audiokostas

I beg to differ

Φίλος δεν είναι όλοι σαν και μένα. Δεν γίνονται όλα τέχνη. ;D ;D

Η σεξουαλικές προτιμήσεις είναι προσωπική υπόθεση του καθενός. Είτε με ενεργητικά αγγούρια είτε με παθητικά καρπούζια.

ε ;

Thank you Ωραία, για αυτό μιλάω. Δηλαδή εσύ έχεις τη ψευδαίσθηση ότι ο επαγγελματίας μουσικός που παίζει σχεδόν καθημερινά, πρέπει να΄"αφήνεται"; Ή πιστεύεις ότι πρέπει να γίνεται κάτι τέτοιο; Ή μήπως ή μη τήρηση αυτής της προϋπόθεσης καθιστά υποδεέστερο το έργο του μουσικού; Αλλά δεν είναι της παρούσης και να μην χάνουμε τον μπούσουλα

Πέραν όμως των απαξιώσεων και των αοριστολογιών, θέσεις δεν κατατέθησαν. Και δεν μιλάω για κριτικούς αλλά για θεωρητικούς / φιλοσόφους που καταπιάστηκαν με το θέμα. Την ίδια στιγμή που σε άλλο thread αντιτίθεσαι και στην έκδοση κάποιων cd ;). Γιατί ; Για μια ακόμα φορά, τεσπά.

Προφανώς σε εκατοντάδες συγγραφείς και αρθρογράφους από τον 18ο αιώνα και μετά (για να μην πούμε και για τους προγενέστερους) οι οποίοι αναλώνουν αρκετή φαιά ουσία αναλύοντας την κριτική και την αισθητική της Μουσικής. Σε κάποιο βαθμό και δική μου. ΚΑι δεν μιλάω ποιά είναι η καλή ή η κακή αλλά ποιά θα μπορούσαν να είναι κάποια κριτήρια από τα οποία θα ξεκινούσαμε. ΚΑι όχι όπως προείπα απαραίτητα σαν ανάγκη αλλά ως αντικείμενο συζήτησης. Πιθανόν όμως να μην έχουμε το απαραίτητο υπόβαθρο για να αναπτύξουμε σοβαρά μια τέτοια συζήτηση.

Από τη στιγμή που (σχεδόν) έφυγε το βινύλιο, το θέμα εξώφυλλο μάλλον υστερεί. Εκτός και αν σας αρέσει ο φιλοτελισμός.

Πάντως και στο myspace, ένα γκρουπ που προσβλέπει σε κάτι σοβαρό, έχει ηχογραφήσει τα τραγούδια του με κάποιον ηχολήπτη, ίσως σε κάποιο στούντιο, με κάποιον ίσως παραγωγό, με ένα web designer να σχεδιάζει το site και έναν να το παρακολουθεί. Και παρόλα αυτά, τα τραγούδια παραμένουν teasers μιας πιο ολοκληρωμένης δουλειάς. Μιλάμε πάντα για γκρουπ που προσβλέπουν σε κάτι παραπέρα. ;) Το Myspace είναι για μένα ένα πιο καλαίσθητο και οικολογικό notice board με με οπτικοακουστικά attachments. Ενας από τους 61 λοιπόν κι εγώ και να πώ ότι οι μπάντες που παίζουν μπλουζ (λέμε τώρα) εν Ελλάδι είναι περισσότερες από ότι νόμιζα. Δυστυχώς οι περισσότερες χωρίς καμία ιδιαίτερη πρόταση. Σαν να είναι το 12μετρο the easy way για ένα βραδιάτικο χαρτζηλίκι. Την ερώτηση σου φίλε ierissioti μπορείς να την απευθύνεις στο Blues.gr και εκεί νομίζω ότι ίσως να σε βοηθήσουν καλύτερα.

Φίλτατε Darshan δεν αναζητώ την μονάδα μέτρησης αλλά τα κριτήρια που θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα εφαλτήριο αξιολόγησης. Θα μου πεις "και το χεις τόσο ανάγκη;". Δεν είναι θέμα ανάγκης αλλά αντικείμενο κουβέντας. Δεν ξέρω αν είναι θέμα τεμπελιάς ή οτιδήποτε άλλο, αλλά ειλικρινά δεν βρίσκω κανένα ενδιαφέρον ούτε στο "ο καθείς και τα γούστα του"΄αλλά ούτε και την συνεχή ανάλωση των συζητήσεων σε αντιθέσεις του στυλ "ναι μεν αλλά...". Ψάχνω και ζητάω θέσεις. Και δεν μιλάω για την αρχική του thread η οποία με όλο τον σεβασμό στον συμφορουμίτη, ήταν επιδερμική, αν μη τι άλλο. Μιλάω για κάποιες θέσεις. Μην λέμε τρίχες. Ολοι έχουμε πει, τι ωραίο τραγούδι, τι μάπα τραγούδι / μουσική. Δεν είμαστε η Λίτσα.com ούτε ο Φανούρης του καφενείου. Έχουμε μουσική άποψη, μπορούμε (ευελπιστώ) να αρθρώσουμε λόγο. Έστω και αν ανακυκλωνόμαστε (η αισθητική της μουσικής σε πρόσφατο thread). Δηλαδή όταν κάποιοι σας είπαν γιατί κοροιδεύεις την τραγουδίστρια του MTV με τα πολλαπλά asset και την ανύπαρκτη/ο φωνή / τραγούδι αφού αρέσει σε εκατομμύρια άλλους, δεν νοιώσατε την ανάγκη να επιχειρηματολογήσετε; Ενα πολύ πρόχειρο search μου έβγαλε μια <A HREF="http://www.unconservatory.org/articles/goodmusic.html">απόπειρα </A>παρόμοιας σταχυολόγησης κριτηρίων. Σε κάτι παρόμοιο προσέβλεπα κι εγώ.

Βάσει του Πλατωνικού ορισμού στην Πολιτεία, εννοώ ακριβώς το αντίθετο. Ο επαίων είναι ο γνώστης του αντικειμένου. Ο γευσιγνώστης δεν είναι απαραίτητα σεφ. Ο ιστορικός δεν σημαίνει ότι είναι καλός στρατηγός. Ο κριτικός κινηματογράφου δεν είναι απαραίτητα και καλός σκηνοθέτης. Ο πολιτικός συντάκτης δεν σημάινει ότι είναι καλός πολιτικός. Η εντρύφηση στο συγκεκριμένο αντικείμενο είναι αυτό που δίνει κάποιο κύρος. Ακόμα και η εξειδίκευση. Δεν θα ακούσω απαραίτητα τον ιστορικό/connoieseur της jazz να μου λέει για την ποιότητα της thrash σκηνής. Αλλά θα τον ακούσω, σχετικά με την τελευταία δουλειά του Marsalis. Όπως και θα διαβάσω το Beneath the Underdog του (μεγαλύτερου μπασίστα) Charles Mingus σεβόμενος τη γνώμη ενός μεγάλου τζαζίστα καίτοι με ελάχιστη "ανεγνωρισμένη" θεωρητική εκπαίδευση. Είναι δυνατόν να μην ακούσεις π.χ. την γνώμη της Δόμνας Σαμίου για την δημοτική μουσική, ανεξάρτητα αν είναι καλή τραγουδίστρια ή όχι ; Τώρα αν η thrash είναι καλή ή όχι, νομίζω ότι ο χρόνος και η αντοχή της σε αυτόν ίσως είναι ένα δείγμα. Ίσως επειδή έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου στη δουλειά να το διακυρήττω αλλά είμαι πεπεισμένος για αυτό (στο αντικείμενό μου τουλάχιστον). Η ποιότητα είναι μετρήσιμη. Από την στιγμή βέβαια που έχεις διακριτά κριτήρια. Το οποίο είναι και το δύσκολο. Και τα οποία προσπαθώ να εκμαιεύσω από μένα και σας. Διαφορετικά καταλήγουμε στο "έλα μωρέ, καθείς ότι γουστάρει". Το οποίο είναι αναφαίρετο δικαίωμα μεν αλλά δεν μας οδηγεί λίγο παραπέρα στο γνωστικό πεδίο.

Και όμως δίνεις δεύτερο (πιθανό) κριτήριο. Η γνώμη του επαΐοντα / γνώστη. Από εμένα είναι αποδεκτό ως επιχείρημα.

Σαν απόφθεγμα έχει πλάκα. Σαν ουσία όμως έχει και επικίνδυνες προεκτάσεις.

Μετά από 6 σελίδες thread, το μόνο δυνητικά αντικειμενικό κριτήριο που τέθηκε από μουσικούς, είναι η διαχρονικότητα. Το "γιατί μ' αρέσει εμένα", σόρρυ, αλλά για μένα, δεν παίζει..... Από την άλλη ως οπαδός της συγκεκριμενοποίησης, είμαι επιφυλακτικός στην γενικότητα του "όλα είναι σχετικά και υποκειμενικά" και θα με ενδιέφερε (honestly) να ακούσω και άλλα. Χωρίς έκθεση ιδεών παρακαλώ. Απλά και λιτά.

Γνωρίζοντας τα παραπάνω μπορείτε να καταλάβετε την αντίδραση του πρωτοετούς Έλληνα που δεν γνωρίζει την αργκώ, στην πάμπ όταν για έμμεση τράκα γυρίσαν και μου είπαν: - Fancy a fag, mate ? - Δεν λέω νόστιμος είστε αλλά λόγω νηστείας απέχω του κρέατος...

Περίπου. Το Esquier είναι σχεδόν αυτό που λες. Εξελίχθηκε σε τίτλο ευγενείας (ακόμα και σήμερα ως Esq. στα ονόματα). Το Squire (και όχι Squier) είναι γενική προσφώνηση (λαικού Λονδρέζου) κατά το Guv'nor.

Μην του τα λες απότομα είναι και μεγάλος άνθρωπος.....

Για την Αθήνα ψάχνω κάτι τέτοιο. Medium scale σε καινούριο. Και γιατί δεν τα παίρνεις ;

Τα Morel που είχα ακούσει, δεν με είχαν ξετρελλάνει. Αυτό δεν σημαίνει ότι έφταιγε το Corian. Θαθελα να δω ρελίκιασμα σε Corian .......... ;D

Η μηχανή μου δεν έχει στάλα ξύλο. Την αγαπάω πολύ. It's all in the mind. * To Corian ακούγεται ενδιαφέρον. Αν και προτιμείται στους νιπτήρες ;D * Σαφώς και κάνω πλάκα. Είναι ζωντανό υλικό και όντως και μένα μου δημιουργεί μια ζεστασιά. Οταν το βάφουνε όμως με 3 τόνους γαλάζιας ή φυστικί πολυουρεθάνης, τι "ξύλινη" ζεστασιά δημιουργεί ; Η οποία περεμπιπτόντως ακόμα να βγάλει τα medium scale για μπάσο που υπόσχεται εδώ και μήνες στο site της.

ή και επιβληθεί.... Και στο ξεσκαρτάρισμα είναι που ελοχεύει ο κίνδυνος.

Τα σώματα παλεύονται. Τα μπράτσα είναι το μανίκι (no pun intended)

Δε μ' αρέσει ο Τσαρούχης.

Να είμαι ειλικρινής το είδα μεταχείρο στον Κοράκη προ διμήνου και έτρεξα να το ξαναπιάσω κι ας με τρόμαζε το χιλιάρικο. Να πάρει και γαμώτ, δεν μου έκανε την ίδια αίσθηση. :( Και μάλλον δεν ήταν που λειπε ο Trace. Είναι που ξέρουμε πλέον (μπουχαχαχα) τι ζητάμε και θέλουμε. Που ναι τα χρόνια, ωραία χρόνια, που χα τις τρίχες στην κεφαλή....

Μία από τις εφηβικές μου ονειρώξεις. Οταν τo είχα δοκιμάσει πάνω σε έναν Trace Elliot (το 89 νομίζω) στην Αγγλία, είχα συγκινηθεί. Μιλάμε για αϋπνίες και υπολογισμούς (αν κόψω τσιγάρο, μπίρες, φαί, νερό, αέρα και σε 60 άτοκες ίσως, λες να, μπορεί.....) Δυστυχώς η λογική επεβλήθη.