H αρμονική παρμόρφωση που όντως βρίσκεται (και σε σχεδόν υψηλά επίπεδα) στο βινύλιο υφίσταται σχεδόν εξ' ολοκλήρου στην δεύτερη (άρτια) αρμονική (όπως συμβαίνει και στις τριόδους σε καθαρή τάξη Α) συμβάλλοντας στην ευφωνικότητα και στην αποδεκτή γλύκα / ζεστασιά, αντίθετα με το CD το οποίο (στις καλές του υλοποιήσεις) παράγει μεν λιγότερες παραμορφώσεις αλλά σε περιττές αρμονικές. Τώρα, τι θέλει να κάνει trade off ο καθένας, είναι δική του υπόθεση.
Εγώ, όπως ανέφερα ακαι στην αρχή, έχω ένα πλήρως λαμπάτο diy σύστημα (pro με 6922, monoblock 300Β, crossoverless fullrange ηχεία, με diy πικάπ με phono διακριτών opamps -έχω και λαμπάτο αλλά παραπάει - και ένα άσχημα πειραγμένο CD-80). Όλα τα παραπάνω με θεμελιώδη ελαττώματα αλλά με πολύ συγκεκριμένα αξεπέραστα προτερήματα.
Άρα εκ προοιμίου δείχνω προς τα που κλίνουν οι επιλογές μου. Συνειδητές και με κόπο (από την στιγμή που δεν υπάρχει το χρήμα) επιλεγμένες. Δεν μιλάω ελαφρά τη καρδία ούτε αφήνω (όσο συνειδητά μπορώ βέβαια) το συναίσθημα να επηρρεάσει την ακουστική μου κρίση.
Ναι, πικάπ θα είχα ακόμα και αν δεν μου άρεσε ο ήχος γιατί όντως είμαι συναισθηματικά δεμένος και έχω και 2000 δίσκους. Αλλά ΔΕΝ θα επέμενα ότι ΕΜΕΝΑ μου αρέσει περισσότερο ο ήχος του βινυλίου σε σχέση με το CD (το τονίζω το συγκεκριμένο format) υπό τις προϋποθέσεις που ανέφερα, αν δεν ήμουν πεπεισμένος για αυτό.
Έχω ακούσει συστήματα εκατομμυρίων και έχω τριγυρίσει (αντίθετα με πολλούς που τον κατηγορούν χωρίς να τον ξέρουν) μέσα και γύρω από τον μαγικό και σε μεγάλο βαθμό ψεύτικο κόσμο του high (έως και ultra high :P) end. Δεν ασχολούμαι πλέον τόσο έντονα χωρίς να τον αγνοώ.
Ναι, χρυσά αυτιά και μάτια και γλώσσες και μύτες υπάρχουν. Και εκεί έξω και εδώ μέσα(και στον επαγγελματικό κόσμο χρυσοπληρώνονται). Το αν δεν αφορούν κάποιους από μας είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.
Δεν θα μπώ καν στον κόπο να αρχίσω για πριονωτές, τραπεζοειδείς, ικανότητες των dac, correction αλγόριθμος vs actual ανάγνωσης (με το εγγενές σφάλμα της κυκλικότητας), ποιότητα κοπής, ποιότητα transport, δυναμικές, , , , και ούτε θα ειρωνευτώ τις ακουστικές ικανότητες / δυνατότητες επιλογές του καθενός και δεν θα κάτσω να πω κάθε φανατικό του ψηφιακού ήχου (ειρήσθω εν παρόδω, έχω και δικό μου diy ολοκληρωμένο -passive pre - ψηφιακό ενισχυτή) κουφάλογο και αποπαίδι του boom box.
Αυτό φωνάζω τόση ώρα.
Ο καθείς με τις επιλογές του. Φτάνει να είναι συνειδητές και μετά από (κριτική) επιλογή.
Και ναι, σε επισκέψεις που θα πάω ή με φίλους που θα αράξω "ένα ουισκάκι" θα ζητήσω και μια χαρά θα είμαι.
Οταν κάτσω να ηρεμήσω όμως και να με ανταμείψω, θα ζητήσω να μου βάλω ένα συγκεκριμένο malt. Γιατί ξέρω πως αυτό θέλω.