audiokostas

How about έναν αξιοπρεπή μπασίστα ; ;D

Οι εφηβικοί ήρωες ήταν Δασκαλοθανάσης, Αράπης κι ο Ζηκογιάννης με εκείνον τον chorusάτο άταστο ήχο. Ο Φακανάς ήταν status αλλά δεν μ' άρεσαν αυτά που έπαιζε. Ο Johnny είναι τόσο μπασίστας όσο είμαι κι εγώ. ;D Αλλά είναι φιγούρα cult οπότε όλα τα υπόλοιπα στη πίσω θέση.

Ωραία. Στο δια ταύτα λοιπόν. Κατ΄αρχήν να σας απογοητέυσω. Λύση Πατάκης δεν υπάρχει. Η καθημερινή μας συμπεριφορά, η καθημερινή μας συναναστροφή και ακόμα περισσότερο ο κοινωνικός μας ακτιβισμός day after day με εμμονή και επιμονή είναι οι μόνες λύσεις. Στα όρια πάντα βέβαια του καθενός. Αλλά όχι τα όρια του καναπέ / πληκτρολογίου με την κινητικότητα μας να εκφράζεται μόνο με την πιστωτική μας με συνδρομές (άντε να δώσω και στη WWF που μαι οικολόγος) ως συγχωροχάρτια στις μεσοαστικές ψιλομορφωμένες κοινωνικές μας ενοχές.

Yes please. Δεν είναι άσπρα - μαύρα.

Εκεί βρίσκεται ένας από τους πυρήνες του ζητήματος. Η belle epoque αντιστράφηκε από την οικονομική, κοινωνική, ηθική αλλαγή που έφερε η Μικρασία. Το σκηνικό παρέμεινε. Μόλις αποφασίσω να τελειώσω με τις "παράλογες" λογικές των Λογικών που με έβαλε στη πρίζα το Logicomix, θα δω και για τον Κηπουρό. α. Τα έχουμε κάνει αλλά δεν τα έχουμε συζητήσει. β. ΕλΛηναρίαση δεν συνεπάγεται και ταυτότητα γ. Το "ποτέ" είναι μεγάλη λέξη. δ. Αρα το "άρα" σου είναι άκυρο. ε. Γιατί μας λείπει το κοινωνικό αίσθημα; Καλές οι συλλήβδην εθνικές κατακεραυνώσεις αλλά τα αίτια αναζητούνται. Teach you children well Your father's hell did slowly go by And feed them on your dreams The one they picks The one you'll know by Don't you ever ask them why If they told you, you would cry So just look at them and sigh And know they love you To γιατί δεν συζητήσαμε (πέραν του Wow) ακόμα......

Η γενική (και όχι όπως λέει ο μύθος μόνο η αστική) νεοελληνική αδιαφορία είναι κάτι που και εμένα με τρομάζει. Αλλά έχει πολλά κεφάλια. Και χρήζει συζήτησης από που απορρέει. Οχι ότι δεν υπάρχει ευρύτερη Δυτική (που γνωρίζω) κοινωνική αδιαφορία αλλά αυτή η έλλειψη ουσιαστικής συμμετοχής στην εξεύρεση και ακόμα περισσότερο στην υλοποίηση οιασδήποτε κοινής/κοινωνικής λύσης, είναι αυτό που με τρομάζει.

Ινκας, Άραβες, Μάγιας, Αιγύπτιοι, Ελληνες, Βυζαντινοί, Πέρσες. Όλοι παρήγαν πολιτισμό και χτίσαν πάνω σε (εκ προοιμίου) αιματοβαμμένες αυτοκρατορίες. Οχι πλέον. Με λογική του αποκλεισμού του βιολογικού ρατσισμού του πρώτου, είμαι (σχεδόν) σίγουρος για το δεύτερο. Μην ξεχνάς ότι η Ελληνική belle epoque του μεσοπολέμου, ήταν εκδοχή του Ευρωπαικού σεναρίου. Αλλά με πολύ καλύτερα σκηνικά. ;D +1000

b. Τα υπόλοιπα είναι θέματα ηχολήπτη / παραγωγού. Καθαρά. ΚΑλή τύχη και καλό κουράγιο. ;)

Χαιρετισμούς σε όλα τα παιδιά που κρατάνε τις bassικές μας τις αρχές ψηλά. Να μην πω ψέματα, έπαθα (άν και μπασίστας) bass overload (τα άκουσα σχεδόν όλα μονοκοπανιά σήμερα). ;D Αλλες καλές, άλλες καλύτερες. Να αξιολογήσω με λεπτομέρειες δεν έχω το σθένος. Και μόνο το κέφι και η όρεξη φτάνουν για να κάνουν τα άλλα στην άκρη. Μου άρεσε (ίσως γιατί ήταν και από το τελευταία και η ακουστική μου μνήμη είναι χρυσόψαρου) ή ηχητική και παικτική πρόταση του izzy. Ballsy Bass. Θα επανέθω όμως. Keep it up.

Οντως έχεις δίκιο. Ουτε καν τα είδα. Αλλά έχει τόσα να δεις στην Tele σου που ...........

Και προχθές συζητούσα με κάποιον φίλο για την δυνατότητα ενός αντίστοιχου σχεδιασμού κλειδιών. Δεν ήξερα ότι ήδη υπάρχουν. Thanks. Τώρα για μπάσο βέβαια δεν έχω δει κάτι αλλά αφού έγινε η αρχή......

Λοιπόν να πω και εγώ την biased ;) γνώμη μου. Κάτοχος και αναζητητής αρκετών short scale, έχω προσωπική άποψη για μερικά που αναφέρατε. Κατ' αρχήν στα λεφτά του Dean δεν υπάρχει άλλο short μπάσο που να το συναγωνίζεται. Δυνατοί μαγνήτες, βολικό μπράτσο, ελαφρύ και με χαμηλό action το κάνει όχι μόνο ένα ευκολόπαιχτο μπάσο αλλά και αξιοπρεπέστατο ηχητικά. Απόδειξη ότι δεν δίστασα να το χρησιμοποιήσω σε μερικά live μας (απόδειξη στις φωτό που έχουμε στο myspace μας). Αντίθετα με τη Εύη, εμένα με βόλεψε πολύ. Το θέμα σχήματος είναι θέμα προσωπικό. Εμένα (γνωστός για τα συντηρητικά γούστα μου) δεν με χάλασε καθόλου. Τουναντίον. Το head dive που είναι χαρακτηριστικό σε μερικά short scale, υφίσταται αλλά όχι σε δραματικό βαθμό. Του έχω βάλει flats και παρόλα αυτά το όργανο "μπιστάει". Εξαρτάται από την μουσική που παίζετε βέβαια. Οι flats έχουν πολύ πιο περιορισμένη γκάμα ήχων από τις rounds. Τα EB-0 και τα Bronco, αντίθετα με αρκετές γνώμες, τα θεώρησα....... μονοδιάστατα (για να είμαι ευγενικός ;) ) Δηλαδή δεν υπάρχουν πιο καλά short scale ; Σαφέστατα και υπάρχουν. Αλλά όχι σε αυτά τα χρήματα. Η άποψή μου πάντα......

Πάντως το RBX-360 που είχα πολυυυυ καιρό, το είχα βολευτεί/αγαπήσει πολύ. Απλώς είχε πολύ μοντέρνο σχήμα για τα γούστα μου.

Επειδή βλέπω ότι συμφωνούν πολλοί και μιλώντας για τις δικές μου προτιμήσεις, θα πω ευθαρσώς ότι όσοι δεν έχετε ακούσει ονόματα όπως Joni Mitchell, Kate Bush, David Byrne, John Mellencamp, Paul Simon, Bob Dylan, Robert Plant, Leonard Cohen, Suzzane Vega, Solomon Burke, T Bone Burnett, Joe Henry κλπ επιβάλλεται να ξεκινήσουν φροντιστήριο ;D Δεν τρέχουμε πριν περπατήσουμε σωστά. Από την άλλη βέβαια αρκετά ονόματα που ακούστηκαν εδώ της καινούριας σκηνής, μου είναι παντελώς άγνωστα. Και άμα πάμε στην hard ............. άστο. Έκαστος στο είδος του. Παρατηρήσεις α) Αυτοί οι Clap your hands σαν απομίμηση (όχι η καλύτερη) των Talking Heads μου είχαν ακουστεί. Κάνω λάθος; β) Το βινύλιο υπερτερούσε στην απολαβή της συνολικής πρότασης του καλλιτέχνη λόγω του ότι δεν υπήρχε skip. Το άκουγες όλο. Και μετά βέβαια επέλεγες αυτά που σου άρεσαν. Δεν είναι τυχαίο ότι στο βινύλιο ανακαλύπταμε και αγαπούσαμε και τραγούδια που δεν ήταν επιτυχίες ή γνωστα. Είναι προφανές ότι το attention span των νεαρών ακροατών έχει μειωθεί. γ) Δεν κατεβάζω ποτέ απομονωμένα κομμάτια. Είναι σαν να κάνω download μόνο το χαμόγελο της Τζιοκόντα από όλον τον πίνακα. Και όταν μου αρέσει το cd, δεν δέχομαι να το έχω σε οιαδήποτε συμπιεσμένη μορφή. ;)

Συγγνώμη. Επαναϊσοστάθμιση. Re-equalisation.

Ε, λογικό δεν είναι; (με την προϋπόθεση ότι γράφεις). Εάν την έχεις κλειστή (τη μπότα) ηχογραφείς "κλειστή καμπίνα". Εάν την έχεις κομμένη έχεις ανοιχτή μπάφλα. Εάν την κάνεις με το kick port έχεις bass reflex. Διαφορετικές αποκρίσεις = διαφορετικός τρόπος ηχογράφησης = re-eq. Elementary my dear Watson ;D

Καλά, δεν είναι και δραματικά τα χρήματα. Απλώς θα ήμουν επιφυλακτικός για τη χρήση του. Εχω την εντύπωση, θεωρητικά, ότι θα επιτυγχάνεται χαμηλότερη απόκριση σε βάρος της ταχύτητας. Εξαρτάται τα είδη που θα χρησιμοποιηθεί. Και βέβαια θα χρειαστεί re-eq της μπότας. Θα θελα να ακούσω ένα πάντως και να το δω με διαφορετικά κουρδίσματα.....

Η πράξη λέει ότι οι παράμετροι είναι τα Volt και τα Ampere. Αν δίνονται σταθερά και πλουσιοπάροχα (έως ορίου και αυτά ως προς τα Ampere) τα υπόλοιπα περνάνε στη σφαίρα του μύθου. ;)

Είναι να τους χαίρεσαι όταν μπορούν να λένε τέτοια πράγματα χωρίς λυθούν κάτω. Άξιος, άξιος.

Θεωρητικά, μπαταρία. Πρακτικά, τροφοδοτικό. Καλό.

Σκοπεύω. Απλώς αφήνω να φύγει η πρώτη εντύπωση. ;)

Ένα είδος εκτόνωσης (Bass Reflex port) μου φαίνεται ότι είναι περισσότερο παρά woofer. Τώρα το "κούρδισμά" του (κάθε port ρυθμίζεται κατα διάμετρο και μήκος σύμφωνα με τη συχνότητα που πρέπει να συντονίζει και τον όγκο μεγαφώνου που διαχειρίζεται), δεν ξέρω πως γίνεται. Υ.Γ. Λόγω firewall δεν μπορώ να δω το βίντεο. Και τελικά διαβάζοντας το site (πράγμα που θα έπρεπε να είχα κάνει εξαρχής), όντως το παραπάνω είναι. Με μεταβλητό port για τον συντονισμό. Τώρα για τα πλεονεκτήματα / μειονεκτήματα, μόνο να φανταστώ μπορώ, βάσει της θεωρίας των ηχείων.

Ναι, δεν διαφωνώ. Αλλά αρκετοί από αυτούς είναι πρωτίστως μουσικοί και κατ΄επέκταση παραγωγοί. Θα μου πεις, και που μπαίνει η διαχωριστική γραμμή; Ελα μου ντε και κομμάτι δύσκολο να απαντήσω. Ας πούμε ο Dave Stewart (σε ευχαριστώ που μου θύμισες γιατί τον παρέβλεψα) αν και διάσημος μουσικός, δουλεύει (και στους Eurythmics) περισσότερο ως παραγωγός. Ο Phil Collins αντιθέτως είναι μουσικός που κάνει και παραγωγές. Τέλος πάντων, όπως είπα δύσκολο να απαντηθεί. Να το παίξω βέβαια και λίγο αιρετικός και να πω ότι ποτέ μου δεν κατάλαβα την φασαρία σχετικά με τον Brian Wilson (και για να το χοντρύνω, και για τους Beach Boys).

Χωρίς να θέλω με τον τίτλο βέβαια να υπονοήσω ότι η παραγωγή δεν είναι από μόνη της μία (τινί τρόπω) καλλιτεχνική δημιουργία, θα ήθελα να σας ρωτήσω ποιούς διάσημους παραγωγούς γνωρίζετε (και σας αρέσουν), οι οποίοι έχουν και δικές τους δημιουργίες στην δισκογραφία (άρα δεν μιλάμε για Martin, Spector, Rubin κλπ). Για να κάνω την αρχή (και ορμώμενος από παράλληλο thread) να πω τους - Daniel Lanois - T Bone Burnett - Joe Henry των οποίων όχι μόνο οι παραγωγές τους αλλά και οι προσωπικές τους δουλειές μου αρέσουν πολύ. Επίσης ωραίες παραγωγές έχουν και οι -Don Was και -Mitchell Froom αλλά τα προσωπικά τους άλμπουμ δεν με ξετρελλαίνουν Υπάρχει βέβαια και ο Eno αλλά αυτός είναι κατηγορία από μόνος του. Πολύ μεγάλος. Δεν έχει ένα εύκολα προσδιορίσιμο στυλ ή μία φόρμα / πατίνα ας πούμε ώστε να πεις εύκολα μου αρέσει / δεν μου αρέσει. Αλλα θα διακινδυνεύσω να πω ότι την πλειονότητα των έργων του, δεν την ακούω με ενθουσιασμό. Ξέρετε άλλους;