Δεν θα μπω στην αρχαιότερη συζήτηση από σύστασης ελληνικής μουσικής κοινότητας, δηλαδή το κατά πόσον η μαζική αποδοχή καθίσταται και κριτήριο ποιότητας, γιατί θα γεμίσουμε άλλες 50 σελίδες και θα πέσουν κάρμα και κεφάλια χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Συμφωνούμε ότι η εκάστοτε αποδοχή, είναι θέμα κριτηρίων, πόσο ανεπτυγμένα είναι και τι βαρύτητα ενέχει το καθένα από αυτά στην τελική μας αποδοχή.
Για τον Στέλιο έχουν μιλήσει άλλοι πιο ειδήμονες από εμένα. Εγώ θα πω ευθαρσώς ότι έχοντας πρωτογενώς στα ακούσματα, κάποιες βασικές αντιρρήσεις, δεν εντρύφησα, πέρα από το επίπεδο που εκτίθεται κάθε Έλληνας που κυκλοφορεί, στο φαινόμενο Καζαντζίδης, αντίθετα εμφανώς με εσένα. Αρα αυτόματα μειονεκτώ σε κάθε επιχείρημα διαφωνίας.
Από την άλλη χαίρομαι που επιτέλους αναφέρθηκε το φαινόμενο Σινάτρα. Οτι και να πεις, λίγο.
Χωρίς εξάρσεις, κορώνες έυρος και ότι άλλο θέτε, ο άνθρωπος είναι το πρότυπο στο οποίο εκατομμύρια τραγουδιστές προσπαθούν να μοιάσουν................εις μάτην.
Αυτή η άνεση ρε παιδί μου. Λες και απλώς ανέπνεε.