απο)μονωμένα (κυρίως για τα πετάλια στο πάτωμα) στο χώρο ή κάνεις το αυτονόητο και πας σε στούντιο. Τα υπόλοιπα είναι "πες τε μου με τι τρόπο να κλάσω για να βάψω καλύτερα τα αυγά". Σαφέστερος;

Όποιος προκαλεί θόρυβο για οιονδήποτε λόγο και αδιαφορεί για το δικαίωμά μου στην πραγματική ησυχία, είναι δεδομένα ταξικός και ηθικός εχθρός μου και θέλω να έχω την υγεία μου μέχρι τα βαθειά μου γεράματα να τον καταδιώκω μαζί με τους ομοίους του με κάθε έννομο και άλλο μέσο μου είναι διαθέσιμο. Δεν ξέρω αν έγινα επαρκώς σαφής.

Γιατί ρε παιδιά, οι Mesa V & IV οι κυριλέ με την επιπλέ καμπίνα δεν έχουν την ίδια γρίλια; Εγώ πιστεύω ότι αν του αλλάξει και το tolex σε καφέ και δώσει ένα τόνο πιο σκούρο (vintage και καλά) στη γρίλια, από τη μονότονη παπαριά της fender (την οποία εξάλλου το παιδί διαθέτει), θα ναι κλάσεις ανώτερη.

Το Kryptonite ήταν (και είναι) ένας από τους πολύ αγαπημένους μου δίσκους για αρκετούς λόγους. Ήταν rock, ήταν pop, ήταν blues, είχε groove, είχε σλαπ, είχε overdive, είχε και μακρυνάρια ροκοσόλα, είχε και τα χιτάκια τραλαλά και όλα δένανε σαμχάου με έναν τρόπο καλόγουστο πολύ . Η καινούρια δουλειά (την οποία πήρα είδηση προ διμήνου κατά τύχη) έχει μερικά διαμαντάκια αλλά δεν θα την έλεγα triumphant comeback. Και νομίζω ότι έχουν την αυτογνωσία να μην επιδιώκουν κάτι τέτοιο. Τουλάχιστον δείχνουν ευτυχείς (στις μικρές/ζεστές σκηνές που παίζουν) και αυτό είναι τελικά που μετράει.

Εμένα μου αρέσουν περισσότερο κάποιοι μπασίστες που ψάχνουν σώματα και μπράτσα "που να χουνε sustain" και μετά περνάνε flats και βάζουν vintage σφογγαράκια στα bridge covers. Απλά κορυφαίοι. ;D Να επαναλάβω (όπως ήδη σωστά παρατηρήθηκε) ότι κάτω από την ομπρέλα "blues" έχουν χωρέσει πάρα πολύ διαφορετικά ηχοχρώματα. Όχι μόνο στην contemporary μορφή τους αλλά και στην αρχική γηγενή μορφή τους (από Πολιτεία σε Πολιτεία). Άρα βλέπεις τι θέλεις να μιμηθείς και ανάλογα βαδίζεις. Και το (σωστό) κλισέ λέει ότι άμα το έχεις τα δάχτυλα το blues το βγάζεις μ'ότι κιθάρα θες. H τζαζ είναι άλλο πράμα......

Bridge/neck/series-parallel και ένα Vol ? Η γνωστή κολοκυθόπιτα. ;) ;D

Αυτά λογικά θα έρθουν μαζί με το ΜΕΓΑΛΟ τεστ που οσονούπω έρχεται....... ;) ;)