audiokostas

Συνέχισε να παρατεμπελιάζεις......... 8)

Δεν ισχύει για τον γείτονα του Μάραθον.

..... δεν είναι blues. 8)

Δηλαδή ο πωλητής που μου είπε "φίλως το μπασάκι παίζει μόνο του" με κορόδεψε;

Παιδιαμηχαλατετοthreadαποτωρα

Καλά. Δείτε τα εσείς και ελάτε μετά στη ψησταριά να με βρείτε να τα συζητήσουμε. Λοιπόν, πέρα από την γνωστή τακτική του καραφλόγερου (για να σας ξεχωρίζω) "ας φέρω όλη τη συζήτηση ότι και να ναι στα 4 προσφιλή μου γνωστικά αντικείμενα" εδώ έχει δίκιο. Αν θέλεις να σαχλαμαρίζεις όπως κι αυτός, μια χαρά είναι η χαρτοκοπτική και τα midia/στρειδια. Αν υγραίνεσαι σαν το Μάνο με τις φούγκες, θέλει να ιδρώσει ο κώλος στο σκαμνί. Και πάει λέγοντας το παραμύθι... Τα περί Λουμίδη, γνωστά.

Μετάδοση είναι ο αέρας Οι χορδές παράγουν τον ήχο.

Γι αυτό είπα "κάπου" ρε Ταλιμπάν. Αντε τώρα........Μάθαν όλοι, έμαθε και Tuttoς And so they will ............. 8) :-X

Καλά και έκανες και έθεσες το ερώτημα. Δεν έχει ξανατεθεί σε αυτή τη μορφή κάτι παρόμοιο. Εγώ πιστεύω ακράδαντα ότι στις κιθάρες που παίζει το 90φεύγα% των συμφορουμιτών (για τις άλλες θα σου πει ο Marathon και ο AB), τον μεγαλύτερο ρόλο τον παίζουν τα ξύλα (μακράν, κάπου στο 74,32%) και το υπόλοιπο οι χορδές. Ότι άλλο ειπωθεί θα είναι εικασίες και άγνοια του Ιντερνετ.

Εγώ θα ήθελα να ακούσω την δική σου. Ειλικρινά. Η δική μου, αλλού θετική αλλού επικριτική, εστιάζεται μάλλον στο ότι....

http://www.noiz.gr/index.php?topic=171104.msg363037#msg363037

Το air-guitar. Tο χρησιμοποιώ ανελλειπώς τα τελευταία 33+ χρόνια. Δεν μ' έχει προδώσει ποτέ.

Ναι. Σε συνθήκες πολλαπλών καλωδιώσεων και μεγάλων αποστάσεων. Για μικρές αποστάσεις και στο σπίτι, είναι μάλλον ανώφελο.

Croeso y Cymru. ;D H Wye Valley (όπως και το Breacon Beacons) είναι απίστευτα όμορφη. Ειδικά τέτοια εποχή. Το τραγούδι μου άρεσε. Πιο πολύ μου άρεσαν οι γυναικείες φωνές αλλά όντως η διφωνία έδινε όγκο. Είχε πιο πλούσια παραγωγή από αυτή που του πρέπει (πάντα κατ' εμέ) Με έκανε να ψάξω για το συγκρότημα (ναι δεν πολυπαρακολουθώ τις συγκεκριμένες εκπομπές).

Σπύρο μου, είσαι Καλλιτέχνης. Θα μπορούσα να πω μουσικός αλλά τα τραγούδια σου έχουν περισσότερο μια σκηνοθετική άποψη και αυτό, στο δικό μου βιβλίο, είναι καλό. Γιατί στο φινάλε ήρθαμε να ακούσουμε να μας λες την ιστορία σου και όσο καλύτερα την πεις, τόσο καλύτερη θα την ακούσουμε. Καλό βέβαια θα ήταν να μας επισυνάψεις και το σενάριο (λυρίκια ;D) για να δουμε και τι λες. Το ξέρεις ότι δεν είναι το στυλ μου (όπως πρόσφατα έχω πει, αν και άκουσα αρκετά, ελάχιστα ήρθα κοντά στο Prog Rock) αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι κάνεις καλά αυτό που κάνεις και πιστεύεις σε αυτό. Και όταν θέλεις να πεις 8λεπτη ιστορία, πρέπει να το πιστεύεις, παρόλα τα σκηνοθετικά τερτίπια που θα κάνεις για να έχεις τον ακροατή μαζί σου. Δεν το κρύβω ότι το better halves (αλλά και το εύθραστο praline) είναι πιο κοντά στα απλά (ως απλοϊκά) γούστα μου αλλά nonetheless ..... Αν μου λέγες βέβαια από κοντά με 2λεπτο(+) κρεσέντο καληνύχτα, σου χα δώσει να φας τις κάλτσες σου και σε πέταγα απ το μπαλκόνι, δεμένο με ταινία, στον κάδο ανακύκλωσης. Καλή η αναμονή του άλμπουμε αλλά περιμένουμε (αμφότεροι) περισσότερο να σε δούμε (και σε ευχαριστούμε) να τα π(ι)ούμε από κοντά. Με τις καλημέρες μου.

Η με την πεταλιέρα και τα ακουστικά στην έξοδο που έχουν (οι πεταλιέρες) για τα ακουστικά ή με κάρτα ήχου στο laptop (με κάποιο guitar rig) με τα ακουστικά της κάρτας. Μια χαρά λύσεις είναι και τα δύο. Με την G2.1u (πχ) που έχει και usb έξοδο συνδυάζεις και τα δύο.

Θενξ. Το ψαχνα.

Νομίζω όμως ότι την εκμεταλλεύεσαι. Αυτές τις Αντουανετομαλακίες του στυλ "τι να κάνουμε ας πρόσεχε", τις λέμε εύκολα εμείς τα βολεμένα αστάκια. Όταν όμως ο κακοπληρωμένος υπάλληλος που δεν έστρωσε κώλο στις παράλογες απαιτήσεις του "πελάτη", βρίσκεται εκτός δουλειάς και στην ανεργία με αφορμή έναν ηλίθιο πελάτη και αιτία ένα τριμάλακα αφεντικό, με νοιάζει ρε φίλε, πως να το κάνουμε. Αν η γυάλα που ζεις είναι φιμέ, εχέσθην πατοκόρφως. Εμένα με νοιάζει και θα συνεχίζει να με νοιάζει για τον δίπλα και αυτήν που θεωρώ εγώ κοινωνική αδικία. Και τις πίπες περί μπλογκ μοίρασέ τις αλλού Παρασκευιάτικα.

Ε, χμ, συγγνώμη και κακώς ανακατέυομαι αλλά το δικαίωμα έχω την εντύπωση ότι ίσως τους το έδωσες εσύ συνυπογράφοντας ; Το ότι να γνωρίζεις τον ακριβή τρόπο αμοιβής σου και πάλι είναι στο χέρι σου να το απαιτήσεις. Νομίζω δηλαδή.

Καλά δεν έχω αντίρρηση. Βάλε την εθνικότητα που θες. Έκφραση ήταν. Δεν έχω δαίμονες.

Συμφωνώ απολύτως.

Με πονάει το πόσο διαφωνώ (αυτή είναι η ευγενική μου απάντηση) Στα πα William. Αυτά θα χαμε. ;)

Συμφωνώ. Ευγένεια και εξυπηρέτηση πάνω απ' όλα αλλά τις Αμερικανιές στυλ Customer-is-God τσι βαριέμαι. Μία από τις πολλές δουλειές που έκανα πιτσιρικάς ήταν και πωλήτης σε παιχνιδάδικο πολυκαταστήματος. Εφαγα μεγάλη πίκρα στις Χριστουγεννογιορτές (απλά απίστευτη πίκρα) αλλά ποτέ δεν το βαλα κάτω. Την παραμονή μόνο την ώρα που το μαγαζί άρχισε να κλείνει και οι συνάδελφοι φεύγαν έρχεται κυρία αλλόφρονη με το μικρό της - "σας παρακαλώ 5 λεπτά μόνο ένα δώρο και έφυγα" - "Μα κλείνουμε" - "Δύο λεπτά. Το πήρα κι έφυγα" - "Αντε Χριστούγεννα είναι. Κάντε και πέντε. Αλλά γρήγορα σας παρακαλω. Και ότι θέλετε πείτε μου." - ............ (Μετά από 1 τέταρτο και) -"Αν μπορείτε να έλθετε γιατί τα ασανσερ σταμάτησαν, θα κλείσω τις (κυλιόμενες) σκάλες και το μαγαζί κλείνει. - "Άκου νεαρέ. Δε θα μου βγάλεις τη ψυχή. Κάτσε και περίμενε. Εγώ στο φινάλε σε πληρώνω" ;D ;D ;D ;D Ακόμα την θυμάμαι πως έσφιξε έντρομη πάνω της το παιδί της που έκλαιγε ενώ κατέβαινε τα σκαλιά δέκα-δέκα. Και δεν της είπα (σχεδόν) κουβέντα. Δεν κουνήθηκα από τη θέση μου. Ευτυχώς, χρονιάρα μέρα. Το χέρι μου μόνο έτσουξε στην επιφάνεια του γραφείου......

Όταν το καταλάβω........ Καλό ή τέλος πάντων passable τραγούδι (γιατι το σαπούνι είναι κομμάτι, ο κόμματος ΔΕΝ είναι η χλαπάτσα που επισυνάπτει ο γέρος που τα χει χαμένα και τα του κόμματος μακριά από δω - μην το κλειδώστε πλάκα έκανα) γίνεται και με ένα από τα δύο συστατικά. Όταν ένα από τα δύο ξεπερνάνε τον μέσο όρο, τότε έχουμε ένα πολύ καλό τραγούδι. Και όταν και τα δύο είναι καλά και τα χτυπήσει το mojo/ικανότητες του καλλιτέχνη, έχουμε ένα μεγάλο τραγούδι. Αυτά βέβαια το αντιλαμβάνεστε πιο εύκολα όταν ακούτε τραγούδια στη γλώσσα σας. Και εκεί καταλαβαίνετε ότι ο όταν ο στιχουργός το χει και το έχει δουλέψει με τον συνθέτη και αποφασίσει κι ο ικανός ερμηνευτής να το ερμηνεύσει, έχουμε όμορφες στιγμές. Γιατί και στο γλυκό (όπως και στο groove), το δέσιμο είναι η μαγκιά. ;)

Ούτε γω. Και το αντίστροφο. Πχ Isis. Του Dylan. Τραγουδά (χαχαχαχα), παίζει φυσαρμόνικα (μπουχαχαχα) και πιάνο (μη, όχι, σταμάτα, δεν αντέχω, η κοιλιά μου, κατουριέμαι) ο ίδιος. Τρία ακόρντα ακατάπαυστα επαναλαμβανόμενα (zzzzzzzzzzzzz) αλλά οι στίχοι.....το κάνουν κομματάρα. Άμα το χεις, ακόμα και το χέσιμο σαν έπος το περιγράφεις. Νομίζω το χει κάνει ο Τζιμάκος