audiokostas

Ε άει σιχτήρ εδώ μέσα. Πας να μπινελικωθείς όμορφα και γηπεδικά με ένα φίλο σου και πετάγονται όλοι τσουπ και έχουν και από μία μετριοπαθή άποψη. ΠΟΙΟΣ ΣΑΣ ΤΗ ΖΗΤΗΣΕ ΚΥΡΙΟΙ ? Τι με νοιάζει εμένα ο Μότσαρτ κι η Στανίση; (Σάκη το εννοείς αυτό που είπες; ) Δεν ήρθαμε να συζητήσουμε σε αυτό το thread. Ήρθαμε να ανακοινώσουμε. Ο Σούπαφακ για την μεγαλειώδη θέση του Ασπροριγούλα και του Goth Λούκυ Λουκ στο παγκόσμιο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι και εγώ την απλή αλήθεια ότι είναι πελώριοι χλαπάτσες που όμως ξέρουν να παίζουν (πέρα από το όργανό τους - και δεν αναφέρομαι σε έγχορδα και πιάνα) το παιχνίδι της δηθενιάς στα δάχτυλα. Ο Καλοφαγάς προέκυψε από ατυχή αναφορά/σύγκριση του Μυστερομάζα και με αποσυντονίζει καθότι α) δεν είμαι και τρελλαμένος μαζί του και β) στόχος του thread είναι τέλος πάντων Στεφανε Χίο να ξεσκεπάσουμε τις λούγκρες που λυμαίνονται το παγκόσμιο στερέωμα της σύγχρονης μουσικής και όχι να ασχολούμαστε με μουσικούς. Όσο για το βινύλιο για να τελειώνουμε με αυτό, αν το έβρισκα σε λογικά χρήματα θα το αγόραζα για να το χω (όχι να το παίξω) στη δισκοθήκη ως παραξενιά / επένδυση. Δεν θα ναι ο πρώτος ή ο τελευταίος μαλακία δίσκος που αγοράζω. Τουλάχιστον αυτός θα ναι παράξενος. ;) Μπορούμε λοιπόν σε αυτό το thread να αφήσουμε τα niceties και τον βαρετό κόσμο του "μεσαίου" χώρου κατά μέρος και να μπινελικωθούμε με την ησυχία μας; Πάω για καφέ και τσιγάρο.

Ναι. Καμιά φορά..... Μέχρι τη στιγμή που θα παίξεις κιθάρα. ;D

Τότε που καθόσουν στο γραφείο χτυπώντας σφραγίδες κι έπινες φραπέδες; Που να κανες και κορίτσι δηλαδή.... Διαφανής θα είχες γίνει

Σε διαστάσεις; Μην ορκίζεσαι...

Δεν περίμενα κάτι λιγότερο από άνθρωπο ( ???) που δεν κουνιέται ούτε με νέφτι στο κώλο. Δεν μελοποιείς εκείνη τη συλλογή του Νικοσπηλιά "Άσπρα Κοράκια, Μαύρα Κοράκια, πόσο cult που είμαι ο φούστης, βαρέστε όλοι παλαμάκια" (η κάπως έτσι) ; Από την άλλη το Abattoir Blues είναι τόσο γουάου τέλειο που θα φκιάξω cover band για πάρτη του. Ρε συ το έπαθα κι εγώ στο βίντεο του WhiteTrash. Βίντεο που χει μπούτι Νέας Ζηλανδίας και δεν άντεξα να το δω μέχρι τέλους. Αλλά τσίριζε (όχι η γκόμενα) πολύ ρε φίλε. Τι κακό έχει πάθει;

ΠΕΣΤΑ ρε Τζόβενο... Και λίγη τυμβωρυγχία.... Από τη γιαλαντζί μπατσίνα είναι καλύτερη πάντως η τραγουδιάρα γιατί έχει διπλό διαφορετικό και προφανώς τραβάει στη ανηφόρα μα συνάμα (πσσσσσ) δεν έχει ανασφάλειες κουλτούρας στυλ Μινιόνγκ να πηδιέται με τον κάθε Ψηλοδηθενιά μπας και την πάρουνε στα σοβαρά (το ξέρω γιατί πολλές εκμεταλλεύτηκαν τη λάμψη μου για να με ξεζουμίσουν). Στο μπάσο ο Dkall, δεύτερη κιθάρα ο Lou/Ian Reed/Dury που δανείστηκε το κουρδιστήρι από τον Longshadow και o Μποναμπούλης στη πρώτη που δανείστηκε τη τραγιάσκα μου ;D ;D

Εμένα προσωπικά με καθήκλωσε. Αλλά μπορεί και να φταίει που τρώω πιτσοσούβλακα κι έχω καιρό να φάω χόρτα.

Αν δεν σ' αρέσει το χαμόγελο, τον βγάζουν και σοβαρό κεκαλά guitar idol σε κουβέρτα. Αλλά στην προκειμένη θα ήταν βλαχιά αν έβγαζε τον καινούριο του δίσκο σε ψηφιακή μορφή και το στικάκι σε σχήμα Μποναμάσα να βγαίνει από τον πρωκτό του (δίνω και ιδέες στον White). Στο διπλό βινύλιο live πάντως, είχε και bonus-κανονάκι και ένα ημερολόγιο με το gear του. Το κακό είναι ότι πλέον τα παιδιά ρωτάνε -"Γιατί μπαμπά κολλάνε τα φύλλα και δεν γυρνάνε;" -"Γιατί μου έπεσε μαρμελάδα και κόλλησε. Γι αυτό σας λέω να παίρνετε πιάτο όταν τρώτε". Τους τη βγαίνω κι από πάνω ;). Αμ πως. Τι πατέρας θα μαι αν δεν δημιουργήσω και 2-3 συμπλεγματα..... Εγώ ΒλΕΠω ΤρΕις γιατοί φίλως κΑΙ ο ΠΕητΖης ινε και gamo τα κιΘαΡόνιΑ κε λέΓε οτοι θες λεΓε.

Μήπως το άκουσες ανάποδα;

Δεν ξέρω ! Άλλες μέρες μου δίνει την εντύπωση ότι τα κάνει σοβαρά και απλά κάθε σοβαρός τον θεωρεί χαβαλέ. Άλλες μέρες μου δίνει την εντύπωση ότι κάνει χαβαλέ και κάθε χαβαλές τον παίρνει στα σοβαρά. Και άλλες μέρες έχω περίοδο (η θηλυκή μου πλευρά με την οποία έρχομαι σε επαφή καμιά φορά) και πονάω πολύ για να σκεφτώ. Ναι, γιατί δεν έχω σετάρει (κατά Loefgren άρα distortion στο τέλος) το μηχάνημά μου για εξώφυλλο. Μόνο για βινύλιο....

Μη μπλέκουμε την εκκλησία σ' αυτά... Δεν είπα να κάνει τις ίδιες βλακείες. Να ψάξει άλλες. Ταγάρι, 3D, και φερμουάρ έχουν κλείσει. Κάτι θα σκεφτεί το marketing dept. του α) Δεν έχω παντρευτεί τον Μποναμάσα και αν έκανε σαχλαμάρες θα το λεγα β) Δε νομίζω ότι θα έκανε (ούτε έχει την φαντασία για) τέτοια ο Μποναμάσας γ) Ναι, έχω το live LP του αυτογραφημένο "Στον παιδικό μου ήρωα Audiokosta, με εκτίμηση κι αγάπη Joe" (το γράφω μεταφρασμένο βέβαια).

Εγώ από την άλλη καθόλου. Αν θέλει ταρζανιές, να τις κάνει με το εξώφυλλο. Αλλά από τέτοιον παπάρα ολκής, τι να περιμένεις πέρα από παπαριές; Που ναι ο Σούπαφακ σήμερα ρε παιδιά; ;D

Μπαααα, δεν θα πάρω. Μέχρι να την δεις και να μην σε τρώει η αγωνία, δες ντοκυμαντέρ με πραγματικά σημαντικούς δημιουργούς όπως το "Phil Ochs: There But for Fortune" και βέβαια το "Springsteen & I". Και τα δύο υποδεέστερα των "Muscle Shoals" & "Sound City" που προανέφερα αλλά ακόμα και τα "χιόνια" χαλασμένης τηλεόρασης που δεν πιάνει κανάλι μου φαίνονται πιο ενδιαφέροντα από ταινία στην οποία ο Nick Cave θα μας μιλάει για τον Nick Cave.......

Δεν ήθελα να γράψω γενικά για ταινίες αλλά σχετικά με δύο μουσικά ντοκυμαντέρ που είδα πρόσφατα και θα ενδιαφέρουν μερικούς παλιοροκάδες (και μη) εδώ μέσα και για αυτό ανέστησα το θέμα. Το Muscle Shoals (".....has got the Swampers" ;D) το γνώρισα μέσα από τους στίχους των Skynyrd. Βέβαια οι Skynyrd μιλάνε μάλλον για το στούντιο Muscle Shoals (στο Birmingham, USA) που έφτιαξαν οι Swampers οι οποίοι ήταν οι μουσικοί που αποσχίστηκαν από τα FAME στούντιο που βρισκόταν στην πόλη Muscle Shoals. Τέλος πάντων, το φιλμ Muscle Shoals μιλάει και για τα δύο. Και για άλλα, πολύ περισσότερα και ενδιαφέροντα. http://www.imdb.com/title/tt2492916/?ref_=nv_sr_2 Και αφού μπήκαμε στα στούντιο, πάμε στο Sound City, Καλιφόρνια αυτή τη φορά, και αφού ακούσουμε για την περίφημη κονσόλα του Neve (δεν ήξερα ότι ο Grohl ήταν τόσο άσχετος με την τεχνολογία - εκτός κι αν προσποιείται) και να ακούσουμε όλους αυτούς τους μεγάλους μουσικούς να λένε αυτές τις όμορφες ιστορίες. Και τον Petty να λέει στον Grohl “Music isn’t supposed to be perfect. It’s all about people relating to each other and doing something that really comes from the soul.” http://www.imdb.com/title/tt2306745/?ref_=nv_sr_1 Με άρεσαν πάρα πολύ.

Για βρες καμιά τομή από πεύκο από το Σκαμνέλι και θα κόψουμε κι ένα από από τον Λαγανά στη Ζάκυνθο για να δούμε αν παίζουν ίδιο το κλαρίνο. Μόνο που θα βάλουμε gopro (full HD) να τα διαβάσει. Freeware arranger έχεις ή να πούμε στον Νικόλα να κουβαλήσει το pc του;

Ένας από τους βασικούς λόγους που έκανα το τεστ ήταν ακριβώς αυτός. Οι "μικροί" (Ευρωπαίοι) κατασκευαστές ως εφάμιλλοι των "μεγάλων". Και γιατί να μην είναι εξάλλου; Θα μου επιτρέψετε να πω ότι η κατασκευή μιας μπασοκαμπίνας δεν είναι βέβαια τόσο απλό όσο μια κιθαροκαμπίνα αλλά δεν αποτελεί και τομέα της Πυρηνικής Φυσικής. Συστατικό πρώτο το μεγάφωνο βάσει του οποίου χτίζεται το όλο πράμα. Συστατικό δεύτερο οι μετρήσεις βάσει των παραμέτρων του μεγαφώνου. Συστατικό τρίτο, η σωστή επιλογή διαστάσεων καμπίνας αλλά και bass reflex βάσει των παραπάνω μετρήσεων. Συστατικό τέταρτο η μέτρηση και υλοποίηση ενός καλού crossover (πρέπει να ξέρουμε μετρήσεις woofer αλλά και του tweeter). Συστατικό πέμπτο, η σωστή επιλογή υλικών και επιμελής συναρμολόγηση της καμπίνας. Θα μου πείτε οι γνωρίζοντες "και τι λες σχετικά με την τοπολογία της καμπίνας;" Κακά τα ψέματα, αν και υπάρχουν 5-6 βασικές τοπολογίες ηχείων (άρα και καμπινών που ουσιαστικά είναι ηχεία), η συντριπτική πλειοψηφία των κατασκευαστών, λόγω κόστους, απόδοσης και ευκολίας βέβαια, προτιμά την τοπολογία bass reflex. Όλες οι καμπίνες του τεστ ήταν bass reflex. Πηγαίνοντας ακόμα παραπέρα, από όλους τους κατασκευαστές με τους οποίους επικοινώνησα, μόνο μια εταιρεία γειτονικής χώρας κατασκευάζει 12ιντσο με διπλό passive radiator (το οποίο βέβαια στην ουσία παραμένει bass reflex) και από όσο γνωρίζω, η Orange με τα isobarik της προσεγγίζει το bass reflex με τον ιδιαίτερο Βρεττανικό (λέγε με Linn :) ) τρόπο. Δεν εξετάζω τις diy υλοποιήσεις των Bill Fitzmaurice και Greenboy γιατί πάμε αλλού.... Άρα, θα μου πείτε, γιατί να μην φτιάξω κι εγώ μία καμπίνα; Και ποιος είπε να μην το κάνετε; Άν έχετε χώρο, χρόνο, μελετήσει καλά το αντικείμενο και ικανότητες να μετουσιώσετε τις μετρήσεις σε καμπίνα, σαφώς και να το κάνετε. Αν το κάνετε για οικονομικούς λόγους, να ξέρετε ότι δεν θα το φτιάξετε και τζάμπα. Το ότι βρήκατε το (Κύριος οίδε τι ποιότητας) κοντραπλακέ πολύ φθηνά, δεν λέει και πολλά. Αν δε, συγκρίνετε το κόστος της καινούριας σας καμπίνας με την ελαφρά μεταχειρισμένη επώνυμη, τις περισσότερες φορές δεν έχει (αν έχει καν) μεγάλη διαφορά. Και σε αντίθεση με την επώνυμη, η δική σας, μετά την κατασκευή της, δεν αξίζει και πολλά σε περίπτωση μεταπώλησης. Μόνο σε εσάς και πιθανόν σε κάποιον άλλο παλαβό που, αν δεν έχει φτιάξει ήδη τη δικιά του, θα θέλει να σας την πάρει για ένα πακέτο τσιγάρα. :) Κλιπάκια λογικά αύριο.

Σε ευχαριστώ πολύ Jase. Για να μην ξεχνιόμαστε όμως, το τεστ έχει και κόπο (μόνο που έχεις 5 καμπίνες ανέβα-κατέβα στον 2ο χωρίς ασανσέρ, φόρτωνε-ξεφόρτωνε, στήσε-ξεστήσε, συν τις σκάλες των στούντιο .....) και κόστος (όπως στούντιο, αποστολές καμπινών κλπ κλπ) τα οποία βέβαια έχουν ως μόνο αντίκρυσμα την ηθική ικανοποίηση. ;)

Μα για αυτό ακριβώς σου έγραψα. ;) Αν ήταν για στάνταρ δεν θα σε έστελνα Πραξιτέλους. Όπως κόβουν γράμματα και αριθμούς, ρώτα αν τους πας το φύλλο και το πατρον και στο κόψουν αυτοί όπως θες.

Τσιγαράκια μαζί σου είμαι. Μπάζο (το Μ με ΥΠΕΡκεφαλαια) , αποκύημα της διαφήμισης είναι. Άσε τον σουερφακ να (ξαναματα)λεει ότι θέλει. ;D

Το ζήτημα ειναι στο bevelling. Σφακουλάκο, αύριο που ναι Σάββατο, κατέβα το πρωί στην Πραξιτέλους που χει 3-4 μαγαζιά που κόβουν πλεξιγκλας σε σχήματα πολλά και πες τον πόνο σου. Μπορεί και να σε βοηθήσουν. Αν δεν μπορούν, πας Αγίου Μάρκου και παίρνεις κανα βρακί για σένα και κανα καλσόν (ή ότι άλλο σκεφτείς ;) για τη κυρά ("για σένα κατέβηκα αγάπη μου") και πίνεις καφέ χαζεύοντας τον κόσμο ή καμιά street band στην Ερμού / Καπνικαρέας. Ούλα τα σκιεφτομ ο πούστς ...

http://www.noiz.gr/index.php?topic=193105.10 Άστο που να πάρει η ευχή. Είχα μία κάρτα από την έκθεση οργανοποιών πέρυσι από κάτι παλικάρια στο Πολυτεχνείο νομίζω που φτιάχναν custom pickguard.... Τεσπά, νομίζω όμως ότι αυτό που θες δεν είναι custom και καλύτερα να το πάρεις από τον Ebay να τελειώνεις γρηγορότερα και φθηνότερα.

Δεν μου χει τύχει στο B3. Ναι, σορρυ. Το B3 έχει και looper. Βάλε τη νότα σε loop και η νότα κρατάει όσο είναι ανοικτό το B3. ;D Τώρα να το μεταφέρω;

Καταρχήν άλλο για μπάσο, άλλο για κιθάρα. Κατά μέση θέλεις ένα αξιοπρεπές στον ήχο, εύκολο στη χρήση, με αρκετές δυνατότητες πολυπετάλι. Κατά τέλος τα 1000 είναι υπερβολικά για αυτό που χρειάζεσαι. Αν το καταρχήν είναι μπάσο, εσύ ειδικά, θα πάρεις ένα Zoom B3. Και αυτό γιατί: -Στοιχίζει €175 καινούριο, λιγότερα μεταχειρισμένο. -Θα σε βοηθήσει να κουρδίσεις το μπάσο. -Έχει πολλά εφέ (όλα τα βασικά) και με αξιοπρεπή ήχο. Μπορείς μέχρι τρία ταυτόχρονα (ή και ενίοτε με μέχρι 6). -Τα αλλάζεις και τα παραμετροποιείς πανεύκολα χωρίς συνδυασμούς κουμπιών και το manual υπό μάλης. -Μόλις βρεις τον ήχο σου, βάζεις στο rhythm box του το τέμπο που θέλεις. -Κουμπώνεις τα ακουστικά σου στην έξοδο ακουστικών. -Βάζεις το USB στον υπολογιστή σου για εγγραφές ή/και για upgrades. -Μπορώ να στο δανείσω να δεις αν σου κάνει. Υπάρχει και το αντίστοιχο G3 για κιθαρα αλλά αυτά ας στα πούνε οι πολύχορδοι. Να το μεταφέρω στα Απαντημένα; ;D

Εδώ δεν συμφωνούμε απόλυτα αλλά λογικό είναι γιατί ο καθείς και τα γούστα του. Αυτό λοιπόν, μας φέρνει και στο τελικό συμπέρασμα Δη Κονκλούζιον που θα λεγε κι ο Πουλικάκος ;D αν και με τα συμφραζόμενα το χετε μάλλον βγάλει το δικό σας. Άρα τι προτείνεις θα ρωτήσετε. Τι βαθμολογία βάζεις; Πόσα αστέρια δίνεις στη καθεμία; Τίποτα από τα παραπάνω. Ο καθένας έχει τις ανάγκες του, τις προτεραιότητές του, τις προτιμήσεις του και τις προσωπικές του εκτιμήσεις. Για αυτό εξάλλου έγιναν τα βίντεο και οι ηχοληψίες. Και αυτό το βλέπω στις αντιδράσεις σας αλλά και στο email μου από ξένα fora αλλά και στο facebook και στο youtube. Αυτό που θεωρώ εγώ καλό ή μέτριο είναι διαφορετικό σύμφωνα με τις προτιμήσεις/προκαταλήψεις, όπως θέλετε πείτε το, του άλλου. Δεν υπάρχει κάποια αντίρρηση ότι οι καμπίνες διαφέρουν μεταξύ τους. Άλλη πιο όμορφη, άλλη πιο πρακτική, άλλη πιο φθηνή, άλλη πιο ανθεκτική και πάει λέγοντας. Δεν το κρύβω ότι αν όλες ήταν στα ίδια χρήματα (και τα διέθετα) και το είδος που εγώ παίζω θα πήγαινα μάλλον (και το τονίζω γιατί δεν είμαι απόλυτα σίγουρος) προς στην Barefaced. Τα κάνει σχεδόν όλα και (δεν ξέρω αν) συμφέρει. Έχει ΤΟ χαμηλό και είναι απίστευτα ελαφριά (αλλά μάλλον ευαίσθητη στα κοπανήματα και δεν βοηθάει το ένα χερούλι με αυτό τον όγκο) για αυτό που σου δίνει σε ηχητικό όγκο και όταν την κουβαλάω νοιώθω σα να έχω μια ultralight έκδοση της παλιάς μου Peavey. Είμαι σίγουρος ότι το quality control της κανονικής παραγωγής θα έχει λύσει τα περισσότερα αν όχι όλα τα ζητήματα του pre-production που είχαμε. Η Vanderkley θα ήταν πιθανόν η δεύτερη (αν όχι πρώτη) επιλογή μου. Και πάλι λέω αν ήταν όλες στα ίδια χρήματα. Αλλιώς, όπως έχουν οι τιμές και σε αυτό που μου αρέσει να ακούω, μάλλον (όλο αλλάζω γνώμη) παίρνει την πρωτιά. Πολύ όμορφη (για τα γούστα μου), ποιοτικότατη με εξαιρετικό ήχο (ότι τις δίνεις, αυτό σου γυρνάει), αλλά λίγο πιο μεγάλη και βαριά (σιγά τα 15κιλα ρε Κώστα) από τις υπόλοιπες της δοκιμής (αλλά με το πλεονέκτημα των δύο handles). Μπορεί ο ήχος της να είναι hifi όπως είπαν οι περισσότεροι αλλά όπως πολλάκις έχω πει, είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι session μπασίστες ή οι μπασίστες που παίζουν σε πολλές μπάντες ή μπάντες που καλύπτουν ευρεία γκάμα μουσικών ειδών, θα προτιμούσαν να έχουν ήχο τον οποίο μπορούν να παραμετροποιήσουν κατά το δοκούν παρά να τους «στριμώχνει» σε κάποιο είδος η καμπίνα. Πολύ θα ήθελα να την ακούσω με κοντραμπάσσο….. Αν μου άρεσε αυτό το muted soul / reggae ύφος και είχα περισσότερες πρόβες/jam και λίγα live, και στα οποία θα την είχα δίπλα μου για monitor ενώ στο σπίτι θα έπρεπε να βρίσκεται σε εμφανή θέση στο σαλόνι, θα έπαιρνα την Tecamp, αλλιώς, αν θέλω μια καμπίνα να βάζω πίσω ακόμα και στη μηχανή και να τρέχω σε live μικρών απαιτήσεων, jam, πρόβες και σπίτι απροβλημάτιστα (και βέβαια εφόσον μου αρέσει αυτό το mid-forward της), σίγουρα την (μεταχειρισμένη καθότι καινούρια είναι, κατ' εμέ, ακριβή) EBS . Και η Aguilar; H Aguilar θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον δύο κατοστάρικα πιο φθηνή και θα την έπαιρνα (και ίσως την πείραζα λίγο) θα την είχα να παίζω blues-rock και να φτιάχνομαι από τον ήχο της, να την κουβαλάω με απίστευτη άνεση και να την βάζω στο σαλόνι δίπλα στο vintage P-bass μου (άμα είχα) και να τη χαζεύω και να την χαζεύουν και να με ρωτάνε «παίζεις ακόμα μουσική Κώστα;» ;D Για όσους μείνατε κοντά μου σε αυτό το ταξίδι της δημιουργίας ή/και της ανάγνωσης, σας ευχαριστώ πολύ. Τα συγκριτικά κλιπάκια, σε λίγες μέρες.

Yeap, μερικά το κάνουν ακόμα.