audiokostas

Γιατρέ μου. Καλό ήταν. Δες όμως και εδώ. Είχα πάθει ζημιά με τον ήχο του Kimbrough Στο φέρνω και στο φεστιβάλ. ;)

Ο ντράμερ μας είναι μια χαρά κι όποιος αντέχει. Για τους άλλους υπάρχει η ελαφρά ποπ και η τζαζ. ;D Υπάρχει διαφορά το "λιγότερες ηχητικές απαιτήσεις από την κιθάρα" από το "δεν έχει καθόλου απαιτήσεις". Και πάλι στο είδος μου ομιλών, λίγο πάνω, λίγο κάτω, το eq (δεν μιλάω για σκούπα όλα πάνω όλα κάτω) στο μπάσο δεν αλλάζουν δραματικά τα πράγματα. Για αυτό ΚΑΙ εσύ δεν αλλάζεις δραματικά ήχο από κομμάτι σε κομμάτι αντίθετα με τους κιθαρίστες που χορεύουν κλακέτες πάνω στις μπάνκες τους και καλώς κάνουν γιατί οι ηχητικές αλλαγές τους καθορίζουν τις στιγμές των κομματιών. Σαφέστερος τώρα ;

Το μπερδεύεις με το χρώμα του καλωδίου που κόβουμε στις ωρολογιακές βόμβες 1 δευτερόλεπτο πριν εκραγούν.

To glorification είναι δεδομένο στις βιογραφικές ταινίες. Ποιός θέλει να δει τις καθημερινές αδυναμίες και προσωπική μ@λ@κία που κουβαλάει το είδωλό του στη πραγματικότητα; Μην αρχίσουμε να απαριθμούμε τέτοιες ταινίες .....

Σαφέστατα και μπαίνει κάτω από την κατηγορία "Κολοκυθόπιτα" (που λέει κι ο φίλος mariopol). Από την άλλη (άλλο θέμα συζήτησης, που έχω συμμετάσχει και στο παρελθόν αλλά άκρη δεν βγαίνει και κακώς) θα πρέπει κάπου να υπάρχει και κάποια γραμμή μεταξύ Μούφας και Ποιήματος. ;)

Μωρέ ακόμα ψαχνόμαστε. Τίποτα σίγουρο. Το παιχνίδι τον μετοχών δεν είναι σίγουρο ότι θα το χαρείς ...... ακόμα. Της κιθάρας, σίγουρα. Αν τα χεις βέβαια περισσευούμενα.

Πολύ ωραίο ζήτημα θέτεις. Με την ευκαιρία όμως από προχθές που έκανα μία σύγκριση με έναν πιτσιρικά για δύο γκρουπ. Ήρθε και μου λέει άκου ξεσηκωτικό ποπ/ροκ και μου βάζει κάτι καραγκιόζηδες (και εδώ επιμένω) που λέγονται 30 secs from Mars (ναι, δεν τους ήξερα). Και αφού τελείωσε του λέω, my turn. Και του βάζω και εγώ ένα ποπ ξεσηκωτικό (οκ, άνιση η σύγκριση αλλά ή σοκάρεις από την αρχή ή μπλα μπλα μπλα) πρώτα Eaton Rifles και μετά καπάκι Going Underground από Jam, μαζεύω τα ρέστα του και του κάνω δώρο το Snap! Τι θέλει να πει ο ποιητής; Οι κοινές προσλαμβάνουσες που έχω με τους Jam ή με την σκηνή του Manchester στα 80s είναι μάλλον ελάχιστες (και πολλές λέω). Αλλά θα έπρεπε να έχω πρόβλημα έκκρισης τεστοστερόνης για να μην έλκομαι από τη μουσική τους. Από την άλλη με τους Division (αν και ωραία μπασογραμμή το Love .... ), δεν .....

Εκτός αν θέλεις κάποιο review. ....more than happy ..... ;)

Με την ασυλία που μου δίνουν οι χιλιάδες ιερόσυλες μπούρδες που έχουν πεταχτεί σε πολύ τακτά χρονικά διαστήματα εδώ μέσα, ούτε γω έχω καταλάβει γιατί όλος αυτός ο ντόρος.... :-\

Η απόρριψη είναι μακράν προτιμότερη της απάθειας.

Μεγάλο το ποσοστό σου αλλά σαφώς η βασική διαφορά εκεί βρίσκεται. Palladino δεν γίνομαι, ούτε ακούγομαι αμα πάρω το gear του. Ούτε με ενέσεις. Ακριβώς επειδή είναι ένα inconspicuous (στον χώρο μου) όργανο, είναι θέμα νοοτροπίας και αντιμετώπισης του οργάνου και της χωροθέτησης του μέσα στο γκρουπ. Πώς θα αποφασίσεις να δέσεις ρυθμικά αλλά και μελωδικά με την ντραμς (γιατί αυτήν ακούει ο μπασίστας πρωτίστως κατ' εμέ) και να δώσεις το κατάληλο μελωδικορυθμικό υπόβαθρο μέσα από την ηχητική μίξη του γκρουπ (και όχι όπως το ρυθμίζεις με τα ακουστικά στο σπίτι) για να αποδώσουν το "μπουκέ" τους τα lead όργανα (φωνή/κιθάρα). Ο καλός μπασίστας (στον χώρο μου) είναι αυτός που όταν δουλεύει δεν τον καταλαβαίνεις (αν δεν προσέξεις) και το ερμηνεύεις ως καλή γκρούβα της μπάντας και όταν σταματάει (ή κάνει λάθος) καταρρέει ο ήχος και κανείς δεν καταλαβαίνει το γιατί. Άσχετα με το thread ; Δεν νομίζω .... ;D

Σε ευχαριστώ. Εννοώ ακριβώς αυτό.

Με πλαστικό generic κακοκομμένο nut, γέφυρα ενισχυμένης τσιχλόφουσκας, μαγνήτες κατάλληλους για να κρατάς σημειώσεις στο ψυγείο, δεν είμαι σίγουρος. Κάτσε λιγάκι να το σκεφτώ. :P Τα κλειδιά είναι συνήθως εντάξει. ;D

Αν και από αυτους που προσωπικά χαρακτηρίζω ως ένα από τους all time καραγκιόζηδες, ναι, το λέει πολύ καλά. Εξεπλάγην.

Στο τέλος της σελίδας.... "Schaut euch die youtube-Videos an - auch wenn der Amp noch viel mehr kann, das gibt schon einen schönen Eindruck: xttp://www.youtube.com/watch?v=HPXwEIM2Tj4#ws]Rockinger Telecaster & Tech 21 Trademark 30 amp xttp://www.youtube.com/watch?v=dWqNwUu8rRU#]Gibson ES-335 & Tech21 Trademark 30" Ένα γραμματάκι στην Tech 21 όμως .......... ;)

Το High Fidelity πρέπει να το έχω δει και 4 φορές. Ναι, και λόγω βινυλίου. ;D Μέχρι και ο Black είναι συμπαθής σε αυτήν.

Ελπίζω να μην με παραξηγήσετε οι συνάδελφοι αλλά δοθείσης εγώ θα το πω. Ίσως γιατί είμαι κουλός, ίσως γιατί είμαι κουφός, ίσως και διότι παίζω geriatric music όπως λένε μερικοί, πιστεύω ότι εν γένει, το μπάσο, έχει πολύ λιγότερες ηχητικές απαιτήσεις από την κιθάρα. Δηλαδή και απλώς "καρφί" στον (καλό και παραμετροποιήσιμο) ενισχυτή, ο μπασίστας θα ναι μια χαρά. Δεν μπορώ να σκεφτώ πολλούς κιθαρίστες που θα έκαναν κάτι τέτοιο. Ο μπασίστας επειδή θα έχει το γαιδούρι στους ώμους του 2 και 3 ώρες και δεν είναι παίζεις με τέτοιο βάρος κοιτάζει οπωσδήποτε και το ζύγισμα του μπάσου. Ο κιθαρίστας όχι τόσο πολύ. Εξάλλου, το μπάσο παίζει (συνήθως) τον πίσω ρόλο και με λιγότερους από την κιθάρα φανατικούς οπαδούς να ψάχνουν την ώρα του σόλο τι κλειδιά φοράει. Ως εκ τούτου και το άγχος του ονόματος περνάει σε δεύτερη μοίρα. Ασε που δεν αντέχω με τίποτα μπάσο που τρίζει. Είναι βέβαια και ο τρόπος που το χειρίζεσαι. Στους περισσότερους κιθαρίστες που δίνω μπάσο, το καταφέρνουν να τρίζει παντού. Τρίξιμο που εξαφανίζεται (σχεδόν) όταν παίζω εγώ. Από την άλλη κι αν η κιθάρα τρίζει λίγο δεν τρελλαίνομαι. Μερικές φορές μέχρι και χαρακτήρα δίνει. Αρα ένα καλοσεταρισμένο, με καλοκομένο nut, σοβαρή γέφυρα, καλά κλειδιά και αξιοπρεπείς μαγνήτες P-bass (με ένα μαγνήτη J πίσω ;D) είναι το εργαλείο που χρειάζεται ο average ροκ/μπλουζ/ποπ/heavy/τζαζ μπασίστας. Μαντέψτε τι δεν δίνει από τα παραπάνω στις average σειρές της η Fender. Και στην τελική, το όνομα του επώνυμου μπουτικά είναι πολλές φορές πολύ πιο επιθυμητό από το πολυφορεμένο Fender. Σκιούζ μι για το πρωινό παραλήρημα του καφέ. Μπορεί να λέω και μπούρδες. Εμείς θα τα πούμε σύντομα. ;) Βάλε μπρος τη φασολάδα ;D

Πιθανότατα. Πάντως ότι είναι highly overpriced, είναι δεδομένο. Κοίτα τώρα εδώ έρχεται ακριβώς αυτό που συζητάμε. Σε έναν μπουτικά να φτιάξω ακριβώς το P-Pallabass με τα ίδια (και καλύτερα αν θέλω) specs και σεταρισμένο και κομμένο στα μέτρα μου, θα πληρώσω πολύ λιγότερα. Και προσωπικά εχέσθην πατοκόρφως αν στον βάλανο θα γράφει Fender.

Μην υπερβάλλεις. Δεν υπάρχουν τέτοια όργανα. Ο Τεράστιος νομίζω ότι το έχει λίγο πειραγμένο (άλλο σώμα, άλλο μπράτσο, flat ΤΙs, άλλο κούρδισμα, άλλο παίξιμο, άλλος πλανήτης) Γενικά νομίζω ότι υπερβάλλεις λίγο αλλά αν δεν το κανες θα νόμιζα ότι γράφει άλλος..... ;D

Δεν το ξέχασα Ηλία. Εξάλλου μου είναι δύσκολο καθότι μετά από τόσες φορές ακρόασης (πρόπερσι πήρα και το DVD αλλά προτιμώ τον δίσκο γιατί με "ταξιδεύει" περισσότερο) είναι χτυπημένο στα κύτταρά μου. Απλώς ήμουν σαφής όταν είπα Το Last Waltz είναι καθαρά ντοκυμανταίρ για να μην πω απλώς ένα σινεφίλ (λόγω Σκορτσέζε) concert film.

Η ταπεινή μου άποψη, στηριγμένη σε μικρή δειγματοληπτική τεκμηρίωση, είναι ότι πολύ πιθανότερο να βρεις ένα κακοστημένο Fender μπάσο παρά μια Fender κιθάρα. Αν και πλέον είναι πιο δύσκολο να βρεις μάπα όργανο σε αυτή τη κατηγορία τιμής όπως παλιά. Πάντως αν τα χα και γω το ίδιο θα κανα. ;)

Δεν τους ξέρω τους 7Μ3 και το original αλλά κάτι από Green on Red μου φερε. Αν είχατε και τον Κακκαβά στα πλήκτρα .. ;D Πολύ ωραίο ήταν. Δεν ξέρω κάτι με τη φωνή όμως.... Δεν ήταν κακή επ' ουδενί. Αντιθέτως .. Απλώς έχει αυτό που κάνουμε οι Ελληνοτραγουδιστές. Έναν στόμφο, μια τραγωδία, ένα .... δεν ξέρω τι λέω, μη μου δίνεις σημασία. Μου αρέσει όταν τα χώνει όμως. Ωραίο γρέζι. Και πάλι, αρκετά καλό. Δεν μπορεί να μην έχεις ακούσει το Pretty in Pink......

Αν είναι Νότιες Ιταλίδες (εκεί έχει πέραση η Αριστερά). :)

Θα το εκτιμούσα τότε απεριόριστα, εφόσον κατέχεις και την ανάλογη διαχειριστική δύναμη αλλά και την ανάλογη εμπνευσμένη καλαισθησία και αίσθημα ευθύνης, να αναμορφώσεις τον τίτλο και να συγκεκριμενοποιήσεις το αντικείμενο της συζήτησης (όχι "τις πταίει για τα χάλια μας") προκειμένου να αποθαρρύνεις με τα στιβαρά σου μπράτσα και το σμιλεμένο σου παράστημα, τους επίδοξους χαβαλέδες που λυμαίνονται του χώρου και καταστρέφουν κάθε προσπάθεια καρποφορίας των σοβαρών συζητήσεων που επιχειρούνται. Πρέπει να είναι απλό.

Είναι καλή κοπέλα όμως. ;D Να δούμε όμως με τα νέα μέτρα πως θα βγεί η φετινή σεζόν. Πανκ θα παίζουμε από το τσίτωμα.