Δεν διαφωνώ, μια δόση (της δικής μου) αλήθειας υπάρχει σε όλα αυτά που λέτε.
Ο Τζιμάκος ήταν ένα μεγάλο κεφάλαιο της μικρής πονεμένης ιστορίας που λέγεται Ελληνικό ροκ (με όσους αποδέχονται την ύπαρξη κάτι τέτοιου). Αντέδρασε σε μια τελματωμένη μουσική κατάσταση και δημιούργησε κάτι διαφορετικό. Τώρα αν ήταν ματσό άρα εκ του ασφαλούς σατύριζε, ποσώς με ενδιαφέρει. Δηλαδή τα χει και συμβιβάζεται είναι Λάκης, τα χει και αντιτίθεται μας κοροϊδεύει.
Άρα, να τα δώσει και να πεινάσει για να δεχτούμε την σάτιρά του στο στερεοφωνικό απ τον καναπέ του σαλονιού μας χωρίς ενοχές ;
Δεν είναι έτσι ακριβώς αλλά πάμε παρακάτω.
Ο Τζιμάκος είχε τους πολλαπλούς ρόλους του leader/τραγουδιστή μιας ξεχωριστής (πολύ καλής) μπάντας, του στιχουργού (από τους καλύτερους αν όχι ο -μακράν- καλύτερος στο είδος του), performer (ίσως o καλύτερος από τους 2-3 πραγματικούς νεότερους stand up κωμικούς που είχε ποτέ η Ελλάδα και δεν συμπεριλαμβάνω Λαζόπουλο με τίποτα).
Και λόγω ταλέντου, κουλτούρας και αναμφισβήτητης ευφυϊας τα κατάφερνε πολύ καλά σε όλους τους τομείς. Δεν μπορώ να σκεφτώ πολλούς τέτοιους εν Ελλάδι (και εξωτερικό for that matter).
Φαίνεται (ειδικά μετά την καρδιά), οι λογαριασμοί άρχισαν να φουσκώνουν και αρχίσαν οι παραστάσεις με ξαναζεσταμένα και πρόχειρα αστεία, με προεμφανίσεις σε κανάλια και ραδιόφωνα για την διαφήμιση του show απαντώντας στις στημένες ερωτήσεις των γνωστών τηλεπαρουσιαστών με ατάκες από παρλάτες της σεζόν, η χρέωση με τα μπουκάλια και τους ξηρούς καρποί, κλείσιμο στα τραπέζια και τα τζιπάκια με τις γουνάτες κυρίες.
Και καλά κάνει και λογαριασμό δεν μου δίνει (ούτε και πρόκειται να του τον πληρώσω) και ο καθείς με τις επιλογές / προτεραιότητές του.
Απλώς δεν είναι ο Τζιμάκος της εφηβείας μου.
Βέβαια ούτε εγώ είμαι ο Κώστας της εφηβείας μου.
Αλλάξανε τα πράγματα, άλλαξαν τα αυτιά μου, άλλαξε και η βαρύτητα του λόγου του.
Από την άλλη, ο Τζιμάκος ποτέ δεν είχε, και καλώς έπραττε ως καλλιτέχνης αυτής της μορφής, άμεση ή συγκεκριμένη πολιτική τοποθέτηση.
Και πιστέψτε με όταν λέω ότι κάτι τέτοιο, επ' ουδενί δεν του λείπει.
"Κρίμα", θα ξαναπώ.
Γιατί μπορούσε καλύτερα;
Γιατί πιστεύω ότι μπορούσε καλύτερα;
Γιατί "τόλμησε" να μείνει εκεί και να μας θυμίζει οτι μεγαλώσαμε και "κάτσαμε";
Γιατί μας έδειξε ότι οι εφηβικοί μας ήρωες είναι και αυτοί ευάλωτοι στα καθημερινά προβλήματα του ζειν;
Γιατί όντως το "τραβάει" ανέμπνευστα για λίγα εισιτήρια παραπάνω;
'Ισως γιατί με μία λέξη αποποιούμαι τα παραπάνω ερωτήματα;