Εκτός κι αν πρόκειται για Έλληνες. ;D
Χων Βαϊνέ. Με είχε προβληματίσει όταν το είχα πρωτακούσει.
Επειδή έχω ζήσει καιρό έξω (και στην Ισπανία) και είμαι παθών του (Γερμανικού, Γαλλικού, Ισπανικού) φαινομένου (για να δεις ταινία όπως πρέπει στη Μαδρίτη πρέπει να πας στα ειδικά σινεμά version original αλλιώς ... πάπαλα) πιστεύω ότι είναι άξιο συζήτησης. Ξέρω τα πλεονεκτήματα της αυθεντικής θέασης του οιουδήποτε έργου (τέχνης ή μη) αλλά ίσως υπάρχουν και μειονεκτήματα.
Βρισκόμενοι σε μία μόνιμη κατάσταση παράνοιας ως λαός, παίζει να είμαστε και οι μόνοι στην Ευρώπη που απορροφούμε τόσο έντονα το ξένο (βλ. Αγγλοσαξωνικό) στοιχείο (με μία εξαίρεση που δεν θ αναφέρω ;) ) και ταυτόχρονα ξενόφοβοι που καταφεύγουν στο σφιχταγκάλιασμα (συνήθως ευτελών) εκφάνσεων της (υποτίθεται) Ελληνικής μουσικής.
Αλλά τα χουμε ξαναπεί αυτά, δεν τα χουμε πει ;