audiokostas

Ούτε καν θα πήγαινα στα reference που επισυνάπτεις. Υπάρχουν δεκάδες υπέροχες μηχανολογικές Ιαπωνικές υλοποιήσεις από τα 80s 90s με λογικά χρήματα σήμερα. Όπως επίσης και απίθανα Αγγλικά μινιμαλ πικάπ αλλά και Γαλλικά, Ιταλικά, Αμερικάνικα, Γερμανικά για όλα τα βαλάντια. Το πικάπ, προσωπικά, όπως και τα μουσικά όργανα (και οι γυναίκες βέβαια), είναι αντικείμενα πόθου. Το να τα υποτιμάς σε ένα μοτερ που με ένα λαστιχο γυρνάει ένα δίσκο, όπως προείπα, καταδεικνύει απλώς άγνοια.

Όχι απλώς ισοπεδωτική.... Το αποδίδω απλώς στην άγνοια απέναντι σε μία συσκευή ήχου που έχει παρουσιάσει υπέροχα μηχανολογικά δείγματα. Από μερικές δεκάδες έως μερικές χιλιάδες Ευρώ. Με κοινό σκοπό αλλά με διαφορετικό τρόπο.

Μεταχειρισμένο πλαστικό γιαπωνέζικο 20ετίας βρίσκεις σε αυτά τα χρήματα. Στο ebay σίγουρα αλλά τα μεταφορικά θα τσιμπήσουν λίγο. Και μια κεφαλή του κιλού στα 20€ τη βρίσκεις. Απλά μη περιμένεις να ακούσεις και τίποτα ιδιαίτερο από αυτά. Στο κόστος κατασκευής του πικάπ ξέχασες τον βραχίονα. Αν νομίζεις ότι είναι εύκολο, απλό και φθηνό γιατί δεν φτιάχνεις ένα;

Λοιπόν. Επειδή ο καθένας θέλει να λέει ότι του κατεβαίνει και να αναλύει όποιο αντικείμενο και επιχειρηματολογία του κατεβάσει η κούτρα, να ξαναθυμίσω την φράση που προξένησε το σχόλιό μου που τα ξεκίνησε όλα αυτά αλλά με bold και λίγο μεγαλύτερη, μπας και την διαβάσετε αυτή τη φορά. Προσωπικά δεν συζητώ αν είναι άψογος στα φωνητικά ο Gallagher και πιθανώς ενίοτε να μην είναι. Δεν με νοιάζει σε ποιόν αρέσει και σε ποιόν δεν αρέσει η φωνή του και το στυλ του. Γούστα είναι αυτά και δραγουμάνος γούστου δεν είμαι. Δεν με νοιάζει (μα καθόλου) ποιος δεν συμμετέχει στο φόρουμ και για ποιον λόγο. Αλλά όποιος δεν αντιλαμβάνεται την βαθύτατη μαλακία από την οποία διακατέχεται η παραπάνω φράση, δε νομίζω ότι έχουμε κοινό σημείο συζήτησης.

Είπα μόνο από τη λίστα του RS. Αλλιώς θα γράφαμε μέχρι αύριο... Και φίλος, να μην ξεχνιέσαι. Ο Lemmy είναι μπασίστας τραγουδιστής, όπερ και σημαίνει ότι βρίσκεται στο απυρόβλητο.&-

Είναι προφανές ότι η ασήκωτη μοναξιά της επιχειρηματολογίας σου σε κάνει και γίνεσαι επιθετικός. Θα σου πρότεινα να πας να ρίξεις μια ματιά στους 100 μεγαλύτερους τραγουδιστές (της σύγχρονης μουσικής) στο Rolling Stones. Θα καταλάβεις ότι ακούς ή την λάθος μουσική για τα γούστα σου ή την μουσική για λάθος λόγους. Εγώ από την άλλη θα χαίρομαι που Dylan, Hendrix, Jagger, Stones, Lennon, Joplin, Cash, Cobain, Rod Stewart, Iggy Pop, Waits, Stevie Nicks, Yorke, Bjork (για να αναφέρω μόνο μερικούς μέσα από αυτή τη λίστα, που καθόρισαν την ροκ) και εκατοντάδες άλλοι, δεν προσέλαβαν τραγουδιστή (έλεος) για τα κομμάτια τους. Εκείνο με το Chuck Norris σταμάτα να το επαναλαμβάνεις. Σου έκανε εντύπωση στη τρυφερή σου ηλικία όταν το άκουσες αλλά δεν το βρίσκουμε έξυπνο ή αστείο.

Έχω την εντύπωση όμως ότι άσχετα αν κυριάρχησε "κι ο μπακλαβάς γωνία" το σωστό είναι "του μπακλαβά η γωνία" το οποίο έχει και τη λογική του. Και τον Gallagher, μαζί σου Madara, δεν τον πάω με την καμία. Ούτε σαν τραγουδιστή, ούτε σαν άτομο (σκέτο βλαχαδερό). Όχι ότι είναι τίποτα σπουδαιότερο, αλλά αντέχω περισσότερο τον αδελφό του, Noel.

Ε, ναι ρε γ@μωτ.. Μένω εκεί. Τα υπόλοιπα είναι για να λέμε... Δεν το χα προσέξει το κολπάκι του Gallagher. Θενξ.

Λέγεται ότι στην bluray extended collectors edition υπάρχουν κάποιες κομμένες σκηνές για να τις σκεφτείς μόνος σου. Αληθεύει;

Standarάκι. Ή έστω έναν δάσκαλο βρε παιδί μου.... Άσε που και στη κιθάρα του ξεφεύγουν που και που μερικά. Εν ολίγοις, quoting τον μεγάλο φιλόσοφο Μακαριάν "Τι μ@λάκα είναι....."

Νομίζω ότι πρέπει να τίθεται και κάποιο όριο στο "Να λέμε και καμιά...., να περάσει η ώρα", δε νομίζετε;

Ίσως ο καλύτερος fender ενισχυτής. Αλλά θέλει κότσια κι αντοχές για να τον παντρευτείς ως μοναδικό ενισχυτή. Συνίσταται και η συνύπαρξη άλλου πιο μικρού.

Τα θερμά μου συλλυπητήρια για την απώλειά σου και καλή του ανάπαυση. Το κομμάτι των Λοΐζου/Δασκαλόπουλου είναι όντως πολύ όμορφο αν και στιχουργικά δεν πιστεύω ότι έχει σχέση με την περίσταση. Η ηχητική (γιατί μουσικά δεν άκουσα τίποτα) και στιχουργική μονόλεπτη παρέμβασή σου είναι αντικείμενο συζήτησης για κάποια άλλη στιγμή. Και πάλι τα συλλυπητήρια μου .

Δεν θα ξαναμπώ σε αυτή την κουβέντα (καθότι βαριέμαι) αλλά μου έκανε εντύπωση που έβλεπα πριν καμμιά βδομάδα στο ΜΤV (καλά, γουάου, έτσι; ) έναν τυπά Γάλλο DJ σούπερ ντούπερ και ούλτρα σπεσιαλ που το κόσμο τριγυρνούσε και τα deck ταλαιπωρούσε ο οποίος αντιμετωπιζόταν σαν rock star υψίστου βεληνεκούς και δημιουργός ρηξικέλευθος. Μπροστά σε χιλιάδες κόσμο. Το γιατί δεν το κατάλαβα βέβαια μέσα στο όλο ντοκυμανταίρ και, να σας προλάβω πριν επιχειρήσετε, δεν με πολυκαίει. Αλλά μου έκανε εντύπωση ....

Ναι. Την κοπέλα της αφίσας. Γιατί αν περιμένουμε από τον χλιμίτζουρα κιθαρίστα.....

Καλά τότε. Πάρε Reflex. Μπασάρα. Τα block inlays μου αρέσουν ΜΟΝΟ στις ακουστικές.

Ο Λάκης είναι λάκης κι ότι παίρνει θέλει να ναι trendy. Για να γίνει μπασίστας όμως πρέπει να σκέφτεται σαν τον Joseph "Λάκη" Scott και όχι σαν τον Λάκη Γαβαλά. :P Στη φωτό δεν έγινε τίποτα καθότι ο τύπος είναι χλαπάτσας και το κορίτσι τούμπανο. Το Select είναι ok-ish μπασάκι (και όχι τόσο ωραίο όπως το Aerodyne μου) και όποιος γουστάρει το παίρνει όποιος όχι, δεν το παίρνει. Το thread μπορεί άνετα να κλειδωθεί.

Δηλαδή χρειάζεται προσπάθεια; Να πάω στις αγγελίες/μαθήματα τότε... 25€ την ώρα είναι πολλά να ζητήσω; Εμένα μου στοίχισε λιγότερο. ;) Και μου κάνει υπέροχη μέση.... ;D

Και εκεί που έχεις μια ωραιότατη πρωϊνή κουβεντούλα για γκόμενες και τσιγάρα, τσουπ πετάγεται κάποιος και αρχίζει τα περι κιθάρας, τάστα, χορδές, ξύλα...... Δεν είναι σοβαρό φόρουμ αυτό. Πάω αλλού.

Βρε ψόφιε Σαγαπούλη τα τρία κιλά στο άλλο χέρι σε μάραναν; 15 κιλά είναι το σοβαρό 2Χ10 της Markbass (μπορεί να υπάρχουν και ελαφρύτερα) και όχι το γκρινιάρικο σκέτο δεκαράκι. Αν και το Ul2 δεκαράκι της Epifani μπιστάει (και το 12άρι είναι μόνο 16 αλλά και τα φράγκα πολλά) Εκτός αν το θες μόνο για μόνιτορ, οπότε πάσο.

Γέρασες και μυαλό δεν έβαλες. Πάμε πάλι. Καμπίνα Traveller Markbass (15kg) ή άλλη 12άρα νεοδυμίου στο να χέρι Τσαντούλα με ελαφρύ amp (TC, Gallien Krueger, Genz Benz, Markbass, κλπ κλπ) και καλώδια κλπ στο άλλο χέρι Μπάσο στον ώμο. Έφυγες.

Δεν ξέρω πως παίζει με τα μοντέλα αλλά στο δικό μου το χωριό, οι τακτοποιημένες δεν είναι σε αυτή την κατάσταση ούε σωματικά, ούτε πνευματικά ,ούτε ενδυματολογικά (οι γόβες εντάξει, δεν βγαίνουν...) , το κρεββάτι δεν είναι στρωμένο, το μπεικον το χω τσακίσει (με δίωρο σκληρής δουλειάς το δικαιούμαι), το ουισκάκι έχει ανοιχτεί, κανείς δεν πειράζει τους δίσκους, και η κιθάρα ακουμπάει κάπου που να μην πέσει και ντύνεται μόνο όποιος φεύγει από το δωμάτιο. Τσ ! Πάμε στοίχημα ότι παίζει και να βλέπει τσόντα ο χλεχλές; Άστα ! Τις τελευταίες 3 μέρες, 5 τσιγάρα, 2 καφέδες.

Αν κρίνουμε από τον τύπο που έχει παρατήσει τη κοπέλλα στο κρεβάτι και τη κιθάρα στη καρέκλα και κάθεται και την παίζει (κοίτα χέρι και βλέμμα), μάλλον σε καργαμ@λάκες. Τις κιθάρες με flametop (και binding) τις έχει ξαναβγάλει η Fender. Έχω ένα P Bass από αυτά. Οκ είναι Ιαπωνίας, αλλά παίζει να ναι και καλύτερο από τα Αμερικάνικα (έχω μία 25ετή προκατάληψη υπέρ των Ιαπώνων τεχνικών). Τώρα στο αρχικό ερώτημα...... και δεν παίρνεις; Αν τα έχεις τα φράγκα και σε φτιάχνουν τόσο πολύ, από μπάσα ξέρεις και η κούτρα σου δουλεύει. Κάνε ότι σε φωτίσει η καύλ@ σου. Αν κάθεσαι και μας ρωτάς όλους εδώ τους πικραμένους, σώθηκες. Ο καθείς μας (και λογικό) να σου πει το μακρύ και το κοντό του. Εκτός αν θέλεις πρωινή κουβεντούλα οπότε φτιάξε καφέ (πρωϊνο, λιγουλάκι πικρό, μα τόσο ανώδυνα ωραίο τρελό) να στρίψω τσιγάρο.......... ;) ;D

Υπερβάλλεις ..... http://en.wikipedia.org/wiki/Punk_blues http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_punk_blues_musicians_and_bands ;) Πεταλάκια.

+1 +2 Απλώς βρε Μανωλάκη δεν βλέπω το κατιτίς να βγαίνει και με το συμπάθειο δηλαδής.. Ομολογώ ότι βαριέμαι τα λουποειδή και ομοειδή chillάκια. Προσωπικά, αν έχω τη δυνατότητα επιλογής και θέλω να ακούσω chill, προτιμώ μακράν baroque. Για έναν μπασίστα δε, η μπασσογραμή ήταν ασυγχώρητα μονότονη. Τι live και one take λες; Μία και απαράλλαχτη ήταν. Την γράφεις, την λουπάρεις κι έληξε. Εκτός και αν το χρησιμοποιήσες σαν άσκηση για μέτρο. Τότε πάσο.