audiokostas

Πέρα από το ότι το σχήμα του σώματος είναι λίγο διαφορετικό (με το offset στο Jazz), το nut στα Jazz είναι 38mm και στα P-bass (κατά βάση) 42mm. Κατά τα άλλα δεν έχουν διαφορές στις διαστάσεις.

Σωστά. Μόνο που έλειπαν από το στούντιο οι δύο (Hill & Beard) από τους τρεις.... ;D The Greeks are the blacks of Europe So say it once and say it loud I'm black and I'm proud Τι Ταινιάρα !!

Γιατί το Eliminator ποιανού ήταν; Και το '83 ήταν 34 ....

Έτσι .... Οπότε και την επόμενη μέρα, βλέπεις και το άλλο πολύ καλό ντοκιμαντέρ εκείνης της χρονιάς με παρόμοιο θέμα.

Αν και προφανώς έχεις όρεξη για μπούγιο, να σε ενημερώσω ότι αν ήταν αποτυχημένο εμπορικά στην εποχή του ένα προϊόν δεν σημαίνει αυτομάτως ότι ήταν ένα κακό ποιοτικά προϊόν αφού είναι πλείστοι άλλοι λόγοι που μπορεί να συνέβαλλαν σε αυτή την αποτυχία του.

Ένας ηθοποιός που πρωταγωνίστησε (ανάμεσα σε δεκάδες άλλες) στο Dr Strangelove, The Ladykillers, I'm All Right Jack, The Mouse That Roared και Murder by Death, είναι κρίμα να έχει μείνει στη μνήμη (ειδικά του Ελληνικού κοινού) για τα ψιλομπουρλέσκ Pink Panther ....

Απλά καταπληκτική ταινία. Συνίσταται ανεπιφύλακτα.

Γουάτ ;??;;

Μπααα. Vintage στο μέλλον θα είναι όλα. Collectable vintage θα είναι λίγα. Και ως τέτοια δεν θα καθορίζονται από το αν παίζουν καλά αλλά αν πληρούν τα κριτήρια της αγοράς των vintage collectables. Το αν παίζει άνετα και βολικά το κάθε όργανο είναι στις αισθήσεις του καθενός. Το αν παίζει καλά το όργανο θα μπορεί να το πει κάποιος ανάλογα με τις ικανότητες που έχει να παίξει και να ακούσει το όργανο. Έχω δει luthiers που φτιάχνουν ομορφιές αλλά δεν μπορούν να "οδηγήσουν" στα άκρα τα όργανά τους και χρειάζονται τον κατάλληλο "οδηγό" που θα τους πει. Έχω δει παίχτουρες τρελλούς που δεν μπορούν να ακούσουν και να καταλάβουν (όπως δεν είναι και όλοι οι οδηγοί και καλοί test drivers) Όταν όμως μπλέξει καλά το ντουέτο...... Και τότε βλέπεις παραγωγές καλών custom οργάνων για το συγκεκριμένο ντουέτο Το ζήτημα είναι βέβαια ότι εδώ μέσα (και μάλλον γενικώς) ανάμεσα στους συμμετέχοντες τέτοιων συζητήσεων, λίγοι είναι οι luthiers και ακόμα πιο λίγοι οι καλοί test drivers με τα χρυσά τα αυτιά που πραγματικά δεν καλύπτονται πλήρως από την consumer παραγωγή οργάνων μεσαίου οικονομικού μεγέθους... Από την άλλη, άμα έχω τα φράγκα και βρω π.χ. ένα vintage relic burgundy mist original Jazz Bass του 66 που να παίζει (για τα χέρια μου και τα αυτιά μου) καλά, ξέρετε πόσο πολύ θα με νοιάξει τι θα πει ο κάθε αντίξυλος και "αντικειμενικός" κριτής; ;D Μιλάω εγώ. Έχει δίκιο. Για τους λόγους που εξηγεί μετά και ο SF. Είναι λίγο βαρετές είναι οι επαναλήψεις αυτών των συζητήσεων....... δεν είναι; ....... Θεία χάρις ;D

Και πάλι ε, ναι ...... Να καταλάβω κι εγώ... Τι σχέση έχει το custom με το vintage; Τι σχέση έχει το "ready-custom" με το custom-made;

Ε, ναι ....

H διαφορά μεταξύ ενός κακού και καλού καλωδίου υπάρχει. Μεταξύ ενός λίγου μέτριου και πολύ μέτριου μάλλον δεν υπάρχει. Μεταξύ ενός μέτριου και ενός καλού υπάρχει αλλά είναι δυσδιάκριτη. Το capacitance είναι καθοριστικό αλλά δεν είναι ο μόνος παράγοντας που επηρεάζει τον ήχο του καλωδίου. Τα Vovox είναι καλά αλλά υπερτιμημένα όπως και τα Van Den Hul. Τα Evidence είναι πάρα πολύ καλά και ακριβά. Κανένα από τα παραπάνω δεν έχει τρομακτικές (ή έστω πολύ μεγάλες) διαφορές από τα πολύ φθηνότερα Klotz και Sommer. Τα Monster, με το συμπάθιο κιόλας αλλά τα έχω (αυστηρώς προσωπικά) για τον πέοντα. Βρείτε ένα καλώδιο επώνυμο, με καλά τεχνικά χαρακτηριστικά, καλά jack, καλοκατασκευασμένα (κολλήσεις, strain relief) και με το flexibility που θέλετε και προπαντός στην τιμή που μπορείτε και διαθέτετε και μην ξανασχοληθείτε. Δεν έχει και νόημα από ένα σημείο και μετά. Μη λέμε τα ίδια.

Και μαζί με αυτά, καμιά 150αριά άλλα. Και ναι, τα Fender κρατάνε τα σκήπτρα αλλά υπάρχουν τόσα πολλά και τόσο ωραία (ή/και ενδιαφέροντα) μπάσα .....

Αυστηρώς σαν μεταφορά σήματος (και όχι εν είδη "eq") το Klotz LaGrange είναι ελαφρά καλύτερο από το Sommer. Το Sommer το χρησιμοποιώ χρόνια με Neutrik silent "παρατημένο" πάνω στην κάρτα ήχου και είναι μεγάλη ευκολία μιας δεν βγαίνει ποτέ από κει ακόμα και χωρίς όργανο (αφού είναι silent). Το La Grange (με Neutrik -το ένα γωνία) το έχω πρόβες-live αλλά λόγω του ότι είμαι λίγο κινητικός, μου τη σπάει η ακαμψία του. Όπως και η ακαμψία του Lyric HG που ναι μεν είναι πάρα πολύ καλό καλώδιο αλλά υπερβολικά ακριβό (για να μην πω για τα VanDenHul Inspiration..... απλά ντροπή). Κάνει (όπως και το LaGrange βέβαια) για να φτιάξετε και τα IC του στέρεό σας. Hiend πινελιά και καλά.... Μην ξεχνάτε και τον ρόλο και των βυσμάτων αλλά και της καλής κόλλησης. Τώρα βέβαια στη βαβούρα των προβάδικων και δη των liveάδικων, το καλό καλώδιο μας μάρανε αλλά τέλος πάντων...... Της κοντής ερασιτεχνικής ψ...ς, μας φταίγανε οι τρίχες. ;D

Μέχρι κατοστάρικο προσωπικά προτείνω (με σειρά κόστους) AKG D5 EV ND767 Shure SM-58 (πιο ψηλά έχει σαφώς περισσότερες επιλογές) Και βέβαια μη νοικιάσεις. Αγοράζεις. Έστω και με δόσεις τοπικά. Το μικρόφωνο σου είναι βρε συ. Το δικό σου όργανο. Επίσης νομίζω ότι εύχρηστο πολυεργαλειάκι (αργότερα, μετά που πάρεις το μικρόφωνο) είναι και αυτό (http://www.thomann.de/gr/tc_helicon_mike_mechanik.htm). Αφήνει κάποια πραγματάκια στον δικό σου έλεγχο.

Στα περι μουσικής αναλύσεως είναι πεδίο για τους γνώστες και δεν μπορώ να συμμετάσχω αλλά θα θελα να πω ότι η ψηφοφορία είναι μάλλον άκυρη. Τα blues, ειδικά του παρελθόντος, στην συντριπτική πλειοψηφία τους μιλάνε για καημό και πίκρα για πατρίδες και αγάπες που φεύγουν. Η αλήθεια όμως είναι ότι μιλάνε με απλοϊκό τρόπο για την καθημερινότητα των τότε τραγουδοποιών. Όσο η οικονομικο-κοινωνική βάση των τραγουδοποιών του blues επεκτείνεται και ακόμα περισσότερο (ή συνεπακόλουθα; ) όσο η καθημερινότητά τους περιπλέκεται, τόσο και η θεματολογία του σύγχρονου blues αλλάζει και διαφέρει. Μπορεί να εκφράζουν ένα πόνο αλλά εκφράζουν και χαρές και κωμικοτραγικές καταστάσεις αλλά και πολιτικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις. Θεωρώ ότι ο πυρήνας τους όμως, όπως αναζητείται στην ψηφοφορία, παραμένει ένας και αναλλοίωτος και αυτός δεν είναι από την προσωπική έκφραση (λύτρωση; ) του μουσικού. Τώρα γιατί επιλέγει ο εκάστοτε μουσικός ανά τον κόσμο να εκφραστεί μέσω των blues ειδικά όταν αυτό δεν θεωρείται για αυτόν λαϊκό ιδίωμα (άρα και εκτεθειμένος συνεχώς ακόμα και πριν την γέννησή του στο ιδίωμα αυτό) αλλά είναι αποτέλεσμα επιλογής του, θα ήταν μια ενδιαφέρουσα κουβέντα. Βέβαια να μην πω ψέματα, μπορεί να περιέχονται ψήγματα (της τάξεως του ενός κόκκου σε μικρή παραλία με άμμο) αλήθειας σε επιχειρηματολογίες του στυλ "άμα δεν είσαι μαύρος και μισσισιπιανός, είσαι απλώς ένας κουλός κιθαρίστας που πάει για τα ευκολάκια" αλλά με πιάνει μια θλίψη ή/και άρνηση να συνδιαλλαγώ επ' αυτών όταν προέρχονται από κάποιον άνω των 16 και που εκτεθεί σε κάποια ευρύτερη (θέλετε αστική; θέλετε παγκόσμια;) μουσική μόρφωση. Και μην ξεχνάτε, το blues ΔΕΝ είναι μόνο ένα. Όπως επίσης, θεωρώ την πεντατονική (ή πεντάτονη; ) σαν την πιο παγκοσμιοποιημένη λαϊκή κλίμακα (και με "δικά" μας παραδείγματα) Ένα αμάγαλμα μπορείτε να δείτε και εδώ και εδώ Άντε για να μην βάλω όλους τους VIC .... ;D

Ναι είναι Κορεάτικο, αρχές 90s με (λογικά) κόντρα πλακε σώμα και δυστυχώς δεν θεωρούνται τίποτα το ιδιαίτερο. Τώρα αν το δικό σου παίζει πολύ καλά χωρίς προβλήματα και έχει μετατροπές που αρέσουν ή ζητούνται από τον αγοραστή..... Κατά τα άλλα ένα απλό φθηνό Κορεάτικο μπάσο των 90s είναι....

Μπερδεύεσαι ως συνήθως. Δεν είναι η δουλειά μου. Δουλεύω αλλού. Εκεί διασκεδάζω με κατά βαση φίλους και γνωστούς τους οποίους (επειδή ακριβώς δεν είναι η δουλειά μου) δεν τους βλέπω ως πελάτες. Και ελπίζω (και κάνω ότι μπορώ στα όρια των δυνατοτήτων και της αισθητικής μου) να διασκεδάζουν και οι άλλοι μαζί μου. Αν σε μερικούς από αυτούς δεν συμβαίνει αυτό (και είναι απόλυτα λογικό) , δεν μπορώ (και πιθανόν να μην θέλω) να κάνω κάτι, τουλάχιστον εκείνη τη στιγμή. Είμαι σίγουρος εξάλλου ότι και τα δικά σου μουσικά πονήματα, στην πλειονότητά τους, δεν προσβλέπουν στην μαζική τέρψη. Τα υπόλοιπα περί ευγένειας, αντιπάθειας και ζεχίσματος είναι δικά σου αυθαίρετα συμπεράσματα.

Αν ήμουν ανειλικρινής θα έλεγα ότι λυπόμαστε που σε απογοητεύσαμε.

+1 Αν και είναι το λιγότερο κακό από τα υπόλοιπα αλκοολούχα. Νεράκι είναι το ιδανικό αλλά φοβάμαι μην τα ανακατέψω και το αποφεύγω....

Θα έλεγα άψογο αν δεν είχα ακούσει και την εκτέλεση του Superfunk. Ίσως βέβαια και να φταίει ότι εκείνος είχε σχεδόν (πενταλέπτου) φρέσκες χορδές. Μπράβο Σπύρο.

Στην αρχή με ένοιαζε. Μετά συνειδητοποίησα ότι παίζω punk. 8) :P Είναι τόσο ωραίο να βλέπεις ένα thread που δεν μπορείς να κάνεις quote κάποιον γιατί συμφωνείς στα περισσότερα με τους περισσότερους (αν όχι όλους). Α, και ένα πράγμα που λέω ότι θα κάνω από Δευτέρα. Να σημειώνω σε ένα κωλόχαρτο που και τι κάνω λάθος για να το μελετήσω ξανά σπίτι / πρόβες. Από Δευτέρα. Επίσης, αν και εμετικά κλισέ, άκρως applicable όμως εν προκειμένω, μάθε να μην χάνεις ΠΟΤΕ αυτό το υπέροχο δάσος για ένα - δύο κωλoδέντρα.

Φοίλως βασικά στο πλατό ακούο νταμπ Sent from my Erisexon Womanoid

Το περιμετρικό κάλυμμα του σασί από το πικάπ μου είναι μασίφ ξύλο. Νομίζω ότι είναι μαόνι και για αυτό ακούω καλύτερα τα κομμάτια heavy rock - heavy metal; Λες αν βάλω alder να έχω πιο ισορροπημένο ήχο; Τι λες; Αλλά άσε, μη λες. Ξέχασα ότι το πικάπ είναι άκυρο. Το λεγα, το λέω και πάντα θα το λέω ζηλεύοντας, ignorance is a bliss.