audiokostas

Τα χουμε ξαναπει αλλά να έχεις τις μπασογραμές σαν του Sting και από πάνω να τραγουδάς τις μελωδίες που (και όπως τις) τραγουδάει, εγώ προσωπικά δεν μπορώ να σκεφτώ άλλον.

Τουλάχιστον στην Αγγλία δεν θυμάμαι κάποια γαμομπάντα (γκρουπ για γάμους, πάρτυ) που να μην παίζει 2-3 τουλάχιστον κομμάτια των Police. Αγαπημένο μου το ποδοπάτημα των μεθυσμένων στους γάμους με το So Lonely. Από την άλλη αμα ξεκινάς έτσι, θα βγούνε οι πιτσιρικάδες (και δίκιο θα χουνε) και θα αρχίσουνε το "γιατί δεν παίζουν οι cover μπάντες Necrotsoflius ;" και θα αρχίσουν τα βίντεο με τα τρακόσια bpm και τσι 25 μπότες. Ολημερίς τα παίζανε το βράδυ τα ξεχνούσα.....

Έ, βάλε και Dylan. Αν μπορεί να τραγουδήσει. Έχω γράψει εκθέσεις μικρότερες από τα τραγούδια του. Προχθές συζήταγα πως είναι δυνατόν να θυμάται και να τραγουδάει τόσο γρήγορα ο Stipe σε live όλους τους στίχους του It's The End Of The World. Εντάξει δεν είναι πάρα πολλοί αλλά δοκιμάστε να τους τραγουδήσετε, έστω και από αναλόγιο. Δεν με βοηθάει. Ασε που μετά το δεύτερο αρχίζει και πονάει. :o Προτιμώ το μαστίγιο αν είναι έτσι. ;D Ή έστω επιδερμική λήψη με Caroten

Καλά κι εγώ το λέω, που να τα θυμάμαι όλα αυτά ΑΛΛΑ α) Είναι υποχρέωσή μου β) Τα τραγούδια είναι ιστορίες. Αν δεν μπορείς (ή δεν πρέπει/σου πάει) να πεις την ιστορία μην τη λες. γ) Μάθε τι σκατά τραγουδάς και μη φωνάζεις φωνήεντα. Ερμήνευσε. δ) Αφού τα καταφέρνουν οι ηθοποιοί (να μην πω οι τραγουδιστές όπερας σε πόσες γλώσσες καθότι αυτοί είναι σε άλλο επίπεδο) υπάρχουν τρόποι.

Και η Ρόδος και το πήδημα....... ;D

Καθότι κυνηγοί, ψαράδες, μουσικοί ...*.... ;D *Δεν μιλάμε για πολιτικούς στο noiz

Αμα είσαι νέο παιδί και έχεις το χρόνο κι όρεξη, πάρε στυλο, χαρτί και κανα γραφτήρι και πήγαινε στη Σατωβριάνδου στο Καφενείο των Μουσικών. Και μη σταματάς να γράφεις ότι σου λένε για μήνες. Κάποια μέρα θα σε ευγνωμονούμε όλοι μας. ;)

Δεν ξέρω τον πωλητή καθόλου και δεν ξέρω αν είναι ακόμα διαθέσιμο.... http://smart.noiz.gr/details.php?id=85858 Πολύ καλός Από αυτούς που είπες SWR και μετά Peavey. Τον ενισχυτή τον βάζεις στην κονσόλα μεσω της DΙ εξόδου. Και στο speaker out βάζεις την καμπίνα.

Δεν βλέπω το βίντεο από τη δουλειά αλλά (ως γνήσιος Νεοέλλην) θα πω και γω τη γνώμη μου μιας που ξέρω τη μπάντα από κοντά. Τα παιδιά κάνουν φιλοτιμες προσπάθειες και ενίοτε τα καταφέρνουν αρκετά καλά. Κάνουν όμως, κατά την άποψή μου πάντα, κάποια λάθη που είναι συνήθη στις νεανικές μπάντες αυτού του είδους. α) Κατ' αρχήν βάζουν στο ρεπερτόριό τους συνεχώς κομμάτια χωρίς όμως πρώτα να έχουν κάνει "κτήμα" τους τα προηγούμενα. Ένα κομμάτι δεν είναι βρήκαμε ένα τέμπο, μάθαμε τις αλλαγές, μουρμουρίσαμε τα λόγια, κοτσάραμε και το σόλο και πάμε για άλλο. Πρέπει Να βρεί τέλος πάντων όλη (και όταν λέμε όλη εννοούμε όλη η μπάντα) το πάτημά της. Με τόση μικρή εμπειρία και τρίωρο πρόγραμμα αυτό ΔΕΝ γίνεται. β) Τα κομμάτια, ανεξαρτήτως από που είναι αρχικά γραμμένα ή από ποιά νότα αρέσει στον κιθαρίστα να σολάρει, πρέπει να προσαρμοστούν στην τραγουδίστρια και όχι το αντίθετο. Θυμάμαι όταν η κοπέλα είχε πατήσει σε τραγούδια που της βγαίναν τονικά, είχε πολύ καλές ερμηνείες. Το στυλ αμήχανου je m'en fous και χέρια στις τσέπες είναι, κάτι που είχα πει και στην ίδια, ανεπίτρεπτο επί σκηνής σε οποιοδήποτε επίπεδο. γ) Η επιλογή των κομματιών πρέπει να έχει έναν ειρμό. Υπάρχει η εντύπωση ότι για μπάντες που έχουν επιλέξει τον δρόμο της διασκέδασης παντός καιρού (και καλά κάνουν) τα πράγματα είναι πιο εύκολα λόγω της ευρύτατης γκάμας covers που μπορούν να έχουν. Αυτό είναι τεράστιο λάθος. Και αυτό διότι η μπάντα διασκέδασης (ή palamaki begging rock που λέει υποτιμητικά ένας φίλος) έχει την υποχρέωση να διασκεδάσει τον κόσμο από κάτω. Δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από ρήσεις του στυλ "εμείς death/alternative/free jazz/punk blues/necro surf παίζουμε, αυτό γουστάρουμε και όποιος γουστάρει μας ακούει". Βγάζει μέσα από τον κήπο-playlist τραγούδια "ζιζάνια" (7λεπτο μινόρε blues ας πούμε δεν κολλάει) και με σωστές επιλογες γνωστών τραγουδιών (και παιγμένα με κάποιο συνειρμό μεταξύ τους - εκπληκτικό πόσοι αγνοούνε τη συνέπεια και συνέχεια ενός playlist) και με νεύρο και groove κρατάει τον κόσμο χορεύοντας και πίνοντας. Αν κάποιος νομίζει ότι είναι εύκολο, ιδού η Ρόδος...... δ) Πρόβες, πρόβες, πρόβες με συγκεκριμένο playlist και όχι "ρε σεις πάμε λίγο αυτό το κομματάκι που άκουσα χτε στο ράδιο και πάει κάπως έτσι" Sorry (με τις παρατηρήσεις που ισχύουν για δεκάδες μπάντες) αν κούρασα αλλά τα παιδιά τα ξέρω, είναι καλά παιδιά, έχουν όρεξη, έχουν potential αλλά πρέπει να αποκτήσουν ταυτότητα και οργάνωση. Ειδικά όταν έχουν μεγάλο, πιστό και όμορφο κοινό ;) ΥΓ. Πάντα ήθελα να παίξω το Joker.... :-\ Cause I'm a joker, I'm a smoker, I'm a midnight talker.....

Yeap Και είχα την τύχη να τους ακούσω πρόσφατα. Υπέροχοι. Βέβαια δεν έχουν μεγάλη σχέση με αυτούς που βγάζει η Dimarzio τώρα και οι οποίοι με τη σειρά τους είναι αρκετά καλοί μαγνήτες και όπως σωστά είπε ο Λευτέρης, είναι κοντά σε αυτό που (νομίζουμε ότι) ψάχνει ο op.

Ψάχτους ως Duncan SPB-3. Νομίζω ότι και στην Ελλάδα μπορείς να τους βρεις Γενικώς κάνε έρευνα στο net για overwound / hot P-bass μαγνήτες. Είναι γεμάτος ο τόπος. Καλή τύχη.

α) Οι νόμοι της Φυσικής δεν αναιρούνται επειδή είναι καμπίνα κιθάρας. Το ζητούμενο είναι τι ψάχνεις. Το ότι έγινε έτσι στην αρχή, δεν σημαίνει ότι δεν αγγίζουμε. Μη λέμε τα ίδια. Αν και στο audio υπάρχουν τα full range open baffle ηχεία ;) δεν το αντμετωπίζω σαν ηχείο audio ή μπάσου καθότι όπως εξήγησα παραπάνω, ούτε στάσιμα με ενδιαφέρουν, ούτε κούρδισμα reflex με ενδιαφέρει, ούτε compensation όγκου καμπίνας μέσω μόνωσης με ενδιαφέρει. Εξάλλου οι απαιτήσεις και η τεχνολογία στο audio είναι μακράν πιο προχωρημένες.... β) Το ότι ο τσίπης έβαζε ότι φτηνόξυλο έβρισκε, δεν σημαίνει ότι πρέπει να ακολουθούμε. Το pine προσωπικά (γιατί έτσι μου αρέσει) για καμπίνες (αλλά και για μπάσα) το θεωρώ για τον ...... Από την άλλη συμφωνώ ότι οι solid wood καμπίνες έχουν ένα ιδιαίτερο χρωματισμό που πολλές φορές λειτουργεί όμορφα. Το καλό κόντρα πλακέ (υπάρχουν πολλές ποικιλίες) δεν είναι τόσο "συνλειτουργικό" με το μεγάφωνο όπως τα solid αλλά ούτε και τόσο αδρανές όσο το MDF. Θεωρώ όμως ότι είναι όμως η χρυσή τομή στην αντοχή, βάρος και "ήχο". Τώρα που το λες έχουμε έναν Fender vintage που θα μπορούσα να δοκίμαζα λίγο padding (μη φοβάσαι Γιώργο, αφαιρείται εύκολα, αμέσως και χωρίς σημάδια ;D ) για να κόψει εκείνο το εκνευριστικό ξύρισμα που έχει...... Γειά σου Αντρέα. Πολύ ωραίο το μηχάνημά σου. Είδα έβαλες και συ 5V4 για slow start (και ωραίους sprague atoms αλλά για αυτά και τις άλλες παρατηρήσεις του personal tuning υποθέτω τα λες με τον Παύλο). Το είπα εξαρχής γιατί έβαλα το ρικοφόν και προφανώς απέδωσε για τον χώρο που προσαρμόστηκε να δουλεύει. Τώρα τα πράγματα αλλάζουν.... Σαφώς η κλειστή καμπίνα θα έδινε τελείως άλλο πράγμα και δεν ήθελα να μπλέξω με τέτοιες μετρήσεις και πειράματα. Για το κόντρα πλακέ (και δεν μιλάω για χοντρό) Ι beg to differ όπως προείπα. Βέβαια το έβαλαν σε Marshall καθότι το pine θα έτρεμε / συντόνιζε σαν παλαβό. Θα τα πούμε και από κοντά. Σε ευχαριστώ.

Με αφορμή μία συζήτηση που έγινε σε μία πρόβα μας, θα ήθελα την άποψή σας σχετικά με την εφαρμογή ηχομόνωσης σε καμπίνα κιθάρας ανοιχτού τύπου. Η αφορμή ήταν η έλευση ενός ενισχυτή (κόπια tweed deluxe) και η σύγκρισή του με την δική μου (και της καθοριστικής συμβολής του Marillion) παρόμοια ιδιοκατασκευή. Καταλαβαίνω και αντιλαμβάνομαι ότι ακόμα και αν η τοπολογία είναι η ίδια, οι διαφορές σε μεγάφωνα, λάμπες η ακόμα και πυκνωτές διαφοροποιούν το τελικό αποτέλεσμα. Το ζητούμενο όμως είναι η διάχυση του ήχου. Προσωπικά, έχοντας μια μικρή πείρα σε ιδιοκατασκευές ηχείων audio, επέλεξα να έχω μία ηχομόνωση (χοντρό ρικοφόν) στα πλάγια του ενισχυτή. Στη μπάφλα δεν βάζουμε τίποτα (αν και υπάρχει το audio τρύκ της τσόχας στο εξωτερικό της μπάφλας που βοηθάει στα πρίμα). Το ξύλο είναι καλό κόντρα πλακέ θαλάσσης (όχι Βαλτικής μεν αλλά προσέχθηκε να μην έχει κενά στο sandwich). Ο ενισχυτής προοριζόταν για σπίτι (living room guitar player model :) ) οπότε και το σκεπτικό είναι ότι θέλω μικρή διασπορά και κατευθυντικότητα και ταυτόχρονα έναν περιορισμό στα ενίοτε υπερβολικά (για το γούστο μου) πρίμα του tweed. Στα θέματα στάσιμων και κούρδισμα μπάσων, η ηχομόνωση στη παρούσα φάση, όντας ανοιχτή καμπίνα, δεν παίζει κανένα ρόλο. Φαίνεται ότι μάλλον κάτι τέτοιο λειτουργεί, καθότι σε σύγκριση με τον άλλον, όντως τα δύο αυτά στοιχεία είναι προφανή. Επειδή όμως οι λειτουργικές ανάγκες του συγκεκριμένου ενισχυτή έχουν αλλάξει ;) σκεφτόμουν να βγάλω το ρικόφον. Δεν είμαι οπαδός της συνέργειας της ταλάντωσης της καμπίνας στο ηχητικό αποτέλεσμα (μόνο οι μαγκιόροι του BBC τα ξέρουν καλά τα κόλπα αυτά) ως ένας παράγοντας που δεν ελέγχεται εύκολα, όπερ και σκέφτηκα να αφαιρέσω (πριν την επόμενη πρόβα) το ρικοφόν και να το αντικαταστήσω στα πλάγια με 3Μ bitumen (ποιοτικό ασφαλτόπανο) βοηθώντας μεν την αδράνεια των πλευρών αλλά χωρίς το «στέγνωμα» του ρικοφόν. Έχετε κάποια γνώση/άποψη/εμπειρία επ’ αυτού; Σκέφτομαι κάτι λάθος; Ξέρω, θα μου πείτε κάντο, βλέπεις και μας λες αλλά είπα κουβέντα να κάνουμε…….

Η κηδεία του θα γίνει από το Γ΄ Νεκροταφείο (Νίκαιας) την Τέταρτη 18 Ιουλίου στις 10.30πμ.

Για Daddario στον Νάκα http://www.ebay.com/itm/GHS-Electric-Bass-Flatwound-Long-Scale-Medium-M3050X-5-/200740688846?pt=Guitar_Accessories&hash=item2ebd13d3ce Ναι από Αμερική. Τι σε νοιάζει όμως αν έρχονται γρήγορα και φθηνά; Για flatwound επιλογές.... GHS Precision Flats M3050X-5 Rotosound Jazz Bass 77 RS775LD (πάρε ένα τηλέφωνο τον Τρίμη ή το Guitar Syndicate) DR HI-BEAM Flats Sadowsky Black Label Flats Labella και Thomastik δεν στις προτείνω καθότι ακριβές και δεν είδα να φέρνει τις JF365 ο αντιπρόσωπος εδώ. Διαφορετική επιλογή είναι και οι halfrounds που είναι αρκετά πιο ευγενικές στα χέρια από τις round και πιο πρίμες από τις flat. GHS Brite Flats GHS M3075-5 Ken Smith SLICK ROUND s-130 D'Addario Half Rounds ENR71-5SL Όλες οι παραπάνω κυμαίνονται 30 με 40κάτι δολλάρια (οι GHS σε μερικά site ξεκινάνε από τα $26. Τώρα τι μεταφορικά χρεώνει ο καθένας, δεν ξέρω. Ψάχτο λίγο. Βέβαια στη θέση σου (κρητικά σχήματα για 5-6 ώρες !!!!!) μάλλον δυνατά βαρβιτουρικά θα ήθελα, οπότε ότι χορδές και να χα δεν θα με ένοιαζε. ;D

Αν εξαιρέσεις την απουσία των Marathon και dkall άντε και του fusion, πάλι οι ίδιοι ήμασταν. Αυτοί που θέλουν να βάζουν ένα πρόσωπο μπροστά από τα avatar και να πιουν σαν άνθρωποι μια μπύρα με φίλους που έχουν κοινά ενδιαφέροντα. Ωραία ήταν...

Αμα σε αφήσει ο μπαμπάς σου, θυμήσου ότι είναι Χαλάνδρι.

Τι εννοείς; Μίλα καθαρά....

Μπαααααα Forever young ρε χασοδίκη, σε πείσμα πολλών.

Φτού σου.....Έχασα το υπουργείο στα μόρια. Σίριουσλι όμως ρε συνάδελφοι. Εκείνο το "δώσε και στο μπασίστα λίγο σόλο" μου φέρνει λίγο σε "δώσε και και ένα παγωτό στο λούστρο να χαρεί". Μα τη Παναγία θα χαιρόμουν πολύ να δω κάποιον κοχονάτο μπασίστα, όταν του δωθεί από τον μονήρη κιθαρίστα η "άδεια" να σολάρει, να σταματήσει ακίνητος επί τόπου, χωρίς να παίζει τίποτα, για μια στροφή ολόκληρη. Τότε ίσως καταλάβει και το κοινό "τι κάνει εκείνος με τη μεγάλη κιθάρα πίσω" .

Και επειδή συμφωνείς θα σου πω ότι και εγώ συμφωνώ. Καθότι (παραφράζοντας τον Guy Pratt) το μπάσο είναι ένα non ego-driven όργανο. Ακόμα και όταν κάνει καλά τη δουλειά του πιθανότατα να το καταλαβαίνει μόνο ο μπασίστας. Είναι σαν έναν σερβιτόρο. Όταν είναι καλός, δεν σου λείπει τίποτα από το τραπέζι και αυτός είναι σαν αόρατος. Το σόλο είναι σα να σε σέρβιρε και να αρχίσει ξαφνικά να κάνει κωλoτούμπες και backflips (αυτό δικό μου ;D). Fact.&- Με ότι και να παίζουν....

Τι σου χουν σούρει κι εσένα κακομοίρη μου τόσα χρόνια .......... ;D

Επειδή ο Teleούγκας δε σκαμπάζει και πολλά από μπάσα και λέει τα ίδια, να σας εξηγήσω εγώ (πάλι) που είναι το βασικό ζήτημα. Για κάθε μπασίστα που σέβεται τον εαυτό του, το ροκ και την ιστορία του τετράχορδου τοτέμ μέσα σε αυτή, το Rick φοριέται από τη μέση και κάτω σε αντίθεση με τα καταπληκτικά μπάσα-έπιπλα που φορούνται από τους Ωδειακούς (δε βρίζουμε στο forum) ως σουτιέν. Στη βουβωνική αυτή θέση λοιπόν όποιος επιχειρεί να σλαπάρει (και για όποιον σλαπάρει καλά στο funk μπράβο του και μαγκιά του) είναι ή ουρακοτάγκος στα χέρια ή βαβουΐνος στο μυαλό. Το θέμα είναι εργονομικό και ουχί ηχητικό. Έχω ακούσει μπασισταράδες και να σλαπάρουν γαμάτα με Rick αλλά και να το ξεσκίζουν δαχτυλάτα. Απλώς τυγχάνει λόγω ηλικίας και βιωμάτων όμως, ακόμα να υγραίνομαι με τον Foxton. Άλλη μια απορία λυμένη. Αφήστε ότι προαιρείσθε κατά την έξοδο.....

Δε βλέπω τα γιουτούμπια από τη δουλειά και ξέρω ότι οι LD είναι πολύ καλό γκρουπ αλλά βρε παιδί μου αυτοί οι τίτλοι τους βγάζουν μια χαρά, μια ευδαιμονία...... Σαν να μυρίζουν άνοιξη και καλοκαίρι ένα πράμα ......

Να κάτσεις στ' αυγά σου. Μερικά πράγματα είναι ιδανικώτερα να παραμένουν ως όνειρα παρά ως πραγματοποιήσεις. ;) Και όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, βλέπεις.