audiokostas

Εύγε ! Παράλειψις μου. Οχι μόνο κορυφαίος παραγωγός .... ;) Αυτό μου θύμισε να συμπεριλάβω απαραιτήτως και τα - Mavis Staples (Have a Little Faith) - Solomon Burke (Don't Give Up on Me) Κορυφαία Albums από κορυφαίους τραγουδιστές. Τεράστιοι.

Μία πρώτη προσπάθεια που έκανα απεδείχθη και πάλι μάταια. Κάθε φορά που βλέπω λίστες για νησιά, δεκαετίες και λοιπά, νοιώθω ανίσχυρος. Πως να βάλεις σε μία λίστα τραγούδια που αγάπησες και μπορείς να ζήσεις μόνο με αυτά (νησί) ή αυτά που άκουσες μέσα σε μια δεκαετία; Τέλος πάντων, μέσα στο πνεύμα του thread θα επιχειρήσω μία πρόχειρη λίστα. Κάτι θα μου διαφεύγει αλλά δεν πειράζει. Να επισημάνω ότι πολλοί απο τους καλλιτέχνες που αναφέρονται έβγαλαν περισσότερους από έναν δίσκο μέσα στη δεκαετία. Μερικοί έβγαλαν όλη τη δισκογραφία τους μέσα στη δεκαετία. Τα άλμπουμ που αναφέρονται δεν είναι απαραίτητα και τα καλύτερά τους μέσα στη δεκαετία αλλά είναι αυτά που για τον α ή β προσωπικό λόγο μου άρεσαν περισσότερο. Η σειρά δεν έχει απολύτως καμία σημασία. Θα ξεκινήσω με τους παλιόλυκους που δείξαν όμως ότι ακόμα το χουν το άθλημα. -Joni Mitchell (Shine) -Kate Bush (Aerial) -David Byrne (Lead Us into Temptation) -John Mellencamp (Freedom’s Road) -Paul Simon (Surprise) -Bob Dylan (Modern Times) -Robert Plant & Krauss (RAising Sand) -Leonard Cohen - (Ten new songs) Ισως και του Cash πριν μας αφήσει. Οι δουλειές των Springsteen & U2 δεν με άγγιξαν ιδιαίτερα. Οι όχι τόσο παλιοί αλλά ούτε και πρωτοεμφανιζόμενοι.... -Suzzane Vega - (Beauty & Crime) -Joe Henry (Scar) -Jim White (Drill a Hole…..) -Derek Trucks (Songlines) -ο σχωρεμένος ο Sean Costello (We can get together) -Manu Chao (Próxima Estación Esperanza) Και οι καινούριοι.... -Devendra Banhart (Rejoicing the hands) -Iron & Wine (The Shepherd’s Dog) -Mofro (Lochloosa) -The Black Keys (Attack & Release) -Galactic (Ruckus) -Back Door Slam (Roll Away) -Norah Jones (Come away with me) -Madeleine Peyroux (Careless Love) -Ryan Adams (Heartbreaker) -Rufus Wainwright (Poses) Να προσθέσω επίσης τo soundtrack της ταινίας (documentary που συνίσταται ανεπιφύλακτα στους ρέκτες του είδους) Deep Blues: A Musical Pilgrimage to the Crossroads που είδα τελευταία. Το blues όπως πρέπει να είναι.

Καταπληκτικός (θα διακινδύνευα και τη λέξη συγκλονιστικός) δίσκος όντως. Τα τρία πρώτα, είναι ένα κι ένα (Hope There's Someone, My Lady Story, For Today I Am A Boy). Ο Sufjan (επ' ουδενί κακός) αλλά δεν με έχει πείσει απόλυτα. Πάντως η Indie folk, alt Americana, alt country, goth folk, ή ότι άλλα ονόματα της έχουν βρει, στα 00's πρόσφερε μερικές από τις πιο φρέσκιες ιδέες/προτάσεις. Και για αυτό (και για πολλούς άλλους λόγους) θα έβαζα μέσα το σχεδόν mainstream (συγκρινόμενο με τα άλλα του genre του) Raising Sand των Alison Krauss, Robert Plant. Για τις υπόλοιπες δικές μου προτιμήσεις, αργότερα.....

Εγώ θα σε μαλώσω. Ωραίος ο ήχος αλλά με αρκετά λάθη (δεν θα στα πω γιατί τα ξέρεις ;)) Αφού το έγραψες σε κάρτα με back γιατί δεν το ξανάκανες; Η να τα διορθώσεις στα σημεία. Μη μου πεις one off και ζωντάνια και feeling κλπ κλπ. Στο γραφείο το γραψες. Βαρέθηκες; Δεν θα πρεπε. Δυόμιση λεπτά σόλο ήταν. Αντε περιμένουμε και δουλειά του γκρουπ ;) Χωρίς τεμπελιές.

Καλή Χρονιά και Χρόνια Πολλά σε όλα τα παιδιά. Μεγάλα & μικρά.

Τα γεμιστά που αναφέρθηκαν και το χασα ;

Οχι απλώς μια χαρά. Ελαφρύ, P bass με Jazz neck. Τα χει όλα και τα κάνει καλά. Λίγο ο μαγνήτης δεν με είχε πολυφτιάξει (λίγο λεπτός) αλλά μπορεί και να λέω ότι ναναι καθότι δεν είχα τον χρόνο να παίξω με τον ήχο. Το ξύλο είναι basswood αν θυμάμαι καλά και δεν παίζει κανένα ρόλο. Ειδικά το Deluxe είναι καταπληκτικό. Οπως έχω ξαναπεί και δε πα να λέτε. Ιαπωνία (και Κορέα) = εγγύηση.

Πέραν του ότι συμφωνούμε (αλλά αυτή τη φορά σε πρόλαβα καιτοι πάλι πιο αναλυτικός εσύ), η παραπάνω πρόταση είναι ιδιαίτερα σημαντική καθότι εφόσον (κατά την δική μου άποψη αλλά και του Darshan) η αποδοχή τέχνης / κουλτούρας είναι ζήτημα παιδείας και την παιδεία σε μεγάλο βαθμό την αναλαμβάνει και η πολιτεία, το ζήτημα είναι και πολιτικό.

Η αποδοχή των μη απολύτως μετρήσιμων προσλαμβανουσών (και δεν μπορώ να θεωρήσω το αποτελεσμα "μουσική" σαν ένα απόλυτα μετρήσιμο σε Hz αποτέλεσμα όταν ακόμα περισσότερο εν γένει περιέχει και το χαρακτηριστικό "χροιά") και κατ' επέκταση η επεξεργασία και ερμηνεία αυτών, είναι καθαρά κατ' εμένα θέμα εκπαίδευσης και γενικότερα έκθεσης σε συγκεκριμένης δομής ακούσματα με τα οποία πλέον είτε εξοικοιώνεται ο εγκέφαλος (όχι το αυτί) είτε έχει πιο πρόσφορο έδαφος να αποδεχτεί. Εξάλλου το αποτέλεσμα που θεωρούμε αποδεκτό είναι ένα μονοπάτι, από ένα σταυροδρόμι, που ακολουθήθηκε (καλώς ή κακώς) στο παρελθόν και πάνω στο οποίο πατήσαμε και προχωρήσαμε για να δημιουργήσουμε καινούρια σταυροδρόμια. Οι δρόμοι που ακολουθήθηκαν δεν ήταν απαραίτητα οι απόλυτα σωστοί αλλά αυτοί που κατά συνθήκην την συγκεκριμένη στιγμή θεωρήθηκαν ιδεώδεις. Ακόμα και στα θέματα της επιστήμης. Αν θυμάμαι καλά (πέρασε καιρός) αυτό ακριβώς (η αντικείμενικότητα και η υποκειμενικότητα) ήταν και το βασικό ζήτημα που πραγματευόταν (επιτυχώς largely κατ' εμέ) το βιβλίο του Piersig "Ζεν και η τέχνη της συντήρησης της μοτοσυκλέτας"

Υπάρχουν και τα Lego. http://www.noiz.gr/index.php?topic=170420.0 Αυτό που ζητάς. Με την χαρά της δημιουργίας. ;D

Τι κάνει το σαστειν στο μπάσο ; ;D Ούτε P ούτε J Πάρε ένα PJ Τα Musician style (Ibanez, Aria κλπ.) είναι neck through, έχουν sustain και προενίσχυση. Είναι βαριά, είναι όμορφα και δεν μ΄αρέσουν παικτικά (πλέον). Εκτός μιας εξαίρεσης. Αλλά περισσότερα για αυτήν σε σύντομο καιρό ;)

Οχι. Απλώς το είπες πιο γρήγορα και πιο αναλυτικά. ;D

Δεν υπάρχει καμία επιδερμικότητα στην Καντιανή θεωρία περι υποκειμενικότητας της ομορφιας (και δη αισθητικής η οποία παρεμπιπτόντως χρησιμοποιείται και στον ενικό - Aesthetic Education). Τουναντίον αποτελεί θεμελιώδη θεωρία (και την πρώτη ουσιαστική μετά τον Πλάτωνα) της Αισθητικής από την οποία είτε κατόπιν συνέπλευσαν ή διαχωρίστηκαν οι φιλόσοφοι που καταπιάστηκαν με το μεγάλο αυτό ζήτημα.* edit: Με πρόλαβε ο darshan. Γερνάω..... * Ευτυχώς κανείς τους δεν ήταν καλλιτέχνης. Από όσο ξέρω.

Δηλαδή τι έχουν οι καράφλες; >:(

Σε μιά ερώτηση παρέας "Ρε συ πλάκα μας κάνεις τώρα ; Βαλτός είσαι για να μας κάνεις κόλο εδώ μέσα;" υπάρχει και η δυνατότητα της απάντησης "Οχι ρε συ, σοβαρά μιλάω. Πες μου τι νομίζεις." Υπάρχει βέβαια και η δυνατότητα του "αυτό που σου λέω γω και όταν μιλάω να μη λες μαλακίες". Είναι θέμα επιλογής. Τώρα το θέμα της ασυλίας και ποιος την απολαμβάνει έχει συζητηθεί και απευθυνθεί σε σένα εγγράφως από δεκάδες μέλη. Αν παρατηρείς και τα threads όμως θα δεις ότι πρώτος εγώ επανηλλειμένα έχω πει ότι ο καθείς κρίνεται συνεχώς από τα εκάστοτε post του και όχι από την ηλικία, παλαιότητα κλπ κλπ. Χαίρομαι όμως που ενημερώνεσαι για τις μπυροποσίες μας. Να ρθεις καμιά φορά. Χωρίς διάθεση ειρωνίας. Συ οιδας.

Πας πίσω και διεκδικείς από τον Υπεύθυνο του Service τα δικαιώματά σου ως καταναλωτής

All mod cons ;D

Μπαααα. Θα μου επιτρέψεις να τα αφήσω όλα για την άλλη ώρα. Οταν αμφότεροι θα συμπεριφερθούμε ως κύριοι και αποδώσουμε στον συνομιλητή τα δέοντα.

α) Θα μπορούσε να το ζητήσει ο Blue. β) Για κάθε όνομα στη λίστα του Blue υπάρχει και ολόκληρο thread(s) γ) Δεν χρειάζονται οι Keepers την άδειά μας για διαγραφή δ) Καλά μας τη λες όταν λέμε ΜΑΛΑΚΙΕΣ να διορθωνόμαστε. Δύο είστε (κατ εσέ) οι αλάνθαστοι. Οι υπόλοιποι χρειζόμαστε βοήθεια. ε) Δεν μας είπες τη θέση σου για τους εικονοκλάστες (όρος που δεν με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο but who am I to argue) στ) Καλές Γιορτές.

Ωπερ και σημαίνει Δεν ξανασχολιάζω φαγητό αν δεν μάθω να μαγειρεύω Δεν ξανασχολιάζω ταινία αν δεν γίνω σκηνοθέτης Δεν ξανασχολιάζω την Πάνια αν δεν δουλέψω κακομοίρηδες στην τηλεόραση Και δεν θα το συζητήσω χρονιάρα μέρα για να κάνω την χάρη στον Ουόου να κάτσουμε να τραβιόμαστε γιατί πέταξε κάτι προκειμένου να αρχίσουμε να τρωγόμαστε ενώ αυτός κάνει χάζι ;) Kαι το Γκαμομπέαρ θα το σχολιάζω και ας μην με δείτε ποτέ βαμένο πράσινο με τα σώβρακα κι αλλοίθωρο να χοροπηδάω και να τραγουδάω με φωνή που κατάπιε ήλιο. Το κανα στα νιάτα μου. Φτάνει πια.

Ευχαριστώ Νίκο. Έβαλα και εναλλακτικό. ;D

Δεν θα υπήρχε X-Factor

<A HREF="http://www.vlioras.gr/Personal/Interests/Education/Persons/1999_12_30_Nea_Triantafyllidis.htm">Μανόλης Τριανταφυλλίδης</A>

Σε ευχαριστώ, αλλά δεν με πειράζει πλέον αγαπητή μου. Εχω μάθει να σηκώνω με στωικότητα τον σταυρό του ταλέντου μου. Μπαμπά χες τους. Ου γαριδα συ τι τσιμπούσι.

Και ποιός είναι ο blue δηλαδής; Ενας τυχάρπαστος κιθαριστάκος με κοινότυπο nick. Ασε τώρα να μην ανoίξω τον στομα μου. Είπε ο Blue και κάτι τρέχει στα γύφτικα. Κυριολεκτικά.... Καλή Χρονιά γκρινιαρόγριες ...... Όσα συννεφοκρατεί η αλεπού πετάει στην Ισπανία για κρεμάστρες; αφτό ινε;