audiokostas

Εμένα μου αρέσατε. Ωραίο γκρουπ. Υπήρχε δέσιμο. Αλλά Pink Floyd tribute γκρουπ είστε κυρ-Neeqο μου. Σας παρακαλώ όχι με παντελόνια κοντομάνικα δημοσίως. Στις πρόβες, αν θες, και με σώβρακο...

Το max είναι μία "αποχώρηση" το εξάμηνο. Έχεις ασυλία για πέντε μήνες ακόμα.

O "τσίφτης" δεν έχει τίποτα από κιτ επάνω του. >:( Είναι εξ' ολοκλήρου (ακόμα και το ξύλινο (!) turret board, οι μετασχηματιστές αλλά και το σασί του) home made. Και ο Gregg παίζει με το Fulltone Fulldrive 2 (και την Strat) του Παύλου.

Όχι μόνο εσύ. Οι παραπάνω διαπιστώσεις με έκαναν να τον ρωτήσω αν έκανε μαθήματα φωνητικής στο διάστημα αυτό.

Και μια ακίνδυνη δήλωση: Αν έπαιζα κιθάρα και τραγούδαγα όσο καλά παίζω τάβλι, όλοι (στη γειτονιά μου) θα μιλάγανε για μένα. Γρηγόρη, το βραδάκι........ ;)

Τρομερό γκρουπ, ορόσημο της ροκ. Απλώς όταν τους είδα σε πρόσφατο live που έδειχνε η Deutsche Welle, μου προκάλεσαν θλίψη.... :-\

Η αγριεμένη φάτσα δεν ήταν για σένα. Για την επιλογή ήταν..... τεσπά. Επί του φιλοσοφικού τώρα. Πρόσφατα σε ένα ντοκυμαντέρ που έβλεπα, κάποιος μιλούσε για το λάθος που κάνουν μερικοί άνθρωποι που περιγράφουν σε έναν τυφλό λεπτομερώς κάτι αλλά δεν μπορούν να καταλάβουν ότι η περιγραφή τους γίνεται με εικόνες από την νοητική τους database και οι οποίες απουσιάζουν παντελώς από την database ενός τυφλού. Όσο και ότι και να περιγράψεις λοιπόν θα απορροφηθεί τελείως διαφορετικά από τον τυφλό. Πως μπορείς να κανεις λοιπόν encapsulate τον τόσο diverse όρο/μουσική "ροκ" με ένα μόνο τραγούδι (το βίντεο/live για μένα είναι minimum προϋποθεση); Τώρα τι θα τι θα καταλάβει κανείς αν ακούσει μόνο ένα κομμάτι (πολλώ δε μάλλον Beach Boys, Pink Floyd, το Telegraph Road, ή τους Jethro Tull), δεν γνωρίζω. Εγώ πάντως αδυνατώ....

Blind Willie Johnson. >:( Λες και δεν είχε άλλη μουσική ο κόσμος ...... Αλλά όποιος έχει το μαχαίρι και το καρπούζι......

Να επισημάνω ότι ο δίσκος στο Voyager ήταν χρυσό LP με ηλεκτροστατική βαφή. α) Καθότι ήταν το 1977 β) Λόγω υπόθεσης ότι θα ήταν εύκολο να υποθέσει κάποιος πολιτισμός την αναλογική του ανάγνωση. Άρα καλό θα ήταν να στέλναμε μια συλλογή. Κατά δική μου προτίμηση με live (DP In Japan, If you want blood, Irish Tour, One more from the road, Allman Bros at Fillmore East, Live Rust, Live ! (Marley), How the west was won, Last Waltz, Woodstock, From here to Eternity, Kickout the Jams, Live & Dangerous, Alchemy, Get yer ya-ya's, No sleep till Hammersmith, Band of Gypsies,,,,,,) καθότι εκεί κατοικοεδρεύει το ροκ Θα στοίχιζε να το κάναμε τριπλό; Να βάζαμε και ένα πικάπ μέσα; Από τα παλιά τα ηλεκτρόφωνα με τα ενσωματωμένα ηχεία.... Ρεύμα θα έχουν; Αξίζει να έχουμε επαφή με πολιτισμούς που δεν ξέρουν τι σημαίνει ροκ;

Μπράβο ρε Θοδωρή. Ήθελα να το πω και το ξέχασα.

Η μπάντα γκρουβάρει (και γκρουβάρει καλά) δακτύλοις τε και σώματι. Και έχει μπροστά την έμπειρη και άνετη παρουσία/φωνάρα της Τζένης. Εν ολίγοις έχετε το Α και το Ω. Τα ενδιάμεσα είναι προαιρετικά. Με αυτές τις ικανότητες και δυνατότητες όμως, η δημιουργία, συν τω χρόνω, καθίσταται υποχρεωτική. Πολύ ωραίοι.

Πάσο. Εχω μηδενική γνώση της παραλιακής.

Αει σιχτήρ που ενέδωσα και τ' άκουσα..... Και μόλις είχα φάει. Είχα να νιώσω έτσι, από τότε που φαγα κάτι 9άρια μεσοπέλαγα στην Αδριατική . Μάραθε μου χρωστάς ένα σαντουίτς. Και με κοψίδια συμβιβάζομαι.

Εγώ μάλλον θα διαφωνήσω, ειδικά για το συγκεκριμένο είδος. Προσωπικά δεν μου λέει τίποτα αλλά έχει και το λαικό και το ποπ και το ψευτοροκ και φαίνονται πιασάρικα (για τους έχοντες τις ανάλογες "κεραίες" που κρίνω ότι μάλλον είναι πολλοί στην ημεδαπή). Εγώ (με τα λίγα που ξέρω) θα έλεγα ότι, αν υπάρχει Ελληνική δισκογραφία, υπάρχει για αυτά τα κομμάτια. Για homemade production, εξαιρετική δουλειά. Και ωραία φωνή βρε συ Σπύρο. Απλώς (και με το συμπάθιο δηλαδή), προσωπικά δεν θα τα άκουγα και δεύτερη φορά. :-\

ΟΧΙ ΡΕ ΣΥ. :'( Ένας από τους "ήρωές" μου. Ο ΜΠΑΣΙΣΤΑΣ. Τεράστιος... Ότι και να πω, πάλι λίγο θα είναι. Θεός σχωρές τον.

Καθότι, α) Όλο εισαγωγικά, παρενθέσεις και υποσημειώσεις είσαι. β) Είναι μεσημέρι μετά από φαί και βαριέμαι γ) Δεν βλέπω Ουτούμπι δ) Είμαι γενικώς παιδί ασυγκίνητο (εκτός αν μεσολαβούν καμπύλες) είπα να γράψω κι εγώ χωρίς να σε μεταφράσω. Η παράθεση ήταν λόγω συγγένειας ειωθέντων....... μάλλον.

Η δουλειά του Ζηκογιάννη με το άταστο στο "Φοβάμαι" του Παπακωνσταντίνου, πιάνεται;

Το μάρκετινγκ είναι ένας πολύ μεγάλος και απαραίτητος τομέας της όποιας επιχειρηματικής (και όχι μόνο) δραστηριότητας. Σε μία καταναλωτική (για να μην πω άλλη "κακιά" λέξη) κοινωνία όπως αυτή που ζούμε, είμαστε όλοι μας αποδέκτες (και όχι απαραίτητα "θύματα") των διεργασιών/εργαλείων του μάρκετινγκ σε όλους (θα έλεγα, με μια πολύ μικρή επιφύλαξη, ανεξαιρέτως) τους τομείς της καθημερινότητάς μας. Σε ποιό βαθμό έχουμε τα εσωτερικά φίλτρα, αυτογνωσία αλλά και γνώση του αντικειμένου στο οποίο στοχεύουμε (αλλά και για το οποίο στοχευόμαστε) προκειμένου να μπαλαντζάρουμε κατά τον ιδανικό (για εμάς) τρόπο το "θέλω" με το "επιθυμώ", σε μία αστική κοινωνία με ελεύθερη διακίνηση και πρόσβαση στην πληροφορία, είναι καθαρά προσωπική μας ευθύνη. Τα υπόλοιπα με τα Fender vs Gibson, φθηνό vs ακριβό, Κίνα vs Αμερική, Custom vs Mass Production είναι ωραίες κουβεντούλες για το καφενείο μας που προφανώς όσες φορές και να συζητηθούν, τις 10 σελίδες τις έχουν για πλάκα.

Είναι 66 χρονών και παίζει ακόμα εκκωφαντικό heavy metal έχοντας καπνίσει/πιεί/καταπιεί την Άρτα και τα Γιάννενα (πολλές φορές ταυτόχρονα και την ίδια μέρα με άλλους πεντέξη νομούς) και είναι ένας από τους διασημότερους (εμβληματικούς) μπασίστες cum τραγουδιστές που δεν παίζουν μπάσο και δεν μπορούν να τραγουδήσουν. Τι ιδιαίτερο μπορεί να έχει;

Αν αγοράζετε για να καλύπτετε τις ανάγκες σας μάλλον δεν συμμετέχετε στο thread Αν αγοράζετε για να καλύπτετε τις επιθυμίες σας ή συμμετοχή στο thread είναι άγονος (με το σκεπτικό ότι είναι πολύπλοκο και ξέχωρα διακριτό ποιές είναι και πως καθορίζονται οι επιθυμίες του καθενός) Είμαι ή δεν είμαι πιο βαθιός από τονε Σούπερφακ;

Μας απειλείς φίλως;

Αφού σας αγαπάω...... :-* Η διαφορά είναι ότι ο μεν πήρε το λίγο και το κανε πολύ (και σ' όποιον αρέσει) ........... ;)

Ανυπερθέτως.... ;D Ναι, προφανώς. Ευγενικός ήμουνα απλώς. Ο (καινούριος πλέον ;)) ντράμερ μας έχει (συχνότερα από ότι θα θελε και θα πρεπε) το ελεύθερο να το ζντουμπάει. Απλώς όταν είσαι στη lounge κατάσταση του πιάσε-άλλο-ένα-τουρλου-ποτό-με-ομπρελίτσα-κατω-από-την-ομπρέλα-και-πάρε-τηλέφωνο-τον-Λάκη-να-έρθει δεν βάζεις τον Βησιγότθο να βαράει το 15άρι σα να καρφώνει στο τοίχο. Κατά την ποτέ ταπεινή μου γνώμη.

Λοιπόν, άσε τις τεμπελιές και πιάσε τη δουλειά τώρα. Έχεις ένα πολύ όμορφο προσχέδιο/έμπνευση (δεν θα αρχίσω το τι θυμίζει και ποιόν) το οποίο θέλει να του δώσεις αρχή-μέση-τέλος. Μετά του βάζεις και τα απαραίτητα πλήκτρα-ντραμομπάσα και έχεις άλλο ένα ωραίο κομμάτι για το LP σου με New World Music. ;D Εχει ενδιαφέρον που προσπαθείτε να μιλήσετε με τον Μαραθον για blues. Διασκεδάζω.

Ναι, πικράθηκα ανυπερθέτως...... :P Trademark ήχος (και αυτό όπως έχω πει είναι πολύ μεγαλο πράμα), λίγο δυνατά το (ωραίο -for a change) ταμπούρο, λίγο busy το μπάσο για μένα, οι κιθαριστικές σου ηχητικές αναζητήσεις αλλού όμορφες και αλλού ξεκούρδιστες. All in all μπορεί να σου πήρε και 2 μέρες να το φκιάξεις. ;)