audiokostas

Οι οποίοι βέβαια (Black Keys), για να μην ξεχνιόμαστε, μαζί με αυτή τη γενιά του garage/punk/blues έρχεται κατευθείαν από τις επιρροές των R.L.Burnside, Junior Kimbrough, Robert Belfour και άλλων. Που είναι προφανές ότι ο White έχει μελετήσει.

Είναι θέμα ερμηνείας. Αλλά μου δίνουν και οι δύο την ίδια εντύπωση. Εξυπνοι (προπαντός) με γνώσεις στο αντικείμενό τους και με κάποιο ταλέντο αλλά οι δουλειές τους είναι όμορφα πλασαρισμένες μετριότητες που πατάνε αρκετά έξυπνα σε μία μαρκετίστικη trend/design/δήθεν πατίνα, που δεν εκτιμώ ιδιαίτερα. Δηλώνω ευθαρσώς ότι ποτέ δεν κατάλαβα τον θόρυβο γύρω από τους White Stripes και προτιμώ (αν πάμε σε αυτό το είδος) τους Black Keys μακράν. Αλλά όπως προείπα χρειάζονται πολλαπλά ταλέντα για να είσαι στην κορυφή. Απλώς δεν βαθμολογούνται πολύ υψηλά στην προσωπική μου ιεραρχία.

O White (kat eme πάντα) είναι ο Tarantino της μουσικής. Ακουσα το αλμπουμ το ΣΚ (εξ ου και το σχόλιο). Sorry but I beg to differ των σχολίων σας.

Παρεμπιπτόντως, για όσους θέλουν να δουλέψουν (πολύ) πάνω στο άλλο διαθέσιμο Precision medium scale της Fender, μπορείτε να κάνετε bid εδώ http://cgi.ebay.com/Vintage-project-Fender-MEDIUM-scale-P-bass-RARE-SEE_W0QQitemZ190352085866QQcmdZViewItemQQptZGuitar?hash=item2c51de536a Το σκέφτηκα αλλά τελικά αποφάσισα ότι τα τηγάνια πονάνε και αφήνουν και σημάδια.

Ενας άξονας, θεματική πρόταση ίσως να το οδηγούσε περισσότερο στη συγκεκριμενοποίησή του ώς "κομμάτι". Το συγκεκριμένο έδινε την εντύπωση του "συνθέτω/αυτοσχεδιάζω καθ οδόν" Να επαναλάβω όμως ότι μου άρεσε. Ούτε εμένα με τρελαίνει ο Sylvian.

Δεν θα με χάλαγε και 25 λεπτά να τανε. Μου θύμισε κάτι relaxation cds. Θα δυσκολευτώ να το σιγοσφυρίξω πάνω στη μηχανή ;D Καλό ήταν. Χόνεστλι.

Strat std σου λέει. Εκτός και αν τις έχει βγάλει τα μάτια στο upgrade, στο χιλιάρικο παίζει. To ερώτημα είναι ενδεικτικό (όπως απεφάνθη και ο θέτων) και ως εκ τούτου (σχεδόν) άκυρο. Στην κουβέντα πάνω, έχει μεταλλαχθεί ;D

Τα ίδια λέμε. To κακό είναι όταν τις αγοράζουν άνθρωποι που δεν είναι καν εύποροι. Ούτε μουσικοί. Για να λέμε του στραβού το δίκιο, εγώ ξέρω κάποιον που έχει μία μόνο κιθάρα εδώ μέσα. Ο Distortion είναι μόνο με την Strat std του εδώ και αρκετό καιρό. Αλλά είναι η 4η αγορά του. Και από όσο ξέρω, δεν θα τον χάλαγε κα μία με δύο humbuckers. Αλλά παραμένει με μία

Τις δικές μου που τις παρατηρώ χρόνια, δεν το έχουν καταφέρει. Ισως τελικά να είναι χαζές.

Σημαίνει το ίδιο με το "αλλάζω χορδές μπάσου".

Υπάρχει πάντα και μιά καλή μακαρονάδα.

Η Billie, η Ella (με το American Songbook) και πρόσφατα η Μούσχουρη (ναι, και όμως) με το καταπληκτικό "...... in New York" (παραγωγός ο Quincy Jones, στον ήχο ο Phil Ramone) είναι στάνταρ επιλογές (ανάμεσα και σε άλλες) for the wee hours of the morning. ;) Τις παραθέσεις του SF δεν μπορώ να της δω.

Πειράζει που τον έχω λιώσει;

Τόσα όσα μου επιτρέπουν να είμαι σαφέστατα μέσα στο όριο των πολλών και φθηνών. Αλλά θα πρέπει να γίνουν κάποιες ανακατατάξεις στην "γκαρνταρόμπα" μου. Είμαι αντίθετος στά πολλά. ;)

Εύγε στον SF. Από την τετράδα (Billie, Ella, Sarah) η Billie ήταν μακράν η τεχνικά υποδεέστερη. Αλλά όταν ακούς εκείνο το Strange Fruit (και πολλά πολλά άλλα), όλες περνάνε σε 2η μοίρα. Η σύγχρονη Billie βέβαια είναι η Peyroux μόνο και μόνο γιατί η φωνή είναι απίστευτα ίδια. Αλλά ΔΕΝ είναι ίδια. Και αυτό είναι αντικείμενο συζήτησης.

Απολύτως μαζί σου (αν και το slide - ξέρω, δεν μιλάμε για αυτό- επιβάλλει άλλα κουρδίσματα). Α και να επισημάνω κάτι που πιστεύω. Άλλο σολάρω, άλλο παίζω ένα τραγούδι, άλλο συνθέτω. Και διαφορετικές οι ανάγκες των παραπάνω δημιουργιών.

Δεν άντεξα...... Σχωρέστε με....... Jingle Bells, Jingle Bells...... Με ανάποδη φορά στους μαγνήτες ;) Και πολλέεεες άλλες διαφορές.

Λοιπόοοον. Αυτός που ψάχνει βρίσκει. Και μιας και το βρήκα να το μοιραστώ μαζί σας να εμπλουτίσετε τις γνώσεις σας. :P Ta Fender με medium scale τελικά νομίζω ότι είναι 4. Και τα 4 είναι Made in Japan. Τα δύο προαναφερθέντα Jazz Bass (JB62M & Aerodyne AJB-M/DJ), ένα Precision στα τέλη 80's (το οποίο βγήκε και σε Squier) και υπάρχει επίσης ένα μπάσο της σειράς Boxer το οποίο και έψαχνα (παραγωγής 85-87 αν δεν απατώμαι) με τον κωδικό JP-535 και του οποίου την φωτό επισυνάπτω. Βγήκε σε μωβ (φωτό), ασπρο και μαύρο. Εγώ το βρήκα σε μαύρο (ολόμαυρο - σώμα, μπράτσο, headstock) και σε ημιθανή κατάσταση (όπως ίσως φαίνεται και από την φωτό) from a house from the rising sun. Αυτή τη φορά δεν το άφησα ;)

Εχουμε και λέμε α) το ερώτημα δεν μπορείς να το απαντήσεις αποξενωμένος από τις προηγούμενες προσωπικές σου εμπειρίες. Και οι προηγούμενες εμπειρίες (ειδικά αν πρόκειται για εκτεταμένες) δεν υφίστανται χωρίς πραγματοποιηθείσες αγορές. β) Ο Μανιχαϊσμός του 1 των €3Κ ή 300 των €10 δεν ευσταθεί εκ προοιμίου οπότε δεν τον ανάγω και σε συζήτηση. Υπάρχει η δυνατότητα όμως των 10 με €300 ή 6 με €500. Στηριζόμενος στα α) και β) , εξέθεσα την άποψή μου.

Και συνεχίζω να πιστεύω ότι είναι κορυφαίος. Με την προϋπόθεση ότι ήταν σαρκαστικός ........ 'Εγραφε πως να ξεκινήσεις να μάθεις. Διάβασε την εισαγωγή... Whatever... Η συζήτηση για τις φθηνές και πολλές ή ακριβή και μία, έχει το αντίστοιχο ενδιαφέρον με το ευγενές άθλημα του Trainspotting. Και την ίδια συχνότητα διέλευσης. Και οι παράγοντες / συνισταμένες μιας τέτοιας απόφασης παραμένουν οι ίδιες. Οικονομική κατάσταση, γνώση, ωριμότητα, διαθεση, πραγματική ανάγκη, επιθυμία και πάει λέγοντας... Αλήθεια, ξέρετε κανέναν που πήρε ποτέ, day 1, μία καλή και ακριβή κιθάρα και έμεινε σε αυτή (και ασχολείται βέβαια με το άθλημα); Ή μήπως οι ψηφίζοντες την μία και καλή έχουν ξοδέψει τα όσα σε πολλές και φθηνές/ακριβές κιθάρες πριν «καταλήξουν» στο συμπέρασμα (αλλά σπάνια, επιτρέψτε μου ναπω, στην απόφαση) της μίας. Και καλά κάναν. Γιατί τελικά πως θα εκτιμήσεις τι πραγματικά ζητάς, φχαριστιέσαι, χρειάζεσαι, αγαπάς αν δεν περάσεις από το ταξίδι της μάθησης; Και μή μου πείτε δοκιμάζοντας στα μαγαζιά...... Τώρα το ταξίδι αυτό, άλλοι τα χουν και το κάνουν business class άλλοι δεν τα χουν και βολεύονται στα economy των charter προκειμένου να το κάνουν. Τους άλλους, όπως έχω ξαναπεί, απλά τους λυπάμαι. Πάντως κιθαρίστα μουσικό με μία κιθάρα μόνο, προσωπικά δεν έχω γνωρίσει. Για ανθρώπους σαν και μένα, και η μία πολύ είναι. Αλλά σιγά μην έμενα στη μία.... Πάντως, το ένα και καλό και μένω πιστός σε αυτό, το έχω δει περισσότερο σε μπασίστες...... Οτι και να σημαίνει αυτό.

Πάντως ειλικρινά, αν υπέγραφε αλλιώς ο <a href="http://www.noiz.gr/index.php?topic=172459.msg382240#msg382240">δημοσιογράφος</a> Μάκη, θα νόμιζα πως ήσουνα εσύ ;D

Ψιλοάσχετο αλλά μόλις είδα σε ένθετο κυριακάτικης εφημερίδας την κορυφαία αγχολυτική συμβουλή σε εξεκιούτια. Παρακαλώ διαβάστε. Μάθετε κιθάρα. Και είναι απλό. - Μπαίνετε στο νετ. - Βρίσκετε το site του Nick Huber - Κάνετε παραγγελία στα 3 με $4Κ και περιμένετε κανα χρόνο να σας τη φτιάξει - Παίρνετε από ebay (και καλά είμαστε και ψαγμένοι) από μαγαζί που πουλάει vintage ένα Fender Twin Reverb ή Deluxe - Βάζετε την ένταση στο 3 - Τα ποτενσιόμετρα μπάσου, μεσαίων, πρίμων στη μέση - Μέσος στο 2ο τάστο 3η χορδή & παράμεσος 2ο τάστο 2η χορδή. - Χτυπάτε με το δεξί όλες τις χορδές μαζί. Μόλις παίξατε ένα μι μινόρε. - Μαζεύονται οι αγγέλοι Ο δημοσιογράφος είναι απλά κορυφαίος ! Εσείς γιατί έχετε ολόκληρη κατηγορία thread αφού τα πράγματα είναι τόσο απλά;

Στη Μαδρίτη που τους είχα δει στο ξεκίνημά τους, μου άρεσαν πολύ αν και λίγο μπερδεμένοι (ήταν στο ψάξιμο). Το Techari που αγόρασα αρκετά μετά, δε μου είπε πολλά. Ηθελα να τους ξαναδώ τώρα που είχαν έρθει. Η τύχη δεν τα φερε...........

Βαριούνται. Η πρότασή μου είναι 3-4 (μαξ. 5) κομμάτια (που ξέρουν πολύ καλά) γράψιμο / ξαναγράψιμο σε μια (δύο ) μέρες. Διαλογή καλών στιγμών. (Αρκετή) Συζήτηση για το πως θέλουν το mastering. Και μετά αναμονή. Παιδιά, το κάπνισμα έξω παρακαλώ. Πέρα από τον Fabricaudio (που διαβάζει τώρα ;) ), υπάρχει και ο Toneless με τα http://www.matrixstudio.gr/

Εμένα από την άλλη που σε ένα project που έχω, ανεβοκατεβαίνουν όλες οι μπάρες (και ανά instrument αλλά και οι main) αλλά ήχος αρνείται να μας κάνει την χάρη και να φτάσει στα αυτιά μας; Και ναι, κοίταξα στο manual. Ολα καλά από όσα λέει. Κάποια άλλη λαλακία έχω κάνει........... Sorry για την εισβολή. Αν βάλεις τελικά τις χαμένες ώρες, το πραγματικό γκρουπ είναι το πιο φθηνό DAW. Και μακράν πιο διασκεδαστικό.