audiokostas

Δεν μου απαντούν και γενικώς δεν υπάρχουν. Να τους δώσω τα λεφτά μου; Να σε αφήσω να σκεφτεις λίγο μόνος σου την απάντηση.

... και τέλος πάντων βρε παιδιά αρκετά με αυτό μη μου άπτου των λυχνιακών κατασκευών. Εντάξει, δεν διαφωνώ ότι είναι χαζό να χτυπάς το γυαλί τους εν ώρα λειτουργίας αλλά δεν είναι τόσο ευαίσθητα ντε. Κι αν τον σηκώσατε στο δίλεπτο μετά το παίξιμο δεν τρέχει και κάστανο. Δεν σοκάρεται. Τώρα αν αρχίσετε να τον βαράτε ανηλεώς περα δώθε, δεν είναι μόνο οι λυχνίες που θα σας εγκαταλείψουν. Να σας θυμίσω ότι οι λυχνίες είχαν εφευρεθεί για οτιδήποτε ηλεκτρονικό της εποχής της δόξας τους. Συμπεριλαμβανομένου και του στρατιωτικού εξοπλισμού. Και εκεί να δείτε καταπόνηση. Εν ώρα λειτουργίας. Εχετε εξάλλου σκεφθεί την καταπόνηση των λυχνιών σε combo 2Χ12 ή 4Χ10 με κλειστές καμπίνες; Νομίζετε ότι περνάνε καλά (ένα από τα πλεονεκτήματα των κεφαλών); Αλλά δεν τα "φτύνουν" τόσο εύκολα. Εκείνα τα ουρλιαχτά του στυλ "ΜΗΝ τον κουνάς φίλε. Θέλει κανα τέταρτο ακόμα να κρυώσει" μόνο μειδίαμα μου προκαλούν.

Και έπεσε η απόδοση του ενισχυτή γιατί ταρακουνήθηκαν ενώ ζεστές; Don't think so. ;)

ΕΛΕΟΣ!! Με 150 Super Reverb. :o Δώσε κάτι και πήγαινέ τον σε έναν τεχνικό. Λάμπες πρώτα και μετά πυκνωτές.

It's a fact. Ντυθείτε στα πράσινα και η διεθνής σας πορεία είναι εξασφαλισμένη. Ακόμα και αν παίζετε χάλια. Το πράσινο gami.- Τρελλαίνομαιαιαιαιαιαι ολεεεε ολεεεε ".....αρκεί το παριζάκι να είναι του Μπατιστ." ;D Και επειδή δεν είναι πάντα αυτονόητο, σαφώς και κάνω πλάκα αγαπητοί φίλαθλοι.

Τους City τους θυμάται κανείς; ;D

Αυτή είναι όμως θεωρία περί αναπαραγωγής και όχι πρωτογενούς ηχητικής παραγωγής. Σε αυτήν θές την προσωπικότητα του εκάστοτε ενισχυτή. Ασε που προέρχεται από κάτοχο axe fx. ;D Γιώργη να τα πούμε βρε συ χρονιάρες μέρες. έχω και κάτι να σου δώσω..... ;)

Ναι αγόρι μου είναι, είναι. Ιδιοφυία. Μην ακούς εμάς τους παραληρώντες γέρους. Και το Γκάμι γαμεί και το nintendo γαμεί και εσύ γαμείς και δέρνεις και τον κόσμο κυριεύεις. Μία παράκληση παρακαλώ. Οταν ανοίγουμε λογαριασμούς για χαβαλέ (πρόσφατα πχ του Salim) μετά την πάροδο του χαβαλέ να τους σβήνουμε για να μην παίρνει λάθος αξία το Noiz στο χρηματιστήριο του net. Μην έρθουν και τίποτα auditors...

Πρόσθεσες bypass πυκνωτή στην αντίσταση καθόδου των προενισχυτριών και δεν σου άρεσε τόσο που πέταξες την κιθάρα ; :o

Αστο. Ούτε καν το ξεκινάω. Είναι τόσο λυπηρή η κατάσταση εκεί που ούτε καν θα αναφερθώ.

Ποτέ. Κανείς. Μόνο εμείς. Και για το σήμερα φταίμε εμείς. Καλεσμένοι προχθές στο Ψυχικό, οι καλεσμένοι δεν αφήναν τα 5 παιδιά να κατέβουν να παίξουν στον κήπο της πολυκατοικίας γιατι "κυκλοφορούν ανώμαλοι". Οι δύο κυρίες αμέσως κατέφυγαν στις τσάντες τους για τα playstastion/nintendo (σόρρυ αλλά δεν τα ξέρω) που θα ηρεμούσαν τους κανακάρηδες απομακρύνοντας την σκέψη του κήπου και οιαδήποτε "επανάσταση". "Θα μαι καλό παιδί, αριστος μαθητής .......... " Πήγα εγώ τελικά μαζί τους. Για να κάνω και ένα τσιγάρο χωρίς να λέω niceties :P.

α) Δεν τα έβαλα με το Γαμομπέαρ (που να μην το άνοιγα το στόμα μου) αλλά με την υστερία με την οποία αντιμετωπίζουμε τα πάντα. Η διαφημιστική καμπάνια μια χαρά έκανε την δουλειά της. Και μένα μου αρέσει να βλέπω τα παιδιά μου να γελάνε και να χοροπηδάνε. Απλώς να ξέρουν που σταματάει το παραμύθι και να γνωρίζουν και τι άλλες επιλογές υπάρχουν. Και το Γκάμι θα δουν και τον Μπεν Τεν και τους Γκορμίτι και στο Μέγαρο και στα Μουσεία και στις βιβλιοθήκες και να μην έχουν καμία ενοχή που έχουν πρόσβαση στην τέχνη. Γιατί η πρόσβαση στην τέχνη δεν θέλει να έχεις λεφτά. Από την άλλη η δυνατότητα να αφομοιώσεις την πληροφορία του τι είναι τέχνη και να την αναζητήσεις είναι πολύ μεγάλη κουβέντα. Από την άλλη επειδή τα παιδιά μου μεγαλώνουν ακριβώς στο ίδιο σπίτι που μεγάλωσα και εγώ με λυπεί τρομερά ότι εκεί που εγώ δεν μαζευόμουνα μέσα, τα παιδιά μου δεν έχουν χώρο και γειτονόπουλα (τα παιδιά απασχολημένα να παίζουν Nintendo και οι γονείς εφησυχασμένοι που κανείς δεν θα τους κλέψει/βιάσει/ξεκοιλιάσει/πυροβολήσει το παιδί όπως εξάλλου διαβεβαιώνει και το Σταρ) β) Ποιός είναι τελικά αυτός ο μέσος Έλληνας; Είμαστε και εμείς; Δεν είμαστε; Τι κάνουμε για αυτό; Αν και καταλαβαίνω την αριστερή ;D δημοκρατικότητα πίσω από αυτό που λες, μην ξεχνάς ένα , κατ' εμέ, από τα ολέθρια σφάλματα που έκανε το δεύτερο τεύχος (sic) της μεταπολίτευσης, είναι που φώναξε και καλά απενεχοποιημένα στο λούμπεν "κι αν είσαι γκάου κι άξεστος και δεν καταλαβαίνεις μία, αυτά δεν σου χρειάζονται μιας κι είσαι λεβέντης. Η καρδιά σου είναι μεγάλη κι μαγκιά σου φτάνει.Προχώρα μπροστά και πάρτα όλα." Και όλα αυτά είναι καλά να εκφράζονται σε μία κοινωνία που προσπαθεί να ανακτήσει αυτοπεποίθηση μετά από Σμύρνες ή WWII και εμφυλίους αλλά όχι σε μια κοινωνία που ξεπέρασε το ζήτημα του ζειν και προσβλέπει το ευ ζειν.

Βρε συ Νίκο πάλι την ουρά μας θα κυνηγάμε αλλά δεν υπάρχει κατά την άποψή μου αυτή τη στιγμή κάτι τέτοιο. Ούτε στο καλλιτεχνικό, ούτε στο εμπορικό, ούτε καν στο φοιτητικό κομμάτι της κοινωνίας. Θέλεις απενεχοποίηση, θέλεις κυνισμός, θέλεις απληστία, θέλεις κοινωνική σοφία, πάρτο όπως θες αλλά η αριστερή (και κατ' επέκταση ψευδοαριστερή) έκφραση (και δεν την συγχέω με τον υπαρκτό σοσιαλισμό / κομμουνισμό) της κοινωνίας μας πνέει τα λοίσθια εδώ και δεκαετίας, πολλώ δε μάλλον η επιρροή της. Κάτι που κατ' εμέ τουλάχιστον είναι προφανές τριγύρω μας και όχι απαραίτητα καλό. Ο Μανίκας (τον οποίο αγαπητε Wow και εγώ επικρίνω τα μάλλα και όχι γιατί νοιώθω κομπλεξαρισμένος που δεν έχω γίνει γνωστός δημοσιογράφος όπως αυτός) όπως και κάθε θυμωμένος αριστερός (γιατί θυμωμένοι τριγύρω μας υπάρχουν περισσότεροι από ότι πρέπει), δεν είναι κανόνας πλέον. Ο καλλιτέχνης με το τραγογενάκι και το κασκόλ που αραδιάζει 15 αριστερά τσιτάτα το δευτερόλεπτο και συγκρίνει τους πάντες με τον Aϊζενστάιν, μάλλον τελεί είδος υπό εξαφάνιση. Και κρίνοντας από τα είδη που ευημερούν, αυτό δε είναι απαραίτητα καλό. Γιατί τουλάχιστον εκείνος, με την ψευδεπίφαση του διαλόγου, είχε διαβάσει και 10 οπισθόφυλλα. Και θα επιμείνω να διαφωνούμε. Λίγο ως πολύ, υπογείως ή υπεργείως, μπορεί πάσχουσα κι ασθμαίνουσα αλλά η Ελλάδα ακόμα παράγει τέχνη. Τεσπά ..... ;D

Παρόμοιες συζητήσεις γινόντουσαν και γίνονται και στην Αγγλία (θυμάμαι και παλαιότερα με τα Teletubbies). Η οποία αντιμετωπίζει σοβαρά τα επερχόμενα προβλήματα πλέον στο θέμα της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Δεν γνωρίζω καλά στην υπόλοιπη Ευρώπη αλλά φίλοι με ενημέρωσαν ότι και στη Γαλλία αλλά και στη Γερμανία γίνονται αντίστοιχες συζητήσεις σχετικά με την ανησυχία των παιδικών προσλαμβανουσών και από την τηλεόραση και το επίπεδο αυτής σε συνάρτηση με το Ιντερνετ (από το οποίο γνωρίσαμε και το Γκάμι). Δεν είναι η "μεταπολιτευτικη ψευτοαριστεριστικη πολιτικη ορθοτης τους" που όλοι οι 40something συνεχώς κοπανάνε ξεχνώντας πως ΜΟΝΟ αυτοί την θυμούνται από την εφηβική απόρριψη των 80's καθότι πλέον δυστυχώς έχει εξαφανιστεί ως έννοια αλλά και ως αντίβαρο. Και ας έχουν πάντα ακομπλεξάριστο δίκιο a priori.

Σκέψου μόνο τα ζητήματα του distribution (μέσα σε άλλα) που λύνει και θα καταλάβεις... ;) Να πω κάτι που με έχει βάλει σε σκέψεις. Τα δικά μου (όπως και οι φίλοι τους) τους αρέσει πολύ και το ξέρουν απέξω. Παρόλα αυτά δεν ζήτησαν ούτε μία φορά το διαφημιζόμενο προϊόν και ούτε θέλουν να πάνε στα live. Αρα (πέρα από την ενήλικη πλάκα) το εκτιμούν για την αμιγώς καλλιτεχνική του αξία (όποια κι αν είναι αυτή, με τα παιδικά τους κριτήρια βέβαια). Και είναι ανησυχητικό. Γιατί όπως είχα πει και σε άλλο thread, μετά από 30 χρόνια το καλύτερο ποιοτικό παιδικό πόνημα που έχει να επιδείξει η Ελληνική δισκογραφία, είναι η Λιλιπούπολη. Και αυτό δεν είναι αστείο καθότι εξ απαλών ονύχων ξεκινάει η εκπαίδευση. Δεν μπορούμε να έχουμε απαιτήσεις μετά... ;)

To post μεταφέρθη.... ;D

16 μήνες στα Εβραϊκά σύνορα έκανα τα πάντα. Το καθήκον που ήταν; Το έκανα; Και αν το κανα, τι έγινε;

Gami (και δέρνει) bear....

Ναι το έχω δει. Και; Δεν "έχουμε" αλλά "έχει" ;) . Τώρα για την φερεγγυότητα της "αξιολόγησης", συζητείται.

Η υπέρτατη μαγκιά είναι τα 15€ που ζητάνε για είσοδο να δει ο κόσμος την διαφήμισή τους. Οχι, ούτε σαν σκέψη δεν μου πέρασε. Ναι το άρθρο το διάβασα. Τα λόγια περιττά. Τελικά υπάρχει ροκ (κατάσταση) στην Ελλάδα.

Στην Ελλάδα, βάσει αποδείξεων, ο καλύτερος καλλιτέχνης ήταν η Πράσινη Μύξα (γνωστή και ως Gummy Bear).

Εννοείς υπερατλαντικές μετακινήσεις. Γιατί ως γνωστόν δεν αντέχουν το jet lag και βγάζουν καθυστέρηση.

http://www.noiz.gr/index.php?board=15.0

Πάρα πολύ όμορφο κομμάτι. Κατ' αρχήν υψώνω το ανάστημά μου απένατι στον Νικόλα ( και όπως γνωρίζεις καλά αυτό δεν είναι εύκολο ;) ) και θα πω ότι το "μέτρημα" στην αρχή, άστο όπως είναι. Είναι από μόνο του ένα άψογο ψυχασθενικό statement στην ευρύτερη spooky ατμόσφαιρα του κομματιού. Η δε τελική πινελιά στο harps στο τέλος, όλα τα λεφτά. Θέλει λίγο διαφορετικό ήχο (το harps) αλλά η ιδέα παραμένει super. Το μόνο που ψιλοχαλάει είναι εκείνα τα .... (δεν ξέρω) κρουστά στο 1:49 Για μάζευέ τα σιγά σιγά για να ξεκινάμε. Νομίζω ότι το υλικό για άλμπουμ υπάρχει. Και δεν το λέω χαβαλωδώς.

It was twenty six years ago today, Sgt. Pepper taught our band to play We've been going in and out of style But we're guaranteed to raise a smile. Και μετά το Λύκειο, κάναμε ένα διάλλειμα 20ετίας ;D