audiokostas

Μπαα. Αρκετά παραπάνω. Θα εκπλαγείς. Και το ebay ειδικά .. Αλλά να μη λέω μπούρδες. Έχω καιρό να αγοράσω. Να πω ότι προσωπικά θεωρώ διαφορετικά ζητήματα την αδιαμφισβήτητη κατοχύρωση της πνευματικής ιδιοκτησίας και την εμπορική εκμετάλλευση αυτής. Τουλάχιστον αυτό μου είπαν από την ΚΟΒ μου να πω.....

Δεν πειράζει.... Στην ηλικία μας η όραση δικαιολογείται να μας προδίδει. ;D Από την άλλη η γραφικότητα βλέπω είναι δύσκολο να αποφευχθεί........

Η σχηματική απλοποίηση σύνθετων ζητημάτων και ταυτόχρονα ο αφορισμός των συμμετεχόντων στη κουβέντα μέσω της παραποίησης των ειωθέντων τους, καίτοι προσφιλής τακτική, ουδέποτε δεν υπήρξε για μένα σοβαρό επιχείρημα. ;D ;) 8) Δεν έχω ταμπακέρα.

Εξαρτάται ποιό CD της Blue Note...... Σε βινύλιο Blue Note (ο ήχος προς σύγκριση ;D και με μεγαλύτερο κόστος σε δημιουργία, διανομή, αποθήκευση, damaged stock από το CD άρα και - θα έπρεπε - ακριβότερο) ΔΕΝ κάνουν €5 με την καμία. ;) Ενα μπράβο στον κυρ Σπάη που βλέπει τα ίδια που είδα κι εγώ.

Επειδή είσαι φίλος καλός και είν' και καλοκαίρι, δεν πρόκειται να μαλώσω μαζί σου ........................ φλώρε. ;D

E, είπα να μην πω ...... Πόσες καινούριες δουλειές έψαχνα, κάτω από 15άρι στην καλύτερη και αν υπήρχαν, δεν έπεφταν. Τώρα επανεκδόσεις του Miles σκοτίστηκα. Ότι δικό του θέλω, το χω ήδη βινύλιο. Τα 4€ των Bay City Rollers & των Monkees, όπως και των λαϊκών, δεν με νοιάζουν ........

Μιλάω για το παράνομο. Εάν έχεις δει ποτέ από που προέρχεται η συντριπτική πλειονότητα των ip των peers / seeders που κάνουν παράνομο downloading; Από την άλλη βέβαια, είναι η δεν είναι αισχρό όταν οι δισκογραφικές χρεώνουν για download με την άθλια ποιότητα ήχου (χωρίς το έξοδο του φυσικού προϊόντος) κόστος δυσανάλογο των εξόδων τους; Οι πωλήσεις δεν μειώθηκαν δραματικά και είναι διαπιστωμένο. Όσο για τις τιμωρίες, πολύ θα ήθελα να δω πραγματικά στοιχεία σε ποσόστωση χρήσης και όχι τα πυροτεχνήματα που μια στο τόσο δημοσιεύονται. Αυτό επίσης χρήζει μεγάλης συζήτησης. Οχι αμφισβήτησης. Τι θα γινόταν όμως εφόσον οι δισκογραφικές παρείχαν καλυτερης ποιότητας υλικό σε μειωμένη τιμή; Τι θα γινόταν εάν υπήρχε και η εναλλακτική προσφοράς βασικού προϊόντος (περίπου σαν και αυτό που αγοράζουμε) χωρίς την υπερβολική χρέωση; Αλλά χωρίς διανομή, με αθλιας ποιότητας cd και μίνιμαλ εκτυπώσεις χειρίστου είδους να ζητάς 20άρικο, μάλλον έλκεις το "κακό". To θέμα "μαύρος με CD" και internet penetration rate ανα χώρα, θα μπορούσε να συζητηθεί. ;) Σαφώς βέβαια και είναι απαράδεκτο θέαμα και γελιοποίηση του νόμου. Και ζούμε τόσες πολλές στην απλή καθημερινότητά μας...... Συμφωνώ.

Μα συζητώ για το πολύ συγκεκριμένο ζήτημα. Η πειρατεία, όπως αποδεικνύουν αρκετές μελέτες ("The Effect of File Sharing on Record Sales, An Empirical Analysis" των Oberholzer & Strumpf αλλά και οι έρευνες του Aram Sinnreich της JupiterResearch) υπάρχει πιθανότητα να ΜΗΝ επιρρεάζει τις πωλήσεις (ίσως και το αντίθετο). Εξάλλου, στην τελευταία σελίδα της - πρώτης - έρευνας, θα δείτε ότι η Γη της Επαγγελίας είναι πρωταθλήτρια στο downloading και όπως γνωρίζετε αυτοί που "πλήττονται" περισσότερο είναι οι μεγάλοι αστέρες του μουσικού στερεώματος της. Εάν πιστεύετε βέβαια ότι τα έσοδά τους είναι μειωμένα, πάσο. Και ζητώ συγγνώμη από τον Σκάντζο που για αλλού ξεκίνησε και αλλού το πήγαμε. Συνεπικουρούντος εμού.

Αρα μιλάμε για την δισκογραφία και τις πωλήσεις δίσκων / cd που, έχω την εντύπωση και ίσως κάνω λάθος, στην χώρα μας εγγενώς δεν μπορούν να αποτελέσουν βασικό εισόδημα για τον μουσικό. Αρα μιλώντας για "μουσική βιομηχανία" μιλάμε για δισκογραφικές. Δεν αναφερόμαστε στην ευμάρεια της μουσικής δημιουργίας καθεαυατή. Σωστά;

Μετά από 10ετή ενεργό ρόλο στην συγκεκριμένη εταιρεία (και Ελλάδος και Αγγλίας) που ανέφερα, δεν παραπληροφορώ κανένα. Μπορείς να επεκταθείς σε παρακαλώ ;

Που να πάρει ........ Κάπου έχω χάσει της σημειώσεις μου από το προπέρσινο φεστιβαλ τέχνης στην Αυστρία (Graz αν δεν απατώμαι) σχετικά με πολλές συζητήσεις με εκτεταμένη επιχειρηματολογία πάνω στο αντικείμενο "Τέχνη και Πνευματικά Δικαιώματα" αμφοτέρων πλευρών (ναι, και στις προηγμένες χώρες υπάρχουν υπέρμαχοι τις ελεύθερης και μη εκμεταλλεύσιμης διακίνησης της τέχνης). Αλλά επειδή βαριέμαι ασύστολα της επιχειρηματολογίες του στυλ "εμείς οι Ούννοι και φτωχοί τω πνεύματι φραπεδοεφευρέτες and good for nothing else βδέλες της γης" δεν θα τις ψάξω άλλο μιας και δεν είναι σωστό να χαλάσουμε την συγκεκριμένη περιοδικότητα, ένταση και έκφραση των τοποθετήσεων πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα. Ευτυχώς πάντως που η ΙΒΜ προτίμησε το Open Architecture τότε. Κακό του κεφαλιού της, καλό όμως για εμάς.

Άκου κουλέ τυχάρπαστε, τα κομμάτια αυτά τα γράφω στη χέστρα μεθυσμένος ενώ λύνω sudoku και σκαλίζω τη μύτη μου. Επειδή είμαι όμως πολύ υπεράνω, θα ασχοληθώ και θα σου πω τα βασικά σου λάθη: α) Το κόντρα ride έπρεπε να χει εξέχουσα θέση στο ρεφρεν. Όχι εξαφανισμένο. β) Το μόνιμο πρόβλημα που χεις με το μπάσο επαναλαμβάνεται και εδώ αλλά μη σε νοιάζει, θα το λύσουμε. γ) Στο σόλο για την έμφαση θα μπαινα σε τρίτη της τονικής (μπούρδες λέω αλλά και καλά πουλάω μούρη ότι ξέρω τι μου γίνεται) δ) Εκείνο το hammond θα το σολάρεις ή ντρέπεσαι; ε) Βάλε τις φωνές πιο πάνω στο 4:40 να φανεί το κρεσέντο. Γενικά, για bagkground μουσική στις απογευματινές ώρες των ΚΑΠΗ Καβάλας είναι καλό. Σε βινύλιο θα τα βγάλεις. Και το θέλω με αυτόγραφο. Αντε να παίξεις τώρα μπας και μάθεις τίποτα......... Υ.Γ. Στο 200% που την πας τη φωνή, δε σε ενοχλεί στο τέλος ρε συ στο λαιμό;

Μια χαρά. Μπράβο παιδιά. Και όργανα και φωνή και δέσιμο. Μου αρέσατε. Αν σου πω ότι με του Kravitz μου αρέσατε περισσότερο ; Ένα (σημαντικό) ζητηματάκι μόνο. Δεν τα κάνατε δικά σας. ;) Αλλά σιγά σιγά........

Και το latency δεν φτιάχνεται με τίποτα. Κάτι δεν κάνω καλά ......

Φανό; Αλλιώς πρέπει να έχει και audiophile o Τζωρτζάκης στον Πειραιά (Mtz Audio). Και κάπου στην Αθήνα κέντρο αλλά θυμάμαι να πάω και όχι δρόμο (στα ταχυδρομεία κοντά στην Ομόνοια)

100uf 500V και δεν βρίσκεις; Που έψαξες;

Καλές ηχογραφήσεις. Πολύ καλή κάρτα. Την έχω και εγώ. Και στα XP λειτουργούσε άψογα. Και μετά ο παπάρας πήγα κι έβαλα τα 7άρια, ..μώ την αναβάθμισή μου.

Πως θα μάθω να παίζω ενώ τραγουδάω ;

Οκ, αυτό είναι δεδομένο αλλά ως ένα βαθμό. Η ηχογράφηση και η τεχνολογία αυτής δεν αλλάζει το περιεχόμενο της μουσικής αλλά την παρουσίασή της. Αλλιώς να ακούς το ίδιο τραγούδι, από το ίδιο συγκρότημα ηχογραφημένο από κασετόφωνο και αλλιώς από μια σωστή ηχογράφηση και σωστή παραγωγή. Και εν τέλει ποιός ο λόγος των ατέρμονων συζητήσεων επί του holy grail του απόλυτου προσωπικού ήχου εάν αυτός δεν μπορεί να αποδωθεί (αποφέυγω τη λέξη αναπαραχθεί γιατί πάμε σε άλλο κομμάτι της αλυσίδας) όπως πραγματικά θέλουμε. Είναι γεγονός ότι υπάρχουν "πεφωτισμένοι" άνθρωποι (Sholz, Prince, Eno κλπ κλπ) που έχουν εξαρχής στο μυαλό τους τι και πως το θέλουν. Υπάρχουν όμως και κάτι εκατομμύρια που βαδίζουν με την λογική της περιγραφής του προφιτερόλ από τον Κωνσταντίνου στο "Χτυποκάρδια........" Και εκεί συμφωνώ με τον Fabricaudio. Ανάλυση, σύνθεση, υλοποίηση, εκτίμηση, fine tuning είναι στάδια που μπορούν να γίνουν σε συνεργασία του μουσικού και του ηχολήπτη και παραγωγού. Δεν καταλαβαίνω που υφίσταται το ζήτημα της τεχνολογίας στην ηχοληψία. Υπάρχει, εξελίσσεται και καλώς πράττει. Για όποιον είναι σοβαρός επαγγελματίας στο αντικείμενό του είναι υποχρέωση να ενημερώνεται για τις εξελίξεις αυτές. Εάν τις χρησιμοποιεί ή αφομοιώνει ή της παντρεύει με τις υπάρχουσες είναι άλλο ζήτημα και θέμα προσωπικής συνειδητοποιημένης και τεκμηριωμένης επιλογής ή και ικανότητας. Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι πρέπει να παρουσιάζει (ως sound tech consultant) τις δυνατές επιλογές στον (αδαή ενίοτε) καλλιτέχνη. Το 87 o Springsteen έβγαλε το Nebraska σε ένα τετρακάναλο. Πριν 20 χρόνια οι Beatles είχαν επιλέξει να το ξεσκίσουν το ζήτημα με ένα Sgt. Pepper's Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Και εγώ πλέον σε Word γράφω ως επί το πλείστον. Τα στοιχίζω ωραία, διαλέγω font, κάνω spell checking, underline και bold όπου θέλω να τονίσω ή να επισημάνω. Αναιρώ, επικολλώ και προσθέτω χωρίς μουτζούρες. Αλλά αν είναι να γράψω μπούρδες, το Word δεν με σώνει. Όπως δυστυχώς δεν σώνει πολλούς...... Από την άλλη ένα γράμμα πολύ προσωπικό ή μια κάρτα με όχι τυπικές ευχές, με το χέρι θέλω να τη γράψω. Και για να απαντήσω στο αρχικό ερώτημα. Η ευκολία κατ' εμέ είναι δίκοπο μαχαίρι. Από τη μία όντως μπορείς μόνος σου να γράψεις και να παρουσιάσεις διαδικτυακά σε χρόνο dt μια δημιουργία σου, από την άλλη, αυτή η ευκολία (και ενίοτε προχειρότητα) αφαιρεί την διαδικασία της προσωπικής "κρησάρας", επανεξέτασης, αναθεώρησης, επανατοποθέτησης ή και απόρριψης. Είναι αυτό που πολλές φορές βλέπουμε στα κλιπς "πάρτε-ένα-take-ότι-λάχει-που-γραψα-στη-τουαλέτα-ενώ-βαριόμουνα-και-είναι-σύσκατο-τη-γνώμη-σας-παρακαλώ-φτάνει-μόνο-ναναι-καλή" Οπότε μάλλον είναι θέμα προσωπικότητας του καλλιτέχνη παρά του μέσου έκφρασης. Από την άλλη είμαι άσχετος μουσικώς αλλά και ηχοληπτικώς. Οπότε αυτά που λέω, πρέπει να αντιμερωπίζονται ανάλογα.

Συμφωνώ απόλυτα. Επιεικώς...... Χωρίς τραγούδι όμως δεν είναι το ίδιο.

Λέμε τα ίδια για χιλιοστή φορά. Εγώ πιστεύω ........ - Αν τα χεις και σου περισσεύουν, παίρνεις το επώνυμο και τέρμα, το παιχνίδι έληξε. - Αν είσαι στο σχεδόν, πες μετά από ψάξιμο σε μεταχειρισμένο επώνυμο ή φτιάχνεις την δικιά σου partcaster (αν ψάχνεις για συγκεκριμένα specs). - Αν δεν τα χεις: α) Πας μετά από ψάξιμο όπως είπε και ο oselifer σε κάτι replica, όπως Epiphone και Squire και αναβαθμίζεις κατά το δοκούν και δύνασθαι, έχοντας στο τέλος μια πολύ καλή κιθάρα. β) Παίρνεις μια china noname κιθάρα σε χαμηλή τιμή (οι sx που αναφέρθησαν νωρίτερα είναι καταπληκτικές στα λεφτά τους) και αν σου κάτσει και δεν είναι κουπί (που πλέον σπάνια είναι) κάνεις τα ίδια με το α) γ) Αν έχεις κόλλημα και θέλεις να σε βλέπουν οι φίλοι σου με φίρμα στο headstock και να μην σε κοροϊδεύουν (καιρός να αλλάξεις φίλους) και δεν κολώνεις ηθικά αλλά και δεν κοκκινίζεις όταν κάποιος θα το πάρει πρέφα ότι λες παπαριές, πας και παίρνεις μαϊμού και κάνεις το παγώνι. Βέβαια μπορείς να το κάνεις και για τη πλάκα (άλλη μια κιθάρα) ή από περιέργεια. Προσωπικά, έχοντας δει κιθάρα συμφορουμίτη (που συμμετέχει στο thread ;) ) που πήρε από αυτό το site που αναφέρθηκε, μπήκα πολύ στον πειρασμό. Αλλά δεν χρειάζομαι άλλη κιθάρα (και τα μπάσα τους είναι τρισάθλια). Αμα πας να πουλήσεις όμως τη μαϊμού και δεν το λές, μπορώ να σκεφτώ πολλά προς λογοκρισία επίθετα για το ποιόν σου. Το παράνομος είναι το πιο ήπιο. Τώρα τα ζητήματα που ψάχνει (και έχει την ικανότητα να ψάξει) ο καθένας μας σε μία κιθάρα προκειμένου να ικανοποιήσει τόσες πολλές και πολύπλοκες εσωτερικές διεργασίες, είναι τόσο διαφορετικά που καθιστά μάλλον ανούσιο το ερώτημα "ποιά είναι η καλύτερη αγορά". Αλλά μπορεί και να κάνω λάθος .......

Και το δικό του έχει. Και θα παίξει. Απλώς να μην έχει αξιώσεις. Τι να κάνεις; Αφού έτοιμο είναι. Προχώρα. ;)

Πιάνει μόνο AM. Ψιλοχάλια θα ακούγεται ........ :-\ Ασε τον Korgious να λέει. Αν είχε το Philips ντουλάπα με 2 8ιντσα και τις EL84 είναι άλλο πράμα από το δικό σου Βέβαια αν έχεις γνώση, μεράκι και όρεξη, δώς του να καταλάβει.

Εκεί που κοίταξες είναι η καλύτερη πηγή. Ήταν τόσα πολλά και από Γερμανία, ειδικά τότε. Για πώληση, δυστυχώς όχι. Με 30-40 Ευρώ τα αγοράζεις και να ναι πένα. Για κιθάρα, υπάρχουν καλύτερα ραδιόφωνα εκείνης της εποχής. Αλλά και πάλι, δε λέει. Για την πάρτη σου, εσύ ξέρεις. Ebay.de Κάπου στο δεκάρικο πάνε.

Για να το ξεκαθαρίσουμε. Being there, done that (έντονα από την πλευρά της αναπαραγωγής, λιγότερο στην πλευρά της παραγωγής). Υπήρξα (και είμαι) ένας από αυτούς και ξέρω το συνάφι. Οι περισσότεροι ακούνε (ή νομίζουν ότι ακούνε) τον ήχο και ξεχνάνε την μουσική. Και μη μου πείτε το ένα φέρνει τ' άλλο . Bollocks εμπριμέ. Βέβαια υπάρχει και η θεωρία "της κοντής ... της φταίγανε οι τρίχες". Το να μας ξυνίζει, τ΄άλλο μας βρωμάει και ποτέ δεν φταίμε εμείς. ΟΧΙ κύριοι καταναλωτές. Κανένας επαγγελματίας μουσικός που παράγει οιουδήποτε είδους μουσική δεν κάθετε να συγκρίνει λυχνίες για να δει τις μικροδιαφορές μεταξύ τους και να αποφανθεί ποιά είναι κοντύτερα σε αυτό που θέλει να αυτοχαρακτηρίζει "ο ήχος μου". Κανένας άνθρωπος που δουλεύει 9-5 (στην καλύτερη) και έχει και κοινωνική ζωή και παίζει και μουσική δεν έχει τον χρόνο να μπαζοβγάζει λυχνίες και καλώδια για να δει πως συγκρίνονται. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος όπως και για τα καλώδια και διάφορα άλλα ηχητικά παραφερνάλια (μην τα πούμε και στεναχωρεθούμε κι άλλο) υπάρχει μια αλληλοσυντηρούμενη βιομηχανία (περιοδικά, κατασκευαστές, εισαγωγείς) που προσπαθούν να μας πείσουν (όπως και σε κάθε χόμπυ) πόσο καλύτεροι μουσικοί γινόμαστε αν πάρουμε το Χ αξεσουάρ. Είναι τυχαίο που όσους μεγάλους μουσικούς συνθέτες ή πραγματικούς λάτρεις της μουσικής γνώρισα είχαν ένα τυπικής ποιότητας στερεοφωνικό ; Είναι τυχαίο ότι η πλειονότητα των highendάδων ακούει μουσική demo την οποία και τελικά δεν γουστάρει; Είναι τυχαίο ότι οι μουσικοί που βγάζουν το ψωμί τους στην σκηνή και τα στούντιο δεν δίνουν και πολύ βάση στο λυχνιομαμποτζάμπο; Είναι τυχαίο που πολλές φορές το rig είναι αντίστροφης αξίας από την παικτική του ιδιοκτήτη; Επιμένω ότι για να ασχολείται κανείς με αυτά ενδελεχώς πρέπει να ικανοποιείται ένας (ή συνδυασμός αυτών) από τους τρείς προαναφερθέντες χαρακτηρισμούς. Η να είναι αυτό το επάγγεμά του. Όπως, ας πούμε, δημοσιογράφος ειδικού τύπου, ή εμπορος λυχνιών. ;) Και δεν είναι απαραίτητα κάτι το τρομερό, ξέρετε. Εγώ προσωπικά AndyC, τολμώ να πω (λες και χρειάζεται τόλμη και δεν είναι ευνόητο) ότι υπήρξα (και πιθανότατα να ξαναϋπάρξω) και τα τρία (είτε ξεχωριστά, είτε ταυτόχρονα) σε ορισμένες φάσεις της ζωής μου. Και καλά έκανα. Από την άλλη δεν είναι απαραίτητο να έχω και δίκιο......