audiokostas

Μια χαρά μπασάκι είναι. Αν και θα πήγαινα για το two-tone sunburst, γούστα είναι αυτά και ότι θες κάνεις. Προπαντός παραμετροποιήσιμο (ειδικά εκείνο το 4ο κουμπάκι) και όταν πουλήσεις τις ελιές απ το χωριό και έχεις όρεξη, του παίρνεις ένα ζευγάρι nordstrands να μπιστάει ακόμα καλύτερα. ;D Οι γέφυρα είναι θέμα γούστου. Την αφήνεις πάντως προς το παρόν. Αν με ρωτήσεις βέβαια, μάλλον λίγο τσιμπημένο (κι ούτε μια σακούλα να το βάλεις) το δίνουνε και (κατά την ταπεινή μου educated γνώμη) κάπου στο δρόμο θα πεθυμήσεις τους παλιούς καλούς απλούς μονούς αλλά περί ορέξεως..... Με το καλό....

Καλοί είναι και ένα power το βγάζουνε αλλά για με, την αλήθεια μου να πω, nothing πολυspecial. Τους είχα πρωτοδεί στον Jooles Holland. Το να προσπαθείς να προσομοιώσεις με πολλά μπάσα στην κιθάρα το μπάσο (βλέπε τον Ασπρουλοτσιρίχτρα) είναι λίγο αστείο. Το να προσπαθείς να προσομοιώσεις με πολλά εφέ την κιθάρα στο μπάσο (βλέπε αυτούς ) είναι υποτιμητικό. Αλλά να ναι καλά το marketing. Γιατί άλλο είναι ένα συνηθισμένο (αλλά ολοκληρωμένο ηχητικά) τρίο και άλλο είναι ένα ασυνήθιστο (κοίτα-ρε-συ-τι-ωραία-που-ακούγονται-και-είναι-μόνο-δύο-καλά-σκιζουνε-αυχένεσ-φίλως-λαίμαι) ντουέτο. Αντε να αρχίσουμε και τις ερωτήσεις "αδελφός ή άντρας του είναι ο ντράμερ"; ;D

Μπράβο παιδιά . Πολύ ωραία κομμάτια και το 65 και το Dansistor. Γλυκιά φωνή που της πάει (και έχει ακούσει πολύ) ο Αγγλικός ήχος (αν και τα Γαλλικά της είναι πολύ καλά) και την στηρίζει μια καλοδουλεμένη μπάντα σε κομμάτια με έμπνευση. Τώρα αν θα ήθελα να γκρινιάξω ντε και καλά, ίσως να ήθελα μια καλύτερα ηχογραφημένη φωνή, λιγότερο σφιχτό (!!??!!) και στουντιακό το γκρουπ και κάπου μένω με την εντύπωση ότι οι συνεχείς αλλαγές στα κομμάτια είναι επί τούτου για να μην μείνετε στο ίδιο θέμα αλλά δεν είναι απαραίτητα συνέπεια και συνέχεια της ιστορίας. Θα έλεγα μάλλον πταίσματα και άκουσα πολύ ευχάριστα αυτά που (νομίζω ότι θα) θέλατε να μου πείτε. Και πάλι μπράβο.

Αν και έχουμε αναφερθεί πολλάκις στον συγκεκριμένο, είναι όντως παίχτουρας ολκής. Τρελλό groove. Αρέσει δεν αρέσει ο Sting σαν άνθρωπος και σαν προσωπικότητα, είναι δύσκολο να μην έχω μεγάλο respect σε κάποιον με τέτοια φωνή, μαζί με σκηνική παρουσία ενώ ταυτόχρονα γκρουβάρει με άταστο. Όσο για τον κιθαρίστα, είχε το σημαντικότερο (για μένα Γιώργο) σε έναν κιθαρίστα. Ήχο μαζί με groove. Και τεχνικά, μόνο άσχετος δεν ήταν. Όντας όμως (και ευτυχώς) της σχολής του punk, το σόλο ήταν optional και σπάνια (αν ποτέ) εμφανιζόταν. Και όλα αυτά σε μία μπάντα ενός έτους από (late) εικοσάρηδες παρακαλώ.

Εσύ. 8)

Πάντως μας λες να μην κάνουμε αυτό που κάνεις εσύ. Πρόσεξέ το λίγο. ;)

Ναι ρε συ Γιώργο, υποκειμενικό είναι. Όπως κάθε άποψη εδώ μέσα. Χαίρομαι όμως που μοιράζεσαι τις εμπειρίες σχετικά με ποιά γκρουπ σε βοηθούν στην πρωινή σου αφόδευση. Δεν θα χαιρόσουν βέβαια (και πάρα πολλοί από εδώ μέσα) αν αρχίζαμε και μοιραζόμασταν όλοι τις "εξαγωγικές" μας εμπειρίες σχετικά με τις μουσικές προτιμήσεις. Του Astroman του αρέσουν οι Police. To μοιράστηκε με ένα βίντεο. Εσένα δεν σου αρέσουν. Καλώς. Πες το αποφεύγοντας τα μυρωδικά. Παρεμπιπτόντως, όντως και αντικειμενικά, στο συγκεκριμένο βίντεο, έχουμε ένα καλοδεμένο συγκρότημα με πάρα πολύ καλούς μουσικούς, στο peak της ενεργητικότητας τους. Αν αρέσει ή δεν αρέσει αυτό που παράγουν, είναι θέμα γούστου. Για εμένα ήταν από τα καλά δείγματα των απόνερων του punk. Κρίμα το κοινό. Γερμανοί θα ναι. ;D

Το Celestion δεν ακούγεται για μπάσο. Το που είναι η συχνότητα του μεγαφώνου είναι κάτι που πολλοί τσιμπάνε αφού σου λέει πάει χαμηλά θα ναι και καλό. Η γραμμική απόδοση όμως είναι σημαντικότερη. Και το που και πως θα τις βγάλει τις χαμηλές, είναι ζήτημα καμπίνας, μετρήσεων και σχεδιασμού. Έσύ θέλεις ένα practice μεγάφωνο για έναν μικρούλη ενισχυτή για το σπίτι. Ακόμα και το φθηνά Eminence παραείναι καλά για τον συγκεκριμένο (και με το μπαρδόν δηλαδής) ενισχυτή. Τώρα αν είναι ιδανικά για την καμπίνα σου (σε αυτές τις διαστάσεις και με αυτό το bass reflex, ένας Θεός ξέρει) Αφού θέλεις ένα μεγάφωνο, θα πάρεις 8 ohm. Τα περισσότερα db στο sensitivity σημαίνει και πιο εύαισθητο μεγάφωνο άρα ανταποκρίνεται πιο γρήγορα στα λίγα watt. Και αφού έχεις λίγα watt, καλό θα ήταν. Για να μην σε μπλέξω (και βαριέμαι να γράφω να μην πω ψέματα) μπορείς να πας εδώ http://www.eminence.com/support/understanding-loudspeaker-data/ και να ρίξεις μια ματιά τι σημαίνουν οι παράμετροι των μεγαφώνων.

Μην παίζεις με τα μπάσα. ;D Άσε τα Celestion και πάρε ένα Eminence (που είναι και σοβαρά μεγάφωνα) που είναι για μπάσο, για να ακούς μπάσο. Το ζήτημα με το bp-102 (ένα αξιοπρεπέστατο μεγάφωνο) είναι ότι είναι ψιλοαναίσθητο στα 92db και θα κλάνει γρήγορα με τα 30βατάκια σου. Μια φθηνή (γιατί στα 10ιντσα μπορούμε να πάμε σε εξαιρετικές επιλογές αν ανέβεις budget) εναλλακτική στην ίδια μάρκα είναι το Eminence Beta-10A το οποίο στα 97db θα ακούσει πιο γρήγορα τα λίγα σου watt. Χαμηλότερο Xmax αλλά δε νομίζω ότι θα σε πολυπειράξει.

Όαση στη (ντεμί) ζέστη του καλοκαιριού. Θες οι έξυπνοι, καλοβαλμένοι και σε άψογα Αγγλικά στίχοι; Θες εκείνα τα πανέξυπνα μπρεϊκ; (παρα - παρα - παραπαραπαρά) Θες αυτό το καταπληκτικό βίντεο; (Παπαφλέσας στο Mega και ωλ δε μπρέηνς το δε καγκελς) Ένα μικρό, δυστυχώς άγνωστο στο ευρύ αποκοιμισμένο κοινό, αριστούργημά που κι εγώ το ανακάλυψα (Δόξα Σοι ο Θεός των Χριστιανορθόδοξων Ελλήνων) με αφορμή μια έρευνα που έκανα για το επερχόμενο R-Y-T-H-F στο Κύτταρο...... Πολλά είπα και σας στερώ την ευχαρίστηση.....

Καταγγέλω τον δόλιο, παράνομο και καταχρηστικό τρόπο με τον οποίο προσπαθεί να ξεγελάσει το έτερο φύλο ο, κατά τα άλλα φίλος και συνοδοιπόρος, Νέστορας, επικαλούμενος μέσω της μπλουζός του (γενική (καθ.) της μπλούζας) προσλαμβάνουσες που έχουν χαράξει όμορφες στιγμές στο θυμικό των θηλυκών. Πολύ low φίλτατε. Κοντά στα 41Hz (μιας και είναι μόνο τετράχορδα). Βλέπω αφήσαμε κοιλίτσα.... Έτσι Ελενίτσα; Καλααααα

Ειδικά η γλυκιά κολοκυθόπιτα, δεν μου αρέσει με τίποτα.

Σ΄ωραίος. Εύγε Κώτσο. Μόνο που το αεράκι έγινε λίγο καταιγίδα στο τέλος αλλά δεν πειράζει, καλά ήταν.

Να το πω λίγο πιο σκληρά και σχωράτε με. Το να απορρίπτει κάποιος την δυνατότητα να ανακαλύπτει κάποιος στην εκάστοτε τέχνη καινούριες τεχνικές και μορφές έκφρασης μέσω αυτής, προσωπικά το θεωρώ αναίρεση μίας από τις ουσιώδεις πτυχές της τέχνης και τουλάχιστον βλακώδες. Το αν σου αρέσει ή δεν σου αρέσει κάτι, είναι προσωπικό σου δικαίωμα.

The Promise: The Making of Darkness on the Edge of Town (2010) Δεν πίστευα ότι ένα ντοκυμαντέρ για έναν δίσκο, ακόμα και αν αυτός ήταν ένας δίσκος που μου αρέσει πολύ και είναι από έναν καλλιτέχνη που τον θεωρώ από τους κορυφαίους ever, θα μπορούσε να είναι ενδιαφέρον για μιάμιση ώρα. Έσφαλα μεγαλειωδώς. Marley (2012) Δύο ώρες (και..) γεμάτες Marley. Ευχάριστο. Το 8.0 του imdb μάλλον υπερβολικό αλλά παρόλα αυτά βλέπεται ευχάριστα.

Τα μακρυνάρια είναι συνήθως όπως γνωρίζεις, περισσότερο για αυτοψυχανάλυση παρά για απαντήσεις. Η αναφορά στον Καταράχτη ηταν μάλλον δικαιολογία για λογοδιάρροια και αν τον έθιξα να του πω και μια συγγνώμη. Hammill (όπως και 4AD που σου χα πει) ακούει η σύζυγος. Ο συγκεκριμένος, δεν ανήκει στην (ευρεία θα έλεγα) περιοχή των κοινά αγαπητών μουσικών.

Καλά κάνει. Για μένα και μόνο για μένα αν θες να πιείς και να απολαύσεις καφέ, πρέπει να έχεις και τον χρόνο να το κάνεις. Το μοντέλο του καφέ-σφηνάκι στο πόδι δεν μου πάει και δεν το θέλω. Δεν δύναμαι και δεν επιθυμώ να εμπλακώ στην κουβέντα σας περί της γκουρμεδιάς του καφέ καθότι δεν γνωρίζω. Έχω πιεί και (αντίθετα προς ιατρικές συμβουλές) συνεχίζω να πίνω καφέ. Εχω την ψευδαίσθηση ότι ξέρω να ξεχωρίζω τον καλό από τον κακό καφέ but that's that και παρακάτω δεν πάω. Πόσα bar, από ποιά πηγή είναι το νερό, πως τον λέν τον ποταμό (Ιλισό, Ιλισό) και αν τον έχεσε το κουνάβι τον καρπό, μου είναι παγερά αδιάφορο. Ήπια τόνους καφέδες και δεν νομίζω να πέταξα ποτέ κανένα, από καμένη πούδρα του τόνου σε πλαστικό πάνω σε σκυλοπνίχτες 10ωρου καλοκαιρινού διάπλου μέχρι Blue mountain, εξαιρετικούς Arabica (ναι, και Kopi Luwak) και αν θυμάμαι καλά τη γέυση προτιμούσα της Σουμάτρας, σε μερικά εξαιρετικά καφέ ανά την Ευρώπη. Οι καφέδες που μου μειναν όμως είναι οι καφέδες του Ελληνάρα ρε φίλε Καταράχτη. Είναι το 3ωρο (κατ' ελάχιστον, έτσι; ) φραπεδόγαλο στο Blue Bell συζητώντας περί Zeppelin, Νίτσε, γιόγκα, Λένιν, σινεμά, μηχανές, γκόμενες (πάντα), "τι θα κανες αν είχες 10 εκατομμύρια δραχμές ρε συ;". Είναι ο καμένος φακελάκι νεσκαφε που φερε ο κολλητός καθώς ερχόταν και καταναλώνεται καλοκαίρι στο μπαλκόνι με τα πόδια στα κάγκελα, με τον κολλητό παραδίπλα, αγναντεύοντας τα γειτονικά μπούτια που ξεπροβάλλουν από το φόρεμα-νυχτικό καθώς απλώνει μπουγάδα και εν παραλλήλω συζητάμε προαιώνιες ανησυχίες όπως "που πάει το γκρουπάκι ρε φίλε; τι θα κάνουμε;" Είναι η ωρίτσα με τον μέτριο ελληνικό στο χοντρό φλυτζάνι στη κουζίνα και με τη σχωρεμένη τη μάνα μου να μου αραδιάζει τον καημό της και τα ημερήσια κουτσομπολιά. Είναι το αγγλικό νερομπλούκι στα (ανά τη χώρα πανομοιότυπα) αδιάφορα λευκά φλυτζάνια the day after μαζί με το γνωστο πρωινό προσπαθώντας να ανακαλέσεις (ή να διαγράψεις) μνήμες Είναι ο κάτι σαν φρεντοκαπουτσίνολουκουμάς (της αρέσει πολύ η κανέλα) στο σπίτι και οι εμβριθείς συζητήσεις του στυλ "είναι έτσι και αλλιώς ο μικρός μας αλλά και η μεγάλη δεν πάει πίσω", "τι μαλακία που ταν το Γαλλικό που βάλαμε χθες το βράδυ - μα όχι δεν ήταν και μαλακία - μωρε μαλακία ήτανε σαν τον Peter Hammill που ακούς - όχι δεν ήξερα να ακούσω τους βλάχους σου με δεκαπέντε κιθάρες και ογδονταπέντε σόλα" και πάει λέγοντας με τη σύζυγο. Σε όλα τα παραπάνω, η υπάρξη άπλετου χρόνου (όπως θα σου πουν φίλε Καταράχτη και πολλοί διάσημοι πολιτικοί και καλλιτέχνες που δημιούργησαν την φήμη δεκάδων Ευρωπαικών καφέ) ήταν πρωτευούσης σημασίας. Of essence που λέν και στα Ελληνικά. Τώρα αν σε εσάς σας αρέσει ο καφές σφηνάκι στα όρθια που απλώς θα κατευνάσει την καφεινομανία ή θα δώσει ώθηση στην γεμάτη ενέργεια ζωή σας, φτάνει να είναι στα σωστά bar με το σωστό νερό, είναι θέμα γούστου και σ'αυτό κουβέντα κανενός δεν πέφτει. Καλη σας μέρα. Πάω για καφέ και τσιγάρο.

Γιατί; Ο ΤΤ έχει 2 EL84 και 2 12AX7. Θα τις αλλάξεις όλες; Ξέρεις πως να το κάνεις; Ασφαλής επιλογή είναι ένα σετ από JJ (εφόσον βέβαια θες ντε και καλά να τις αλλάξεις όλες) σε λογικά χρήματα και καλή ποιότητα. Προφανώς και είσαι λίγο μπερδεμένος με το θέμα "λάμπα" καθότι ο JRDT φοράει τις ίδιες λάμπες (ίδιο τύπο) με τον ΤΤ (αν και έχει δύο παραπάνω). Αν δεν τα έχουν παίξει οι λάμπες σου (χλωμό να το χουν κάνει κιόλας) θα σου έλεγα να μάθεις τον amp σου και τις λάμπες και μετά όταν με το καλό αρχίσεις να καταλαβαίνεις, να αρχίσεις τις αλλαγές.

Βρε συ Νίκο αλλίμονο, ο καθείς και οι απόψεις του. Αν το δέχεσαι ή όχι είναι δική σου υπόθεση αλλά το ζήτημα είναι αν μπορείς να αλλάξεις κάτι με την αποδοχή ή την απόρριψη αυτής της συμπεριφοράς. Η συγκεκριμένη συμπεριφορά είναι η κορυφή ενός παγόβουνου και πηγάζει από βαθύτερα και σοβαρότερα αίτια και κοινωνικά δεδομένα και η οποία αν και με ενοχλεί πολύ, δεν είμαι ούτε σε θέση αλλά ούτε και σε διάθεση να προσπαθήσω να την αλλάξω. Το μόνο που νομίζω ότι μπορώ να κάνω είναι να την επισημαίνω, να μην την επανλαμβάνω και να μην την αφήνω (δύσκολο αυτό) να με χαλάει. Για να βάλουμε και τα πράγματα στο αρχικό πλαίσιο, μιλάμε για κάποιον πιθανό πωλητή που δεν πήρε πίσω τηλέφωνο όπως υποσχέθηκε κάποιον πιθανό αγοραστή μιας ηλεκτρικής κιθάρας. Ο ψόγος έγκειται σε μία μάλλο αγενής συμπεριφορά ή τυπική Ελληνική αδιαφορία και όχι για κάποιο έγκλημα. Να αναφέρω εν συντομία, σε αντιδιαστολή του γεγονότος του thread, ένα (πρωτοφανές σε μένα) περιστατικό που μου συνέβει προ μηνών στο ebay. O πωλητής, επειδή καθυστέρησε να μου απαντήσει στις ερωτήσεις μου μετά την αγορά (και ως εκ τούτου δεν μπορούσα να προχωρήσω στην πληρωμή), μου ζήτησε συγγνώμη και μου έστειλε το μηχάνημα λέγοντας ότι αναλαμβάνει αυτός το κόστος των μεταφορικών ως δείγμα συγγνώμης. Να τονίσω ότι το έστειλε (και παρέλαβα) πριν καν πληρώσω για το προϊόν!! Δεν το συζητώ βέβαια ότι πλήρωσα και το προϊόν αλλά και τα μεταφορικά καθότι όπως μου είπε, ο λόγος που είχε καθυστερήσει ήταν ότι είχε πεθάνει ο πατέρας του.

Τι χαζοπατέρας που σαι ρε Φωτεινούλη. ;D Μακάρι να τον δεις όπως θέλει, γερός κι ευτυχισμένος.

Ναι, κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Μπορεί απλοποιημένα λίγο αλλά κάπως έτσι. Τώρα ευχές του τύπου "να του πέσει το πουλί για πάντα που δεν μου πούλησε εμένα τη σκουάιαρ" ή εξώδικο για την απόδοση αποθετικών ζημιών που υπέστη ο πιθανός αντισυμβαλλόμενος βασισμένος στην αθέτηση προφορικής εκδήλωσης ενδιαφέροντος, είναι δύο άκρα, άξια μελέτης (είτε από κοινωνιολογικό/ψυχολογικό ενδιαφέρον, είτε από νομικό ενδιαφέρον) μεν αλλά περιορισμένου πραγματικού (real - life) ενδιαφέροντος. Να τονίσω ότι το τελευταίο διάστημα βρέθηκα πολλάκις και εγώ στο receiving end της "πω-ρε-φίλε-μηχανηματάρα-το-θέλω-χτες-και-δωσε-κιν-διεύθυνση-και-ΑΦΜ-και-έρχομαι-να-το-πάρω-στη-στιγμή-και-έκτοτε-μην-τον-είδατε-τον-Παναή" νοοτροπίας και ουδόλως μου άρεσε αλλά οκ, τι να κάνουμε, εδώ ζούμε και ξέρουμε πως πάει το πράμα.

85 Ευρώ το (ένα) 12ιντσο στις 33.......

ΕΞΩ ΟΙ ΣΕΡΒΕΡΣ TOY ΘΑΝΑΤΟΥ

Εγώ από τον τζημέλη δεν έχω παράπονα αλλά μπορεί να φταίει το γεγονός ότι έχω πολλά βινύλια και μ' αγαπάει.

http://www.tangibleformats.com/prices.html Λιγότερα δε λέει μάλλον. Εκτός και αν οι φίλοι σου είναι δυο τρεις. Όσο για το παιδί που θέλεις να επικοινωνήσεις, έχει μια γνωστής στο νετ τεχνοτροπίας DIY κατασκευής κοπής βινυλίου. Μη γελιόμαστε όμως. Τίποτα δεν είναι τζάμπα. Και η συγκεκριμένη είναι μανούρα να φτιάξεις δίσκο (μην ξεχνάς ότι κόβει real time κάθε βινύλιο και δεν φτιάχνει μήτρες) και είχε κόστος και στην κατασκευή της αλλά και στην δημιουργία / συντήρηση.