audiokostas

Δε λέω βρε Evi καλά τα λες. Αλλά είπα τέρμα πια. Καμπίνα δεν ξανακουβαλάω. Οτιδήποτε πάνω από 5-6 κιλά. Ενα λαμπάτο κεφάλι σε βαλίτσα που ήταν σύνολο 11, το κατάφερνα αλλά θα το ξανασκεφτόμουν. Eloy σου λέω. Μία θήκη flight να τα χωράει όλα. Γίνεται; Κεφαλάκι αν υπάρχει η καμπίνα ή / και το πεταλάκι με DI για την κονσόλα αν δεν υπάρχει τίποτα. Αν δεν υπάρχει ούτε και PA ......... ε τότε άστο.

Εμένα οι PJ για το γυφτολούλουδο κάναν 4 μέρες. Και είναι καταπληκτικοί. Και οι blues πάνω στην partcaster του dkall, σπέρνανε. Λίγο περισσότερο output από αυτό που μου αρέσει αλλά που ξέρω γω .......

Όσο κι αν προσπάθησα τα SWR δεν τα αγάπησα. Τα markbass τα είδα. Αλλά αρχίζουν να ξεφεύγουν (οικονομικά). Τα 150 στα 8 δεν με τρελλαίνουν. Από την άλλη έχω παίξει και με Dynacord Bassking και ο ενισχυτάκος σκότωνε. ΔΕΝ ήταν όμως για slap ή thrash ;D Oταν λείπει το σίδερο από μέσα, μάλλον με βάζουν σε υποψίες αλλά το αφήνω εκεί πριν με κυνηγήσει ο Nikoubis ;D Θα τον κοιτάξω και τον Hartke. Αν μου κάτσει ο ήχος ...... ίδωμεν. Ούτε εγώ είμαι και τρομερά ευέλικτος. Για τις ευελιξίες υπάρχει η κάρτα ήχου ;)

Εν (μικρώ) μέρει έχεις δίκιο γιατί σκεφτόμουν περισσότερο την class-T και όχι D. Αλλά και τα D δεν με τρελλαίνουν αλλά όντως δεν είναι αυτό το θέμα. Τι λες για τον Hartke; Δεν τον ήξερα. Υπάρχει εδώ να τον ακούσουμε; Το class A βέβαια μάλλον είναι ψιλομούφα. Στην προνίσχυση ναι, αφού έχει και την διπλοτρίοδο. Αλλά αν ήταν όλος class A θα ήθελε 10 κιλά ψύκτρες. Παραφαίνεται λιτός......... :-\

Όπως ίσως ήδη γνωρίζετε, η κύρια μουσική μου ενασχόλησή είναι το μπάσο. Μετά από πάρα πολύ καιρό λοιπόν αποφάσισα να ανανεώσω το ενισχυτικό κομμάτι της αλυσίδας μου. Ψάχνω λοιπόν ένα κεφάλι το οποίο να έχει (με φθίνουσα προτεραιότητα) Α) Χαμηλή τιμή (για να μπορώ να το αγοράσω) Β) Μικρό βάρος (για να κουβαλιέται) Γ) Αρκετή ισχύ (για να βγάλει ένα gig (στα συνήθη λαϊβάδικα) και πρόβα Σαν μεγάφωνο θα χρησιμοποιήσω (στις πρόβες) το 15άρι Scorpion που έχει ο Peavey o ΤΚΟ που ήδη έχω (με προοπτική να αλλάξω στο άμεσο μέλλον το μεγάφωνο που έχει κουραστεί). Προς το παρόν χρησιμοποιώ το μπάσο μέσω κονσόλας αφού περάσει από το BDI21. Επειδή η καμπίνες όμως είναι ιδιοκατασκευές bass reflex (με το δεδομένο roll off της σχεδίασης) βγάζουν την πρόβα αλλά δεν είναι ήχος να σε ενθουσιάσει. Ήδη έχω δει γύρω (και κάτω από) στα 300 τον Ashdown Little Giant, τον Eden Nemesis NA320 & Warwick Profet 3.2 & 5.1. Δεν έχω ακούσει ακόμα κανέναν τους αλλά είμαι γενικώς ευνοϊκά διακείμενος στον ήχο των Eden (έχουν και FET) και μου αρέσει η κατασκευή των Warwick. Οι LG προφανώς είναι με τάξη D και τα συν αυτώ πλεονεκτήματα (βάρος) και μειονεκτήματα (πολύ στεγνά, ελλιπείς δυναμικές). Η μουσική blues rock και δεν μ’αρέσει ο μοντέρνος, λεπτός και ιδιαίτερα ευκρινής (μοντέρνος) ήχος. Θα εκτιμούσα τις απόψεις σας, είτε στους παραπάνω, είτε σε άλλες εναλλακτικές που μου διαφεύγουν.

Για αυτό και δεν μίλησα για τις παραλείψεις σου ;D

E, ναι τώρα. 6L6 για προενίσχυση; Ελεος δηλαδή. Θα μπορούσε να εννοεί 6SL7 αλλά και αυτό είναι τόσο χοντρή μόντα που αμφιβάλλω αν υπάρχει χώρος κατ΄αρχήν (octal vs διπλοτριόδου). Ασε ότι θα πρεπε να αλλάξει το κύκλωμα....... Αλλά θα επιμείνω (για τον 50άρη που γνωρίζω) ότι πρόκειται για έναν τουλάχιστον αξιοπρεπή ενισχυτή.

Και εγώ της θεωρίας "καλλιγραφίες στο κώλο της μαϊμούς θα κάνουμε ;" ήμουνα με τον 5Ε3 που είχα φτιάξει και του είχα βάλει orange. Οταν τους άλλαξε ο Γιώργης (Marillion) κατάλαβα ότι πίστευα λάθος ;)

Ναι αλλά εκεί οι Γερμανοί παίζαν στην έδρα τους. Κάτι που αναγνώριζαν οι Άγγλοι. Στο άλλο γήπεδο όμως ήταν ένα καχέκτυπο από κάτι που οι Άγγλοι το είχαν ψωμοτύρι.

Νταξει, ο γοργοδάχτυλος ο δικός μας τον είχε πάρει από τον Καγμάκη (τον 50άρη πάντα) γιατί θέλει να ακούει αυτό που παίρνει και από τον έμπορο που ξέρει ότι θα τον supportάρει (δικηγόρος γαρ). Και γύρω στα 450 τα είχα θεωρήσει πολλά. Εκείνος όχι. Δικός του ο ενισχυτής, δικά του τα λεφτά..........

Οι AVT Tribute (σαν τον 50άρη που έχει ένας εκ των κιθαριστών του γκρουπ μας) έχει δύο βασικά χαρακτηριστικά. α) Είναι με Mosfet (τα κοντινότερα στις λάμπες ολοκληρωμένα) και β) είναι κατασκευασμένος Αγγλία. ΚΑι ως γνωστόν οι Αγγλοι ήταν (και παραμένουν) λάτρεις και μάστορες στα Mosfet (τιθασεύουν τις ταλαντώσεις τους και αναδεικνύουν την γραμμικότητά τους). Νομίζω ότι και είναι οι μόνοι που τα χρησιμοποιούν ευρέως ακόμα. Πάντως ο 50άρης καινούριος είναι μάλλον τσιμπημένος σε σχέση με αυτά που μπορείς λυχνιακά (άντε πάλι) να αγοράσεις. Αλλά στη σωστή τιμή είναι ένας αρκετά καλός ενισχυτής. Δεν είμαι σίγουρος τι θα μπορούσες να επιτύχεις με καλύτερη λαμπίτσα (δεν θα αλλάξει και το σύμπαν με μία διπλοτρίοδο στην προενίσχυση) και ένα καλύτερο μεγάφωνο (το οποίο δεν μου φαίνεται καθόλου άσχημο) Πάντως τον θεωρώ έναν πάρα πολύ καλό allrounder με λογικό βάρος, αρκετές ευκολίες, σοβαρές εντάσεις (για ss πάντα ;) ) και γλυκό ήχο........ για ss. Αναλόγως και τις προτεραιότητες που έχετε, θα έλεγα ότι συνίσταται κιόλας.

Υπάρχει η προσέγγιση του α) βάζω ότι έχω κι αμα λειτουργήσει με το καλό του αλλάζω τα ματάκια, υπάρχει και το β) αφού το κάνω να το κάνω όσο καλύτερο γίνεται. Το καθένα έχει τα υπέρ και τα κατά του. Οι orange δεν είναι ότι καλύτερο αλλά την κάνουν την δουλειά τους. Συ οιδας.

http://www.zzounds.com/item--GIBLPAH http://www.jvguitars.com/images/GHDC...FF%20314.jpg

Η απάντηση η δική μου δόθηκε εμμέσως. Το μέσον δεν αλλάζει την μουσική καταλυτικά. Ο τρόπος ακρόασης έχει αλλάξει αλλά από την άλλη και οι δεκάδες παράμετροι γύρω από την ακρόαση (χρόνος, ρυθμοί, τεχνολογία). Από την στιγμη κιόλας που εδώ είμαστε ένα φόρουμ που αποτελείται κατά βάση από ανθρώπου που πρωτογενώς παράγουν την μουσική και τα περί αυτής παραγωγής συμπαρομαρτούμενα και όχι ένα φόρουμ που ασχολείται με την αναπαραγωγή, έχω την εντύπωση ότι η απάντηση είναι μάλλον περιττή. Για να μην πούμε ότι δεν είναι και άριστα διατυπωμένο. Εν κατακλείδι .... Ναι επιρρεάζει, ναι πρέπει να εστιάζουμε στη μουσική.

Για αυτό είναι οι φίλοι Νικο. Να απαλάσσουν τα βάρη των φίλων τους. Φίλος, έχεις pm ;D Το είπα πρώτος και δεν το ξαναλέω. Αλλά ειδικά Blue Note είναι για βινύλιο. Για πολλούς λόγους (αν όχι για όλους). Ενας είναι και αυτός σε μεγάλο φορμά

Βάλτο στη κατσαρόλα να το ακούσεις. Εκει είναι έγκυρο.

Να σαι καλά ;D Θα το κοιτάξω. Επ΄ευκαιρία, θα πετάξω και τις 300Β γιατί παρουσιάζουν μεγάλη παραμόρφωση. Μόνο για συναίσθημα δεν μίλησα.... Το κλεισες σωστά. Αντε γιατί μας πρήξαν με τα βινύλια, λάμπες και άλλους αναχρονισμούς. - ....μω τα κομπρεσέρ. ;D Ασε που ο ζωγραφικός πίνακας δεν είναι το ίδιο σε γραμματόσημο.

Οι συζητήσεις (τεκμηριωμένες και μη) σχετικά με βινύλιο vs cd που έχω διαβάσει / ακούσει ξεπερνούν κατά πολύ το άθροισμα (fender/LP) + (rosewood/maple) μαζί. Δεν θα την κάνω εδώ. Ούτε κατ' ιδέαν. Επιμένω όμως στην άποψή μου (όταν money is no object) και υπάρχει ΚΑΙ γνώση. Και θα συνεχίσω να ακούω από DVD καθημερινά. Αλλά όταν όπως χθές το βραδάκι βάλαμε λίγο malt στο σπίτι του dkall, το cd* σταμάτησε να παίζει για χάρη του πικάπ* ...... ;) *αμφότερα reference. Believe you me ;)

Ειπώθηκε πιο πάνω. Διαφορετικοί τρόποι ζωής πλέον. Προσωπικές Εικόνες........ Μαζεύω ότι περίσσεψε από το χαρτζηλίκι ή ότι είχαν μείνει από τις δουλειές του ποδαριού και δεν τα χα φάει ήδη τσιγαρομπυροσουβλάκια (με σειρά φθίνουσας σημασίας). Κατέβαινα κέντρο. Εκεί επισκεπτόμουν τα διαφορα noiz forums. Αναλόγως σε ποιά θεματική ενότητα του forum ήθελα, πήγαινα και Happening, Pop Eleven, Jazz+Rock κλπ κλπ και μετά από κανα δίωρο κουβέντας έπαιρνα και κανα δύο βινίλια. Μετά προσωπικά είχα και το χούι να πηγαίνω προς Σόλωνος μεριά (αν και μου άρεσε πολύ το Χνάρι στη Κιάφας) να πάρω και ένα βιβλίο. Μετά στο τέρμα λεωφορείων στην Ακαδημίας. Μέχρι να φτάσω σπίτι, λίγες κλεφτές ματιές στο βιβλίο. Σπίτι πλέον ανεβαίνω στη καβάντζα του πλυσταριού και φτιάχνω καφέ. Ανοίγω το βινύλιο, βάζω βελόνα επάνω και ακούω ρουφώντας το εξώφυλλο / εσώφυλλο / δίσκο / καφέ. Skip ή ffwd δεν υπάρχει, οπότε τα ακούω όλα, τα διαβάζω όλα. Σηκώνομαι άμα πηδάει ή να αλλάξω πλευρά δίσκου. Η ποιότητα του ήχου άστα να πάνε. Είμαι ο πρώτος που θα πω ότι ένα καλά στημένο, καλό πικάπ με καλή και καλοστημένη κεφαλή και σωστό phono stage τρώει για branch (sic) οποιοδήποτε cd/dvd ανά πάσα στιγμή. Αν νομίζετε όμως ότι το setup της κιθάρας είναι δύσκολη υπόθεση καλύτερα να αφήσετε το στήσιμο του πικάπ. Ασε δε το κόστος του συστήματος. Και βέβαια εκείνη την εποχή / ηλικία, τι μας λες τώρα αφού το πικάπ γυρνάει και η βελόνα διαβάζει. Και ανάλογα, το απόγευμα με τα άλλα ρεμάλια ή καταριόμαστε τον καραγκιόζη στο Π&Ρ / ΝΜΕ ή ότι άλλο, που έγραφε υπερθετικά για τη μούφα που σελωθήκαμε ή να εκθειάζουμε τη μαγκιά μας που πετύχαμε με το καλό γούστο και την διορατικότητά μας τη δισκάρα της δεκαετίας. Τώρα πλέον αφού χρέωσα την πιστωτική μου με το όνομα ενός ιντερνετικού μαγαζιού, ο ταχυδρόμος μου φέρνει το cd που επέλεξα να αγοράσω μετά από γρήγορο preview που έκανα με (οκ παράνομο) download. Βέβαια, κάποια Σάββατα, πριν ξυπνήσει καλά η Αθήνα, θα με βρείτε στο κέντρο / Μοναστηράκι σαν junky να μυρίζω τον χρόνο σε βινυλιακά καταγώγια. Και στην κλασσική έχει απίστευτες ευκαιρίες. Για πείτε μου. Είναι το ίδιο; Δεν αλλάζει ο τρόπος αντίληψης της μουσικής αλλάζοντας τον τρόπο πρόσληψής της; Δεν μιλάω για καλύτερο. Μιλάω για διαφορετικό.

Και μιας και έγινε και η αναφορά στο όνομά μου να πω την θέση μου σχετικά με το ζήτημα. Δεν ένιωσα ιδιαίτερα άνετα (επ' ουδενί προσβεβλημένος) όταν ο bloody στην συζήτηση για "την καλή μουσική" με παρέπεμψε σε βιβλία ή όπως έκανε στο παρόν thread προτείνει φιλοσοφικά fora. Καταλαβαίνω ότι εξέφρασε στη παρούσα (του thread) φάση ευγενικώς πλήν σαφώς μια απάντηση του "άμα δε σ' αρέσει πάε ψάξ αλλού". Τις δυνατότητες άλλων πηγών ή ερεθισμάτων, δόξα τω Θεώ μετά τόσα χρόνια χρήσης του νετ και των βιβλιοθηκών, της γνωρίζω. Και δεν ήθελα απαντήσεις ετοιματζίδικες. Ήθελα να συζητήσουμε πως μπορεί να προσδιοριστεί αντικειμενικά η απλή έκφραση "ωραία μουσικούλα ρε φίλε" ή το "βλακείες ακούς πάλι;". Ήθελα να προσδιορίσουμε ποιοί παράγοντες/κριτήρια μας ωθούν σε τέτοιες αξιολογήσεις. Κάτι αν όχι απαραίτητο, τουλάχιστον σημαντικό σε ένα μουσικό φόρουμ. Δεν αρκούμαι, όπως είπα και σε pm σε συμφορουμίτες, στην Αμερικάνικη σχολή των 70's "If I like it, then it is art for me". Δεν μπορώ να θεωρήσω την τέχνη κάτι καθαρά υποκειμενικό και απροσδιόριστο αφημένο στο έλεος του προσωπικού θυμικού. Δεν ζήτησα φιλοσοφική συζήτηση αν και δεν βλέπω κάτι μεμπτό σε μια τέτοια απόπειρα. Πιστεύω ότι υπάρχουν αρκετοί που μπορούν να συμμετάσχουν σε κάτι τέτοιο. Μιλάμε για τόσα, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και για αυτό. Ούτε ήθελα να ηγηθώ, ούτε να επιβάλλω. Να συμμετέχω ήθελα. Προφανώς δεν ήταν η ώρα, δεν υπήρχε διάθεση υπήρξε και στον αέρα ένα "ώωωχου ρε φίλε" (κατανοητόν), whatever, έπεσε στη λήθη. Δεν θα πω ότι δεν ένιωσα μια βραχείας διάρκειας απογοήτευση. Όπως όταν στο καφενείο που κανείς δεν θέλει να ανοίξει την κουβέντα που θες. Αλλά στο τραπέζι θα ξανάρθει. Γιατί μας απασχολεί. Δεδομένο. Και ελπίζω να είναι δεδομένο. Γιατί φοβάμαι να πιστεύω το αντίθετο. Αντιλαμβάνομαι πολύ καλά τι λέει και τι εννοεί ο Wow και εν μέρει συμφωνώ αλλά ως διάφορος στην προσέγγιση (του) των πραγμάτων δεν θα αγνοήσω τους συμφορουμίτες που καταθέτουν σκεπτόμενοι με συνέχεια και συνέπεια και δεν θα απέχω και ούτε πιστεύω (επί του παρόντος) στην Γκαντική στάση. Κάτι τέτοιο ίσως χειροτερεύει και τα πράγματα. Ασε που μ αρέσει και περιστασιακός χαβαλές ;D Από την άλλη είμαι (σε σχέση με τον Wow πάντα) και νέο μέλος οπότε οι ανοχές / αντοχές / ενθουσιασμός είναι μεγαλύτερος. Σε 5-6 χρόνια (καλά να μαστε) πιθανόν να βλέπω τα post αυτά και να μειδιώ. Το σίγουρο όμως είναι ότι επειδή σε αυτό το καφενείο έχω κάνει (δια ζώσης) αρκετούς καινούριους φίλους, δεν νοιώθω μόνος. Ενίοτε ξυνισμένος. But that's just me. ;) Παρόλα αυτά, σε ευχαριστώ Wow (καίτοι ακόμα προτιμώ το Eye)

Ε, καμιά φορά μπερδευόμαστε και μεις.Σχώρα μας. Υποθέσαμε όμως ότι αφού δεν ανέφερε την κεφαλή της βελόνας ο φίλος, εννοούσε κεφαλή. Οι Grado, καθότι κινητού σιδήρου (και όχι μαγνήτη), σε μερικά πικάπ παρουσιάζουν προβλήματα humming.

Denon DL-110 ή 160. Εγγύηση. Υπάρχει και η Ortofon Red Και στις Audio Technica θα βρεις κάτι. Κοιτα και Ebay. Μόνο καινούριες. ;) Σοβαρομιλάς ;

Επειδή είμαι καλό και ευγενικό παιδί, θα πω ότι απλώς βαρέθηκα να ακούω για την a priori "υποκειμενικότητα" της τέχνης. Ως θεμέλιο κάθε συζήτησης. Ειδικά όταν υπάρχει μια τεράστια βιβλιογραφία (που αγνοούμε ;) ) η οποία πραγματεύεται και το αντίθετο.

H τέχνη είναι statement Αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε statement είναι τέχνη. Πω ρε τι είπα. Ζαλίστηκα και πάω για ύπνο.....

Τώρα αν θεωρήσουμε το ροκοκό abstract ............. Και έχει δείγματα τέχνης.