audiokostas

Πες τα χρυσόστομε. Και γω τη Κυριακή το πρωί πήγα για περπάτημα και βρώμαγε η σκάλα της πολυκατοικίας γίδα βραστή. Παρόλο που υπερέβαλλα εαυτόν και συνέχισα για τον αρχικό σκοπό μου, ο απέναντι έπαιζε κλασσική..... Και αν αυτό, με τη μεγαλοθυμία και χάρη που με χαρακτηρίζει, το προσπέρασα βάζοντας ακουστικά, είδα ένα παιδάκι που πήγαινε να αγοράσει εφημερίδα. Από την έκφρασή του κατάλαβα και τι εφημερίδα θα πάρει και οτι ο πατέρας του ακούει Barclay James Harvest. Δεν δίστασα ούτε δευτερόλεπτο να πάρω την αστυνομία....

Δεν έχω καταλάβει τι μανίκι θες. Παχύ ή λεπτό; Nut φαρδύ ή στενό; Radius vintage ή flat; Τάστα μεγάλα ή μικρά; Maple ή rosewood; Τέλειωμα ματ ή λούστρο; Yeap +1 Άμα σου άρεσε το Active Deluxe και θες άλλο μπράτσο, πάρε το σώμα και τα ηλεκτρικά από active deluxe και διάλεξε ένα από τα δεκάδες μπράτσα που κυκλοφορούν στην αγορά και είναι συμβατά με Fender ή μπορείς να πάρεις PJ σώμα και να βάλεις τα δικά σου ηλεκτρικά και μπράτσο ή μπορείς και σκέτο P σώμα το οποίο θα στο ρουτάρουν για έναν επιπλέον J μαγνήτη και προσθέτεις ηλεκτρικά και μπράτσο κατά το δοκούν. ή ακόμα και σκέτο P στο οποίο του βάλεις έναν καλό preamp (πχ East P-retro) Όρεξη να υπάρχει.....

Θενξ ε λοτ boys. Είναι alder 2 κομμάτια με full νιτρο Γέφυρα fender vintage, μαγνήτες Aguilar AG-4J-HumCancelling, 62 stacked pots και μπράτσο Fender 60s Classic (vintage frets & 60s profile) με reversed tuners. Έκατσε άψογα το σύνολο.... Και στα δικά σας οι ανύπαντροι..... :)

Και επειδή το τέλειωσα προχτε και λατρεύω να το βλέπω (και να παίζω) είπα να δείξω τι εννοώ .... Ινφο λίγο αργότερα

Υγράθηκα... Αν τις βάλεις και ένα ελαφρύ burst γύρω γύρω ........... κάνω τσιγάρο.....

Κι εγώ. Όπως επίσης και 8 χρόνια μετά (Ιούλιος 1998) στην plaza de toros de Las Ventas στην Μαδρίτη σε μια καταπληκτική (από όλες τις απόψεις) συναυλία του Raimundo Amador μαζί με τον BB King (στο τέλος) γεμάτη φλαμένκο και μπλουζ. Όμορφες αναμνήσεις...

Αν και τότε είμασταν 20 χρόνια πίσω μουσικά και είχαμε συναυλιακή παιδεία βαβουίνων (ξέρεις, τα επεισόδια του 85 στο Καλιμμάρμαρο) τα τραγούδια τους ήταν αξιοπρεπή (έως πολύ καλά). Το statement του(ς) το αφήνω στην άκρη γιατί είναι θέμα ανάγνωσης κι ερμηνείας. Να επισημάνω βέβαια ότι είχαν και κάτι που χαρακτήρισε τα 80s. Όμορφες μπασογραμμές (όταν δεν έβαζαν τα γαμοσύνθια) εξ' ού και το post του Terry. Δείγμα (που άκουγα το πρωί) είναι και το επισυναπτόμενο που είναι 90s (ουσιαστικά 80s) και έχει κοριτσάρες και μπασάρα.

Έφυγε πλήρης ημερών και εμπειριών. Ότι και να πούμε για τον Αρχηγό, λίγο θα ναι. Καλό του ταξίδι.

http://www.notreble.com/buzz/wp-content/uploads/2010/02/perfect-bass-set-up.pdf?1b2af7 Κατέβασέ το, εκτύπωσέ το και καλά μαστορέματα ! Είναι μπάσο.

Το καλύτερο πράγμα που βγάλαν τα 60s, είμαι εγώ. 8)

Ναι αλλά το Danger Zone ερχόταν 2ο ;) Για την Ελλάδα το κορυφαίο τραγούδι ήταν στο soundtrack του Eurobasket 1987 ;D

Από Axel F και Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου.... ;D

Καθόλου. Από το one in ten (τι να μας πουν βέβαια που εμείς πλέον το παίζουμε one in four ρε γατάκια) μέχρι την χαζολαλά περιοδό τους. Άσε που ήταν (είναι; ) και άντρας της Chrissie Hynde (και οι Pretenders πολύ καλό γκρουπ). Δεν μπορείς να τους θυμηθείς όλους. Γινόταν τσι πόρπης...

Όχι. Εσύ το πας στο Blitz (Νεορομαντισμό) με Spadau, Duran Duran, Adam Ant και λοιπές ...... :-X O Λάκης είναι αυτό που είπε. Ο Άγγλος των 80s που ανακαλύπτει τον εσπρέσο, το σκόρδο, το μπερέ, προς τα που πέφτει το Μιλάνο κλπ....

Τα χουμε ξαναπεί για τους Prefab Sprout (το άλμπουμ το έχω εις διπλούν) και ήταν παράλειψή μου που δεν τους περιέλαβα. Είναι απόλυτα λογικό να αρέσουν σε έναν δανδή. Οι CKTC ήταν στην κυριλε κατηγορία soul-white-pop που κατέτασσα (και με κασσέτα best of) μαζί με Blow Monkeys, ABC, και Matt Bianco και τις γυαλιστερές παραγωγές τους αλλά και οι (δυο τρία σκαλιά ψηλοτερα) Simply Red. Είμαι σίγουρος ότι σου αρέσουν πολύ και οι Style Council.......σε μπομπίνα. :)

Σαφώς και τα 80s (όπως και τα πάντα στη ζωή μας) είναι θέμα ανάγνωσης και των γυαλιών που φοράμε. Προσωπικά, πέρα από τα γνωστά rock συγκροτήματα (προεξαχόντων για μένα των Straits - αντε και των U2 - που είχα το προνόμιο να δω πριν 30 ακριβώς χρόνια - 7 Μαΐου 1985 - στο ΣΕΦ), τα 80s μου (ειδικά προς το τέλος) χαρακτηρίζονται από την έκθεσή μου (που τότε ήμουν πολύ cool για να το παραδεχτώ αλλά είχε σωρεία εκφάνσεων και καλής ποιότητας) στην Βρεττανική ποπ. Και με τόσα ονόματα (με τόσες επιρροές) είναι δυνατόν να μην βρεις κάτι που να σ'αρέσει; Happy Mondays, Simple Minds, Orchestral Manoeuvres in the Dark, The Christians, Wet Wet Wet, INXS, Madness, James, Stone Roses, EMF, Hothouse Flowers, Elvis Costello, Soup Dragons, De La Soul, Lisa Stansfield, Terence Trent D’ Arby, The Charlatans, Talking Heads, Swing Out Sisters, Neneh Cherry, Massive Attack, This Mortal Coil, Squeeze, Pet Shop Boys, Depeche Mode, The Housemartins / Beautiful South, The Sundays, Simply Red, The Waterboys, Echo and the Bunnymen, Inspiral Carpets, Eurythmics, Cocteau Twins, Aztec Camera, The Smiths, New Order, The Pogues, Jesus and Mary Chain, Nick Cave and the Bad Seeds, New Order, Cure …… για να θυμηθώ λίγα από αυτά .....

Και της λεγόμενης (για ευνόητους λόγους) Poodle Rock (για να μην ξεχνιόμαστε ετσι; )

O συγκεκριμένος δεν είναι μόνο Di αλλά ένας (αξιοπρεπέστατος) bass preamp . Συνίσταται ανεπιφύλακτα.

Ναι. Τι budget έχεις;

Μωρέ αν έχει κουρδίσει στο Musicman παλεύεται... Μην έχει κουρδίσει στο avatar του γιατί τότε και κι ο μπαγλαμάς, μουντός θα του ακούγεται. Κι αυτό ΜΜ είναι ;D Αλλά πήγαινε για οικονομική λύση ο φίλος κι όχι να γεμίσει όργανα. Από όργανα, η φθηνότερη καλή λύση που γνωρίζω είναι το Squier Vintage Modified Jazz Bass '70s που έχεις ένα καλό slap machine στα €300 καινούριο και με λίγο παίξιμο στα ηλεκτρικά βάζεις και το πρόθεμα "πολύ" στο καλό ....

Από όσο ξέρω πάντως, οι λειψοί και κακομοιριασμένοι ΒΚ, στα live τους έχουν ένα Hammond B3, ένα Wurlitzer 200, και ένα Farfisa Fast 5. Υποθέτω ότι και στο studio (που τους αρέσει να ηχογραφούν στυλ live - ναι Νίκο, λένε ότι ούτε "κλικ" δεν χρησιμοποιούν κι ας "τρέχουν" τα κομμάτια) τα ίδια χρησιμοποιούν.

Με το συμπάθιο βέβαια αλλά αυτό δεν παίζει.... Αναλογίσου την πιθανότητα να μην είναι απαραίτητα μόνο ο γιαλός στραβός. Πέρα από το Landing μου που φοράει EMG (40P5-neck & 40DC-bridge), αυτές τις μέρες ταλαιπωρώ ένα εκπληκτικό πεντάχορδο Antonis με EMG humburckers. Πέρα από τον ιδιαίτερο ήχο των active EMG humbuckers (που προσωπικά δεν με χαλάει καθόλου) κανένα εκ των δύο δεν υπολείπεται ούτε σε definition ούτε σε όγκο. Εκ των πραγμάτων, οι αντίστοιχοι J θα πρέπει να υπερτερούν σε definition (δεν τους έχω βάλει δίπλα-δίπλα) με την ανάλογη έκπτωση στο "ουμφ" των διπλών. Οι Bartolini είναι γνωστοί για τον πιο "σκουρο" ήχο τους. Επιμένω όμως ότι ένας onboard preamp (αν θέλεις και με EMG J) θα καλύψει τις ανάγκες σου. Θα επέμενα όμως στην αρχική μου πρόταση.... ;)

Παίζει. Το maple είναι πιο ατακαδόρικο και με definition αλλά αυτό δεν σημαίνει επουδενί ότι με rosewood δεν μπορείς να παίξεις slap. Δεν υπάρχουν μαγικά settings one-size-fits-all. Προσαρμόζεις το eq στην τεχνική σου, τον pre σου και βέβαια χώρο και μεγάφωνό σου. Ή "άρθρωση" και το cut in the mix στο μπάσο βρίσκεται στα μεσαία και όχι στα παχιά χαμηλά ή στα σολοειδή πρίμα

Τα μεσαία είναι εγγενή στα Fender και μέρος της μαγικής τους συνταγής. Πρέπει να ξέρεις να το ζυγίσεις το πράγμα. Μια χαρά είναι και το jazz για slap. Αυτό που θες εσύ είναι onboard preamp με slap switch ;)

Από τη στιγμή που τραγούδησε (ή ερμήνευσε; ή αποδόμησε; ) ο Θεοδωράκης τον Θεοδωράκη, ουσιαστικά έδωσε την άδεια στον οποιοδήποτε να τραγουδήσει Θεοδωράκη και αν μη τι άλλο να θεωρηθεί άποψη. Σκοτούρα μου για τον Ρουβά και οποιονδήποτε άλλον. Τα τραγούδια είναι εκεί και όποιος θέλει τραγουδάει και όποιος θέλει τα ακούει και όπως θέλει τα κρίνει. Εγώ περιμένω τη μέρα που θα σφυρίξουν Θεοδωράκη οι Scorpions τη μέρα που θα πέσει το Τείχος του Αδριανού (Saor Alba !!! )