audiokostas

Αυτό και μόνο θα έπρεπε να σας ανησυχεί. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Επειδή έχω μαζέψει, αρμαθιάσει, ψιλοκόψει και καπνίσει πολύ(ποίκιλο) καπνό, γεύση με βανίλια, πορτοκάλι, σοκολάτα, φρούτα του δάσους κλπ απλά δεν υπάρχει (και δυστυχώς η επικρατούσα ποικιλία που δυναστεύει τον καπνιστικές μας συνήθειες είναι η ξενόφερτη και βιονική virginia.) Εξάλλου όταν έχω νταλκά (άααααλααααα), θέλω να φουμάρω καπνό, όχι αποσμητικό αυτοκινήτου.

Και μετά κατεβαίνω κάτω και αφού με ρωτήσω "ρε ξέρεις ποιός είμαι εσύ;" μου ρίχνω και ένα χέρι ξύλο.....

+1 και μπράβο μου :P Να επισημάνω επίσης, ότι ετοιμάζει το ultimate chill-out (πουρ μουά) album αυτής της περιόδου με τους Gaddabouts (συνεύρεση-ονείρωξη, πειράζει; ).

O Pipinos δεν έχει stock Pbass. Εκτός κι αν εννοείς το Palladino Signature ;D Και χρησιμοποιεί εφφεδάκια. Και έχει παίξει κι άλλα μπάσα. Και είναι απλά Τεράστιος Και μη λες συνέχεια τα ίδια. Ο καθείς με τα γούστα του και καλώς πράττει αλλιώς θα το κλείναμε στα 60s το μαγαζί.

+1 Με διακόπτη active/passive/trebleboost αλλά και series/parallel. Οτι τραβάει η όρεξή σου. ;) Πάντως εμένα μου αρέσουν τα παραμετροποιήσιμα passive αλλά και τα active. Όχι βέβαια ότι με χαλάει ένα καλό P-bass με volume και tone. Και ο δικός μου νικητής είναι... Αλλά είναι ΠΟΛΛΑ τα λεφτά Άρη.

Πες και καμιά δικιά σου κουβέντα ρε συ. Πως σου φάνηκε, τι σου αρέσει και τι όχι. Τι θα άλλαζες.... Ξέρασέ τα όλα ......

Αυτό το κάνει ο amp. Τα μπερδεύεις. Όλα που προανέφερες γίνονται. Αλλά θέλει πολύ ψιλοδουλειά, γνώση και χώρο στο cavity.... :) Και είδικά με το dlx pj που γίνεται ένας ψιλοχαμούλης ήδη. Το δε passive λογικά δεν πρέπει να σου τρώει μπαταρία. Το kill τι το θες; Με όλα αυτά τα κουμπάκια δεν θα χεις χρόνο να παίζεις.

O espresso θα βγαίνει από το truss rod ή από το jack plate ?

Μπράβο !! Ωραία η φωτό που τράβηξες. Το παιδικό σου αμόρε; Καταλαβαίνω τώρα το "θέμα" με της Jazz/Jag ;)

Μα η μαγκιά είναι να είναι εξτραβαγκάν τ' οργανάκι και να κάνει unassuming blend με γκαρδαρόμπα. Πάρε να χεις. Ελπίζω να μην διαβάζει η κόρη της και πέσει τηγάνι κυρ Δον Ζουάν μου. Το δε θέμα είναι ότι ο Τζηνολόκης (κατά το Τζορντανέλλι), είναι στην ηλικία μας

Σε βρήκαν αγαθό και σε δουλεύει το φόρουμ ψιλό γαζί, SF αρρωστάκι. Κι όμως, έβλεπα στα προχτές ένα βιδεάκι με τον John Mayer και ήταν ο φιρφιρίκος ίδιος ο ΤζηνοΛόκης. Μα την Μπαναΐα και ψέματα δε λέω.

Οι περισσότεροι είναι πολύ "λίγοι" (καλο, ε; ) για να έχουν τύχη απέναντι στο διαχρονικότερο των κιθαροσχημάτων.

Καλό γούστο εναντίον Superfuck

1000-1500 θα λεγα αναλόγως των συνθηκών. Αλλά καλύτερα ας μιλήσουν οι ειδικοί...

Το MM ήταν τρίφτης και αυτή είναι κούκλα; :o :o Ρε παππού, βάλε κανα γυαλί πριν σφυρίξεις στον μπροστινό μαλλιά και φας κανα μπινελίκι.

α) Αν δεν θες ασύρματα, εξασφαλίζεις (πολύ) μακρύ καλώδιο για τα ακουστικά (πιθανώς με extension) β) Το δένεις κάπου (ζώνη; ) να μην σε ενοχλεί. γ) Βάζεις το rhythm pattern που γουστάρεις στο πεταλάκι. δ) Μαθαίνεις να "πατάς" σε ντραμς και ταυτόχρονα δοκιμάζεις ήχους. Και δεν ενοχλείς Προσωπικά τουλάχιστον, δεν βλέπω κάτι άβολο. Εκτός κι αν κάνεις κωλοτούμπες όταν κάνεις practice. Tότε θα χεις ούτως ή άλλως πρόβλημα.

Γιατί θα ναι δύσκολο;

Δεν ντρέπομαι να πω ότι από κει πρωτοάκουσα την φίρμα. Αλλά τότε ήταν "άλλο πράμα" από ότι είναι σήμερα. Και στη σύγχρονη γκάμα της όμως, έχει μερικές πολύ όμορφες και καλοκατασκευασμένες κιθάρες αλλά ΚΑΙ μπάσα. Και δεν μιλάω (προσωπικά) της οικογενείας "πρόσεξε-το-κέρατο-θα-βγάλεις-κανα-μάτι". ;)

Μεγάλη κουβέντα (ξαν)ανοίγεις. Και στο μπάσο και στη κιθάρα εξαπανέκαθεν υπήρχαν κατασκευαστές που τολμούσαν σχεδιαστικά σε κάτι διαφορετικό από την πεπατημένη των Fender / Gibson. Η τύχη τους βέβαια παίζεται. Μπορεί να τύχουν αποδοχής και να δημιουργήσουν σχολή, μπορεί και να τους φάει η μαρμάγκα. Το γιατί κατά την άποψή μου είναι α) διότι εξ' αρχής ήταν πολύ όμορφα σχεδιαστικά οι strat, tele, lp και για αυτό πέτυχαν και βέβαια διότι β)μας έχουν χτυπηθεί στα αισθητικά κύτταρα παιδιόθεν. Προσωπικά, επειδή δεν είμαι ούτε επαγγελματίας, ούτε σοβαρός παίχτης, ακολουθώ τον κανόνα form over function. Αν μου αρέσει στο μάτι και μου κάθεται στο χέρι, είναι όλα καλά. Και προσωπικά έχω πολλές (Wal, Status, Alembic, Rick κλπ κλπ) εξωfenderικές αγάπες. Θα έλεγα όμως ότι τα Fender παραμένουν τα πιό εύκολα προσβάσιμα μπάσα που παραμένουν ποιοτικά (ότι κι αν σημαίνει αυτό) και κοινώς αποδεκτά (για τους παραπάνω λόγους). Είχαμε, δεν είχαμε, τα ίδια πάλι λέμε. Δεν πειράζει. Και η γη γύρω-γύρω γυρίζει. ;D Α, και στη λάμπα, απόλυτο δίκιο ΔΕΝ έχεις αλλά ας το αναλάβει κάποιος άλλος αυτό.

......... cause I'm a Soul Man ...... 8)

[pre][/pre] Εγώ προσωπικά δεν σχολίασα ούτε την παικτική σου ικανότητα, ούτε με ενδιαφέρει πόσο χρονών είσαι (να τα εκατοστήσεις) και σε πόσους δίσκους έχεις συμμετάσχει (πάντα τέτοια) και δεν είναι απαραίτητο να σε γνωρίζω για να συνεχίσω να διαφωνώ βαθύτατα με τη νοοτροπία που εκφράζεις στο αρχικό σου ποστ. Τα παραπάνω με πάσα ειλικρίνεια και χωρίς κανένα ψήγμα ειρωνίας. Έχεις δίκιο. Η ευγένεια, αλτρουϊσμός, έγνοια για τον διπλανό μας και λοιπά, δεν είναι ακόμα θεσμοθετημένα. Όχι ότι θα άλλαζε κάτι αν ήταν. ;)

Είμαι τόσο βαθιά αντίθετος (και δυστυχώς στην χώρα που ζω, τόσο μόνος) από την αδιαφορία του συνάνθρωπου μου ειδικά στο θέμα του δικαιώματος μου στην ησυχία, που δεν θα συνεχίσω τον διάλογο καθότι με νοιώθω έτοιμος να παρεκτραπώ. Και με ξύλινο καρφωτό πάτωμα τα τακούνια ΕΙΝΑΙ τρομερά ενοχλητικά. Ακόμα και μέσα στο σπίτι. Πολλώ δε μάλλον από πάνω. Άστο όμως. Ο καθένας με τις ευαισθησίες του. Αν υπάρχουν. Καθότι υπάρχει και η αντίθετη λέξη.

Αν σε αντιλαμβάνομαι σωστά, εννοείς πως δεν μπορείς να αποκόψεις ένα οπερατικό τραγούδι από το ευρύτερο σύνολο συνύπαρξής του μέσα στο έργο; ή ότι όλα τα κλασσικά κομμάτια είναι ίδια γιατί δεν καταλαβαίνεις διαφορές;