Προφανώς ο Springsteen είναι απλά τεράστιος και μοναδικός και όποιος το αμφισβητεί αυτό, δεν ακούει σύγχρονη Δυτική μουσική, τελεία και παύλα.
To Nebraska, σίγουρα δεν είναι το καλύτερο άλμπουμ του, αλλά είναι αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση. Και αυτό γιατί, στην εφηβική μου ηλικία όντας, όπως όλοι οι έφηβοι, έντονα δεκτικός ή αρνητικός, έρχεται ένας από τους πιο αγαπημένους μου καλλιτέχνες και μου λέει: "Εχεις κάτι να πεις; Ε τότε το μόνο που χρειάζεσαι, είναι μια ακουστική".
Ο δίσκος είναι πανκ. Μια ακουστική (αν θυμάμαι στο Open ... έχει ηλεκτρική) και ηχογράφηση στο σπίτι και η θεματολογία γεμάτη καταραμένους ήρωες που βαδίζουν μοιρολατρικά/αδιάφορα/με συνέπεια και χωρίς καμία μετάνοια στο αδιέξοδο τους και στις πράξεις που από νωρίς τους έταξαν οι θεοί των Badlands. Ένας Cash on steroids. Θα μπορούσα να αρχίσω να κάνω quote στίχους αλλά πλην ενός, ίσως δύο, τραγουδιών, τα υπόλοιπα έχουν γίνει τατουάζ στον εγκέφαλό μου εξ' ολοκλήρου, οπότε δεν θα κουράσω. Υπάρχουν διαθέσιμα εξάλλου. ;)
Τεράστιος δίσκος και προς Θεού ΔΕΝ συνίσταται για καλοκαιρινό Κυριακάτικο πρωϊνό. ;)
Με τις καλημέρες μου..........